บทที่ 525 การใช้เส้นสาย

บทที่ 525 การใช้เส้นสาย

“พวกคุณปล่อยฉันไปนะ! พวกอันธพาล ถ้าพวกคุณกล้าทำ อะไรกับฉัน พวกคุณจะได้เข้าคุกแน่!” เยาวเรศตะโกนเสียงดัง จนอ่อนเปลี้ยเพลียแรงเสียงก็แหบแห้ง

“ฮ่าๆ คุณไม่จําเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพียงแค่หาเส้น สายและจ่ายเงินหน่อย เรื่องนี้สามารถระงับได้แล้ว น้องสาว คุณอย่าทําตัวไร้เดียงสามากนักเลย” ชายที่มีพุงใหญ่ใบหน้า เต็มไปด้วยสับปลับ

ชายคนอื่นๆก็เอื้อมมือไปสัมผัสร่างกายของเยาวเรศโดยไม่มี การทะนุถนอมเลย

“ปล่อยเธอ” ในขณะนี้ เสียงทุ้มต่ำและสง่างามดังขึ้น รพีพงษ์ ก็เข้ามาในบ้าน จ้องมองไปที่ผู้ชายเหล่านั้นอย่างเย็นชา

เมื่อชายเหล่านั้นได้ยินเสียงนี้ ทุกคนก็หยุดลง หันศีรษะและ มองไปที่ประตู หลังจากที่พบว่าเป็นชายหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง ที่เข้ามา ชายที่มีพุงโตก็ตะโกนด่าว่า “แม่งเอ้ยคุณเป็นใคร ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ อย่ามาขัดจังหวะพวกกู”

เยาวเรศเห็นรพีพงษ์เดินเข้ามา มีความหวังริบหรี่อยู่ในดวงตา ของเธอ แต่ในไม่ช้าเธอก็คิดได้ว่า ชายพวกนี้ไม่ใช่คนที่ จัดการได้ง่ายๆ มีเพียงรพีพงษ์เท่านั้นสู้พวกเขาไม่ไหวแน่นอน ดังนั้นจึงรีบตะโกน “รพีพงษ์รีบแจ้งตำรวจเร็ว ให้ตำรวจมาจับพวกเขา คุณคนเดียวสู้พวกเขาไม่ไหวหรอก คุณ รีบไปจากที่นี่เร็ว!”

เมื่อได้ยินคําพูดของเยาวเรศ ชายสกินเฮดคนนั้นก็ส่งสายตา จากนั้นคนข้างๆเขาก็ลุกขึ้นทันที รีบวิ่งไปที่ประตูและล็อก ประตู

แม้ว่าพวกเขาจะไม่กลัวมีเรื่อง แต่ถ้ารพีพงษ์ไปแจ้งตำรวจ จริงๆ สิ่งต่างๆจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยาก ที่สำคัญที่สุดคือเรื่อง ดีๆของพวกเขาจะถูกทําลาย

ตอนนี้ พวกเขาดื่มมากไป ความปรารถนาในจิตใจของพวก เขาได้ถูกขยายออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด พวกเขาไม่สนใจ เรื่องอื่นเลยยกเว้นเรื่องเดียวที่พวกเขาอยากทํา

“ยังไงก็มาแล้ว งั้นก็ไม่ต้องไป รอให้พวกเราสนุกเสร็จ แล้ว ค่อยสั่งสอนคุณดีๆ คุณจะได้รู้ว่าไปยุ่งเรื่องคนอื่นจะเจอกับ อะไร” ชายสกินเฮดพูดอย่างเย็นชา “มัดเขาและโยนทิ้งไป ข้างๆ อย่าให้เขามาขัดจังหวะของพวกเรา”

ชายหลายคนที่อยู่ข้างหลังชายสกินเฮดลุกขึ้นยืนทันทีและ เดินไปหารพีพงษ์ด้วยความเย้ยหยัน

เมื่อเยาวเรศเห็นฉากนี้ หัวใจของเธอก็ยิ่งวิตกกังวลมากขึ้น เธอรู้สึกว่าหลังจากที่รพีพงษ์เห็นสถานการณ์ที่นี่แล้ว ควรรีบ โทรแจ้งตำรวจอ นี่จึงจะเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุด
แต่ตอนนี้รพีพงษ์กลับมองดูชายคนนั้นล็อกเขาไว้ในห้อง โดย ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ใบหน้าของเขายังคงสงบซึ่งทำให้ เยาวเรศร้อนใจจนพูดไม่ออก

ตอนนี้พวกเขาล็อกประตูแล้ว พวกเขาก็ยังต้องลงมือกับรพี พงษ์ เยาวเรศรู้สึกเหมือนการสูญเสียซ้ำสองอย่างในครั้งเดียว

“รพีพงษ์ คุณอย่าขัดแย้งกับพวกเขา คุณมาที่นี่เพราะฉัน ฉัน ไม่ต้องการให้คุณได้รับบาดเจ็บเพราะฉัน ถ้าวันนี้ไม่มีทาง หลบหนีได้จริงๆ คุณควรเชื่อฟังพวกเขาดีๆ เพื่อที่การสูญเสีย ของเราจะน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ “เยาวเรศจ้องไปที่รพีพงษ์ และกล่าว

ชายสกินเฮดเยาะเย้ยทันทีและพูดว่า “คิดไม่ถึงว่าคุณจะรู้จัก คิดแทนคนอื่นเช่นนี้ คุณพูดแบบนี้แสดงว่าคุณยอมเราแล้วใช่

ไหม?”

เยาวเรศกัดฟันและมองไปที่ชายสกินเฮด ในสายตาเต็มไป ด้วยความรังเกียจ

รพีพงษ์ยิ้มให้เยาวเรศและกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล วันนี้คุณจะ ไม่เป็นอะไรแน่นอน ก็แค่พวกขยะที่สเปิร์มขึ้นสมอง ไม่มีการก ระเซ็นอะไรออกมาหรอก”

คำพูดเมื่อกี้ของเยาวเรศทำให้รพีพงษ์รู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีจิตใจ ที่ดี อยู่ในสถานการณ์เช่นนี้แล้ว เธอยังคงคิดถึงรพีพงษ์ ถ้าเป็นนิษฐาคงจะด่ารพีพงษ์ไม่มีสมองแน่นอน

แน่นอนว่า ถ้าวันนี้คนที่ถูกคนเหล่านี้ขืนใจเป็นนิษฐา รพีพงษ์ อาจจะไม่มาช่วยก็เป็นไปได้

ผู้หญิงที่เอ่ยปากก็บอกว่าเขาเป็นผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินรพี พงษ์ไม่มีความรู้สึกดีต่อเธอหรอก อีกฝ่ายดูถูกเขาแบบนั้น ถ้า เขายังเข้าไปช่วย มันจะไร้หลักการเกินไป

“แหม แสร้งทําเป็นเก่งจริงๆ อย่างคุณเนี่ยนะ ไม่รู้ว่าเราเก็บ ไปแล้วกี่คน สุดท้ายไม่รู้มีกี่คนที่คุกเข่าลงบนพื้นและขอความ เมตตาจากเรา คุณคิดว่าคุณจะเป็นข้อยกเว้นเหรอ? “ชายสกิน เฮดหัวเราะเย็นชา

เยาวเรศก็ไม่เชื่อคำพูดของรพีพงษ์ไม่ใช่ว่าเธอดูถูกรพีพงษ์ แตรพีพงษ์ไม่เหมือนคนที่ชกต่อยเก่ง ฝั่งขายสกินเฮดมีหลาย คน ในตอนนี้เธอแค่ต้องการลดการสูญเสียให้น้อยที่สุดรพี พงษ์กล่าวเช่นนั้น หาเรื่องใส่ตัวชัดๆ

“เชี่ยเอ้ย คนหนุ่มสาวสมัยนี้ นอกจากอวดเก่ง ทำอะไรไม่ได้ สักอย่าง ถึงเวลาแล้วที่กู ต้องสอนวิธีการปฏิบัติตัว!” ชายคน หนึ่งตะโกนใส่รพีพงษ์แล้วชกไปที่หน้าของรพีพงษ์

เมื่อเยาวเรศเห็นฉากนี้ ก็รีบหลับตาลงอย่างรวดเร็ว ตอนนี้สิ่ง

ที่ทำได้คือภาวนาอยู่ในใจ รพีพงษ์ไม่ได้มองไปที่ชายคนนั้น เพียงแค่ยกมือขึ้นและบังหมัดของเขาอย่างง่ายดายจากนั้นก็เตะออกไป ชายคนนั้นก็ บินออกไป

เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้น ชายสกินเฮดและคนที่เหลือก็ ตกตะลึง

ใบหน้าเยาวเรศเต็มไปด้วยความสงสัย เธอลืมตาขึ้นเมื่อเธอ ได้ยินเสียงกรีดร้องของเมี่กี้ไม่เหมือนของรพีพงษ์หลังจาก ฉากตรงหน้าของเธอเข้ามาในดวงตา เธอก็ตะลึง

เธอเห็นร่างของรพีพงษ์ที่รวดเร็ว การเคลื่อนไหวนั้นเรียบง่าย โดยไม่มีลา

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเคลื่อนไหวของผู้ชายเหล่านั้นดู เหมือนจะช้าลง พวกเขาเหมือนหอยทากต่อหน้ารพีพงษ์ พวก เขายังไม่ทันได้ตอบสนองใดๆก็ถูกรพีพงษ์ต่อยจนล้มลงกับ พื้น

ชายเหล่านี้ที่ดูดุร้ายและแข็งแกร่ง อยู่ในมือของรพีพงษ์ก็ เหมือนขนมสายไหมและตกลงไปที่พื้นหลังจากสัมผัสเพียง เล็กน้อย

สิ่งนี้ทำให้เยาวเรศรู้สึกเหมือนกำลังดูหนัง การเคลื่อนไหว ของรพีพงษ์เหมือนน้ำและก้อนเมฆที่ไหลลื่น มีให้เห็นใน ภาพยนตร์กำลังภายในเท่านั้น

ชายสกินเฮดมองดูฉากนี้ด้วยความตะลึง เขาคิดไม่ถึงว่ารพืพงษ์ที่ดูธรรมดาจะร้ายกาจขนาดนี้ เขากลัวจนต้องรีบลุกขึ้น ยืนและเดินโซซัดโซเซกลับไปด้านหลัง

หลังจากรพีพงษ์จัดการคนเหล่านั้นแล้ว เขาก็เดินไปหาชาย สกินเฮด

เยาวเรศรีบลุกขึ้นจากพื้นและซ่อนตัวอยู่ด้านหลังรพีพงษ์

มองดูด้านหลังของรพีพงษ์ เยาวเรศก็รู้สึกว่าภาพลักษณ์ ของรพีพงษ์ในความคิดของเธอสูงขึ้น จากคนที่ดูเหมือนเชื่อ ถือไม่ได้ กลับกลายเป็นคนที่มีความสามารถจัดการกับพวก อันธพาลพวกนี้

“คุณ … อย่าเข้ามา ผมจะบอกคุณนะว่าผมมีเส้นสาย ผมแค่ โทรศัพท์ พี่ๆเพื่อนๆมากกว่า 100 คนจะมาฆ่าคุณทันที ถ้าคุณ ยังไม่อยากตาย ก็รีบไสหัวไปซะ เรื่องที่ผ่านมาผมจะไม่เอา เรื่อง มิฉะนั้นคุณคอยดูความโชคร้ายเถอะ! “ชายสกินเฮดพูด อย่างสั่นเทา

“ เส้นสายของคุณยอดเยี่ยมจริงๆ ในเมื่อเป็นแบบนี้ เพื่อ จัดการพวกคุณอย่างสมบูรณ์ ผมจึงตัดสินใจใช้เส้นสายของ ผมด้วย” รพีพงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม