บทที่ 446 ช่างมันเถอะ

บทที่ 446 ช่างมันเถอะ

ณ เมืองริเวอร์

จารุณีนั่งอยู่ในรถไมบัคสีดำ มองทิวทัศน์ข้างทางที่กำลังเร่ง รีบด้านนอกหน้าต่าง พร้อมความรู้สึกที่ซับซ้อนบางอย่างเกิด ขึ้นในใจของเธอ

ไม่ไกลกันคืออะพาร์ตเมนต์ที่เธอเคยอยู่ เมื่อนึกถึงตอนที่ รพีพงษ์ตบเธอในสถานที่แห่งนี้ หมอกจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นใน ดวงตาของจารุณี

เธอถอนสายตาและหยุดจ้องมองไปที่แห่งนั้น เธอเพียงแค่ เดินผ่านไป เดิมทีเธอคิดว่าจะเอาชนะอารมณ์ในใจได้ แต่เมื่อ จําสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้จริงๆ เธอก็ยังไม่สามารถสงบสติ อารมณ์ได้

ครั้งสุดท้ายหลังจากที่รพีพงษ์พาจารุณี จากบาร์กลับอะพาร์ ตเมนต์ จารุณีตื่นขึ้นมา กลับพบว่าเธอนอนอยู่บนเตียงแค่คน เดียว พร้อมความรู้สึกโดดเดี่ยวยากที่จะอธิบายอยู่ในใจ

เธอรู้สึกสงสารตัวเอง เธอเป็นถึงลูกสาวคนโตของหอการค้า สมน. ทุกคนล้วนประคบประหงมเธอราวกับเจ้าหญิง ไม่ว่า อยากได้อะไร ก็จะมีคนช่วยหามาให้เธอ แต่เมื่อเธอมาอยู่ที่ เมืองริเวอร์ เธอกลับไม่ได้สิ่งที่เธอต้องการ เธอดื่มจนเมาและอยากอยู่กับคนที่เธอชอบ แต่พอตื่นขึ้นมาเธอกลับพบว่า อะพาร์ตเมนต์แห่งนี้มีเพียงแค่เธอคนเดียว พร้อมความเย็นชา และความสิ้นหวังที่อยู่เป็นเพื่อนเธอ

ดังนั้นในวันนั้นเธอจึงไปจากเมืองริเวอร์ เธอรู้สึกว่าไม่มี เหตุผลที่จะให้ตัวเองทนกับความรู้สึกที่เจ็บปวดเช่นนี้ต่อไป อาจเป็นเพราะชีวิตนี้เธอกับรพีพงษ์ ไม่มีวาสนาต่อกันจริงๆ

หลังจากกลับมาที่เกียวโต เธอก็ยังคิดมากและรู้สึกว่าตัวเอง หวาดระแวงมากเกินไป ถ้าหากว่าเธอเปลี่ยนใจ บางทีเธอก็คง ไม่ต้องเจ็บปวดขนาดนี้

บนโลกใบนี้มีหลายสิ่งที่ไม่อาจปรารถนาได้ แต่เธอคือเจ้า หญิงในสายตาของทุกคน แต่ในความรู้สึกของเรื่องนี้ ไม่มีสูง หรือต่ำ ไม่ใช่เพราะว่าเธอชอบรพีพงษ์ แล้วรพีพงษ์จะต้อง ชอบเธอ

หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว จารุณีรู้สึกว่าเรื่องในใจ คงจะผ่อนคลายลงไปบ้างและคิดว่าตัวเองสามารถที่จะไม่คิด เรื่องของรพีพงษ์แล้ว

เพราะถึงวัยที่จะต้องเพิ่มความสนใจให้กับจารุณี ธีรศานติ์ จึงคิดว่าควรให้จารุณีวางแผนการทำงาน ให้เธอดูแล บริษัท บางแห่งภายใต้หอการค้าสมน. ฝึกฝนความสามารถในการ บริหารบริษัทของเธอ

ธีรศานติ์ ถามจารุณีว่าอยากจะไป “ฝึกงาน” ที่ไหน เพื่อที่จะเข้ามาดูแลกิจการของหอการค้าสมน. เลือกมาเลือกไป สุดท้ายจารุณีก็เลือกที่จะไปเมืองเมืองริเวอร์

เธออยากรู้ว่าตัวเองปล่อยวางเรื่องนี้แล้วจริง ๆ รึเปล่า ถ้า หากว่าอยากจะออกมาจากเรื่องนี้จริงๆ เธอรู้ว่าไม่มีทางที่จะ หลีกเลี่ยงผู้คนหรือเรื่องราวที่เมืองเมืองริเวอร์ได้

ธีรศานติ์เห็นว่าจารุณียืนกรานที่จะเลือกเมืองเมืองริเวอร์ เขา ก็ทำอะไรไม่ถูก สุดท้ายก็ตกลงตามคำขอของเธอ

จนกระทั่งกลับไปที่เมืองริเวอร์ จารุณีถึงตระหนักได้ว่าเธอ อยากจะเปิดใจให้กับตัวเอง เพียงเพื่อความสบายใจของเธอ แค่เท่านั้น แต่เมื่อเธอเห็นอะพาร์ตเมนต์นั่น ก็ไม่สามารถที่จะ ควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ แล้วเธอจะเปิดใจได้อย่างไร

“คุณหนู อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะถึง บริษัท ที่เมืองริเวอร์ แล้ว เนื่องจากไม่นานก่อนหน้านี้ประธานเคยมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง และคิดว่าเมืองริเวอร์เป็นสถานที่ที่คุ้มค่ากับการลงทุน ดังนั้น ช่วงเวลานี้เราจึงเพิ่มการลงทุนในเมืองเมืองริเวอร์ เมื่อก่อน พวกเราไม่ได้มีอิทธิพลกับที่นี่มากนัก แต่เพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้ เราพัฒนาไปเยอะมาก ปัจจุบันเรามีช่องทางการส่งออกที่มี ประสิทธิภาพสำหรับ บริษัท ต่างชาติในเมืองริเวอร์ และหลาย บริษัท ในเมืองริเวอร์ ต้องการที่จะเข้าร่วมกับเรา” ชายวัย กลางคนที่ดูเหมือนจะอายุ 44 ปี ที่นั่งอยู่ข้างหน้าแนะนำกับจา

จารุณีพยักหน้าเพียงเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ฉันได้ยินมาว่า บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป ฝังรากลึกอยู่ที่นี่ เมื่อพวกเราเทียบกับบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป ใครแข็งแรงใครอ่อนแอ?”

“บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป เทียบเท่ากับวิสาหกิจในท้องถิ่นและมี อิทธิพลอย่างมากในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำฉางเจียงตอนเหนือ พวกเรา อยู่ในหอการค้า งมีจุดเน้นที่แตกต่างจาก บริษัทซันบีบเบิล กรุ๊ป ดังนั้นเราจึงไม่สามารถพูดได้ว่าใครแข็งแกร่งและใคร อ่อนแอ เรามุ่งเน้นไปที่ บริษัท ต่างชาติ ในแง่ของผลผลิตไม่มี การเหลื่อมล้ำกับพวกเขา ดังนั้นจึงไม่มีการแข่งขันกัน” ชายวัย กลางคนอธิบาย

จารุณีเข้าใจแล้วว่าทำไม หอการค้าสมน. ในเมืองริเวอร์ ถึง ไม่แข่งขันกับ บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป ธีรศานติ์รู้ว่า บริษัทซัน บับเบิลกรุ๊ป เป็นธุรกิจของรพีพงษ์ เขาเลยอยากผูกมิตรกับพี พงษ์ และเป็นไปไม่ได้ที่จะไปปาดหน้าเค้กของรพีพงษ์

“วันนี้ซัพพลายเออร์ของเรามีธุรกิจที่จะต้องพูดคุยกัน ซึ่งส่วน ใหญ่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันระหว่างสอง บริษัท ในเมืองริ เวอร์ ได้แก่บริษัทของตระกูลฉัตรมงคลและ W H กรุ๊ป บริษัท ของตระกูลฉัตรมงคล เป็น บริษัท เก่าแก่ในเมืองริเวอร์และ W H กรุ๊ป เป็น บริษัท ใหม่ที่มีประสิทธิภาพ ทั้งสอง บริษัท มีข้อดี และข้อเสียของตัวเอง ไม่ทราบว่าคุณหนูสนใจที่จะไปดูหรือ ไม่ โดยหลักการแล้วเรามีสิทธิ์แต่งตั้งซัพพลายเออร์เพื่อที่จะ เลือกผู้ผลิตด้วย” ชายวัยกลางคนกล่าวอีกครั้ง

ในช่วงเวลาสั้นๆที่ได้ฟังเกี่ยวกับ บริษัทของตระกูลฉัตรมงคล ในใจของจารุณีอยากจะปฏิเสธโดยสัญชาตญาณ
เธอรู้ว่าตอนนี้ใครเป็นผู้บริหารของ บริษัทของตระกูล ฉัตรมงคล ถ้าหากเป็นไปได้ ในระดับสูง เธอก็จะได้พบกับอารี ยา ผู้หญิงที่แย่งคนรักไปจากเธอ

หลังจากที่สู้อยู่กับความคิดตัวเองไม่นาน จารุณีก็ถอนหายใจ และพูดว่า “โอเค”

อาคารมิตรภาพ ซึ่งเป็นที่ตั้งของ บริษัท ซัพพลายเออร์ของ หอการค้าสมน.

ในเวลานี้อารียากำลังนั่งอยู่ในห้องรับรองและเลขาที่ติดตาม เธอด้วยท่าทางที่ประหม่าเล็กน้อย

ธุรกิจนี้สําหรับบริษัทของตระกูลฉัตรมงคลเป็นการพัฒนา ตลาดที่สำคัญมาก ถ้าหากประสบความสำเร็จ บริษัทของ ตระกูลฉัตรมงคลจะได้รับการยกระดับให้สูงขึ้นตามพื้นฐาน เดิมและจะเป็นหนึ่งใน บริษัท ชั้นนําในเมืองริเวอร์ อย่างแท้จริง

และเธอรู้ดีว่าครั้งนี้คู่ต่อสู้ของเธอคือใคร W H กรุ๊ป ที่ดู เหมือนจะผงาดขึ้นมาในเมืองริเวอร์ เพียงชั่วข้ามคืน ซึ่งเป็น ปรปักษ์กับบริษัทของตระกูลฉัตรมงคล ของเธอและแอบสร้าง ปัญหามากมายให้ อารียา

จนถึงวันนี้ อารียาไม่เคยพบกับประธานของ W H กรุ๊ป แต่เธอรู้ว่าอีกไม่นานประธานของ W H กรุ๊ป จะเข้ามาแข่งขันกบ เธอ

หลังจากนั้นไม่นาน ประตูห้องรับรองก็เปิดออก อารียาหันไป มอง หลังจากเห็นคนที่เดินเข้ามาดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง ทันที

“ธายุกร คุณมาที่นี่ได้ยังไง!” อารียาตะโกนด้วยความ ประหลาดใจ

เมื่อธายุกรเห็นอารียาบนใบหน้าไม่มีความแปลกใจแม้แต่ น้อย กลับมีใบหน้าที่หยอกล้อแทน

“วันนี้ผมมาคุยเรื่องเซ็นสัญญาทางธุรกิจ ทำไม มีใครกำเนิด เหรอว่าผมมาที่นี่ไม่ได้?” ธายุกรกล่าวด้วยความเยาะเย้ย

ความคิดบางอย่างแวบขึ้นมาในใจของ อารียาดวงตาของเธอ เบิกกว้างอย่างไม่น่าเชื่อ เธอถาม “คุณมาที่นี่ในนามของ WH กรุ๊ปใช่ไหม?”

“ก็ใช่ หรือจะพูดว่า ในฐานะประธาน WH กรุ๊ป ผมเลยจำเป็น ต้องมาที่นี่” ธายุกรนั่งอยู่ตรงหน้าอารียา

อารียารู้สึกประหลาดใจ คิดไม่ถึงว่า W H กรุ๊ป ที่ตั้งตัวเป็น คู่อริกับบริษัทของตระกูลฉัตรมงคลมาโดยตลอด ประธาน บริษัท กลับกลายเป็นธาตุกร
“คุณคงแปลกใจมากเลยสินะ? คุณคิดว่า งาน หนักร่วมกับคนอื่นๆอยู่ใช่ไหมล่ะ ผมจะบอกให้ ว่าการหมุนเปลี่ยนของฮวงจุ้ย ความสามารถของตน นี้ก็ไม่ได้น้อยไปกว่าคุณ ก็เหมือนกับข้อสอบคุณผู้ให ที่ไม่รู้อะไรเลย ได้นั่งในตำแหน่งประธานบริษัทของตระกูล ฉัตรมงคลมานานขนาดนี้ เหนือความคาดหมายจริงๆ เรา ไม่ผิด คงเป็นรพีพงษ์ขาดทุน แล้วให้คุณเอาเงินให้เขาเลย ทำให้คุณได้บริหาร บริษัท สินะ? รายการล่าวประชดประชัน

อารียากำหมัดแน่น มองไปที่รายกรพร้อมกัน

“อย่าคิดว่าการโจมตีด้วยคำพูดเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ของคุณ รุนแรงแค่ไหน ในวันนี้ฉันมาเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจ โดย อาศัยศักยภาพ และฉันเชื่อว่าวิสัยทัศน์ของซัพพลายเออร์จะ ไม่เลวร้ายถึงขนาดเลือกคนที่จะมอบบริษัท ครอบครัวของ เขาให้คนอื่นบริหาร ” อารียาโต้กลับ

ธายุกรโกรธเคืองอยู่เล็กน้อย เขาขาย บริษัทของตระกูล ด้วยเงินหนึ่งหยวน ซึ่งเป็นปมในใจของเขามาโดยตลอด

“เหอะ อย่าคิดว่าตัวเองถูกทุกอย่าง จะบอกความจริงให้นะ ธุรกิจของวันนี้ ไม่มีส่วนแบ่งของคุณ คุณมาก็ไม่มีประโยชน์ อะไร” ธายุกรกล่าวอย่างเย็นชา

อารียาไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเขา เธอนั่งที่โซฟาโดยไม่พูด อะไร
ผ่านไปไม่นาน ก็มีชายวัยกลางคนเปิดประตูห้องรับรอง ผู้ชายคนนี้ศีรษะกลม อ้วนลงพุง ไม่ค่อยสูง แต่ดูเป็นนักธุรกิจ ที่ฉลาดคนหนึ่ง

บุคคลนี้เป็นซัพพลายเออร์ของ หอการค้าสมน. ที่เมืองริเวอร์ นามว่า ธาตรี

หลังจากที่ธาตรีเข้ามาในห้องรับรอง ใบหน้าของอารียา

ปรากฏรอยยิ้มต้อนรับขึ้นมาทันที

แต่ว่าธาตรีเพียงแค่มองไปที่เธอ หลังจากนั้นเขาก็หันไปทัก ทายธายุกรอย่างกระตือรือร้น ธายุกรมองไปที่อารียาอย่างมี ชัยชนะพร้อมด้วยสายตาที่เย้ยหยัน

เมื่อเห็นแบบนี้ หัวใจของ อารียาก็สั่นไหวและความรู้สึกแย่ ๆ ก็เข้ามาในหัวใจของเธอ

ธาตรีกับธายุกรแลกเปลี่ยนคำพูดกันเล็กน้อย ทั้งสองคนดู เหมือนจะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก

อารียาที่ไม่พอใจอยู่ ก็ลุกขึ้นและพูดกับธาตรี : “คุณธาตรีคะ วันนี้เรามาคุยเรื่องธุรกิจ พวกคุณสองคนรอให้การพูดคุยเรื่อง ธุรกิจของวันนี้ให้จบลงก่อน ค่อยทักทายกันต่อ”

ธาตรีหันหน้าไปมองอารียาและพูดอย่างเย็นชา “วันนี้ผมมา เพื่อคุยธุรกิจก็จริง แต่ผมมาที่นี่เพื่อคุยธุรกิจกับธายุ เกี่ยว อะไรกับคุณด้วย?”
สีหน้าของ อารียาเปลี่ยนไป เธอกล่าวว่า “คุณไม่โดแจง ให บริษัท ของเราทราบเพื่อให้เราแข่งขันกับ W H กรุ๊ปเหรอคะ? ”

ธาตรีที่เพิ่งรู้สึกตัว เขาหันมายิ้มและพูดว่า “คุณพูดถูก แต่ขอ โทษจริงๆ ผมเลือก W H กรุ๊ป ไปแล้ว ดังนั้นผมไม่พิจารณา บริษัทของตระกูลฉัตรมงคลของคุณแล้ว ถ้าไม่มีอะไร คุณก็ ไปได้เลยนะ ”

ธายุกรยิ้มเยาะแล้วมองไปที่อารียาเขาแค่อยากเห็นสีหน้า การแสดงออกของอารียาในเวลานี้

ไม่กี่วันที่ผ่านมา ตามความชอบของธาตรี เขาส่งฝาแฝดคู่ หนึ่งมาให้ โดยพูดถึงวิธีการและความร่วมมือ โดยวิธีการที่ ธาตรีแสดงร่วมกันกับเขาเพื่อแกล้งอารียา

ธาตรีและธาตุกรเป็นคนที่เดินทางเดียวกัน เป็นธรรมดาที่ เขาจะตกลงตามคำขอของธายุกรถึงอย่างไรแล้วสำหรับเขา จะเลือกใครก็เหมือนกัน แต่ไม่สู้เลือกสิ่งที่จะทำให้เขาได้รับ ประโยชน์อื่นเพิ่มเติม

“อารียาผมบอกคุณไปตั้งนานแล้ว คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะสู้ กับผม คุณคิดว่าคุณเป็นใคร จะบอกความจริงให้นะ วันนี้ที่ให้ คุณมาเป็นเพราะความตั้งใจของผม ผมอยากเห็นใบหน้าของ คุณที่เต็มไปด้วยความเสียใจและทำอะไรไม่ถูก ในอดีตคุณ ติดค้างผม ผมจะให้คุณกลับมาทีละนิด” ธายุกรกล่าว
อารียาก็โกรธขึ้นมา เมื่อมองไปที่ชายสองคนที่กาลงยมแห ๆ อยู่ตรงหน้า รู้สึกเหมือนตัวเองถูกหลอกจริงๆ

สายตาของเธอจับจองไปที่ธายุกรและพูดว่า: “ธายุกรไอ้คน เลว!”

หลังจากนั้นเธอมองไปที่ธาตรี และพูดว่า “ถ้าคุณมีความน่า เชื่อถือแค่นี้ ฉันคิดว่าคุณไปได้ไม่ไกลหรอก และฉันก็ไม่สนใจ ที่จะร่วมงานกับคนแบบคุณ!

ธาตรีแบะปาก แล้วพูดว่า : “ที่นี่น่ะ กินองุ่นไม่ถึง แล้วเที่ยวไป บอกว่าองุ่นนั้นเปรี้ยว ในเมืองริเวอร์ ซัพพลายเออร์เพียงราย เดียวที่ได้รับการอนุมัติจาก หอการค้าสมน. คือผม ผมอยาก จะร่วมงานกับใคร และเมื่อเทียบกับธายุ คุณไม่รู้จริงๆเหรอว่า ต้องว่างตัวยังไง ถ้าคุณเริ่มทำอะไรสักหน่อย ผมก็ไม่ใช่ว่าจะ ไม่มีทางร่วมงานกับคุณ

“น่าเสียดาย คนแบบคุณ คงไม่เคยรู้จักวิธีผสมผสานในที่

ทำงาน”

ธายกรก็ตะโกนขึ้นมาทันที: “คุณรู้แค่ว่าต้องปกป้องสามีที่ไม่ ได้เรื่อง ร่วมงานกับคนแบบนี้ ไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ”

ธาตรีหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า “พูดถูก พูดถูก งั้นรพีพงษ์ ก็คงไม่รู้ว่าเขาโชคดีแค่ไหน และเขาสามารถมีส่วนร่วมกับ ตระกูลลัดดาวัลย์ในเกียวโตได้ แต่น่าเสียดายที่ไม่ว่าเขาจะ โชคดีแค่ไหน ธุรกิจของภรรยาเขา ก็ต้องฟังผมเหมือนเดิม!ถ้าคุณไม่รู้ว่าจะเอาใจผมยังไง ก็ไม่ต้องเอาเงินจากผม เบลก สตางค์เดียว!”

อารียาเต็มไปด้วยความโกรธและกำลังจะออกไปจากที่นี่ พร้อมกับเลขา ในตอนนั้นเอง ประตูของห้องรับรองถูกเปิดอีก ครั้ง โดยจารุณีที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่มืดมน

“คิดไม่ถึงเลยว่าธุรกิจของคุณขึ้นอยู่กับการประจบสอพลอ ซัพพลายเออร์เช่นคุณ ช่างมันเถอะ!”