บทที่ 441 คุณแข็งแกร่งมาก

บทที่ 441 คุณแข็งแกร่งมาก

สายตาทุกคนที่มองไปที่รพีพงษ์กลายเป็นการมองดูอย่าง สะใจขึ้นมา รวมทั้งคนที่ถูกรพีพงษ์อัดจนลงไปกองอยู่ที่พื้น ด้วย

“ตอนนี้จะดูว่าแกยังจะอวดดีอีกไหม มีราชามาจัดการแก ต่อ ให้แกเก่งแค่ไหน วันนี้ก็อย่าหวังว่าจะมีชีวิตรอดออกไปจาก บาร์นี้ได้!

“ฝีมือของราชาไม่สามารถคาดเดาได้ และไม่ใช่คนกระจอก อย่างแกจะมาเทียบได้ ทางที่ดีแกควรจะรีบยอมแพ้ซะ ขอให้ ราชาปราณีแก ไม่อย่างนั้นแกมีแต่จะตายอย่างทรมาน!”

“รีบคุกเข่าให้คุณชายธนเทพซะ คนเสแสร้งอย่างแก ต่อให้ ตายเป็นร้อยครั้งก็ไม่พอ!”

ดัมพ์รงค์เดินไปหน้าของรพีพงษ์ คนรอบข้างรีบถอยกลับไป ข้างหลัง ราวกับกลัวการต่อสู้ของดัมพ์รงค์จะกระทบตัวเอง อย่างนั้น

ธนเทพก็รีบถอยหลังไปสองก้าว แล้วยิ้มใส่รพีพงษ์อย่างเย็นชา และพูด”ก่อนฆ่ามัน ขอให้ฉันได้ตบมันก่อน กล้าตบ หน้าฉัน ฉันก็จะให้แกได้ลิ้มรสฝ่ามือฉันบ้างว่าเป็นยังไง!

ดัมพ์รงค์ยึดมือออกไปข้างหนึ่ง ทำท่ายกมือขึ้น แล้ว พูด”ทำงานรับเงิน ต้องล่วงเกินละ”

พูดจบ มือของเขาก็ถึงหน้าของรพีพงษ์แล้ว เร็วมาก แม้แต่รพี พงษ์เองก็ยังตกใจ

รพีพงษ์ไม่ได้ละเลยแม้แต่น้อย เขาสามารถรับรู้ได้ บุคคล ตรงหน้า เป็นคนในหนึ่งในไม่กี่คนที่ทำให้เขาต้องจริงจังด้วย ความแกร่งของคู่ต่อสู้ ที่แกร่งกว่าคนที่เขาเคยเจอมาหลายสิบ เท่า

ในฐานะที่เป็นถึงผู้ที่อยู่ในอันดับที่หนึ่งแห่งเทพแห่งสงคราม ในกิสนา เรื่องฝีมือจะด้อยได้ยังไง

แทบจะทันที มือของรพีพงษ์ก็ยกขึ้นมา ป้องกันหมัดของดัมพ์ รงค์ที่กำลังจะชกลงไปบนอกเขา

ตรงหน้าอกเขาพอดี แถมร่างกายไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ใน การรับแรงจากหมัดของดัมพ์รงค์

ดัมพ์รงค์ตกตะลึงไปชั่วขณะ เหมือนเขาไม่คาดคิวว่ารพีพงษ์ จะสามารถรับหมัดเขาได้ ตอนแรกเขาคิดไว้ว่าจะจัดการรพี พงษ์ในหมัดเดียว จากนั้นค่อยไปรับเงินจากธนเทพ และไม่ได้ อยากจะเสียเวลา
เมื่อรพีพงษ์เห็นดัมพ์รงค์หยุดชะงัก ทำให้เขาเกิดยิ่มในมุม ปาก ฉวยโอกาสนี้ ยกหมัดก็ชกลงไปบนซี่โครงของดัมพ์รงค์

ช่วงที่ดัมพ์รงค์ตกตะลึง ก็แค่การเคลื่อนไหวช้าลงชั่วขณะ แต่ก็ไม่เป็นเหตุให้เกิดข้อผิดพลาดที่ร้ายแรง

เขาป้องกันการโจมตีของรพีพงษ์ได้ ร่างกายขยับถอยไปสอง ก้าว จากนั้นรีบยืดเท้าออกไป แตะลงไปบนร่างกายของรพี พงษ์

รพีพงษ์หลบเท้าของดัมพ์รงค์ไปด้านข้าง เท้าของดัมพ์รงค์ก็ เปลี่ยนทิศทางกลางอากาศ ไล่ตามรพีพงษ์ไป รพีพงษ์ก้มตัว ลงอย่างรวดเร็ว เท้าของดัมพ์รงค์แตะลงไปบนเสาด้านข้าง อย่างจัง

เสาต้นนั้นหักครึ่งในพริบตา และมีเศษหินจำนวนมากหลุด ลอยออกไป ทำลายขวดเหล้าจำนวนมากบนเคาน์เตอร์ของ บาร์

รพีพงษ์ถือโอกาสจู่โจมใส่ดัมพ์รงค์ แล้วจู่โจมใส่ลงไปบน กลางหัวของดัมพ์รงค์

ดัมพ์รงค์รีบหลบอย่างรวดเร็ว ของรพีพงษ์แตะลงไปบนโต๊ะ ข้างๆจนพัง

เมื่อผู้คนเห็นการต่อสู้ของรพีพงษ์กับดัมพ์รงค์แล้ว ไม่คิดว่า จะมีพลังทำลายขนาดนี้ จนตกตะลึงตาค้าง
และสิ่งที่ทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงคือ รพีพงษ์จะสามารถต่อสู้ กับดัมพ์รงค์ได้สูสี ในสายตาพวกเขา แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

“เขา…..ไมเขาถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ ถึงขั้นสามารถสู้กับ ดัมพ์รงค์ได้ขนาดนี้ได้ แถมยังไม่ได้เสียเปรียบแต่อย่างใด นี่ มันเกิดอะไรขึ้น? ”

“ตนคนนั้นคือราชาดัมพ์รงค์จริงเหรอ? คงไม่ใช่การแอบ อ้าง? เขาจะสู้สูสีกับรพีพงษ์ได้ยังไง? ”

“คิดอะไรของคุณเนี่ย ดัมพ์รงค์จะปลอมได้ยังไง? และคุณ ไม่ได้สังเกตหรือการต่อสู้ของพวกเขาน่ากลัวมาก มันเป็น ระดับพลังที่คนฝีมืออย่างเราไม่สามารถทำได้ นี่แสดงว่า รพี พงษ์กับดัมพ์รงค์ น่าจะเป็นยอดฝีมือในระดับเดียวกัน!

ธนเทพยังคงรอให้ดัมพ์รงค์ล้มรพีพงษ์อยู่แล้วตัวเองค่อยไป ตบเขาสองสามที่ก่อนแล้วค่อยฆ่ารพีพงษ์ซะ แต่ทว่าฉากต่อสู้ ต่อมาของทั้งสองทำให้เขาตาค้าง

ความแกร่งของรพีพงษ์ ไม่ได้ด้อยไปกว่าดัมพ์รงค์เลย สอง คนต่อสู้กันไปมา ไม่เหมือนอย่างที่เขาคิดไว้

ยิ่งไปกว่านั้นเศษหินที่ถูกดัมพ์รงค์เตะออกมามีหนึ่งก้อนไป โดนขาของเขา เจ็บจนเขาแทบจะยืนไม่อยู่ มีแต่รู้สึกถึงแรงของเศษหิน เขาถึงได้เข้าใจว่าการต่อสู้ของรพีพงษ์กับดัมพ รงค์น่ากลัวแค่ไหน

“อีก….ดัมพ์รงค์อีกคนเหรอ? เขาถึงได้ไม่เห็นฉันอยู่ใน สายตา? “ธนเทพทั้งเก็บกดทั้งโมโห

ฝนสุดายังคงนั่งอยู่ที่นั่งที่เดิมของอีกฝั่ง และไม่ได้ลุกขึ้นมา ขณะที่เห็นดัมพ์รงค์เดินเข้ามา ในใจแอบร้องในใจแย่ละ

ตอนรพีพงษ์ตบหน้าธนเทพตอนนั้น ทำให้ฝนสุดารู้สึกว่าร พงษ์ยิ่งน่าสนใจ ถึงแม้ว่าคนคนนี้จะมีรูปถ่ายของตัวเองอยู่ใน กำมือ แต่นี่ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อความสนใจที่ฝนสุดามีต่อรพื พงษ์แต่อย่างไร เธอรู้สึกว่ารพีพงษ์ไม่เหมือนกับผู้ชายที่เธอ เคยรู้จักมาก่อนหน้านั้น

ตอนที่ดัมพ์รงค์ปรากฏตัวในใจของฝนสุดาคิดรพีพงษ์คงมา ได้ไกลสุดแค่นี้แหละ เผชิญกับดัมพ์รงค์ เขาต้องยอมแน่ๆ ถ้า หากเผชิญหน้ากับคนที่แกร่งกว่าตัวเองหลายเท่า ยังไม่ยอม อ่อนข้อละก็ นั้นก็คือโง่ไม่ใช่กล้าหาญแล้วแหละ

ในตอนนั้นฝนสุดาคิดถ้าหากจําเป็น เธอสามารถออกหน้า ขอร้องแทนรพีพงษ์ ให้ไว้ชีวิตเขา ยังไงตอนนี้เธอยิ่งอยู่ยิ่ง สนใจในตัวรพีพงษ์มากขึ้น

แต่ว่าเธอประมาทรพีพงษ์มากเกินไป นายคนนี้สามารถสู้สูสี กับดัมพ์รงค์ได้ ความสามารถที่เขามี ไม่ด้อยไปกว่ายอดฝีมือ อันดับหนึ่งของเทพเจ้าแห่งสงครามคนนี้เลย!
เมื่อมองดูที่ตรงด้านข้ามของเธอที่ถูกทำลายจากการเตะของ รพีพงษ์ ร่างกายของฝนสุดารู้สึกแข็งไปหมด

ในตอนแรกเธอไม่กล้าขยับตัวสุ่มสี่สุ่มห้า กลัวตัวเองจะโดน ลูกหลงจากการต่อสู้ของสองคนนี้

เมื่อมองดูสองคนที่ยังคงสู้กันอยู่ ฝนสุดาเริ่มกลืนน้ำลาย ใน ใจเริ่มกลัว เธอเสียใจที่ตัวเองมิอยู่ให้ห่างจากบริเวณนี้ตั้งแรก ตอนนี้เธอไม่กล้าขยับตัวเลย

หลังจากดัมพ์รงค์ได้แน่ใจในความสามารถของรพีพงษ์แล้ว ว่าไม่ใช่ผักชีโรยหน้า บนใบหน้ากลับแสดงออกถึงความตื่น เต้น เหมือนกับราวจะได้สู้กันอย่างจริงจังสักที

รพีพงษ์เองก็ไม่ได้เจอยอดฝีมือที่ทําให้เขาต้องจริงจังได้ ขนาดนี้มานานแล้วเพราะฉะนั้นการเผชิญหน้ากับดัมพ์รงค์ กลับมีความรู้สึกเสียดาย อยากจะสู้กับอีกฝ่ายอย่างจริงจังสัก ครั้ง

อย่างเขาว่ายอดฝีมือผู้โดดเดี่ยว เมื่อถึงระดับอย่างพวกเขา การได้เจอคู่ต่อสู้ที่ฝีมือใกล้เคียงกันมีความน่ายินดียิ่งกว่าการ ได้ควบคุมชนชั้นนำของโลกซะอีก

ในขณะนี้ ฝนสุดารวบรวมความกล้าแล้วลุกขึ้นมา แล้ว ตะโกนใส่ทั้งสองคน”นายสองคน หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!

รพีพงษ์และดัมพ์รงค์แยกจากกันอย่างรวดเร็ว แล้วทั้งคู่ก็หันไปมองฝนสุดา

ธนเทพเริ่มกังวล จึงพูดว่า”สุดา เธอให้พวกเขาหยุดทำไม อีก ไม่นาน ดัมพ์รงค์ก็จะสามารถฆ่าเด็กเมื่อวานซืนนี้ได้แล้ว”

“ฉันห้ามเธอแตะต้องเขา”ฝนสุดาหันไปมองธนเทพ แล้วพูด อย่างแน่วแน่

“เพราะอะไร? มันป็นแค่หมาตัวหนึ่ง ทำไมเธอต้องปกป้อง มันด้วย? หรือว่าคุณชายจากตระกูลวัชรากิจกุลอย่างฉัน ยัง เทียบมันไม่ได้? “ธนเทพพูดอย่างโมโห

“ฉันจะทําอะไร คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่ง หากวันนี้คุณยังยืนกราน ที่จะให้ดัมพ์รงค์ลงมือ นั้นก็คือประกาศเป็นศัตรูกับฉัน ทางที่ดี คุณควรคิดให้ดีก่อนถึงผลที่จะตามมาหากคุณทำอย่างนี้”

ฝนสุดาพูดใส่ธนเทพ จากนั้นก็เดินไปทางรพีพงษ์

เธอเหลือบมองไปที่ดัมพ์รงค์ แล้วพูด”ขอโทษนะ ฉันสนใจ เขามาก เพราะฉะนั้นฉันไม่สามารถให้คุณต่อสู้กับเขาต่อไป ได้ หากเหตุนี้ทำให้คุณเสียหายอะไร ฉันสามารถชดเชยให้ คุณได้”

ดัมพ์รงค์ส่ายหัว แล้วกล่าว: “ฉันฆ่าเขาไม่ได้ ดังนั้นภารกิจ จากคุณธนเทพจึงไม่สําเร็จ จึงไม่มีอะไรเสียหาย”

หลังพูดจบ เขาก็มองไปทางรพีพงษ์ แล้วพูดอย่างจริงจัง:”คุณแกร่งมาก”

รพีพงษ์ได้แต่ยิ้ม แต่ไม่พูดอะไร

ธนเทพมองดูปฏิกิริยาของพวกเขา กัดฟัน แล้วพูด ใส่รพี พงษ์”วันนี้เห็นแก่หน้าสุดา ฉันจะไว้ชีวิตแก แต่แค้นในวันนี้ ฉัน ไม่มีวันลืม ไม่ช้าก็เร็วฉันจะให้แกต้องเสียใจ! ”

พอพูดจบ ธนเทพก็สะบัดมือจากไป เร่งรีบเดินออกจากบาร์ ไป

พอถึงบนถนน เขาหยิบมือถือออกมา แล้วโทรออก“ลุงรอง ช่วยโอนเงินให้ผมสามสิบล้านเข้ามาในบัญชีที่กิสนา ผมต้อง ใช้ด่วน”

“เอาไปทำอะไรคุณไม่ต้องสนใจ คุณแค่เอาเงินเข้าบัญชีโดย เร็วที่สุดพอ”

หลังวางสาย ดวงตาของธนเทพก็หรี่ลง คำพูดที่ราวกับไฟ โกรธในอกเขา”คอยดูแล้วกัน ต่อให้แกจะสามารถสู้เสมอกับ ดัมพ์รงค์แล้วไง ฉันไม่เชื่อว่าแกจะสามารถชนะสิบอันดับแรก แห่งเทพเจ้าแห่งสงครามอย่างต่อเนื่องได้!

“ชีวิตของแกฉันเอาแน่! จงรอความเพลิดเพลินไปกับราว บันไดสู่สวรรค์ที่ฉันเตรียมไว้ให้แกเถอะ!”