บทที่ 336 ค่ำคืนเข้าห้องหอ มันช่างสุขสมอารมณ์หมาย

บทที่ 336 ค่ำคืนเข้าห้องหอนี้มันช่างสุขสมอารมณ์หมาย

หลังจากอารียาได้ยินสิ่งที่รพีพงษ์พูด เธอหน้าแดงขึ้นมาทันที คิดในใจว่าไอ้หมอนี่เริ่มเปิดหูเปิดตาแล้วสินะ คิดไม่ถึงว่าจะวิ่งมา อาบนํากับเธอ

ถึงแม้ในใจจะไม่ขัดขืน แต่ผู้หญิงก็ต้องรักนวลสงวนตัว อีกทั้ง เธอยังต้องคอยดูว่ารพีพงษได้เปิดหูเปิดตาจริงหรือเปล่า

“ใครจะอาบน้ำกับนาย รอให้ฉันอาบเสร็จก่อน แล้วนายค่อยอาบ อารียาก้มหน้าพูด

ครั้ง รพีพง ไม่ฟังคําพูดของอารียา แถมยังเปิดประตูเข้าไป ข้างใน เขาให้ความรู้สึกเหมือนท่านประธานที่เอาแต่ใจจริงๆ

“ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง คืนนี้คุณต้องตกเป็นของผม” รพีพงษ์พูด ด้วยสีหน้าเอาแต่ใจ

อารียาอายมาก เธอเดินถอยหลังแล้วพูดว่า “ไอ้เลว ใครจะตก เป็นของนายกัน ฉันเหนื่อยมาทั้งวัน กลับมายังต้องเจอนายแกล้ง อีก นายนี่ไม่รู้จักเอาใจใส่คนรักเลย”
รพีพงษ์ได้ยินดังนั้น จู่ๆ เขาก็ชะงักไป เขามองอารียาด้วยความ รักใคร่ “งั้นผมไม่แกล้งคุณแล้ว ให้คุณพักผ่อนแล้วค่อยว่ากัน

อารียาแทบจะบ้า ที่เธอพูดไปเมื่อกี้ก็แค่ข้ออ้างเท่านั้น คิดไม่ ถึงว่ารพีพงษ์จะคิดว่าเธอเหนื่อยจริงๆ ถึงเธอจะเหนื่อยยังไง แต่ก็ ยังมีอารมณ์ทําเรื่องแบบนั้นอยู่ดี

เธอจับคอเสื้อของรพีพงษ์แล้วพูดว่า “ไม่ได้ ถึงฉันจะพูดแบบนี้ นายก็ต้องแกล้งฉันต่อสิ ฉันคิดว่าคนซื่อบี้ออย่างนายจะเปิดหูเปิด ตาแล้วซะอีก ที่ไหนได้ยัง อบื้อเหมือนเดิมเลย

พูดจบ อารียาจึงปิดประตูห้องน้ำลง เธอมองรพีพงษ์ทั้งอายทั้ง หงุดหงิด

เหมือนทั้งสองคนแลกบทบาทกัน ผู้ชายคนอื่นควรจะเป็นฝ่าย เริ่มสิ กลับกันคู่ของเธอ อารียาต้องเป็นฝ่ายเริ่ม

รพีพงษ์หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ เขาไม่เข้าใจความคิดของ ผู้หญิงเลย แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาโง่เสียหน่อย ในเมื่ออารียา แสดงออกเช่นนี้ เขารู้ดีว่าต่อไปควรจะทำอย่างไร

รพีพงษ์ยื่นมือไปโอบเอวของอารียาแล้วพูดว่า “ผมโง่ไปหน่อย แต่คืนนี้ผมจะไม่พลาดแล้ว ผมรับรองเลย
“ตาหื้อเอ๊ย ถอดเสื้ออาบน้ำก่อนสิ อย่าบอกนะว่าจะทำเรื่องนั้น แบบไม่อาบน้ำเหรอ” อารียากลอกตาใส่รพีพงษ์

จู่ๆ รพีพงษ์รู้สึกประหม่าขึ้นมา เขาตื่นเต้นจนลืมไปว่าจะเข้ามา อาบน้า

แต่ไม่นาน เขาก็สูดหายใจเฮือก แล้วใช้มือทั้งสองข้างจับเสื้อ ของอารียา “โอเค งั้นผมช่วยถอดเสื้อให้คุณก่อน

ครั้งนี้อารียาไม่ได้ขัดขืน แถมยังมองรพีพงษ์แบบไม่รู้จะโกรธ ดีหรือเปล่า เธอคิดในใจว่าไอ้หมอนี่ฉลาดแล้วสินะ แต่นี่เป็นครั้ง แรกที่รพีพงษ์ถอดเสื้อให้เธอ รู้สึกแปลกๆ นิดหน่อยแฮะ

เสื้อผ้าถูกถอดออกทีละชิ้นทีละชิ้น ใบหน้าของอารียาแดงระเรื่อ เธออายจนทำไม่ถูก

รพีพงษ์กลืนน้ำลายลงคอ จากนั้นจึงเปิดน้ำในอ่าง ไอน้ำลอย ขึ้นมาทำให้ภายในห้องนําเหมือนภาพในความฝัน

ร่างกายของทั้งสองค่อยๆ แนบชิดกัน ตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ น เป็นการอาบน้าที่ไม่เหมือนเคย

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก รพีพงษ์ที่ห่อผ้าขนหนูอยู่บนตัว เขาอุ้มอารียาที่ห่อผ้าขนหนูเหมือน กันออกมาจากห้องน้ำ

ผมของอารียาเปียก หยดน้ำยังเกาะอยู่บนตัวของเธอ บนตัวเธอ มีกลิ่นที่มีเสน่ห์และเซ็กซี่

หลังจากได้อาบน้ำกับอารียา ความเป็นชายในตัวของรพีพงษ์ถูก ปลุกขึ้นมาอีกครั้ง เขาโยนอารียาลงบนเตียงแล้วยิ้มออกมาอย่าง ตื่นเต้น

“วันนี้ผมจะ วันนี้เราต้องใกล้กันเป็นพิเศษ พรุ่งนี้ไม่ต้องไป ทำงาน ผมกลัวว่าผ่านคืนนี้ไปคุณจะต้องนอนพักผ่อนบนเตียงไป สองวัน” รพีพงษ์เอ่ยขึ้น

อารียาพูดแสดงออกว่าตัวเองไม่ได้อ่อนแอ “กลัวว่านายจะทำได้ แค่แป๊บเดียวน่ะสิ

รพีพงษ์โดนอารียาล้อ เขากระโจนลงไปบนเตียงโดยไม่พูดพร่ำ ทำเพลง

“งั้นคุณลองลิ้มรสความแข็งแกร่งของผมหน่อยละกัน!

ค่ำคืนเข้าห้องหอนี้มันช่างสุขสมอารมณ์หมาย
ทั้งสองกอดรัดกันอยู่บนเตียง ร่างกายแนบชิดแทบเป็นหนึ่ง เดียว ผีเสื้อเย้าแหย่และดูดน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ ผึ้งป่าที่โหย หาน้ำหวานที่ซ่อนอยู่ เหงื่อกายของหญิงสาวไหลและแห้งไป ไม่รู้กี่ครั้ง เขาขยับกายอย่าบ้าคลั่ง ความสุขครั้งนี้หาที่เปรียบมิได้ มันช่างงดงามเหนือสิ่งอื่นใด

สิบโมงเช้าวันต่อมา

ศศินัดดากับศักดายืนกระวนกระวายอยู่หน้าประตูห้องของรพี พงษ์กับอารียา ศศินัดดาเคาะประตูอยู่หลายครั้ง แต่ไม่มีเสียงตอบ รับจากข้างใน ทำให้ศศินัดดากับศักดากระวนกระวายใจมาก

ไหนวันนี้บอกว่าจะย้ายบ้าน ทำไมป่านี้แล้วสองคนนั้นยังไม่ ออกมาอีก คงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นข้างในนั้นหรอกนะ” ศศินัดดา เอ่ยขึ้น

“คงจะไม่มีอะไรหรอก จะเกิดอะไรขึ้นในห้องของโรงแรมนี้ได้ยัง ไง พวกเขาอาจจะยังไม่ตื่น คุณก็อย่ากระวนกระวายใจไปเลย รอ ให้พวกเขาตื่นเดี๋ยวก็ออกมาเอง” ศักดาเอ่ยขึ้น

“ไม่ว่ายังไงก็ไม่ควรตื่นสายขนาดนี้ หรือว่ารพีพงษ์รู้ตัวว่าจะไม่ รอดจากตระกูลลัดดาวัลย์ เลยทําร้ายอารีแล้วฆ่าตัวตายตาม ฉัน เคยเห็นข่าวคนมาฆ่าตัวตายในโรงแรมเยอะมาก แววตาของศศิ นัดดาหม่นลง เหมือนเธอเดาออกว่าอะไรเป็นอะไร

เธอเดินไปที่หน้าประตูอีกครั้ง จากนั้นจึงใช้มือเคาะประตูอย่าง แรง แล้วตะโกนออกมาว่า “ลูก เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมยังไม่ ออกมาข้างนอก รพีพงษ์ทำอะไรลูกหรือเปล่า ลูกตอบอะไรแม่ หน่อยสิ”

ขณะนั้นเองก็มีเสียงดังออกมาจากข้างใน เป็นเสียงที่ไร้ เรี่ยวแรงของอารียา “โอ๊ย แม่ หนูไม่ได้เป็นอะไร แม่ไม่ต้องเร่ง แล้ว อีกเดี๋ยวหนูจะออกไป

เมื่อได้ยินเสียงของอารียา ศศินัดดาก็โล่งอก แต่ความสงสัยอยู่ ในใจของเธอ เธอพูดพิมพ์ออกมาว่า “ถ้าพูดกันตามหลักอารีควร จะตื่นขึ้นมาตั้งนานแล้วนะ ทำไมวันนี้ถึงตื่นสายแบบนี้ หรือว่าเมื่อ คืนนอนดึก?”

“น่าจะเป็นอย่างนั้น ไปกันเถอะ เรากลับไปเก็บของที่ห้องกัน ก่อน ย้ายของสายสักหน่อยคงไม่เป็นอะไรหรอก ผมว่าอยู่ที่นี่มัน สบายสุดๆ ไปเลยล่ะ ถ้าสามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดชีวิต ผมว่ามันเป็น ทางเลือกที่ไม่เลวเลยนะ” ศักดาเอ่ยขึ้น

ศศินัดดาเดินกลับห้องกับศักดา จู่ๆ ความคิดก็แวบเข้ามาในหัว ของเธอ จากนั้นเธอก็เบิกตาโต

“คุณว่าเมื่อคืนสองคนนั้นคงจะไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นหรอกใช่ไหม” ศศินัดดาหยุดพูดกับศักดา

“เรื่องแบบนั้น?” ศักดายังไม่เข้าใจความหมายของศศินัดดา

ศศินัดดาไปที่ตัวของศักดา แล้วพูดด้วยความหงุดหงิดว่า “นอกจากเรื่องแบบนั้น จะมีเรื่องไหนอีกล่ะ!”

ศักดางงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่นานเขาจึงเข้าใจความหมายที่ศศินัดดา ต้องการจะสื่อ “มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ พวกเขายังเด็ก อยู่ ห้องเดียวกัน ไม่ทำเรื่องแบบนั้นสิถึงจะแปลก

ศศินัดดายื่นมือออกไปทุบศักดาแล้วพูดว่า “คุณจะรู้อะไร สอง สามปีมานี่รพีพงษ์ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวอารีเลย ครั้งนี้รพีพงษ์จะ ต้องไปตายที่เกียวโต ก่อนจะไปเขาเลยเอาเปรียบลูกสาวเรา ไม่ ได้การละ ฉันต้องไปถามเขาเสียหน่อย!”

ศักดารั้งเธอเอาไว้ “คุณจะไปถามเขาทำไม เขาสองคนเป็นสามี ภรรยากันตามกฎหมาย การทำเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องที่สมเหตุ สมผล คุณอย่าไปหาเรื่องวุ่นวายพวกเขาเลย คุณอยากให้ลูกอยู่ ตัวคนเดียวตลอดชีวิตเหรอ”

พูดจบ ศักดาจึงพาศศินัดดากลับห้อง

ในห้องของรพีพงษ์กับอารียา
รพีพงษ์ใส่เสื้อเสร็จเรียบร้อย แต่อารียายังนอนอยู่บนเตียง มี ผ้าห่มอยู่บนตัวของเธอ ผมเผ้ารุงรัง เธอมีสีหน้าเขินอายและพึง พอใจ ทำให้เธอมีเสน่ห์ของหญิงสาวมากขึ้น

“วันนี้คุณนอนพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวเรื่องย้ายบ้าน ผมกับพ่อแม่จะ จัดการเอง เดี๋ยวย้ายเสร็จคุณค่อยเข้าไปละกัน ตอนเที่ยงผมจะให้ เขาเอาข้าวมาให้” รพีพงษ์หัวเราะแล้วพูดกับอารียา

อารียากัดปากอันเซ็กซี่ของตัวเอง เธอมองรพีพงษ์ด้วยความ หงุดหงิด “คนเลว”

“ถ้าเมื่อคืนคุณไม่ยั่วโมโหผม ผมไม่รู้จะทำยังไง เลยแสดงความ เป็นชายเสียหน่อย ไม่งั้นจะโดนคนดูถูก” รพีพงษ์เอ่ยขึ้น

“เหอะ ใครจะรู้ว่านายจะเก่งขนาดนี้ล่ะ ไม่ยอมหยุดเลยทั้งคืน ถ้า รู้ฉันไม่พูดแบบนั้นหรอก ทำจนฉันลงจากเตียงไม่ได้เลย” อารียา พูดอย่างน่าสงสาร จนทำให้รพีพงษ์อยากจะโผเข้าหาเธออีกรอบ

แต่เมื่อคิดว่าร่างกายของหญิงสาวคงจะรับไม่ไหวแล้ว รพีพงษ์ จึงไม่ทำอะไรเธอ เขาก้มหน้าลงประทับจูบลงบนริมฝีปากของเธอ แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “คุณพักผ่อนเถอะ ครั้งหน้าผมจะระวัง
อารียาหัวเราะ แล้วพูดว่า “คุณไม่ต้องระวังก็ได้ ฉันบ่นไป อย่างนั้นแหละ จริงๆ แล้วก็รู้สึก….ชอบมากเลยนะ

รพีพงษ์เดินออกมาจากห้องด้วยหน้าตาและจิตใจอันเบิกบาน

เขาเดินไปที่หน้าห้องของศักดากับศศินัดดา แล้วยื่นมือไปเคาะ ประตู ศักดามาเปิดประตูให้ รพีพงษ์ยิ้มแล้วพูดว่า “พ่อ แม่ พวกเรา ไปย้ายของกันก่อนเถอะครับ อารีไม่ค่อยสบายนิดหน่อย จึงไปกับ พวกเราไม่ได้”

“รพีพงษ์ เมื่อคืนนายทำอะไรลูกสาวฉันหรือเปล่า ทำไมเธอถึง ไม่สบายได้ล่ะ ฉันเตือนนายไว้เลยนะ ถ้านายแตะต้องตัวลูกสาว ฉัน นายกับฉันได้เห็นดีกันแน่!” ศศินัดดาพูดด้วยความโมโห

รพีพงษ์คิดไม่ถึงว่าศศินัดดาจะรู้ว่าเมื่อคืนเขาทำเรื่องแบบนั้นกับ อารียาได้เร็วขนาดนี้ คนแก่นผ่านอะไรมาเยอะแฮะ

“แค่ก แค่ก พ่อครับ แม่พูดอะไรน่ะ ผมไม่ค่อยเข้าใจ พวกเรารีบ ไปเก็บของกันเถอะ” รพีพงษ์ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วพูดกับศักดา

ศักดาพยักหน้า เขาก็ไม่อยากฟังศศินัดดาบ่นเหมือนกัน จึงรีบ เดินออกไปข้างนอกกับรพีพงษ์
ชนิสราเดินเข้ามาเห็นศศินัดดากำลังยืนบ่นก็สงสัยว่าเกิดอะไร

ขึ้น

รพีพงษ์ให้คนที่โรงแรมหารถตู้มาให้หนึ่งคัน หลังจากที่เอาของ ใส่ในรถเสร็จเรียบร้อย เขาก็มุ่งหน้าไปยังชุมชนคำแหง

ระหว่างทางศศินัดดาเอาแต่บ่นรพีพงษ์ไม่หยุด รพีพงษ์ทำหู ทวนลมไม่ได้ยินสิ่งที่ศศินัดดาพูด

เมื่อย้ายของเข้ามาไว้ในบ้านใหม่ ศศินัดดาเดินเข้ามายืนข้างร พงษ์ เธอจ้องเขาเขม็ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “นายอย่า มาแกล้งโง่ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายคิดอะไรอยู่ นายต้องทำอะไร ลูกสาวฉันแล้วแน่ๆ”

“ฉันไม่ว่านายแล้วก็ได้ ในเมื่อนายแตะต้องตัวลูกสาวฉันแล้ว งั้น ก็รับผิดชอบด้วย ครั้งนี้นายไปเกียวโตมีอันตรายมาก นายต้อง โอนโรงแรมให้เป็นชื่อของอารียา ถือว่าเป็นสิ่งที่หลงเหลือไว้ให้ เธอก็แล้วกัน”

“แต่ว่าตอนนี้เธอคงไม่เห็นด้วย เพราะฉะนั้นนายโอนมาให้เป็น ชื่อฉันก่อน ฉันจะดูแลแทนลูกสาวก่อน รอให้เธอต้องการมัน ฉัน ค่อยให้เธอ เวลาไม่เคยคอยท่า นายเซ็นสัญญาโอนวันนี้เลยแล้ว กัน”