บทที่ 283 เพราะเขาคือเพื่อนของฉัน

บทที่ 283 เพราะเขาคือเพื่อนของฉัน

ไอศูรย์ตกใจกับคําพูดของธฤตญาณ เขาถอยไปด้านหลัง แล้วชนเข้ากับชีวนาถ

ชีวนาถหรี่ตามองธฤตญาณ ไม่นานเขาจึงใจเย็นลง

“ธฤตญาณ คิดไม่ถึงว่าชะตาของแกยังไม่ขาด ปีนั้นโดนคน ตามฆ่าเยอะขนาดนั้น ยังรอดตายมาได้ แต่ว่าในเมื่อแกรอดมา ได้ แกก็ไม่ควรกลับมาที่เมืองกรีนโคล แกคิดว่าตอนนี้เมืองกรี นโคลยังเป็นถิ่นของแกเหรอ กลับมาหาที่ตายชัดๆ” วีรนาถพูด ด้วยน้าเสียงเย็นชา

ไอศูรย์ตั้งสติได้ เขามองไปยังธฤตญาณด้วยสายตาเย็นชา ตอนนี้เขาไม่จําเป็นต้องกลัวมันอีก อิทธิพลของมันที่สร้างขึ้น มาในปีนั้น โดนตระกูลรัตนชัยนันท์หุบไว้หมดแล้ว ตอนนี้ใน เมืองกรีนโคลตระกูลวรโชติธีรธรรมเป็นตระกูลที่แข็งแกร่ง อันดับสองในบรรดาตระกูลใหญ่ เขาไม่จําเป็นต้องเห็นมันอยู่ ในสายตา

อีกทั้งคนที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นคนมีฝีมือของแต่ละสำนักในเมืองก รีนโคล ถ้าจะสู้กันจริงๆ คนที่เสียเปรียบก็คือมัน
“ธฤตญาณ สมองแกมีปัญหาตอนที่โดนตามฆ่าเหรอ แกกลับ มาล้างแค้น แต่เอาคนมาแค่คนเดียวเนี่ยนะ แถมคนที่พามาก็ดู เหมือนขยะเปียก อย่าบอกนะว่าแกคิดว่าแกสองคนจะทำอะไร คนมีฝีมือแบบพวกเราได้” ไอศูรย์แสยะยิ้ม

“ก็แค่พวกไม่เอาไหน เราสองคนก็พอแล้ว” รพีพงษ์หัวเราะ แล้วพูดออกมา

“แกว่าอะไรนะ!”

“กล้าพูดว่าพวกเราไม่เอาไหนรนหาที่ตายชัดๆ!

“ไม่พอใจก็มาสู้กัน ดูสิว่าใครไม่เอาไหนกันแน่!

คนพวกนั้นจะเข้าไปหาเรื่องรพีพงษ์

รพีพงษ์มองคนพวกนั้นอย่างเฉยชา ดูจากฝีมือของพวกมัน แล้ว ไม่ต้องพูดถึงเขากับธฤตญาณ แค่เขาคนเดียวก็ทำให้ พวกมันร้องขอชีวิตได้แล้ว

แต่เขาไม่ได้ผลีผลามอะไร เขาจ้องคนพวกนั้นแล้วพูดด้วยน้ำ เสียงเย็นยะเยือก “ถ้าพวกแกอยากสู้ เดี๋ยวฉันจะสู้เป็นเพื่อน พวกแกก็ได้ แต่การที่เรามาวันนี้ เพื่อแก้แค้นไอศูรย์ เพราะ ฉะนั้นพวกแกรอให้ไอศูรย์กับธฤตญาณสะสางกันให้เสร็จก่อนแล้วกัน”

ไอศูรย์ได้ยินรพีพงษ์พูดจึงแสยะยิ้มออกมา แล้วหันไปมอง ธฤตญาณ “ทำไม จะสู้กับฉันเหรอ จะบอกให้นะสองสามปีมา นี้พละกำลังของใช้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ถ้าแกจะสู้กับฉัน ฉัน กลัวว่าแกจะไม่รู้แม้แต่ว่าตัวเองตายยังไงน่ะสิ

ธฤตญาณจ้องเขาแล้วพูดว่า “ถึงจะตาย วันนี้ฉันก็ต้องสะสาง กับแกให้จบ เวทีประลองความเป็นความตาย แกกล้าไหมล่ะ”

ไอศูรย์แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันมีอะไรต้องกลัว วันนี้มีคนอยู่ที่ นี่เยอะแยะพอดี สองสามปีก่อนแกไม่ตาย งั้นวันนี้ฉันจะทำให้ แกตายคามือฉันเอง!”

ชีวนาถมั่นใจในตัวลูกชายของตัวเองมาก เขาให้คนยกเวที ขึ้นมาตรงกลางเพื่อให้ไอศูรย์กับธฤตญาณสู้กัน

รพีพงษ์ยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง มองธฤตญาณที่ยืนอยู่ตรงกลาง อย่างเงียบๆ เขาไม่แน่ใจว่าธฤตญาณจะจัดการไอศูรย์ได้หรือ เปล่า แต่วันนี้เป็นความแค้นระหว่างธฤตญาณกับไอศูรย์ ไม่ว่า อย่างไรก็ต้องให้ธฤตญาณจัดการด้วยตัวเอง

ธฤตญาณกับไอศูรย์ยืนประจันหน้ากัน แววตาของธฤตญาณราวกับจะฆ่าคนได้ เขาไม่พูดพร่ำทําเพลง ซัดหมัดพุ่ง เข้าไปที่ไอศูรย์

ไอศูรย์หรี่ตาลง ช่วงเวลาที่ธฤตญาณซัดหมัดเข้ามา เขาก็ซัด หมัดออกไปที่อกของธฤตญาณ

ใจของธฤตญาณเต็มไปด้วยความโกรธ เป้าหมายที่เข้ามาวัน นี้คือการทำให้ไอศูรย์ตายคามือเขา โดยไม่คิดว่าตัวเองจะได้ รับบาดเจ็บหรือไม่ เพราะฉะนั้นจึงไม่ได้คิดถึงหมัดที่ไอศูรย์ซัด กลับมา

ไอศูรย์เห็นว่าธฤตญาณไม่ป้องกัน เขาขมวดคิ้วแล้วก่นด่าใน ใจว่าไอ้นี่มันบ้าไปแล้ว จากนั้นเขาจึงรีบดึงหมัดกลับมา แล้ว หลบหมัดของธฤตญาณ

ธฤตญาณเดินตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว เขาซัดหมัดเข้าไปที่ ไอศูรย์อีกครั้งโดยไม่คำนึงผลที่ตามมา

ไอศูรย์ถูกบังคับให้ถอยครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยกลวิธีของธฤต ญาณ เขาไม่สามารถซัดหมัดกลับได้เลย

วีรนาถเห็นไอศูรย์เสียเปรียบ จู่ๆ จึงกระวนกระวายใจขึ้น มา เมื่อเห็นว่าธฤตญาณจะออกหมัดอีก จึงตะโกนออกมาว่า “โจมตีด้านล่างของมัน!”
ไอศูรย์ได้ยินดังนั้น จึงยกขาแตะลงไปที่เขาของธฤตญาณ ทันที ธฤตญาณยังไม่ทันปล่อยหมัด ตัวของเขาเซจนเกือบจะ ล้มลง

ไอศูรย์ใช้โอกาสนี้ พุ่งตัวเข้าไปหาธฤตญาณจนล้มลงบนพื้น แล้วค่อยลงไปที่หัวของเขา

เมื่อเห็นว่าไอศูรย์ได้เปรียบ วีรนาถจึงยิ้มออกมาอย่างได้ใจ

รพีพงษ์หันไปมองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “สังเวียน แจ้งเกิด คนนอกห้ามก้าวก่าย ไม่ว่ายังไงคุณก็เป็นเจ้าของ สำนัก ไม่คิดว่าจะไม่มีคุณธรรมขนาดนี้”

วีรนาถหันมาจ้องรพีพงษ์แล้วพูดว่า “แกจะไปรู้อะไร อย่ามา พูดไร้สาระแถวนี้ ที่นี่คือถิ่นของตระกูลวรโชติธีรธรรม ฉันจะ พูดอะไรก็ได้!”

รพีพงษ์ไม่สนใจเขา รอให้ธฤตญาณสะสางกับไอศูรย์ให้ เสร็จก่อน แล้วค่อยมาจัดการกับไอ้แก่เดนตายคนนี้

ธฤตญาณโดนไอศูรย์กดลงบนพื้น เขาใช้มือทั้งสองข้าง ดันลงบนพื้นทำให้ตัวของเขาขยับไปด้านหลังและหลุดจาก ไอศูรย์
ไอศูรย์หัวเราะห์แล้วพูดออกมา “กำลังของแกเทียบกับฉันไม่ ได้เลย อย่ามาขัดขืนเลย ตายซะเถอะ!”

ตอนนี้มุมปากของธฤตญาณมีเลือดออกจากการถูกต่อย เมื่อ ได้ยินไอศูรย์พูดเช่นนั้น เขาจึงแสยะยิ้มมุมปาก “ถ้าแกคิด อย่างนั้นจริงๆ แกคิดผิดมหันต์”

พูดจบ ธฤตญาณก็พุ่งเข้าไปหาไอศูรย์อีกครั้ง เขายังใช้กลวิธี เดิม ครั้งนี้ไอศูรย์รู้แล้วจึงจู่โจมไปที่ด้านล่างของธฤตญาณ

ขณะที่เท้าของไอศูรย์กำลังจะเตะลงมา ธฤตญาณหมุนตัว แล้วถีบออกไป เขาหมุนตัวกลางอากาศ แล้วเตะลงไปบนหน้า ของไอศูรย์

ไอศูรย์ไม่ทันตั้งตัวล้มไปนอนกองอยู่บนพื้น

กลวิธีนี้รพีพงษ์เป็นคนสอนเขา ตอนที่รพีพงษ์รู้จักกับธฤต ญาณช่วงแรก เขาอึ้งกับฝีมือของรพีพงษ์มาก จึงให้รพีพงษ์ สอนเขา

รพีพงษไม่ได้เก็บงำความรู้เอาไว้ เขาสอนกลวิธีให้ธฤตญาณ มากมาย ทําให้ฝีมือของธฤตญาณสูงขึ้นเรื่อยๆ
นี่เป็นเหตุผลที่รพีพงษ์วางใจให้ธฤตญาณสู้กับไอศูรย์ ไม่ว่า ยังไงธฤตญานไม่มีทางให้กับคนของสำนักอันดับสองหรอก

วีรนาถเห็นลูกชายของตัวเองถูกถีบจนล้มไปกับพื้น เขาจึงรีบ ขึ้นไปช่วยทันที แต่โดนรพีพงษ์ขวางเอาไว้เสียก่อน

“นี่คือเวทีประลองของพวกเขาทั้งสองคน คนนอกเข้าไป ก้าวก่ายไม่ได้ ถึงวันนี้ลูกของคุณจะโดนซัดจนตาย คุณก็ทำได้ เพียงยืนดูเท่านั้น ผมขอเตือนคุณว่าอย่าเพิ่งผลีผลาม” รพี พงษ์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

วีรนาถรับรู้ได้ถึงพละกำลังที่อยู่ในตัวรพีพงษ์ มันทำให้เขา แอบตกใจ

“เหอะ ลูกชายฉันไม่แพ้หรอก ฉันต่างหากที่ต้องเตือนแก เดี๋ยวตอนที่ธฤตญาณโดนซัดจนตาย แกอย่าพาลก็แล้วกัน” วีรนาถพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

รพีพงษ์ไม่แยแสเขา แล้วมองไปยังธฤตญาณ

ไอศูรย์โดนธฤตญานถีบจนล้มไปกับพื้น เขามึนไปหมด เขา กัดฟันลุกขึ้นมา เมื่อหันไปก็เจอกับหมัดของธฤตญาณที่กำลัง จะซัดเข้ามาที่หน้า
ไอศูรย์ตกใจ เขาย่อตัวหลบ กะจะใช้วิธีนี้ในการหลบหมัด ของธฤตญาณ แต่ทว่าหมัดยังไม่ทันโดน ธฤตญาณยกขาขึ้น ถีบไปที่ท้องของไอศูรย์

ไอศูรย์เกือบจะอ้วกออกมา หน้าซีดอย่างน่าสังเวช

ธฤตญาณ คอเสื้อของไอศูรย์ แล้วซัดหมัดลงไปบนหน้า ของไอศูรย์อย่างไม่ไยดี

“ฉันเห็นแกเป็นพี่เป็นน้อง แต่อยากได้ผู้หญิงของฉัน ไอศูรย์ ฉันตาบอดจริงๆ ที่เอาแกมาเป็นเพื่อน

ธฤตญาณระบายความโกรธของตัวเอง เขาซัดหมดลงไปบน หน้าของไอศูรย์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผ่านไปสักพัก ไอศูรย์ไม่มีแรง ขัดขืนอีก เลือดไหลออกมาทางจมูกและปากของเขา

วีรนาถเห็นท่าทางไม่ดี จึงรีบเข้าไปช่วยลูกชายของตัวเอง

รพีพงษ์ยื่นมือไปขวางเอาไว้ “จะไปช่วยลูก ผ่านฉันไปก่อน เถอะ!”

วีรนาถมองธฤตญาณด้วยความโกรธ “ไอ้ธฤตญาณ ถ้าวันนี้ ลูกฉันเป็นอะไรไป ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!
ธฤตญาณหันมามองวีรนาถ แล้วยิ้มอย่างน่ากลัว

เขากำหมัดแน่น แล้วใช้แรงทั้งหมดตอนลงไปที่คอของ ไอศูรย์

ร่างของไอศูรย์อ่อนปวกเปียก หน้าของเขาเหมือนไม่มีลม หายใจแล้ว

วีรนาถตัวสั่นเทิ้ม เขาจะไปคิดได้ยังไงว่าลูกชายของตัวเอง จะถูกทำให้ตายต่อหน้าต่อตาแบบนี้

“ไอ้พวกเลว แกต้องตายไปกับลูกชายของฉัน!

วีรนาถไม่พูดพร่ำทำเพลง ซัดหมัดเข้าไปหารพีพงษ์

รพีพงษ์ส่งเสียง ออกมา แล้วยกเท้าเตะออกไปอย่าง รวดเร็ว จนทําให้วีรนาถลอยออกไป

ทุกคนต่างพากันตะลึง คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะเก่งขนาดนี้ ฝีมือ ของวีรนาถนับว่าอยู่ในระดับกลาง คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์ถีบที เดียววีรนาถถึงกับลอยออกไป

วีรนาถก็มองรพีพงษ์ด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ จากนั้นเขาจึงพูดลอดไรฟันออกมาว่า “ท่านทั้งหลาย ไอ้เลวสองคนนี้ ฆ่าลูกของฉัน พวกท่านคนใดที่สามารถจัดการพวกมันได้ ฉัน จะแบ่งสมบัติของตระกูลให้!

เมื่อคนพวกนั้นได้ยินสิ่งที่วีรนาถพูด จึงพุ่งเข้าไปหารพีพงษ์ ทันที

รพีพงษ์ยืนอย่างมั่นคง เขาใช้เคล็ดวิชาออกมา ถึงแม้ว่าคน พวกนี้จะเป็นคนที่เรียนศิลปะการต่อสู้ แต่ส่วนใหญ่ฝีมือสูรพี พงษ์ไม่ด้ รพีพงษใช้กระบวนท่าจัดการกับทีละคน ผ่านไปไม่ นาน คนพวกนั้นล้มลงไปกองกับพื้นจนหมด

วีรนาถมองรพีพงษ์ด้วยสีหน้าหวาดกลัวและตกตะลึง คิดไม่ ถึงว่าเขาจะเก่งขนาดนี้ “กะ แกเป็นใคร ทำไมต้องช่วยธฤต ญาณแก้แค้นพวกเรา

รพีพงษ์หัวเราะ “เพราะว่าเขาคือเพื่อนของฉัน

เหงื่อผุดออกมาทางหน้าผากของวีรนาถ คนมากมายขนาด นี้กลับสู้รพีพงษ์ไม่ได้สักคน ถึงรพีพงษ์จะยืนให้ฆ่า พวกเขาก็ ทําไม่ได้

ในขณะนั้นเอง คนที่เพิ่งตื่นมาไม่นานอ่าง รมันเดินเข้ามาใน สํานักบูโด เขาบิดขี้เกียจไปมา
“พวกนายทำอะไรกัน เสียงดังโวยวาย

ตาของวีรนาถเป็นประกาย คุณถิรมัน ไอ้สองคนนี้มันฆ่า ลูกชายผม ฝีมือของคุณมันได้แน่นอน คุณก็รมันช่วยจัดการ ไอ้บ้าสองคนนี้ด้วยเถอะครับ!