บทที่ 263 โทรแค่สายเดียวก็ทำให้นายล้มละลาย ได้

ศศินัดดาหันไปมองที่หน้าประตู เห็นธีรศานติ์อยู่ใน ชุดสูท บนตัวของเขามีรัศมีที่ไม่เหมือนคนทั่วไป เธอ พอเดาได้ว่าคนคนนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน แต่ตอนนี้เธอมีนคินทร์คอยหนุนหลังอยู่จึงไม่กลัว อะไรทั้งนั้น

นคินทร์เป็นคนของหอการค้าสมน. ในเกียวโตหอ การค้าสมน.มีอิทธิพลเทียบเท่ากับตระกูลลัดดา วัลย์ ถึงแม้นคินทร์จะเป็นเพียงผู้รับผิดชอบหอการ ค้าสมน.สาขาเมืองริเวอร์ แต่ใครจะมายั่วโมโหเขาก็ ไม่ใช่เรื่องง่าย

สําหรับศศินัดดา ผู้รับผิดชอบสาขาอย่างนคินทร์

ยังเก่งกว่าหัวหน้าตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองริเวอร์

อย่างตระกูลกุลสวัสด์เสียอีก

“คุณอบรมลูกยังไง ไม่มีมารยาทแม้แต่น้อย คุณ รู้ไหมว่าตอนนั้นยัยเด็กนี่มันผลักฉัน เกือบทำให้ฉัน เอวหัก คุณรีบให้ลูกสาวที่ไม่รู้ความขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ อีกอย่างพวกคุณต้องชดใช้ค่าเสียหายให้ฉัน ห้าแสน ไม่งั้นวันนี้พวกคุณไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น!” ศศิ นักดาพูดด้วยท่าทีโมโห

ธีรศาน ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “คุณว่าใครไม่ได้รับ การสั่งสอน ถ้าลูกสาวของผมทำผิด ผมจะให้เธอ ขอโทษคุณ แต่ตอนนี้ท่าทางของคุณดูเหมือนคนที่ ไม่ได้รับการสั่งสอนยิ่งกว่าลูกสาวผมอีกนะ”

“พ่อ ที่หนูผลักเขาเพราะเขาหน้าไม่อาย รั้งไม่ให้ พวกเราไปช่วยคน แถมยังขอเงินจากรพีพงษ์ หนูคิด ว่าหนูไม่ได้ทำอะไรผิด หนูจึงไม่ขอโทษ” จารุณีเอ่ย ขึ้น

“นังเด็กนี่ แกว่าใครหน้าไม่อาย แกมานี่เลยนะ ถ้า วันนี้ฉันไม่ได้ตบแก แกคงไม่รู้ฤทธิ์ของฉัน”

ศศินัดดาพูดพลางยกมือจะตบจารุณี ธีรศานติ์จับ ข้อมือของศศินัดดาเอาไว้ จากนั้นจึงใช้แรงผลักเธอ กลับไป

ศศนัดดาเกือบจะล้มลงบนพื้น หลังจากที่เธอ

ยืนได้อย่างมั่นคง เธอมองสองพ่อลูกด้วยสายตา

เคียดแค้น “นี่มันฟอลูกอะไรกัน พวกแกสองคนคงไม่ใช่คนดีอะไรสินะ แกกล้ามาผลักฉัน ไอ้พวกตา

“ฉันจะบอกแกให้นะ คนที่ยืนอยู่ข้างฉันคือคนของ หอการค้าสมน. แกเคยได้ยินชื่อหอการค้าสมน.หรือ เปล่า ชื่อเสียงของที่นั่นเทียบเท่าตระกูลลัดดาวัลย์ เลยนะ เขาคือเพื่อนเก่าของฉัน เมื่อกี้เขาบอกว่าจะ ช่วยฉันจัดการพวกแก พวกแกรีบขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นไม่ว่าพวกแกจะทำอะไร เพื่อนของฉันแค่ยกหู โทรศัพท์ครั้งเดียวก็สามารถทำให้พวกแกล้มละลาย ได้!”

พูดจบศศินัดดาก็ทําหน้าเย่อหยิ่ง เธอเข้าใจว่าหลัง จากที่ธีรศานติ้ได้ยินว่านคินทร์เป็นคนของหอการค้า สมน. แล้วจะรีบมาขอโทษเธอ

แต่เธอไม่ได้สังเกตว่านคินทร์ที่ยืนอยู่ข้างเธอ ตอน นี้เขาพูดอะไรไม่ออก สีหน้าซีดเผือด

นคินทร์คิดไม่ถึงว่าคนที่เดินเข้ามาจะเป็นประธาน ของหอการค้าสมน. วันนี้เขาเตรียมรถให้ประธาน เขานึกว่าประธานจะไปทำเรื่องสำคัญอะไร คิดไม่ ถึงว่าจะมาโผล่ที่บ้านของศศินัดดา และเด็กสาว ศ นัดดาจะจัดการก็คือลูกสาวของ ประธาน ถึงจะมอบความกล้าให้เดินทขนาดไหน เขาก็ไม่กล้าลงไม้ลงมือกับลูกสาวของประธานหอ การค้าสมน.อย่างแน่นอน

ธีรศานต์หันไปมองนคินทร์แล้วแสยะยิ้ม “เหรอ ฉัน จะรอดูว่าเขาจะทำยังไงให้ฉันล้มละลาย”

ศศินัดดาเห็นธีรศานติ์ไม่เป็นเดือดเป็นร้อน จึง หงุดหงิดขึ้นมาทันที เธอหันไปพูดกับนคินทร์ที่ยืน อยู่ข้างๆ “เพื่อนรัก มันยังไม่เชื่อ ในเมื่อมันรนหาที่ ตาย งั้นนายทำให้มันรู้ฤทธิ์ของนายหน่อย โทรไป หาคนของหอการค้าสมน. ให้มันล้มละลายซะ”

นคินทร์ยังไม่พูดอะไร ตอนนี้เขาโดนคำพูดของศศิ นัดดาทำให้ตกใจนเป็นใบ้ไปแล้ว อยากพูดแต่ก็พูด ไม่ออก

ศศินัดดาเห็นนคินทร์ยังไม่พูดอะไร จึงรู้สึก ประหลาดใจเล็กน้อย เพื่อนรัก นายเป็นอะไรไป เมื่อกี้นายบอกว่าจะช่วยฉันจัดการมันไม่ใช่เหรอ พวกหอการค้าสมน.เก่งมาไม่ใช่หรือไง ทำไมถึงไม่ พูดอะไรเลยล่ะ” น นท กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก “คนที่ อยู่ตรงหน้าเธอคือประธานหอการค้าสมน. เขาพูด แค่คําเดียวก็กำจัดฉันได้แล้ว ครั้งนี้เธอทำให้ฉันซวย แล้ว หาเรื่องใครไม่หา ไปหาเรื่องลูกรักของประธาน ฉันว่าเธอสมควรโดนแล้วล่ะ”

พูดจบ นคินทร์รีบเดินเข้าไปหาธีรศานติ์ “ประธาน ครับ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นคน นี่มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ครับ เพื่อนของผมสมองมีปัญหา คุณอย่าไปอะไร มากกับเธอเลยครับ”

“ใครสมองมีปัญหา นคินทร์ นายบอกว่านาย เป็นผู้รับผิดชอบสาขาเมืองริเวอร์ไม่ใช่เหรอ แล้ว ประธานนี่โผล่มาจากไหน” ศศินัดดาเอ่ยถามด้วย ความงุนงง

“เขาคือประธานสำนักงานใหญ่ของหอการค้าสมน มาจากเกียวโต คนในหอการค้าทั้งหมดต้องฟังเขา ตอนนี้เธอรู้แล้วหรือยังว่ากำลังยั่วโมโหใครอยู่!” นคินทร์ตะโกนด้วยความโกรธ

ศศินัดดาอึ้งไป คนทั้งหอการค้าสมน.ต้องฟังเขาเห รอ อย่าบอกนะว่าคนคนนี้มีฐานะเทียบเท่ากับตระกูล ลัดดาวัลย์อย่างนั้นเหรอศศินัดดาคร่ำครวญอยู่ในใจ คิดว่าตัวเองซวยแล้ว ไม่ว่าเธอจะทําอะไรก็เจอแต่พวกมีอำนาจ คนแรก ก็โยษิตา นี่ก็ประธานหอการค้าสมน.อีก เธอคงไม่ สามารถผ่านวันนี้ไปได้อีกแล้ว

เธอหันไปมองรพีพงษ์ เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอย ยิ้มได้ใจ เธอโมโหขึ้นมาในใจ คิดในใจว่าการที่เธอ ซวยขนาดนี้ก็เพราะว่ารพีพงษ์ ไม่แน่รพีพงษ์อาจจะ จงใจก็ได้

เธอรีบขอโทษประธานกับลูกสาวของเขาเลยนะ ถ้าฉันต้องโดนไล่ออกเพราะเธอ เรื่องนี้ไม่จบแน่!” นคินทร์ตะโกนใส่ศศินัดดา ท่าทางแตกต่างกับตอน ที่นั่งคุยกันที่โซฟาโดยสิ้นเชิง

ศศินัดดาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายเธอมองไปยังสอง พ่อลูกแล้วพูดออกมาว่า “ขะ ขอโทษ”

จารุณีเห็นศศินัดดาขอโทษ เธอรีบแลบลิ้นปลิ้น ตาใส่ศศินัดดา “เมื่อกี้เธอเก่งมากไม่ใช่เหรอ ยังจะ ทำให้บ้านฉันล้มละลาย ทำไมตอนนี้ถึงไม่กล้าพูด แบบนั้นแล้วล่ะ”

สีหน้าของศศินัดดาเต็มไปด้วยความลำบากใจตอนที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของจารุณี เธอไม่กล้าพูด อะไรจริงๆ

“ขอโทษจริงๆ นะคะท่านประธาน เธอเป็นแม่ของ ฉันค่ะ บางครั้งเธอก็ไม่มีเหตุผล หวังว่าคุณจะไม่ ถือสานะคะ” อารียาพูดกับธีรศานติ์ด้วยสีหน้ารู้สึก

หลังจากที่ธีรศานติรู้ว่าศศินัดดาเป็นแม่ของอารียา เขาจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ถ้าเคลียร์กันได้ก็พอแล้ว ฉันไม่ได้อยากทำให้แม่ของเธอลำบากใจเหมือนกัน

“ประธานเป็นคนใจกว้าง แน่นอนว่าเขาไม่มาคิด เล็กคิดน้อยกับเรื่องเล็กๆ แบบนี้หรอก” รพีพงษ์ยิ้ม แล้วพูดออกมา

ศศินัดดาจ้องเขา คิดในใจว่าตอนนั้นเขาไม่พูด แต่ ตอนนี้กลับเสแสร้ง ตอนนี้เธอกําลังอดกลั้นความ โกรธ หลังจากนี้จะระบายกับเขาอย่างแน่นอน

นคินทร์เห็นว่าเคลียร์เรื่องนี้ได้แล้ว เขาจึงถอน หายใจออกมาอย่างโล่งอก