บทที่ 238 ประดิพัทธิ์

ผู้คนในคุกทั้งหมดตกตะลึง ใครก็คิดไม่ว่า พี่ใหญ่ ของพวกเขา จะพูดแบบนี้กับรพีพงษ์

นี่คือวิธีการใหม่เหรอ? เข้าไปประชิดตัวคู่ต่อสู้ โดยไม่ทันได้ตั้งตัวแล้วค่อยด้วยหมัดพิฆาต เหรอ? วิธีการของลูกพี่ ยังไงพวกเราก็มองไม่ออก เลย”ชายร่างผอมสูงพูดอย่างตกตะลึง

รพีพงษ์ก็ยังมองคนตรงหน้าด้วยใบหน้าแปลกใจ เดิมทีเขาคิดว่าวันนี้จะมีการต่อสู้ที่ดุเดือด แต่กลับ คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้

ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายยังเปิดปากแล้วเรียกตัวเองว่า พีรพี ซึ่งดูเหมือนจะจำตัวเองได้ด้วย

เพียงแต่ว่ารพีพงษ์กลับนึกไม่ออก คนที่เขารู้จักมี คนแบบนี้ด้วยเหรอ

“นาย? “รพีพงษ์กล่าว
ลูก มองไปที่รพีพงษ์อย่างดีใจ เอื้อมมือไปดึงผม ยุ่งๆของตัวเองไปด้านข้าง จากนั้นใช้แขนเสื้อเช็ด หน้า แล้วพูดว่า: ” รฟ์ ผมพูดเอง พี่จ๋าผมไม่ได้เห รอ?”

ในตอนนี้รพีพงษ์ถึงเพิ่งจะมองหน้าตาของลูกพี่คน นี้ออก ในหัวก็มีร่างหนึ่งขึ้นมา

ประดิพุทธิ์ เพื่อนเล่นตอนเด็กๆของรพีพงษ์ ตอนที่ รพีพงษ์ฝึกศิลปะการต่อสู้ แทบจะอยู่กับประดิพุทธิ์ ทุกวัน นนทภูบอกกับรพีพงษ์เสมอว่าอย่าแสดงออก ถึงความสามารถของตัวเองในด้านบูโดให้ผู้คนเห็น เด็ดขาด รพีพงษ์ก็ไม่สามารถฝึกซ้อมกับคนใน ตระกูลลัดดาวัลย์ ดังนั้นประดิพุทธิ์ก็กลายเป็นกระ สอบทรายที่ดีที่สุด

ในตอนนั้นเมื่อรพีพงษ์เรียนรู้ใหม่กลวิธีใหม่ได้ ก็ จะเอาประดิพุทธิ์มาเป็นคู่ซ้อม ประดิพุทธิ์ต้องทนกับ การระเบิดทุบตีของรพีพงษ์ทุกวัน เมื่อเวลาผ่านไป พูดได้ว่าฝึกซ้อมกันจนร่างกายแข็งแกร่งมาก ความ แข็งแกร่งของร่างกายก็แข็งแรงกว่าครอบครัวที่ อัจฉริยะที่ได้รับการปลูกฝังมา

ที่สำคัญกว่านั้นคือรพีพงษ์หวังที่จะมีคู่ต่อสู้ที่เข้ากันกับตัวเองได้ดี ประดิพุทธิ์ยังสู้ได้ไม่ดีพอ เขา ต้องการให้ประดิพุทธิ์แข็งแกร่งขึ้นด้วยเช่นกัน ดัง นั้นเขาจึงสอนกลวิธีการต่างๆทั้งหมดที่ตัวเองเรียนรู้ มาให้ประดิพุทธิ์ด้วย

เดิมทีประดิพุทธิ์ไม่อยากฝึก แต่เมื่อเขาไม่ฝึก แต่ ถ้าฝึกได้ช้า ก็จะถูกรพีพงษ์ทุบตีอย่างแรง วันรุ่งขึ้น รพีพงษ์กลวิธีที่สอนให้เขาก็รับรองได้ว่าเรียนรู้ได้

ในสถานการณ์เช่นนี้ ประดิพุทธิ์ได้รับการฝึกฝน จากร พงษ์เลยกลายเป็นยอดฝีมือที่ทรงพลัง ต่อ มาหลังจากร พงษ์ถูกขับไล่ออกจากตระกูลลัดดา วัลย์ ประดิพุทธิ์ต้องการติดตามรพีพงษ์ไปด้วย

แต่ว่าตอนนั้นโยษิตาพยายามป้องกันไม่ให้กลับเพื พงษ์มา ก็จัดการกับทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับรพีพงษ์ ในตอนนั้นผู้คนที่ใกล้ชิดกับนนทภู ไม่ถูกขับไล่ออก จากตระกูลลัดดาวัลย์ ก็ถูกบังคับให้ออกจากเกียว โต ประดิพุทธิ์เองก็โดนไปด้วย

เพราะเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับรพีพงษ์ โยษิตา เคยตั้งใจส่งคนไปฆ่าประดิพุทธิ์ แต่ประดิพุทธิ์ใช้ ความสามารถจากการฝึกฝนมากับรพีพงษ์ จึงหลบ มาจากการไล่ฆ่าได้ และหนีไปที่อำเภอรอบๆเกี่ยว
ของรพีพงษ์กลับไป ก็ได้เช่นกัน

ประดิพุทธิ์รู้สึกว่ารพิพงษ์ฆ่าคุณหนูใหญ่ของหอ การค้าสมน, น่าจะเป็นเพราะหอการค้าสมน.เป็น ศัตรูแน่ๆ เนื่องจากตอนนี้หอการค้าสมน กำลังไล่ล่า ตัวรพีพงษ์อยู่ ในตอนนั้นเขาก็หาไม่เจอว่ารฟ์พงษ์ อยู่ที่ไหน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจจะไปจัดการหอการ ค้าสมน.ที่สร้างปัญหาให้รพีพงษ์แทน

ศัตรูของรพีพงษ์ ก็คือศัตรูของเขา แม้ว่าเขาจะถูก รพีพงษ์ทุบตีตั้งแต่เล็กจนโต แต่เขาก็ถือว่ารพีพงษ์ เป็นพี่ชายแท้ๆของเขาเสมอ ต่อให้จะต้องลุยน้ำลุย ไฟเพื่อรพีพงษ์ เขาก็จะไม่ลังเล

แน่นอนว่า อาจจะโดนรพีพงษ์ทุบตีมากเกินไป ประดิพุทธิ์ค่อนข้างเป็นคนหัวดื้อ ตอนนั้นเขาไม่ได้ คิดไปถึงว่าตระกูลลัดดาวัลย์ก็ยังต้องให้เกียรติกับ หอการค้าสมน. จึงไปลอบสังหารประธานหอการ ค้าสมน.เพียงล่าง

แม้ว่าสุดท้ายเขาจะทำให้ประธานของหอการค้า สมน.บาดเจ็บเล็กน้อย ในที่สุดก็ไม่พ้นการถูกคน ของหอการค้าสมน.จับตัวเข้ามา และถูกขังไว้ในคุก แห่งนี้ ถูกคุมขังไปสามเดือน ประดิพุทธิ์พยายามที่จะทำลายกุญแจที่ลือก ประตูของที่นี่ แต่กุญแจล็อกนี้ถูกหอการค้าสมน.ทำ ขึ้นพิเศษ โดยเฉพาะ นอกจากจะมีเครื่องมือและ ลูกกุญแจพิเศษ ไม่อย่างนั้นก้ไขไม่ออก

วันนี้ตอนที่นอนอยู่ ประดิพุทธิ์ยังคิดอยู่ว่ารพีพงษ์ น่าจะถูกหอการค้าสมน.จับตัวได้ คิดไม่ถึงว่าจะเร็ว ขนาดนี้ เขาก็เจอกับตัวรพีพงษ์

รพีพงษ์เองก็แสดงท่าทางดีใจออกมา พูดได้ว่า ประดิพุทธิ์เป็นเพื่อนเล่นตอนเด็กๆของเขาคนเดียว แม้ว่าญาดามักจะติดรพีพงษ์ แต่ตอนนั้นรพีพงษ์ไม่ สนใจเด็กผู้หญิง เขาก็ยังรู้สึกว่าญาตาโง่ แล้วก็ไม่ อยากเล่นกับญาดา

ดังนั้นประดิพุทธิ์ถือได้ว่าเป็นเพื่อนเล่นตอนเด็ก ของรพีพงษ์ แต่ต่อมาตระกูลลัดดาวัลย์เกิดการ เปลี่ยนแปลง รพีพงษ์ถูกขับไล่ออกมาจากตระกูล ลัดดาวัลย์ ก็เลยไม่ได้ติดต่อกับประดิพุทธิ์อีกเลย

“พุด ในที่สุดเราก็ได้เจอกันอีก เพียงแต่คิดไม่ถึงว่า จะมาเจอกันในที่แบบนี้ รพีพงษ์พูดอย่างดีใจ เขา ไม่เคยกระตือรือร้นกับใครมากขนาดนี้ ประดิพุทธิ์เกาหัวเล็กน้อยอย่างเขินอาย และพูด ว่า ” ผมก็พยายามไล่ตามรอยเท้าของพี่ พี่ฆ่าคุณ หนูใหญ่ของหอการค้าสมน, พวกเขาต้องการตัว ผมเลยจัดการปัญหาพวกนี้แทนพี่ ใครจะไปคิดว่า จะถูกจับเข้ามา”

หลังจากที่ผู้คนรอบข้างได้ยินคำพูดของประดิพุทธิ์ ต่างก็หายใจกันลึกๆ มองไปที่รพีพงษ์อย่างไม่เชื่อ คิดไม่ถึงว่าเขาจะฆ่าคุณหนูใหญ่ของหอการค้าสมน

ถึงว่าเมื่อหลังจากประดิพุทธิ์เห็นรพีพงษ์ก็กลาย เป็นคนเรียบร้อย ตอนที่รพีพงษ์ยังไม่มา อยู่ที่ก็เป็น เหมือนปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่ทำผิดกฎทุกอย่าง ไม่มี ความเรียบร้อยแบบนี้เลย

รพีพงษ์ฝืนยิ้มมองไปที่ประดิพุทธิ์ แล้วพูด: “ฉัน ไม่ได้เป็นคนฆ่าคุณหนูใหญ่ของหอการค้าสมน มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด มันเป็นแผนลับๆของคนใน ตระกูลลัดดาวัลย์”

ประดิพุทธิ์ตกตะลึงไปชั่วขณะ แล้วพูด: “เฮ้ยยย พูดแบบนี้ ก็กลายเป็นว่าที่ผมไปฆ่าประธานหอการ ค้าสมน. ก็เท่ากับหาเรื่องให้กับตัวเองเหรอ?” รพีพงษ์พยักหน้าให้กับเขา แล้วพูด: “เป็นแบบนั้น

หน้าของประดิพุทธิ์ก็แดงขึ้นมาทันที เดิมทีเขายัง กระตือรือร้นอยากที่จะช่วยรพีพงษ์ทำอะไรบ้าง แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นทำเรื่องโง่ๆที่สร้าง ปัญหา

เติมทีต้องการจะช่วยเรียกร้องชื่อเสียงให้กับรพี พงษ์อย่างประดิพุทธิ์ตอนนี้รู้สึกอับอาย ไม่รู้ว่าจะพูด อะไรสักพัก

รพีพงษ์เหลือบมองไปที่เขาด้วยรอยยิ้ม แล้ว พูด: “ความหวังดีของนายฉันก็รับรู้แล้ว ยังดีที่ครั้งนี้ นายไม่ถูกหอการค้าสมน.กำจัด ก็ถือว่าโชคดีแล้ว

ประดิพุทธิ์ก็แสดงรอยยิ้มอย่างภูมิใจออกมา แล้ว ตบลงที่หน้าอกตัวเองทันที: “แม้ว่าหอการค้าสมน.จะ มีอำนาจเพียงใด แต่พวกเขาอยากจะจัดการกับผม ก็คงไม่ง่ายขนาดนั้น พวกเขาก็อยากส่งคนมาจับตัว ผมออกไป น่าเสียดายที่ถูกผมทุบตีจนหนีไป พวก เขาไม่มีทางเลือก ก็เลยขังผมไว้ที่นี่”

“พวกแกยืมเฉยกันอยู่ทำไม นี่คือพี่ใหญ่ของฉัน ยังไม่รีบทําความเคารพพี่ใหญ่อีก!”ประดิพุทธิ์ใน หน้าไปมองพวกคนที่ยืนตกตะลึง

กลุ่มคนตะโกนพร้อมเพรียงกันทันที “สวัสดีครับ ใหญ่!”

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วพูดกับประดิพุทธิ์: “นายอยู่ที่มา นานขนาดนี้ หาวิธีออกจากที่นี่ได้มั้ย ฉันต้องรีบออก จากที่นี่ ไม่สามารถเสียเวลาอยู่ที่นานมาก”

คำพูดเมื่อคืนของจักรพันธ์ทำให้รพีพงษ์กังวล ถึงความปลอดภัยของอารียา ถ้าหากว่าจักรพันธ์ ต้องการจะลงมือกับอารียาจริงๆ อย่างนั้นเขาก็ต้อง รีบกลับไปที่เมืองริเวอร์

ถ้าเกิดอารียาถูกจักรพันธ์รังแกจริงๆ เขาก็จะทำให้ ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ถูกฝังทั้งหมด รวมทั้งวี ธราและโยษิตาทั้งสองคนนี้ด้วย

“กุญแจล็อกที่นี่ทําขึ้นเป็นพิเศษ ไม่สามารถเปิด ออกได้ พวกเราอยากออกไป ก็ต้องรอเมื่อตอนที่มี คนมาพา ออกไป จัดการคนพวกนั้น และใช้โอกาส นี้หลบหนีไป”ประดิพุทธิ์พูด
รพีพงศ์ฟันหน้าเหลือบมองกุญแจที่ล็อกอยู่บน รั้วกรง จากนั้นหันหน้ากลับมามองประดิพุทธิ์ แล้ว ถาม: “มีลวดมั้ย?”

ประดิพุทธิ์ดึงเข็มกลัดออกจากเสื้อผ้าของคนคน หนึ่งทันที และส่งให้รพีพงษ์ แล้วพูด: “ไม่มีลวด มี เพียงแค่นี้”

รพีพงษ์งอเข็มกลัดเป็นรูปพิเศษ จากนั้นเดินไปที่ กุญแจที่ล็อกอยู่บนรั้วกรุง

ประดิพุทธิ์เห็นว่ารพีพงษ์จะใช้วิธีนี้ไปปลดล็อก กุญแจ ก็พูดขึ้นมาทันที: “พีรพี พี่อย่าเสียแรงเปล่า เลย ผมลองมาแล้วหลายวิธีแล้ว พวกเขามีบางคน มีความเชี่ยวชาญในการปลดล็อกกุญแจ แต่ก็ไม่ สามารถเปิดล็อกกุญแจนี้ได้เลย ไม่งั้นเราคงออก ไปนานแล้ว

ในตอนนี้ชายร่างท้วมเดินออกมา ดูแล้วซื่อบื้อเล็ก น้อย และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “พี่ใหญ่ ได้รับฉายา ว่าเป็นจอมโจรอันดับหนึ่งในเกียวโต ไม่มีกุญแจ ล็อกใดในโลกนี้ที่ฉันเปิดไม่ได้ แต่กุญแจล็อกนี้มันมี เอกลักษณ์ที่แปลกที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา ถ้าไม่มี ลูกกุญแจ ใช้วิธีนี้ มันเป็นไปไม่ได้เลย…