บทที่ 234 หาคนที่ดีเพื่อแต่งงาน

ทั้งห้องโถงเงียบ ทุกคนมองไปที่เกมหมากรุกบน กระดานด้วยใบหน้าที่เหลือเชื่อ และครุ่นคิดอยู่เป็น

เวลานาน

บนกระดานหมากรุก มันกลายเป็นทางตัน ไม่ว่า ญาธิปจะความสามารถแค่ไหน ก็ยากที่จะทําให้ สถานการณ์มันกลับมาได้

“เขา….เขาชนะแล้วจริงๆ เป็นไปไม่ได้ นั้นคือ ญาธิปท่านอาจารย์ญาธิปเลยนะ ทำไมเขาถึงแพ้ให้ กับไอ้เศษสวะนี่ได้ละ?

“โอ้พระเจ้า แม้แต่ท่านอาจารย์ญาธิปก็ยังไม่ใช่คู่ ต่อสู้ของเขา อย่างนั้นก็หมายความว่า ระดับความ สามารถของเขา อยู่เหนือกว่าผู้เล่นระดับประเทศอีก เหรอ?”

“ไม่ใช่ว่ารพีพงษ์ผู้หยิ่งผยอง จะถูกท่านอาจาร

ญาธิปสั่งสอนอย่างหนัก ทำไมผลเกมนี้ไม่เหมือน กับ ฉันคิดไว้เลย?”
ญาธิปจ้องไปที่กระดานหมากรุกอย่างว่างเปล่า ด้วยดวงตาทั้งสองข้าง และจิตใจก็ว่างเปล่า

เขาไม่เคยคิดมาก่อน ตัวเองจะมาแพ้ให้กลับไอ้เศษ สวะที่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลลัดดาวัลย์ ชื่อเสียง ของเขา ในวันนี้ พังพินาศอย่างสิ้นเชิง

“ฉัน…ฉันก็แพ้แล้ว แพ้อยู่ใต้เงื้อมมือของลูกที่ถูก ทอดทิ้งจากตระกูลลัดดาวัลย์เหรอเนี่ย?”

ญาธิปรู้สึกว่าตัวเองไร้เรี่ยวแรง ถ้าหากวันนี้แพ้ให้ กับคนที่อยู่ในระดับเดียวกัน เขาก็จะไม่รู้สึกอะไร เนื่องจากแพ้ชนะเป็นเรื่องปกติของนักรบที่ต้องเจอ อยู่แล้ว แต่วันนี้เขาแพ้ให้กับ รพีพงษ์ ไอ้เศษสวะที่ ถูกขับไล่ออกจากตระกูลลัดดาวัลย์ในช่วงหลายปี ก่อน

หลังจากนี้ไปผู้คนจะพูดถึงเรื่องนี้ ก็จะปะติดปะต่อ เรื่องของเขาและรพีพงษ์ขึ้นมา เพราะเขาพ่ายแพ้ อยู่ใต้เงื้อมมือของรพีพงษ์ นี่คือตลอดชีวิตนี้ที่เขาไม่ สามารถไปลบล้างได้
หลังจากที่ญาตเห็นว่ารพีพงษ์ชนะเกมหมากรุก ไม่ได้สติอยู่เป็นเวลานาน ดวงตาทั้งคู่ของเธอจ้อง ไป รพีพงษ์ด้วยแววตาที่เปล่งประกาย ในขณะนี้ เหมือนว่าเธอรู้สึกว่ารพีพงษ์ที่เธอเคยชื่นชมมากใน วัยเด็กกลับมาอีกครั้ง

เธอหลงใหลหมากล้อมเป็นอย่างมาก ดังนั้นเพียง ทําให้เธอพอใจกับหมากล้อม เธอก็จะแสดงความ รู้สึกที่ดีบางอย่างออกมา

ดังนั้นเธอจึงตอบตกลงกับนวัสสัย เพียงแค่ว่า นวัสสัยสามารถชนะเธอได้ เธอก็ตอบตกลงที่จะ แต่งงานด้วย

ตอนนี้รพีพงษ์แสดงทักษะหมากรุกที่ยอดเยี่ยม มากกว่านวัสสัย สูงกว่าระดับความสามารถของ ญาธิป ซึ่งทำให้หัวใจของญาดาเต้นแรง

นอกจากนี้เมื่อเธอยังเป็นเด็กก็ชื่นชมรพีพงษ์ ตอน นี้รพีพงษ์เอาชนะญาธิปได้ ความชื่นชมทั้งหมดของ เธอก็ถูกดึงกลับมาอีกครั้ง

“เมื่อก่อนฉันแสดงท่าทางที่แย่กับเขาขนาดนั้น ใน ใจของเขาเริ่มจะเกลียดฉันแล้วหรือยัง? น่าจะไม่มั้ง ฉันเล่นกับเขามาตั้งแต่เด็ก ที่สำคัญตอนนี้เติบโต มารูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้แย่ ยังไงเขาก็คงไม่เกลียด ฉันหรอก”ญาดา ด ง ม าในใจ

สีหน้าของนวัสสัยจ้องมองรพีพงษ์เต็มไปด้วยความ เคียดแค้น เขาไม่เข้าใจ ผู้ชายที่ผู้คนรังเกียจคนนี้ ทําไมถึงเอาชนะอาจารย์ของเขาได้

นายอย่ามาได้ใจไปหน่อยเลย อาจารย์ของฉัน แค่ออมมือให้นายเอง เลยคิดว่านายสามารถชนะ อาจารย์ฉันได้จริงเหรอ? อาจารย์ ท่านแข่งกับเขา อีกสักเกม ครั้งนี้ท่านอย่าออมมือให้เขา

ทำให้เขารับรู้ถึงความเก่งของท่าน! “นวัสสัยกล่าว

ทุกคนมองไปที่นวัสสัยอย่างดูถูก เมื่อกี้พวกเขา เห็นได้อย่างชัดเจน ในการเริ่มแข่งขันญาธิปไม่ได้ ออมมือให้กับรพีพงษ์ตั้งแต่แรก แต่ถูกรพีพงษ์ล้อม เข้าทีละขั้นตอน และญาธิปก็ค่อยๆถูกปิดล้อมสู่ทาง

หลังจากที่ญาธิปได้ยินคำพูดของนวัสสัยสีหน้าก็ เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด แค่นี้เขาก็รู้สึกขายหน้าคน มากอยู่แล้ว นวัสสัย มาพูดแบบนี้อีก ยิ่งทำให้เขาไม่สามารถลงจากเวทีได้ เขาไม่เข้าใจว่า จะจัดการ กับลูกศิษย์ที่ไม่มีสมองอย่างนวัสสัยยังไงดี

แกไสหัวไปให้พ้นจากฉันเลยนะ หลังจากวันนี้ เป็นต้นไป ฉันไม่มีลูกศิษย์อย่างแก! ทำไมแกไม่แข่ง อีกสักเกมกับเขาเองล่ะ? ฉันเสียใจจริงๆที่รับแกมา เป็นลูกศิษย์! “ญาธิปตะโกนใส่นวัสสัย

นวัสสัยตกใจมาก คิดไม่ถึงว่าญาธิปจะไม่อยากรับ เขาเป็นลูกศิษย์อีกต่อไป ซึ่งทำให้เขาก็เป็นกังวลขึ้น มา

“อาจารย์ ผมพูดผิดไปแล้ว ท่านอย่าได้โกรธ ผม ขอโทษท่านด้วย ท่านได้โปรดอยากขับไล่ผมไปเลย นะ “นวัสสัยวิ่งไปตรงหน้าญาธิป และวิงวอนอย่าง ขมขื่น

ญาธิปตะคอกอย่างเย็นชา และพูดเสียงดัง: “แก ขอร้องฉันก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะแก วันนี้ฉันก็จะไม่ขายหน้ามากขนาดนี้ จากนี้ไปแก ไม่ใช่ลูกศิษย์ของฉันญาธิปอีกต่อไป แกกับฉัน ไม่มี

อะไรเกี่ยวข้องกันอีก!”

ญาธิประบายความโกรธทั้งหมดในใจของเขาที่มีต่อนวัสสับ แล้วตัดความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์ และลูกศิษย์กับเขาทันที

นวัสสัยจ้องมองไปที่ญาธิปอย่างว่างเปล่า ยังไง เขาก็คิดไม่ถึง วันนี้พวกเขามาเพื่อคุยเรื่องแต่งงาน แต่ตอนนี้จุดจบกลับกลายเป็นเช่นนี้

รพีพงษ์มองไปที่พวกเขาทั้งสองคน กล่าวด้วยรอย

ยิ้ม: “พูดตามหลัก เมื่อกี้นวัสสัยก็ถือว่าชนะญาดา แล้ว พวกคุณไม่ใช่ว่ามาคุยเรื่องแต่งงานเหรอ อย่าง นั้นงานแต่งนี้ ยังจะขออยู่หรือไม่ขอแล้ว?”

ญาธิปจ้องมองไปที่รพีพงษ์ด้วยความโกรธ แล้ว พูดอย่างเย็นชา: “รพีพงษ์ นายอย่ามาได้ใจไป หน่อยเลย บนโลกใบนี้ ก็ยังมีคนที่เก่งกว่านายอยู่ นายอย่าคิดว่านายชนะฉันเพียงแค่ครั้งเดียว แล้ว จะมาท่าทาง หยิ่งผยองขึ้นอีก”

หลังจากพูดจบ เขาก็สะบัดแขนเสื้อ และออกจาก ห้องโถงไป

นวัสสัยเหลือบมองไปที่รพีพงษ์อย่าง เคียดแค้น แล้วตะโกนไปอย่างโกรธ: “ฝากไว้ก่อน เถอะ ฉันไม่มีวันปล่อยแกไปแน่!”
หลังจากพูดจบ เขาก็รีบออกไป ปากก็ตะโกนเรียก อาจารย์ไม่หยุดหย่อน

ทุกคนมองไปที่รพีพงษ์ด้วยความตกตะลึง คิดไม่ ถึงว่าเขาจะทําให้ญาธิปโกรธจนจากไป และสิ่งที่เพี พงษ์พูดเมื่อกี้ ตอนนี้แม้ว่ารพีพงษ์จะบอกว่าเขาไม่ ได้มาที่นี่เพื่อก่อกวนปัญหาให้กับญาดาคงจะไม่มี ใครเชื่อ

เห็นได้ชัดว่านี่มาเพื่อขัดขวางการคุยเรื่องแต่งงา

นของญาดา

ญาดารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้โทษ รพีพงษ์ แต่ในใจกลับรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ท้ายที่สุด นวัสสัยและญาธิปต่างก็พ่ายแพ้อยู่ใต้เงื้อมมือของ รพีพงษ์ ซึ่งนี่ก็ถือเป็นการพิสูจน์ให้เห็นถึงความยอด เยี่ยมของรพีพงษ์

ผู้หญิงไม่อาจต้านทานต่อผู้ชายที่ดีเลิศได้ ยิ่งเป็น ญาดาที่เมื่อก่อนเคยชื่นชมรพีพงษ์มาก่อน

ตอนนี้เธอยังรู้สึกว่า วันนี้ที่รพีพงษ์มา ก็เพื่อขัด

ขวางการขอแต่งงานของนวัสสัย ถ้าหากเป็นเช่นนี้ จริง ก็หมายความว่า รพีพงษ์ก็มีความรู้สึกต่อเธอเหเมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หัวใจของญาตาก็เต้นรัวขึ้นมาทันที

เธอเดินไปอยู่ตรงหน้ารพีพงษ์ จ้องมองเขาด้วย ความเขินอาย แล้วถาม: “พีรพีพงษ์ ครั้งนี้ที่พี่กลับมา ก็เพื่อฉันเหรอ?”

รพีพงษ์ได้ยินญาดากลับมาเรียกชื่อตัวเองเหมือน เดิม ก็ตกใจ แต่เขาก็รู้สึกได้ในทันทีว่าอารมณ์ที่อยู่ ในการเรียกชื่อนี้ ไม่บริสุทธิ์เหมือนเดิมอีกต่อไป

เขายิ้มแล้วส่ายหัวให้กับญาดา แล้วพูด: ครั้งนี้ที่ ฉันกลับมา ก็เพื่อมาเอาจดหมายที่พ่อทิ้งไว้ให้ใน ตอนนั้น ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ”

เมื่อญาดาได้ยินคําพูดเช่นนี้ของรพีพงษ์ ในใจ ก็รู้สึกสูญเสีย ในขณะเดียวกันก็บ่นว่ารพีพงษ์โง่ เกินไป เธอก็รู้สึกว่ารพีพงษ์จงใจที่จะพูดเช่นนี้ ถ้า หากไม่ใช่เพื่อเธอ ทำไมรพีพงษ์ยอมที่จะเสี่ยงแข่ง กับท่านอาจารย์ญาธิปด้วย แล้วมาขัดขวางการขอ แต่งงานของนวัสสัยด้วย

แต่เธอไม่รู้เลย ก็ที่แล้วรพีพงษ์แข่งกับญาธิป ไม่ได้มีความเสี่ยงใดๆเลย ญาไปสำหรับรพีพงษ์แล้ว ไม่คุ้มค่าที่จะกล่าวถึง ที่เขาออกโรงช่วยญาดา ก็ เพื่อจะได้จัดการธุระได้สะดวกเท่านั้นเอง

ที่สำคัญที่เขาช่วยญาดา ก็เห็นแก่ความรู้สึกดีๆ เมื่อ ก่อน ตอนนี้ญาดาสําหรับเขาแล้ว ไม่ได้มีความรู้สึก ใดๆแล้ว ตอนนี้ในใจรพีพงษ์ มีเพียงแค่อารียาคน เดียว

“โธ่ พี่รพีพงษ์ พี่ก็อย่าปฏิเสธเลย ฉันรู้ว่าพี่อาย แต่ว่าไม่เป็นไร สิ่งดีๆที่พี่ทำให้ฉันจะจดจำไว้เป็น อย่างดี อีกหน่อย รพีพงษ์ไม่ให้ฉันตอบตกลง แต่งงานกับคนอื่น ฉันก็จะไม่ตกลง “ญาดากล่าว

รพีพงษ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกมองไปที่หล่อน แล้ว พูด: “อีกหน่อยเธออย่าคิดเรื่องเหลวไหลแบบนี้อีก นะ ฉันแค่รู้สึกว่านวัสสัยเป็นคนไม่ค่อยจะดี ดังนั้น เลยช่วยเธอแค่นั้นเอง ฉันก็แต่งงานแล้ว เธอจะตอบ ตกลงกับใครเรื่องแต่งงาน มันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน”

เมื่อญาดาเพิ่งรู้ตัวว่ารพีพงศ์ไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ เธอรับรู้ได้จากน้ำเสียงของรพีพงษ์ รพีพงษ์ตอนนี้ ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแล้ว
ความลำบากใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ คิด อยู่ตั้งนาน แท้ เธอคิดมากไปเอง

แต่ว่า ตัวเธอเองในตอนนี้ ก็ดีเลิศมาแล้วนะ ท่าไม รพีพงษ์ถึงไม่มีความรู้สึกอะไรกับตัวเธอเลย เป็น เพราะกิริยาท่าทางท่าทางเมื่อก่อนที่เธอแสดงกับ เขาเหรอ?

ในใจของญาดาร่องรอยแห่งความเสียใจเพิ่มขึ้น ถ้ารู้ว่ารพีพงษ์ไม่ได้เป็นคนธรรมดาอย่างที่เธอคิด เธอก็จะไม่แสดงกิริยาท่าทางเช่นนั้นกับรพีพงษ์

รพีพงษ์สายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขาคิดไม่ถึงว่า แม้แต่ญาตาที่ไร้เดียงสาก็ไม่สามารถหนีจากแนวคิด ทางสังคมได้ เมื่อญาดาเติบโตขึ้น ก็กลายเป็นคน ที่ตัดสินคนจากรูปลักษณ์ เพราะคำพูดไม่กี่คำของ คนอื่น เป็นการสร้างอคติให้กับคนคนหนึ่ง

แน่นอน ทุกคนมีทางเลือกเป็นของตัวเอง ในที่สุด จะกลายเป็นแบบไหน รพีพงษ์ก็ไม่สามารถไปตัดสิน ได้ เขาก็ไม่สามารถไปสนใจอะไรได้มากมายขนาด นั้น

รพีพงษ์ยิ้มให้กับญาดา แล้วกล่าวว่า: “รีบหาคนดีๆ