บทที่ 531 การจัดเตรียม

บทที่ 531 การจัดเตรียม

ในล็อบบี้บาร์ พื้นที่ที่นั่ง

ตรีโลจน์และคนอื่นๆกำลังนั่งอยู่ที่นี่พร้อมกับไวน์มากมาย บนโต๊ะ สาวๆหลายคนที่อยู่รอบ ๆก็บิดเอวเต้นไปมาตามเสียง เพลง

ตรีโลจน์หยิบแก้วไวน์ขึ้นมา ดื่มไวน์ไปหนึ่งแก้วกับทุกคน หลังจากมองไปรอบๆแล้วเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ไม่รู้ว่าตอนนี้ ผู้ชายที่ชื่อรพีพงษ์อยู่ที่ไหนกันนะคงไม่ใช่แอบซ่อนตัวอยู่ที่มุม และจ้องมองมาทางเราอยู่ใช่มั้ย?”

“ ผู้ชายคนนั้นเกาะผู้หญิงกินไม่ใช่เหรอ ไม่แน่เขามาที่นี่ อาจ โชว์ความสามารถของตนเองออกมา แล้วได้ผู้หญิงที่ร่ำรวย อายุหกสิบปีสักคนก็ได้” ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆตรีโลจน์ยิ้ม และพูด

หลังจากที่ทุกคนได้ยินสิ่งที่เขาพูด ต่างก็หัวเราะออกมาทันที ไม่ได้ซ่อนความเยาะเย้ยที่มีต่อรพีพงษ์แม้แต่น้อย

มีเพียงเยาวเรศเท่านั้นที่ขมวดคิ้ว เธอรู้สึกว่าคนเหล่านี้ล้อ เลียนรพีพงษ์แบบนี้ มันน่าเกลียดจริงๆ แต่เธอไม่สามารถพูด อะไรแทนรพีพงษ์ เธอแค่อยากออกไปจากที่นี่โดยเร็ว
บทที่ 531 การจัดเตรียม

บทที่ 531 การจัดเตรียม

ในล็อบบี้บาร์ พื้นที่ที่นั่ง

ตรีโลจน์และคนอื่นๆกำลังนั่งอยู่ที่นี่พร้อมกับไวน์มากมาย บนโต๊ะ สาวๆหลายคนที่อยู่รอบ ๆก็บิดเอวเต้นไปมาตามเสียง เพลง

ตรีโลจน์หยิบแก้วไวน์ขึ้นมา ดื่มไวน์ไปหนึ่งแก้วกับทุกคน หลังจากมองไปรอบๆแล้วเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ไม่รู้ว่าตอนนี้ ผู้ชายที่ชื่อรพีพงษ์อยู่ที่ไหนกันนะคงไม่ใช่แอบซ่อนตัวอยู่ที่มุม และจ้องมองมาทางเราอยู่ใช่มั้ย?”

“ ผู้ชายคนนั้นเกาะผู้หญิงกินไม่ใช่เหรอ ไม่แน่เขามาที่นี่ อาจ โชว์ความสามารถของตนเองออกมา แล้วได้ผู้หญิงที่ร่ำรวย อายุหกสิบปีสักคนก็ได้” ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆตรีโลจน์ยิ้ม และพูด

หลังจากที่ทุกคนได้ยินสิ่งที่เขาพูด ต่างก็หัวเราะออกมาทันที ไม่ได้ซ่อนความเยาะเย้ยที่มีต่อรพีพงษ์แม้แต่น้อย

มีเพียงเยาวเรศเท่านั้นที่ขมวดคิ้ว เธอรู้สึกว่าคนเหล่านี้ล้อ เลียนรพีพงษ์แบบนี้ มันน่าเกลียดจริงๆ แต่เธอไม่สามารถพูด อะไรแทนรพีพงษ์ เธอแค่อยากออกไปจากที่นี่โดยเร็วขอโทษ เป็นไงล่ะ?” ตรีโลจน์พูด

เยาวเรศรีมโบกมือและพูดว่า “ฉันไม่ดื่ม ฉันสบายดี คุณไม่ ต้องเป็นห่วงฉัน พวกคุณดื่มให้สนุกก็พอแล้ว”

“จิมมี่ นี่เป็นความผิดของคุณแล้วนะ วันนี้ ตรีโลจน์เลี้ยง ไวน์ บนโต๊ะของเรา ล้วนมีราคาแพงจนน่ากลัว ไวน์เหล่านี้ดื่มยัง ไงก็ไม่เมา ตอนนี้ ตรีโลจน์ต้องการดื่มกับคุณสักแก้ว คุณก็ ให้หน้าเขาหน่อย” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งของเยาวเรศ กล่าว

เมื่อชายหนุ่มคนนั้นพูดเช่นนั้น คนที่เหลือก็เริ่มชักชวน เยาวเรศให้เธอดื่มกับตรีโลจน์

“จิมมี่ คุณก็ดื่มกับตรีโลจน์หนึ่งแก้วเถอะ ยังไงก็ไม่เมาอยู่ แล้ว ทุกคนออกมาหาความสนุก คุณควรให้หน้าตรีโลจน์ หน่อยนะ” นิษฐาเห็นว่าทุกคนกำลังเกลี้ยกล่อมเยาวเรศ ตนเอง ก็เริ่มเกลี้ยกล่อมด้วย

เมื่อเห็นทุกคนพูดถึงตัวเอง เยาวเรศก็รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจ เธอไม่ดื่มไวน์ ทำไมถึงกลายเป็นว่าเธอไม่ให้ หน้าตรีโลจน์

เมื่อนึกถึงการดื่มแค่หนึ่งแก้ว คงจะไม่มีปัญหาอะไรมาก หรอก เยาวเรศพยักหน้าให้ตรีโลจน์และพูดว่า “อืม ฉันจะดื่ม กับคุณหนึ่งแก้วละกัน”
จากนั้นเธอก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาตรงหน้าเธอ ชายหนุ่มที่อยู่ ข้างๆเธอก็รินไวน์เต็มแก้วในนั้นทันที

“จิมมี่ ยืนขึ้น ดื่มกับตรีโลจน์เพื่อแสดงให้เห็นว่าคุณเคารพ เขา” ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มและลุกขึ้นยืน

เยาวเรศไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนี้ เธอยืนขึ้น เลียนแบบจากในหนัง ทําความเคารพให้ตรีโลจน์

ตรีโลจน์ยิ้มให้เยาวเรศ จากนั้นดื่มไวน์จนหมดแก้ว

เยาวเรศเอาแก้วมาไว้ข้างปาก เตรียมจะดื่มมันให้หมดในอีก เดียว

ในขณะนี้เอง ชายหนุ่มที่ยืนขึ้นพร้อมกับเธอ แสร้งทำเป็น เวียนหัวแล้วล้มลงไปที่แขนของเยาวเรศโดยตรง ไวน์ในแก้ว ของเยาวเรศได้หกลงด้านข้างโดยตรง หกลงไปบนตัวของ ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆที่นั่ง

“ไม่ได้ ไม่ได้ ฉันดื่มมากเกินไปแล้ว พวกคุณดื่มต่อไปเถอะ ฉันไม่ไหวแล้ว” ชายหนุ่มคนนั้นนั่งลงโดยตรง ราวกับว่าเขา ไม่รู้ว่าเขาทำอะไรไป

เยาวเรศมองไปที่แก้วไวน์ที่ว่างเปล่า จากนั้นหันไปมองชาย วัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ พบว่าเสื้อผ้าของเขาเปียกไปด้วยไวน์

ชายวัยกลางคนหันศีรษะและมองมาที่นี่ เขาเอื้อมมือไปแตะเสื้อผ้าของเขา เหลือบมองแก้วไวน์ที่ว่างเปล่าในมือของ เยาวเรศ เขาตะโกนด่าทันที “แม่งเอ้ย เสื้อผ้ากูซื้อมาราคา หลายแสน กลับถูกมึงทำลายแบบนี้ มึงหมายความว่ายังไง?”

เยาวเรศรีบไปขอโทษชายวัยกลางคนคนนั้น “ฉันขอโทษ ฉัน ไม่ได้ตั้งใจ มีคนชนมือของฉันเมื่อกี้ ดังนั้นฉันเลยเผลอทําไวน์ หก คุณสามารถถอดเสื้อผ้าออกมาได้ ฉันจะเอาไปซักให้คุณ ”

หลังจากพูดจบ เธอก็หันไปมองชายหนุ่มที่ชนเธอ พบว่าชาย หนุ่มคนนั้นหลับตาแล้วหลับไปแล้ว

“ซักเหรอ?นี่มึงพูดเรื่องตลกใช่ไหม?นี่กูซื้อเสื้อผ้าพวกนี้ มา100,000 กว่าหยวน ไม่สามารถซัก ตอนนี้ คุณทำมัน สกปรกแล้ว ไม่ก็ซื้อใหม่ให้ผมหรือไม่ก็ชดใช้เงิน ไม่งั้นก็อย่า โทษ มอย่างผมไม่ไว้หน้าละกัน!” ชายวัยกลางคนพูด

“อะไรนะ! เป็นบั้มงั้นเหรอ! นั่นคือลูกน้องที่เก่งกาจของโสธร จบแล้ว พวกเราทําให้บั้มขุ่นเคือง พวกเราซวยแน่!” ชายหนุ่ม คนหนึ่งตะโกนด้วยความหวาดกลัว

เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มพูด พวกเขาต่างก็สูบลม หายใจเข้าไปลึกๆ คิดไม่ถึงว่าชายวัยกลางคนคนนี้จะเป็นคน ของโสธร

“ฉัน … ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ มีคนชนฉันจริงๆ … ” เยาวเรศมอง ไปที่บั้ม ในใจตื่นตระหนกและก็กลัวมาก
เธอยังเป็นแค่นักศึกษาอยู่เธอ จะมีเงินหลายแสนจ่ายให้กับ บั้มได้อย่างไร ส่วนปั๊มก็เป็นคนของโสธร เธอสู้เขาไม่ไหว หา กบั๊มจะหาเรื่องเธอเพราะเรื่องนี้ งั้นเธอซวยแน่

“ให้ตายเถอะ กูไม่สนหรอกว่ามึงจะตั้งใจหรือไม่ รีบจ่ายเงิน มา ไม่งั้น ฮิฮิ คุณคงไม่อยากเห็นจุดจบแบบนั้นหรอกนะ” ปั๊ม พูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

ในตอนนี้ ตรีโลจน์ยืนขึ้นมา ทักทายบึ้มและพูดว่า “ลุงสาม คิดไม่ถึงว่าเป็นท่านเองหรอกเหรอ ผมชื่อตรีโลจน์ นี่เป็นเพื่อน ร่วมชั้นของผมเอง เรื่องนี้ก็ให้มันแล้วไปเถอะดีไหม”

ปั๊มหันหน้าไปมองตรีโลจน์แล้วพูดว่า ที่แท้ก็ไอ้หนุ่มเหรอ คุณอย่าพูดว่าลุงสามไม่ให้หน้าคุณนะ ที่ผ่านมาผมไม่เคย ช่วยคนที่ไม่ใช่ญาติ ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นของ คุณ เธอก็ยังต้องชดใช้เงิน!

ตรีโลจน์แสร้งทำเป็นครุ่นคิด หลังจากที่ได้ยินคำพูดของบั้ม และพูดว่า “ลุงสาม ท่านเข้าใจผิดแล้ว นี่คือเพื่อนร่วมชั้นของ ผม แต่เธอก็เป็นแฟนของผม ท่านเห็นแก่หน้าหลานชายคนนี้ โปรดอภัยให้เธอเถอะ”

ดวงตาของเยาวเรศเบิกกว้างทันที คิดไม่ถึงว่าตรีโลจน์จะพูด เช่นนั้น

เมื่อคนรอบข้างเห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็เริ่มบอกทันทีว่าเยาวเรศ เป็นแฟนของตรีโลจน์ขอให้บั๊มยกโทษให้เยาวเรศ
ใบหน้าของตรีโลจน์กลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม อันที่จริงเขาเป็น คนจัดทุกอย่างนี้ขึ้นมาเอง

เขาเป็นหลานชายของบั้มจริง แต่เขาหาบั้มมาเป็นพิเศษ สาเหตุที่แก้วไวน์หก ก็เพราะเขาจงใจให้ชายหนุ่มคนนั้นท่า เช่นนี้

ทั้งหมดที่เขาทำ ก็เพื่อให้เยาวเรศถูกบังคับให้เป็นแฟนของ เขา ขอเพียงแค่เยาวเรศยอมรับมันก็จะง่ายยิ่งขึ้นที่เขาจะได้ เยาวเรศมา

บั้มจ้องไปที่ตรีโลจน์ จากนั้นหันไปมองเยาวเรศและพูดว่า “ใครจะไปรู้ว่าพวกคุณหลอกผมหรือเปล่า บอกเองซิ ว่าคุณ เป็นแฟนของตรีโลจน์หรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง วันนี้ผมก็จะไม่ ถือสาคุณแล้ว ถ้าไม่ใช่ วันนี้ก็คงต้องโทษตัวเองที่โชคร้าย “