บทที่ 470 ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้

บทที่ 470 ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้

“โอเค” เสียงผู้หญิงจากปลายสายพูดตอบรับ โดยไม่ถาม ถึงสาเหตุและตัวตนของรพีพงษ์ ภารกิจของพวกเขาคือ ไม่ว่า ใครที่โทรมาขอความช่วยเหลือจากหมายเลขนี้ พวกเขาต้อง ตอบตกลงเท่านั้น

อีกทั้งหมายเลขของรพีพงษ์เป็นหมายเลขที่ไม่สามารถระบุ ได้ชัดเจน ข้างในมีระบบ หมายเลขล้วนเปลี่ยนไปทุกวัน แต่ รพีพงษ์ไม่ได้กลัวว่าหมายเลขพิเศษจะถูกเปิดเผย เพราะว่า หมายเลขจะเปลี่ยนไปทุกวัน ขอแค่ไม่ทําระบบหลุดรอดออก ไป ก็จะไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้น

เมื่อวางสาย รพีพงษ์จึงหันไปหาธายุรแล้วพูดว่า “รออีกสิบ นาที ดูสิว่าแกจะยิ้มออกไหม”

ธายุกรไม่สนใจคําพูดของรพีพงษ์ เขาทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “สิบ นาทีก็สิบนาที อย่าบอกนะว่าแกจะทำให้บริษัทล้มละลาย ภายในสิบนาที ฉันว่าแกคงกำลังฝันอยู่!”

เมื่อคนใน W H กรุ๊ปได้ยินสิ่งที่รพีพงษ์พูด ต่างก็พากัน หัวเราะออกมา เพราะคิดว่ารพีพงษ์ให้รอสิบนาทีมันก็ไม่เห็นมี ความหมายอะไร

ธฤตญาณกับเธียรวิชญ์ก็มองรพีพงษ์อย่างงงๆ เขาไม่ได้ยิน ว่ารพีพงษ์คุยอะไร จึงไม่รู้ว่าทำไมรพีพงษ์ถึงให้รอสิบนาที

“พี่รพี ทำไมเราต้องรอสิบนาที อย่าบอกนะว่าเราจะจัดการ พวกมันได้หลังจากสิบนาที?” เธียรวิชญ์ถามรพีพงษ์

ธฤตญาณมองรพีพงษ์ด้วยสีหน้าประหลาดใจเช่นกัน ถึง แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปจะไม่สามารถ ทำอะไร W H กรุ๊ปได้ แต่พวกเขาเชื่อว่ารพีพงษ์ต้องมีวิธีอื่น แน่นอน

“หลังจากสิบนาที W H กรุ๊ปจะล้มละลาย” รพีพงษ์พูดด้วยน้ำ เสียงราบเรียบ เหมือนเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา

ทั้งสามคนเบิกตาโตแล้วมองรพีพงษ์อย่างไม่อยากจะเชื่อ และรู้สึกว่าคําพูดของรพีพงษ์ทำให้พวกเขาตกใจ

“พีรพี พี่ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม เบื้องหลังของ W H กรุ๊ปไม่ ธรรมดานะครับ ให้พวกมันล้มละลายภายในสิบนาที เป็นเรื่อง ที่เป็นไปไม่ได้เลยครับ” เธียรวิชญ์ยังคงไม่เชื่อ

“บนโลกนี้ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ การที่นายคิดว่ามันเป็นไป ไม่ได้ เพราะว่านายยังไม่ได้ไปถึงจุดๆ นั้นเท่านั้นเอง” รพีพงษ์ เอ่ยขึ้น

เธียรวิชญ์กลืนน้ำลายลงคอ เขาสัมผัสได้ถึงสิ่งที่แตกต่าง จากคําพูดของรพีพงษ์ ดูเหมือนว่าการที่รพีพงษ์จากเมืองริ เวอร์ไปเป็นเวลานาน เขาคงได้รับ และสัมผัสอะไรที่คนทั่วไปไม่เคยได้สัมผัสอย่างแน่นอน ไม่งั้นรพีพงษ์คงไม่พูดเช่น

นี้

เกือบจะสิบนาที

“รพีพงษ์ นี่มันจะสิบนาทีแล้ว แกบอกให้ฉันรอสิบนาทีไม่ใช่เห รอ นี่ใกล้จะสิบนาทีแล้วฉันยังไม่เห็นแกทำอะไรเลย แกไม่ได้ กำลังล้อฉันเล่นใช่ไหม” ธายุกรพูดเสียงดังใส่รพีพงษ์

พนักงานในบริษัทมองรพีพงษ์ด้วยแววตาเยาะเย้ย และคิดว่า คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นในสิบนาทีแน่นอน

ธายุกรเพิ่งพูดจบไม่นาน เขาก็ได้รับข้อความ เขาเปิดอ่าน ข้อความแล้วเบิกตาโต จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงตกใจว่า “ทำไม บัญชีบริษัทฉันถึงถูกระงับล่ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

จากนั้น ก็มีผู้หญิงสวมชุดยูนิฟอร์มสีดำลงมาจากลิฟต์ เธอ รีบวิ่งมาหาธายุกร “แย่แล้วค่ะประธาน เมื่อกี้ธนาคารที่ร่วมมือ กับเราโทรมา เขาบอกว่าจะไม่ให้เงินกู้กับพวกเราตั้งแต่พรุ่งนี้ เป็นต้นไป และขอให้พวกเราชำระดอกเบี้ยทั้งหมดภายในสิบ วัน เราหมุนเวียนเงินทุนไม่ทันแน่นอนค่ะ!”

ธายุกรตะโกนออกมา เขาจับแขนทั้งสองข้างของผู้หญิงคน นั้นแล้วถามว่า “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้”

“ฉะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยสีหน้าตื่น

ตระหนก
ขณะนั้นมือถือของชายกรดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมากครับสาย น้ำเสียงเป็นยะเยือกตั้งออกมาจากปลายสาย “โทรจากศาล เมืองริเวอร่ครับ ตอนนี้ W.H ใกล้จะล้มละลายแล้ว ตอนนี้เรา ได้ตั้งทีมสะสางหนี้สิน และทีมจะเข้าไปสะสางหนี้สินเรื่องการ ล้มละลายของคุณเร็วๆ นี้ หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือ

มือถือหลุดออกจากมือของธายุกรจนหล่นลงพื้น เขาหันไป มองรพีพงษ์ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ใจเขารู้ดี ว่าการที่เรื่องเป็นแบบนี้ต้องเกี่ยวข้องกับรพีพงษ์อย่างแน่นอน

ในเวลานั้นรพีพงษ์มองเขาอย่างสมเพช เหมือนกับที่เขา หัวเราะเยาะรพีพงษ์ในตอนแรก

“กะ แกทําอะไรกับบริษัทฉัน แกทำอะไร! ทำไมถึงมีคนบอก ว่าบริษัทของฉันใกล้จะล้มละลาย มันจะเป็นไปได้ยังไง! กรตะโกนใส่รพีพงษ์ด้วยสีหน้ากระวนกระวาย ธาตุ

“ทำไมจะเป็นแบบนี้ไม่ได้ ฉันบอกแกแล้วว่าหลังจากสิบนาที แกจะยิ้มไม่ออก” รพีพงษ์จ้องธายุกรแล้วพูดออกมา

พนักงานในบริษัทได้ยินสิ่งที่ธายุกรตะโกนออกมา ก็พากันอึ้ง คนเหล่านั้นมองธายุกรอย่างไม่อยากจะเชื่อ และคิดว่าตัวเอง

ฟังผิดไป “เมื่อกี้ประธานพูดว่าอะไรนะ เขาบอกว่าบริษัทใกล้จะล้มละลายเหรอ”

“จะเป็นไปได้ยังไง ไม่ว่าจะคิดยังไง บริษัทก็ไม่มีทางล้ม ละลายได้รวดเร็วขนาดนี้หรอก”

“พวกเธอจําที่รพีพงษ์พูดได้ไหมล่ะ เขาบอกว่าให้รอสิบนาที นี่ก็ใกล้จะสิบนาทีแล้ว อย่าบอกนะว่าการที่เขาให้เรารอ คือจะ ทําให้บริษัทของเราล้มละลายอย่างนั้นเหรอ”

“ไม่จริง ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ W H กรุ๊ปยิ่งใหญ่ขนาดนี้ จะล้ม ละลายง่ายๆ แบบนี้ได้อย่างไร”

คนที่หัวเราะเยาะรพีพงษ์ตามธายุกร ต่างพากันงงไป หมด โดยเฉพาะพนักงานที่เคยทำงานในบริษัทของตระกูล ฉัตรมงคล คนพวกนั้นคิดว่าการเลือกมาที่ W H กรุ๊ปเป็นสิ่งที่ดี จึงหัวเราะเยาะรพีพงษ์อย่างไม่เกรงใจ

แต่ทว่าตอนนี้กลับพบว่ารพีพงษ์เก่งขนาดนี้ เขาทําให้ W H กรุ๊ปล้มละลายได้ภายในเวลาไม่เกินสิบนาที

ระหว่างทางที่มาที่นี่ รพีพงษ์ได้พิจารณาถึงกลุ่มคนที่จะ ได้รับผลกระทบหลังจากที่บริษัทของตระกูลฉัตรมงคลล้ม ละลาย เขาให้เธียรวิชญ์หางานในบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป ให้ คนพวกนี้
แต่สำหรับคนที่เลือกมาทำงานใน W H กรุ๊ป จะไม่ได้รับ โอกาสนั้นอย่างแน่นอน

ตอนนี้ W H กรุ๊ปก็ล้มละลายแล้ว คนเหล่านั้นไม่มีที่ไปอีกแล้ว

โลกใบนี้เมื่อทำผิดแล้วไม่มีทางย้อนกลับมาแก้ไข ถึงแม้ว่า พวกเขาจะสำนึกผิด แต่ก็ไม่มีใครสงสารพวกเขาอีกแล้ว

หลังจากที่ W H กรุ๊ปล้มละลาย ถือว่ารพีพงษ์ได้จัดการธา ยุกรเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือก็ให้ธายุกรยอมรับความผิดและ ชดใช้กับสิ่งที่เขาทำ

เขากับไตรทศและธฤตญาณเดินเข้าไปหาธายุกร ธายุกร ไม่รู้จะทำยังไง ประธานที่สูงส่งอย่างเขา ต้องตกลงมาจากที่ สูงภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที

แค่รพีพงษ์ยกหูโทรศัพท์ ก็สามารถทำลายธายุกรที่ยโส

โอหังได้ รพีพงษ์กับเขามันคนละชั้น

“แกชดใช้มาเลยนะ ไอ้เลว เอาบริษัทฉันคืนมา!” ธายุกรพูด กับรพีพงษ์ด้วยดวงตาแดงก่ำ

“ชดใช้ให้แก? ที่แกทำกับฉัน ฉันยังไม่ได้สะสางเลย” รพีพงษ์ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พามันไป เดี๋ยวฉันจะคิดบัญชีกับมัน ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง ให้มันคืนทุกสิ่งทุกอย่างมาให้ฉัน!”