บทที่ 469 เขาตายแล้ว

บทที่ 469 เขาตายแล้ว

“ให้ตายเถอะ จะเก่งเกินไปแล้ว ฉันยังไม่ทันดูเลย บอดี้การ์ด สี่คน นลงไปกองกับพื้นแล้วเหรอ

“ดูเหมือนว่าร่างกายและฝีมือของรพีพงษ์จะเทียบได้กับ ปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ที่เราเห็นในทีวีเลยนะ น่ากลัวจริงๆ ถ้า ฉันโดนสักหมัด คงจะตายไปเลย”

“แม่เจ้า คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะต่อสู้เก่งขนาดนี้ เมื่อก่อนเขา เป็นแค่คนที่ถูกด่าว่าสวะ ฉันเคยอยากกลั่นแกล้งเขาด้วยนะ ดี ที่ตอนนั้นฉันไม่แกล้งเขา ไม่งั้นล่ะก็ วันนี้พวกเธอคงจะไม่ได้ เห็นฉันอีกแล้ว”

ทุกคนตกใจกับพละกำลังของรพีพงษ์ พริบตาเดียวพวกเขา พากันมองรพีพงษ์เปลี่ยนไป

รายุครก็ตกใจกับการลงมืออย่างรวดเร็วของรพีพงษ์เช่น กัน ก่อนหน้านี้เขารู้ว่ารพีพงษ์ต่อสู้เป็น แต่ไม่เคยคิดว่าจะเก่ง ขนาดนี้ เขายังนึกว่าเมื่อรพีพงษ์เจอกับสี่บอดี้การ์ด ก็คงรับมือ ไม่ไหวและพ่ายแพ้ไป คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะจัดการกับบอดี้ การตทั้งสี่คนเพียงชั่วพริบตาเดียว
หลังจากที่รพีพงษ์จัดการกับบอดี้การ์ดเรียบร้อย เขาหันไป ถามชนิสราว่า “พี่สา ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

ชนิสราส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ฉันไม่เป็นอะไร แค่โดยทำร้าย นิดหน่อย ไม่มีอะไรหนักหนา”

รพีพงษ์มองรอยฟกช้ำบนใบหน้าชนิสรา สีหน้าของเขาเย็น ยะเยือก “พี่วางใจเถอะ ที่มันทำร้ายพี่ ผมจะจัดการแทนเอง”

พูดจบ รพีพงษ์พาชนิสราไปอยู่กับไตรทศและธฤตญาณ

ธายุกรสูดหายใจลึก เขาจัดแจงร่างกายของตัวเอง ถึงรพี พงษ์จะต่อสู้เก่งแล้วยังไงเหรอ เขามีศิวะศักดิ์คอยช่วยเหลือ อยู่ ปรมาจารย์ท่านนี้ถูกขนานนามว่ามือซูรา เก่งกว่าคนไม่เอา ไหนอย่างรพีพงษ์แน่นอน

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ธายุกรยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้น เขาเดิน เข้าไปหาและจ้องหน้ารพีพงษ์ “อย่านึกว่าแกต่อสู้ได้นิดๆ หน่อยๆ แล้วฉันจะกลัวแกนะ ฉันจะบอกแกให้รู้ไว้ว่าฉันมีคนที่ มีฝีมือสูงมาก ขอแค่ฉันโทรหาเขา เขาก็จะมาทันที เมื่อถึงตอน นั้นเขาสู้กับแกด้วยมือเดียวก็สามารถทำให้ลงไปนอนกองกับ พื้นได้ แกกล้าให้เขามาไหมล่ะ”

รพีพงษ์มองธายุกรแล้วพูดว่า “แกหมายถึงศิวะศักดิ์? ”

ธายุกรอึ้งไป ไม่คิดว่ารพีพงษ์จะรู้จัก ศิวะศักดิ์ เขาจึงพูด อย่างมั่นใจทันที “ใช่ เขานั่นแหละ ในเมื่อแกเคยได้ยินชื่อของเขา แกน่าจะรู้ถึงฝีมือของเขาดี ก่อนที่เขาจะมา ทางที่ดี แกควรคุกเข่าแล้วก้มหัวขอโทษฉัน ไม่งั้นถ้าเขามาถึง ฉันคง ไม่มีความอดทนแบบนี้แน่ๆ”

รพีพงษ์แบะปากแล้วพูดว่า “เขาคงมาไม่ได้แล้วล่ะ”

“เลิกพูดไร้สาระ ศิวะศักดิ์ เป็นคนของฉัน เขาจะมาหรือไม่มา ฉันเป็นคนตัดสินเอง แกคิดว่าตัวเองใคร แกอย่าบอกนะว่าแก คิดว่าพอแกพูดว่าเขาคงมาไม่ได้ แล้วเขาก็จะไม่มาน่ะ?” พูด พลางธายุกรก็หยิบมือถือขึ้นมา เพื่อที่จะโทรหาศิวะศักดิ์

“เขาตายแล้ว ถึงแกจะโทรไปก็ไร้ประโยชน์” รพีพงษ์เห็นธายุ กรไม่เชื่อ จึงพูดออกไป

ธายุกรแสยะยิ้ม เขาไม่เชื่อคำพูดของรพีพงษ์และโทรหาศิวะ ศักดิ์

แต่ว่าผ่านไปนาน อีกฝ่ายก็ไม่รับสาย จนทำให้ธายุกรขมวด คิ้วขึ้น

ขณะนั้นเองมีใครบางคนวิ่งกุลีกุจอเข้ามา เป็นหนึ่งในบอดี้ การ์ดที่ศิวะศักดิ์พาไปในตอนนั้น เมื่อเห็นธายุกร เขาจึงรีบวิ่ง เข้ามาหาธายุกร

“เกิดเรื่องแล้วครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!” คนนั้นวิ่งพลาง

พูดพลาง
ธายุกรเห็นเขา จึงพูดออกมาว่า “ฉันกำลังหาพวกแกอยู่ ลูกพี่ ของพวกแกล่ะ ทำไมเขาถึงไม่รับโทรศัพท์

หลังจากที่คนนั้นวิ่งเข้ามาหาธายุกร เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั้น หวังว่า “ละ ลูกพี่ตายแล้วครับ”

“แกว่าอะไรนะ! แกยังกล้าพูดล้อเล่นอีกเหรอ ฉันจะซัดแกให้ ตาย!” ธายุกร คอเสื้อของชายคนนั้น

“มะ ไม่ได้ล้อเล่นครับ เป็นเรื่องจริงครับ ลูกพี่โดนซ้อมตาย จริงๆ ครับ!” ชายคนนั้นใกล้จะร้องไห้ออกมา

“ใครซ้อมเขา? ลูกพี่ของพวกแกพละกำลังเยอะขนาดนั้น จะ โดนคนซ้อมตายได้ยังไง” ธายุกรถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนก จากนั้นเขาจึงมองไปยังรพีพงษ์ เขาไม่คิดว่ารพีพงษ์จะพูด เรื่องจริง

ชายคนนั้นก็มองตามธายุกรเช่นกัน วินาทีที่เขาเห็นรพีพงษ์ เขาถึงกับทรุดลงไปนั่งกับพื้นแล้วมองรพีพงษ์ด้วยสีหน้าหวาด กลัว จนถอยกรูดไปข้างหลัง

“ขะ เขา เขาเป็นคนซ้อมลูกพี่ น่ากลัวมาก น่ากลัวมากจริงๆ” ราวกับชายคนนั้นเห็นปีศาจอย่างไรอย่างนั้น หลังจากที่เขา ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น ก็รีบลุกขึ้นมาแล้ววิ่งออกไปทันที

ธายุกรมองรพีพงษ์อย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาคิดไม่ถึงว่าศิวะ ศักดิ์จะโดนซ้อมจนตาย แล้วคนที่ซ้อมเขาก็คือรพีพงษ์มันเกินกว่าสิ่งที่เขาคิดไว้จริงๆ

เขากลืนน้ำลายลงคอ แล้วมองรพีพงษ์ ไม่รู้ว่าความกลัวก่อตัว ขึ้นในใจตั้งแต่เมื่อไร

ตอนนี้รพีพงษ์มองเขาอย่างเย็นชา ถึงแม้ว่ารพีพงษ์จะไม่ได้ พูดอะไร แต่ธายุกรกลับขนลุกไปหมดทั้งตัว

“กะ แกมองฉันแบบนั้นทำไม อย่าบอกนะว่าแกจะทำร้ายฉัน ฉันจะบอกให้นะ ที่นี่คือบริษัทของฉัน คนมากมายกำลังมองอยู่ ถ้าแกกล้าทำร้ายฉัน คนพวกนั้นจะรีบแจ้งตำรวจ!” ธายุกรพูด อย่างกล้าๆ กลัวๆ

รพีพงษ์ยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วถามขึ้นว่า “ทำไมล่ะ กลัวแล้ว

เหรอ”

ธายุกรรีบเบิกตาโพลง แล้วตะโกนออกมาว่า “ไร้สาระ ใครจะ กลัวแก แกต่อสู้เก่งแล้วยังไงเหรอ แกมันก็เก่งแต่ใช้กำลัง ตอน นี้ฉันอยากสู้กับแกด้านธุรกิจ ถ้าแกมีความสามารถก็มาแข่ง กับบริษัทฉันสิ นี่สิถึงจะเรียกว่าเก่งจริง”

รพีพงษ์หรี่ตาลง เมื่อคิดถึงเรื่องที่รพีพงษ์ทำให้บริษัทของ ตระกูลฉัตรมงคลล้มละลาย เขาก็โกรธจนแทบจะควบคุม อารมณ์ไม่อยู่

แต่ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้ เขาไม่สามารถทำร้าย ธายุกรได้ ตอนนี้เขาต้องจัดการกับเรื่องวุ่นวายที่ W H กรุ๊ปเป็นอันดับแรก

รพีพงษ์จะไม่ปล่อยคนที่ทําผิดเอาไว้แม้แต่คนเดียว แต่เขา

ต้องทํามันทีละขั้น

“ก็แค่ W H กรุ๊ป แกคิดว่าฉันเห็นบริษัทนี้อยู่ในสายตาเหรอ” รพีพงษ์จ้องธายุกรแล้วพูดออกมา

“ดูสิว่าแกจะทำอะไรได้บ้าง ฉันสามารถทำให้บริษัทของ ตระกูลฉัตรมงคลล้มละลายได้ แกล่ะทำให้บริษัทฉันล้ม ละลายได้ไหม ฉันจะบอกแกให้นะ มีคนที่คอยสนับสนุนฉันอยู่ ความสามารถกระจอกๆ แบบแก ไม่อยู่ในสายตาฉันหรอก!” ธายุกรพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ

รพีพงษ์หันหน้าไปหาธฤตญาณ แล้วถามขึ้นว่า “เธียรวิชญ์จะ มาถึงเมื่อไร

“น่าจะใกล้ถึงแล้วครับ” ธฤตญาณตอบ

รพีพงษ์พยักหน้าแล้วไม่พูดอะไรต่อ

ธายุกรเห็นรพีพงษ์ไม่พูดอะไร จึงคิดว่าเขากลัว ธายุกรยิ่งมี สีหน้าได้ใจเข้าไปใหญ่

ผ่านไปไม่นาน เธียรวิชญ์มาถึง W H กรุ๊ป เขาเดินเข้ามาใน ห้องโถง หลังจากที่เห็นรพีพงษ์ เขาจึงรีบเดินเข้ามา
ธายุกรเห็นเธียรวิชญ์ ก็แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ทําไม อย่าบอก นะว่าแกจะให้บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปมาช่วยจัดการฉันเหรอ ฉัน จะบอกให้นะ ไม่มีทางหรอก!”

รพีพงษ์ไม่สนใจเขา จากนั้นจึงหันไปหาเธียรวิชญ์ แล้วถาม ว่า “ว่าไง สามารถทำให้ W H กรุ๊ป ล้มละลายได้ไหม”

สีหน้าของเธียรวิชญ์นิ่งไป เขาส่ายหน้าให้รพีพงษ์ “มีเงินทุน จํานวนมากที่คอยสนับสนุน W H กรุ๊ป แค่บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป ไม่สามารถทำให้พวกเขาล้มละลายได้

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธียรวิชญ์พูด ไตรทศกับธฤตญาณพากันอึ้ง ไป คิดไม่ถึงว่า W H กรุ๊ปจะมีคนคอยหนุนหลังที่แข็งแกร่ง ขนาดนี้ ขนาดบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปของรพีพงษ์ยังไม่สามารถ สู้ได้

ตั้งแต่ที่พวกเขารู้จักรพีพงษ์มา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจัดการคู่

ต่อสู้ไม่ได้

พอจะเห็นได้ว่า W H กรุ๊ปมีเบื้องหลังที่แข็งแกร่ง แต่มันจะ แข็งแกร่งขนาดไหนกัน

รพีพงษ์ได้ยินสิ่งที่เธียรวิชญ์พูด เขาไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร ออกมาและยังคงนิ่งอยู่ ราวกับว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหา

“พีรพี พวกเรากลับไปปรึกษากันก่อนดีไหมว่าจะจัดการกับ WH กรุ๊ปอย่างไร ถึงแม้จะมีคนคอยหนุนหลังมัน แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่มีวิธีเอาชนะมัน” เธียรวิชญ์พูดกับรพี

พงษ์

“ไม่จำเป็น” รพีพงษ์เอ่ยขึ้น

ธายุกรเห็นพวกรพีพงษ์กำลังปรึกษากัน เธียรวิชญ์หน้านิ่ว คิ้วขมวด เขาเดาได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงจะเป็นบริษัทซัน บับเบิล กรุ๊ป ก็ไม่สามารถทำอะไร W H กรุ๊ป ได้

เขากลอกตาไปมา แล้วแสยะยิ้ม “รพีพงษ์ แกจะจัดการกับ W H กรุ๊ป ไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ถึงหน้านิ่วคิ้วขมวดกันหมดล่ะ ทำอะไรบริษัทฉันไม่ได้ล่ะสิ”

เมื่อพนักงานได้ยินสิ่งที่ธายุกรพูด ก็พอเดาได้ว่าบริษัท ซันบับเบิล กรุ๊ป ไม่สามารถทำอะไร W H กรุ๊ป ต่างก็พากัน กระหยิ่มใจ

“คิดไม่ถึงว่าขนาดบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปที่มีชื่อเสียงโด่งดัง จะไม่สามารถจัดการกับ W H กรุ๊ปได้ บริษัทเราสุดยอดจริงๆ”

“ฮ่า ฮ่า คิดคิดแล้ว การออกมาจากบริษัทของตระกูล ฉัตรมงคลมาที่นี่ ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง ตอนนั้นก็มี คนตัดสินใจลาออกหลายคน โง่สิ้นดี ขนาดบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปยังทำอะไรไม่ได้

“รพีพงษ์ นายอย่ามาเสียเวลาที่นี่เลย เมื่อก่อนฉันเคยทำงานที่บริษัทของตระกูลฉัตรมงคล แต่พอมาทำงานที่นี่ ฉัน รู้สึกว่าดีกว่าร้อยเท่า ถึงจะเป็นบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป แต่ก็ ไม่ใช่คู่แข่งของ W H กรุ๊ปอยู่ดี นายรีบออกไปจากบริษัทเรา ดีกว่า ถ้านายมาแหย็มกับประธานของเรา นายอาจจะมีจุดจบ ไม่สวยก็ได้” หนึ่งในคนที่เคยทํางานให้บริษัทของตระกูล ฉัตรมงคลพูดกับรพีพงษ์

ธายุกรเห็นคนในบริษัทเข้าข้างตัวเองก็รู้สึกได้ใจ เขาตะโกน ใสรพีพงษ์อีกครั้ง “ได้ยินหรือยัง ขนาดพนักงานที่เคยทํางาน กับแกยังพูดแบบนั้น แกยังคิดว่าจะสู้ฉันได้เหรอ ฉันว่านายรีบ ยอมแพ้ดีกว่า อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย”

“ไอ้เวรเอ๊ย ยังเหิมเกริมอีกนะ พี่รพี ผมจะซัดมันสักหมัด ดูสิ ยังจะกล้าพูดแบบนี้อีกไหม” ไตรทศพูดด้วยสีหน้าหงุดหงิด รพีพงษ์โบกมือไปมาแล้วพูดว่า “ไม่ต้อง เดี๋ยวรอดูเลย” จากนั้นรพีพงษ์หยิบมือถือออกมาโทรหาใครคนหนึ่ง หมายเลขนี้เป็นหมายเลขพิเศษที่เอาไว้ติดต่อกับกองกำลังที่ กิสนาส่งมายังโลกภายนอก

คนที่มีหมายเลขนี้ จะมีแค่หัวหน้ากิสนาและคนที่หัวหน้า กิสนาไว้ใจเท่านั้น เพราะฉะนั้นทุกคนที่ติดต่อมาจากโลก ภายนอก คนของ สนาจะพยายามช่วยคนเหล่านั้นอย่างเต็มที่
หลังจากที่โทรติด รพีพงษ์พูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่า “สืบเรื่อง ของ W H กรุ๊ปในเมืองริเวอร์ ทำให้มันล้มละลายภายในสิบ นาที