บทที่ 451 ศัตรูของตระกูลลัดดาวัลย์

บทที่ 451 ศัตรูของตระกูลลัดดาวัลย์

ในตอนที่คำว่าคุณปู่นี้ปรากฏที่ข้างหูของรพีพงษ์นั้น เขาถึง กับชะงักงัน ทันใดนั้นความงุนงงไม่น้อยภายในใจก็พลันคลาย ออก

รพีพงษ์นั้นไม่เคยเจอคุณปู่คุณย่าของตัวเองมาก่อนเลย ใน ตอนที่เขาจําได้นั้น ในบ้านก็มีแค่คุณพ่อ

นนทกูกับคุณแม่วีธราสองคนเท่านั้น ในตอนนั้นตระกูลลัดดา วัลย์ก็อยู่ที่เกียวโตแล้วเพียงมือเดียวก็สามารถปิดกั้นสวรรค์ แต่ว่ารพีพงษ์ก็เข้าใจดีว่า ความสำเร็จของตระกูลลัดดาวัลย์ นั้น ไม่ได้มาจากการรับช่วงต่อของนนทภู แต่เป็นการที่เขา ค่อยๆนำพาคนในตระกูลลัดดาวัลย์ไปถึงโดยผ่านความขยัน ตั้งใจ

ตอนที่ยังเล็ก ๆ รพีพงษ์เคยถามนนทภูเกี่ยวกับเรื่องราวของ คุณปู่คุณย่า ในตอนนั้นคำตอบที่นนทภูมิให้รพีพงษ์นั้นมีเพียง ความเงียบไม่พูดไม่จา

ถามอยู่หลายครั้ง นนทภูล้วนมีปฏิกิริยาเช่นนี้ นี่ทำให้รพีพงษ์ ตระหนักรู้ได้ว่าเรื่องของคุณปู่คุณย่านั้นอาจจะทำเป็นความ ทรงจำที่เจ็บปวดบางส่วนของนนทภู ดังนั้นหลังจากนั้นรพีพงษ์ ก็ไม่เคยถามถึงอีกเลย

นี่ก็เป็นตั้งแต่เด็กจนโต เป็นครั้งแรกที่นนทภูพูดถึงเรื่องราวของคุณปู่กับรพีพงษ์ รพีพงษ์จะอย่างไรก็คิดไม่ถึง คุณปู่ของ ตัวเอง จะถูกบรรพบุรุษของหัวหน้ากิสนาสังหาร

ดังนั้นรพีพงษ์ถึงได้รู้ว่าการมีอยู่ของกิสนานั้นอันตรายอย่าง ไม่มีที่สิ้นสุด มีที่หลังจากที่เข้าไปได้ก็อาจจะไม่มีวิธีออกมา ก็ ยืนกรานที่จะเข้ามา และยังเป็นเพราะว่าความอาฆาตแค้นที่ ถูกเก็บกดไว้ภายในใจ หลังจากที่เข้ามาที่นี่ได้แล้ว ก็เริ่มต้น ทำการสังหาร ระบายความโกรธอย่างรุนแรงที่มีอยู่ภายในใจ ของตัวเอง

ในความประทับใจของรพีพงษ์นั้น นนทภูเป็นคนที่ไม่ค่อย พูดค่อยงา เมื่อตอนที่เขาอยู่ต่อหน้ารพีพงษ์นั้นใจเย็น เก็บตัว มาโดยตลอด เป็นคนที่ทำให้คนนั้นรู้สึกว่าน่าเชื่อถือเป็นอย่าง มาก

มีเพียงตอนที่สอบถามเรื่องราวของคุณปู่คุณย่าเท่านั้น นนท ภูจะเงียบไม่พูดจา รพีพงษ์สามารถรับรู้สึกถึงปัจจัยความไม่ มั่นคงบางอย่างในตัวของนนทภู เขาสามารถรับรู้ได้ถึงแววตา ที่แฝงไปด้วยความโกรธชังของนนทภู

นี่อาจจะเป็นหลังจากที่นนทภูเข้าร่วมกับกิสนา ไม่รู้ว่าจะทำ อย่างไรที่จะควบคุมอารมณ์ของตัวเอง จึงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ เปลี่ยนไปสังหารอย่างโหดร้าย

รพีพงษ์มีหลายที่ที่คล้ายกับนนทภูเป็นอย่างมาก ถ้าเกิดว่า เปลี่ยนเป็นเขา หลังจากที่นนทภูถูกคนที่กิสนาฆ่า เกรงว่าเขา ก็คงระเบิดการสังหารหมู่ มาสงบความโกรธอย่างรุนแรงใน จิตใจของตัวเอง
“ดังนั้นปีนั้นที่อยู่ ๆ พ่อก็หายสาบสูญไป เข้าไปในกิสนา ก็เพื่อ ที่จะแก้แค้นให้คุณปู่ใช่ไหม?” รพีพงษ์เอ่ยปากถาม

นนทภูพยักหน้า หายใจเข้าลึก ๆ บอก: “ไม่ผิด นี่ถือเป็น สาเหตุที่สำคัญที่สุดส่วนหนึ่งจริง ๆ แล้วก็ยังมีปัจจัยอื่น ๆ อีก อย่างแน่นอน”

“ปัจจัยอะไร?” รพีพงษ์เอ่ยปากถาม

“ลูกไม่ได้อยากรู้หรือว่าทำไมพ่อถึงได้เป็นหัวหน้าของกิสนา? นี่ก็นับอีกเป็นปัจจัยหนึ่ง พ่อมาที่นี่ ไม่เพียงเพื่อแก้แค้นให้คุณ ปู่ของลูก และก็เพื่อที่จะสามารถควบคุมกิสนาไว้ในมือ” นนท ภูตอบ “ในปีนั้นที่พ่ออยู่ ๆ ก็จากมา เป็นเพราะว่าได้รับโอกาสดี ๆ บางอย่าง ได้รับความช่วยเหลือจากคนบางส่วน หลังจากที่ เข้าสู่กิสนา พ่อก็จัดการสังหารหมู่ ด้านหนึ่งเป็นเพราะว่าพ่อไม่ สามารถควบคุมความเคียดแค้นในจิตใจได้ อีกด้าน ก็เพื่อที่จะ ตัดกำลังของกิสนาในเวลานั้นให้อ่อนลง”

“ดังนั้นทุกครั้งที่พ่อขึ้นเวทีประลอง ก็จะรวบรวมกำลังทั้งหมด เพื่อที่จะสังหารอีกฝ่ายให้ตาย สุดท้ายปีนบันไดสูง พ่อก็ยิ่ง สังหารคนที่มีฝีมือสูงที่สุดในกิสนา ทำให้กำลังของกิสนา อ่อนแอลงที่สุดในเวลานั้น ดังนั้นพ่อก็เลยฉวยโอกาสสังหาร หัวหน้าของกิสนาทิ้ง ภายใต้การช่วยเหลือจากคนที่สมัครใจ ช่วยเหลือพ่อพวกนั้น ก็กลายเป็นหัวหน้าของกิสนา”

ฟังจนถึงตรงนี้ รพีพงษ์ก็ไตร่ตรอง คิดไม่ถึงว่าในปีนั้นนนทภู ยังมีคนคอยช่วยเหลือ เขาคิดมาตลอดว่านนทภูต่อสู้เพียงลำพัง ตอนนี้มาคิด ๆ ดูแล้ว ก็เป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ ถึง อย่างไรก็ตามแม้ว่าศักยภาพของนนทภูจะแข็งแกร่งกว่านี้ สังหารคนมีฝีมือระดับสูงของกิสนา ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรด้วย เหตุนี้จึงได้ควบคุมกิสนา

กิสนาเลี้ยงดูคนมีฝีมือไว้เป็นจํานวนมากจนนับไม่ถ้วน ไม่ใช่ เป็นเพราะว่าหัวหน้าโดนสังหาร ก็จะยอมก้มหัวให้ง่าย ๆ ดังนั้น ในตอนแรกนนทภูจะต้องมีคนอื่นคอยช่วยเหลืออย่างแน่นอน

“คนที่ช่วยพ่อพวกนั้นคือใคร?” รพีพงษ์ในใจนั้นเต็มไปด้วย ความอยากรู้อยากเห็น เอ่ยปากถามประโยคหนึ่ง

นนทภูหัวเราะ เอ่ยปากบอก: “ตอนนี้ลูกยังไม่ได้ไปสัมผัสด้าน นั้นของพวกเขา พวกเขาน่ากลัวกว่าใครทั้งหมดที่ลูกเคยพบ เจอมา ถ้าหากไม่มีความจำเป็นจริง ๆ ล่ะก็ ทางที่ดีที่สุดคือลูก ไม่ต้องไปติดต่อกับพวกเขาเหล่านั้น”

รพีพงษ์พยักหน้ารับ รู้ว่าที่นนทภูไม่บอกตัวเองนั้น ก็เป็นการ ปกป้องรูปแบบหนึ่ง ในโลกใบนี้เขายังเข้าใจไกลไม่พอ มีบาง เรื่อง ยังมีด้านที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้จริง ๆ

“พ่อคิดว่าลูกก็ยังคงสงสัยว่าทำไมหลังจากที่พอได้เป็น หัวหน้าของกิสนาแล้ว ไม่ได้กลับไปหาลูก ใช่ไหม?” นนทภู ถาม

รพีพงษ์รีบพยักหน้า นี่ก็เป็นเรื่องที่เขาสงสัยอยู่เหมือนกันถ้าหาหว่าหลังจากที่นนทภูได้เป็นหัวหน้าแล้ว กลับมาที่เกี่ยว โต ตระกูลลัดดาวัลย์น่าจะเบียดตัวขึ้นเป็นตระกูลระดับสูงใน โลก แถมโยษิตากับวีธราสองพี่น้อง ก็จะต้องได้รับการลงโทษ ที่เด็ดขาดกว่านี้

นนทภูถอนหายใจออกมาอย่างจนใจ เอ่ยปากบอก: “ไม่ใช่ ว่าพ่อไม่อยากกลับไป แต่ทว่าหลังจากที่ได้เป็นหัวหน้าของ ที่นี่แล้ว พ่อก็ไม่มีวิธีที่จะไปจากกิสนาอีกแล้ว นี่คือของแลก เปลี่ยนที่พวกเขาเหล่านั้นช่วยเหลือพ่อ พ่อจะต้องเฝ้าอยู่ที่นี่ ตลอด นี่เกี่ยวข้องกับความลับของกิสนา พ่อไม่สามารถบอก ลูกได้ในตอนนี้ แต่ว่าพ่อเชื่อว่าในสักวันหนึ่ง ลูกจะเติบโตจน สามารถรับรู้สถานการณ์อีกด้านหนึ่งของเรื่องนี้”

รพีพงษ์คิดไม่ถึงว่านนทภูจะไม่กลับมาหาเขา คาดไม่ถึงว่า สาเหตุนั้นจะมาจากที่นี่ ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกว่าแบบนี้ถึงจะ สมเหตุสมผล ถึงอย่างไรก็คงไม่มีใครช่วยเหลือนนทภูอย่าง ไร้เหตุไร้ผล ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม จำเป็นต้องจ่ายค่า ตอบแทน

“ตอนนี้คุณพ่อไม่ามารถออกไปจากที่นี่ได้หรือ?” รพีพงษ์ถาม

นนทภูพยักหน้า : “ใช่แล้ว จากสถานการณ์ของกิสนาในตอน นี้ พ่อไม่มีความเป็นไปได้ใด ๆ ที่ไปจากที่นี่อย่างสิ้นเชิง ก็ไม่รู้ ว่าสถานการณ์จะคงอยู่แบบนี้ต่อไปอีกนานเท่าไหร่ ”

ในระหว่างที่พูด บนสีหน้าของนนทภูก็มีปรากฏความผิดหวัง เกี่ยวกับที่จะกลับไปยังโลกภายนอก ก็ยังคงเฝ้าปรารถนาอย่างแท้จริง

แต่ทว่าไม่นานเขาก็รีบกดความรู้สึกนี้ลงไป ยิ้มพร้อมกับบอก ว่า: “เพียงแค่พักอยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรไม่ดี ปีนั้นกิสนาเป็นเพียงแค่ สถานที่ที่กลุ่มนายทุนชั้นสูงของโลกพวกนั้นร่วมกันจัดให้เป็น สถานบันเทิงโดยเฉพาะ เทียบกับวงศ์ตระกูลชั้นสูงของโลก แล้วไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกันได้ แต่ไม่กี่ปีมานี้ภายใต้ ความทุ่มเทของพ่อ ศักยภาพของกิสนาเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่ง ยิ่งขึ้น สะสมทรัพยากรมากมาย พละกำลังที่มากมายนับไม่ ถ้วน ขณะนี้การจัดอันดับเทพเจ้าแห่งสงครามก็เป็นเพียงแค่ พละกำลังชั้นนอกสุดบางส่วนของกิสนา จะพูดอย่างนี้ก็ได้ สภาพแวดล้อมในตอนนี้ แม้ว่าจะเป็นวงศ์ตระกูลชั้นสูงของ โลกพวกนั้น ก็สามารถไปถึงระดับแนวหน้าได้”

นี่ก็เป็นเหตุว่าทำไมธนเทพถึงได้รู้สึกว่ากิสนาไม่ควรค่าแก่ การกล่าวถึง แต่ฝนสุดากลับเคารพำเกรงกิสนาอยู่ลึก ๆ เป็น สาเหตุที่ถึงกับรู้สึกว่าลูกชายของหัวหน้ากิสนานั้นน่าสนใจ มาก

ขณะนี้ความน่ากลัวของกิสนานั้น ก็เหลือเพียงแค่คนจำนวน น้อยเท่านั้นที่รู้ ก็เหมือนกับตระกูลของธนเทพ ที่ไม่ได้เข้าใจ เกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมด และพวกคนที่ไม่ได้รับข่าวสารที่ ใหม่ที่สุด มักจะเป็นเพราะเหตุนี้ถึงได้แสียหายอย่างหนัก

รพีพงษ์ถอนหายใจออกมายาว ๆ รู้สึกว่าความสงสัยงงงวย ภายในใจของตัวเองได้รับคำตอบแล้ว ในใจก็รู้สึกผ่อนคลาย ลงไปไม่น้อย
ในเวลานั้นเอง รพีพงษ์ก็นึกขึ้นมาได้ว่านนทภูนั้นพูดถึงแต่ เรื่องของคุณปู่ แต่ไม่ได้พูดถึงเรื่องของคุณย่า ในใจก็รู้สึก แปลก เลยถามไปประโยคหนึ่ง: “คุณพ่อ ท่านแค่พูดถึงเรื่องที่ คุณปู่ถูกหัวหน้าคนก่อนของกิสนาทำร้าย แล้วคุณย่าล่ะ ตอน นี้เธอยังมีชีวิตอยู่ไหม?

นนทภูถอยหายใจออกมา ส่ายหัวบอก: “คุณย่าของลูกเสีย ตั้งแต่ก่อนที่คุณปู่จะจากโลกนี้ไปเสียอีก แต่ทว่าการตายของ เธอนั้น ไม่ได้ปกติ นี่เกี่ยวข้องกับความลับของตระกูลลัดดา วัลย์ของเรา รวมไปถึงศัตรูตัวฉกาจของเรา นี่ก็คือสิ่งที่พ่อ อยากบอกลูกมากที่สุด”

รพีพงษ์ปลุกจิตใจทันที ตั้งใจฟังนนทภูเล่า

“การตายของคุณปู่ลูกนั้น ล้วนเกิดจากหัวหน้าของกิสนารุ่น ก่อน แต่ว่าหัวหน้ากิสนาคนก่อนนั้น ก็เป็นแค่ทำงานตตามค่า จ้างเท่านั้น ตอนนั้นที่ร่วมมือกันกับหัวหน้าของกิสนา ก็คือศัตรู ตัวฉกาจของพวกเรา ตระกูลนิธิวรสกุล”

“ตระกูลนิธิวรสกุลนั้นอยู่ในสามอันดับแรกของวงศ์ตระกูลชั้น สูงในโลก ตระกูลนี้นั้นควบคุมหนึ่งในห้าเส้นทางหลักทางเศรษ กิจของโลก ล้อมไปด้วยพละกำลังที่คนทั่วไปคิดไม่ถึง”

“เพราะความเจริญก้าวหน้าของวงศ์ตระกูลนั้นมีปัญหา เวลา นี้การเคลื่อนไหวที่สำคัญของตระกูลนิธิวรสกุลนั้นอยู่ที่เขตคน จีนในอเมริกา พพวกเขาคือตระกูลที่มาจากประเทศจีน หลัง จากที่บรรลุไปถึงระดับโลก กับไม่ยอมกลับมาในประเทศ ถึง กับดูถูกการพัฒนาภายในประเทศ นี่ก็คือเป็นสาเหตุของโอกาสที่ดีในการจัดตั้งตระกูลลัดดาวัลย์”

“คุณย่าของลูกนั้นเนื่องจากเรื่องของตระกูลนิธิวรสกุลถึง

ได้เจ็บป่วยอย่างหนัก กังวลมากเกิดไปจนตาย เธอจากไป ได้ไม่นาน ตระกูลนิธิวรสกุลก็ร่วมมือกับหัวหน้าคนก่อนขอ งกิสนา จัดการกับคณปู่ของลูก เคราะห์ดีที่พ่อหนีรอดมาได้ กล้ำกลืนความอัปยศเพื่อทำสิ่งที่สำคัญให้สำเร็จ โดยอาศัย ความสัมพันธ์ของคุณปู่ในปีนั้นและของตกทอดบางส่วน จัด ตั้งตระกูลลัดดาวัลลย์ขึ้นมา”

“ในปีนั้นตระกูลนิธิวรสกุลนั้นไม่เห็นพ่ออยู่ในสายตา คิดว่า พ่อก็แค่มดที่ไม่มีอะไรมาโดยตลอด ไม่มีความจำเป็นที่จะต้อง สนใจ แต่ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาได้สืบรู้ความสัมพันธ์ระหว่าง พ่อกับตระกูลลัดดาวัลย์เกียวโต จากท่าทางของคนในตระกู ลนิธิวรสกุล เกรงว่าอีกไม่นาน ก็คงจะลงมือกับตระกูลลัดดา วัลย์ พวกเขายินดีอย่างมากที่จะจับเล่นพวกเราในกำมือ ”

พูดจบ นนทภูก็ถอนหายใจอีกครั้ง

รพีพงษ์ย่นหัวคิ้ว ไม่เข้าใจว่าทำไมตระกูลลัดดาวัลย์ถึงไป แหย่ศัตรูระดับนี้ได้

ทำไมตระกูลนิธิวรสกุลถึงได้ต้องการเป็นศัตรูกับพวกเรา?” ” รพีพงษ์เอ่ยปากถาม

“เพราะว่านามสกุลลัดดาวัลย์นั้นไม่ใช่นามสกุลบรรพบุรุษของพวกเรา ในรุ่นของคุณปู่ลูกตอนนั้น พวกเราก็นามสกุลนิธิว รสกุล”