บทที่445 ประเพณีดั้งเดิมของตระกูลก้องวณิชกุล

บทที่445 ประเพณีดั้งเดิมของตระกูลก้องวณิชกุล

รพีพงษ์เบิกตามองกว้าง มองไปยังฝนสุดาด้วยความเหลือ เชื่อ มีอาการตกใจไม่น้อยไปกว่าตอนที่รู้ว่าเทพสังหารก็คือน นทภู

ตอนที่ฝนสุดาพูดว่าตอนนี้เทพสังหารอยู่บนเกาะทะเลสาบ เทียมนั่น ในใจของรพีพงษ์ก็คิดถึงความเป็นไปได้อยู่หลาย อย่าง คิดว่าเป็นไปได้ที่เทพสังหารณ์อาจจะเป็นเพราะว่ามี กำลังที่แข็งแกร่ง ดังนั้นหัวหน้าแห่งกิสนาก็เลยให้เป็นบอดี้ การ์ดที่นั่นแล้ว

หรือว่าเทพสังหารณ์ได้กลายมาเป็นคนสนิทของหัวหน้าแห่ งกิสนาแล้ว เพราะว่าได้รับการไว้วางใจ ดังนั้นจึงมีคุณสมบัติ พอที่จะได้อยู่ที่เกาะทะเลสาบเทียมนั่น

แต่ว่าให้ตายยังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่า จู่ๆฝนสุดาจะพูดว่าเทพ สังหารก็คือหัวหน้าแห่งกิสนา นี่มันเป็นสิ่งที่เหนือจากความ คาดหมายของเขาโดยสิ้นเชิงเลย

ตามความเข้าใจของรพีพงษ์ที่มีต่อกิสนา ที่นี่เป็นสวรรค์บน ดินที่สร้างขึ้นมาจากทรัพยากรที่มากมายมหาศาล ดึงดูด ครอบครัวมั่งมีอันดับต้นๆทั่วโลก การดำรงอยู่อย่างนี้ เป็นสิ่งที่ ตระกูลลัดดาวัลย์ในเกียวโตไม่อาจจะมาเทียบเทียมได้เลย
รพีพงษ์อยู่ที่เกียวโตอาจจะมีอิทธิพลมากมายก็จริง แตก ม. สามารถที่จะขยายอำนาจของตัวเองไปยังทั่วโลกได้ อำนาจ ของตระกูลลัดดาวัลย์ ถึงขั้นกับไม่สามารถถึงจุดที่ครอบคลุม ได้ทั้งประเทศ

เมื่อเปรียบเทียบกับกิสนาแล้ว ตระกูลลัดดาวัลย์ยังห่างไกล อยู่เยอะมาก ดังนั้นก่อนหน้านี้รพีพงษ์จึงรู้สึกว่าเทพสังหารอาจ จะตายที่นี่ก็ได้ ถึงอย่างไรเมื่ออิงตามความแข็งแกร่งของเทพ สังหารในตอนนั้น เกรงว่าแม้แต่สิบอันดับเทพเจ้าแห่งสงคราม เขาก็ยังเข้าไปอยู่ในนั้นไม่ได้เลย

อย่างไรก็ตามตอนนี้ฝนสุดาไม่เพียงแค่บอกรพีพงษ์ว่าเทพ สังหารคนที่ฆ่าจนทำให้กิสนามีพลังอ่อนแออย่างมากก็คือนนท ภูแล้ว ตอนนี้ยังบอกรพีพงษ์อีกว่าเทพสังหารก็คือหัวหน้าแห่งกิ สนา

นี่เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายอย่างมาก!

“ตอนนั้นเทพสังหารฆ่าคนที่กิสนาเยอะมากเลยไม่ใช่เหรอ ทำไมเขาถึงได้กลายมาเป็นหัวหน้าแห่งกิสนาล่ะ? ” ภายในใจ ของรพีพงษ์ก็อดไม่ได้ที่จะเกิดตกใจ มองไปยังฝนสุดาพร้อม เอ่ยถามออกมา

“นี่มันก็มีความลับอีกมากมายอยู่ในนั้น ฉันก็ฟังมาจากพ่อ มาอีกที แต่สิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริงทั้งหมด เรื่องที่เกี่ยวกับว่า ทำไมเทพสังหารถึงได้กลายมาเป็นหัวหน้าแห่งกิสนาอะไรนั่น ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน มีข้อมูลมากมายที่แสดงออกมาให้เห็น ชัดเจน เทพสังหารเป็นหัวหน้าคนที่สองของกิสนา มีคนจำนวนมากที่สงสัยว่าเทพสังหารอาจจะเป็นคนที่ลงมือฆ่า หัวหน้าคนแรก จากนั้นเขาจึงได้นั่งแท่นตำแหน่งนี้” ฝนสุดา เอ่ยปากพูด

รพีพงษ์พยักหน้าอย่างครุ่นคิด คิดว่าแบบนี้ก็อาจจะมีความ เป็นไปได้สูง ถึงอย่างไรที่ผ่านมาเทพสังหารก็ดูแลตระกูลลัด ดาวัลย์มาโดยตลอด เป็นไปไม่ได้ที่จะมีพลังงานไปสร้างกิ สนาที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้ เมื่อพูดว่านนทภูเป็นผู้สร้างกิสนา รพี พงษ์ไม่เชื่อเลยจริงๆ

“มีกี่คนที่รู้ว่าเทพสังหารคือหัวหน้าแห่งกิสนา? ” รพีพงษ์เอ่ย ปากถามอีกครั้ง

“น้อยมาก ถึงแม้คนของตระกูลมั่งคั่งอันดับต้นๆของโลกเหล่า นั้นจะมาที่กิสนาอยู่บ่อยๆ แต่ก็น้อยมากที่จะรู้เรื่องเหล่านี้ นี้ เป็นความลับในกิสนา ดังนั้นทางที่ดีคุณก็อย่าพูดเรื่องนี้ออก ไปนะ เมื่อพูดออกไปแล้ว ฉันสามารถหลบเลี่ยงได้โดยอาศัย ความสัมพันธ์ของพ่อฉันกับหัวหน้าแห่งกิสนา แต่ว่าคุณก็ไม่ แน่ว่าจะหลบเลี่ยงได้นะ”

ฝนสุดาพูดออกไปอย่างจริงจัง

รพีพงษ์หัวเราะ ในใจคิดว่าหากว่านนทภูเป็นหัวหน้าแห่งกิ สนาจริงๆละก็ งั้นเขาก็น่าจะเป็นคนที่ปลอดภัยที่สุดในกิสนา แล้ว

“เมื่อพูดมาอย่างนี้แล้ว ตระกูลของพวกคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหัวหน้าแห่งกิสนาเหรอ? จู่ๆคุณก็มารู้ความลับเหล่า นี้ของหัวหน้าแห่งกิสนา ดูแล้วก็ไม่ธรรมดาเลยนะ” รพีพงษ์ หัวเราะพร้อมพูดออกมา

“พ่อของฉันเคยร่วมงานกับหัวหน้าแห่งกิสนาก็เท่านั้นเอง ทั้งหมดที่ฉันรู้มา ก็บอกคุณไปหมดแล้ว ตอนนี้ก็ถึงตาคุณบอก จุดประสงค์ที่ตามหานนทภูแล้วก็ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับ นนทภูด้วย? ” ฝนสุดาถลึงตากลมโตมองไปยังรพีพงษ์

รพีพงษ์คิดอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าในเมื่อตระกูลก้องวณิชกุลยังคง ร่วมงานกับกิสนา งั้นฝนสุดาก็ไม่นับว่าเป็นศัตรูกัน บอกความ สัมพันธ์ระหว่างเขากับนนทภูให้เธอฟัง ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่โต อะไร

“ทำไมคุณถึงไม่พูดแล้วล่ะ คงไม่ใช่เพราะว่าตกใจที่ได้รู้ ฐานะที่แท้จริงของนนทภู จึงทำให้ล้มเลิกความคิดที่จะไปตาม หาเขาแล้วหรอกนะ? ” ฝนสุดามองไปยังรพีพงษ์อย่างหยอก เย้า

มุมปากของรพีพงษ์โค้งขึ้น หลังจากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียง ที่ราบเรียบ : “นนทภูก็คือพ่อของผม เขาหายสาบสูญไปกว่า หลายสิบปีแล้ว ที่ผมมาที่นี่ ก็เพื่อมาตามหาร่องรอยของเขา”

เมื่อเขาพูดจบแล้ว ภายในห้องก็เกิดความเงียบสงัดขึ้นมาครู่ หนึ่ง หนังตาของฝนสุดาก็เบิกตากว้างขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ริม ฝีปากก็ค่อยๆเผยอออก อาการตกใจบนใบหน้า มีปฏิกิริยายา ตอบสนองกลับมามากกว่าเมื่อกี้นี้ของรพีพงษ์กว่าหลายเท่า

“คุณ…คุณพูดว่าอะไรนะ? นนทภูเป็นพ่อของคุณ? ” ผ่าน ไปครู่หนึ่ง ฝนสุดาถึงจะเปิดปากถามออกมา

รพีพงษ์หยักหน้า

ในสมองของฝนสุดาก็เกิดค่าพูดเหล่านั้นที่พ่อของเธอเคย พูดกับเธอทันที ทุกครั้งที่เทพสังหารดื่มชากับเหล่าตระกูลที่ ทำงานร่วมกับกิสนาอย่างลึกซึ้งหรือว่าหัวหน้ากลุ่มความมั่งคั่ง ก็มักจะพูดถึงลูกชายของเขาคนนั้นที่ไม่เคยมีใครได้เจอเลย

พ่อของฝนสุดาอยากส่งคนไปหาว่าลูกชายของเทพสังหาร อยู่ที่ไหน แต่เขาเคยได้รับการเตือนจากเทพสังหารแล้วครั้ง หนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าคิดเรื่องนี้อีก

เหตุผลที่พ่อของฝนสุดาต้องการตามหาลูกชายของเทพ สังหาร เพราะอยากหาลูกเขยในอุดมคติให้ลูกสาวของตัวเอง อยู่แล้ว

บางทีในสายตาของคนบางคน กิสนาเทียบไม่ได้เลยกับ ตระกูลใหญ่เหล่านั้น แต่ตระกูลก้องวณิชกุลเป็นหนึ่งในคนที่รู้ วิธีการของหัวหน้าแห่งกิสนา พวกเขาตระหนักได้ถึงความน่า เกรงขามของกิสนา ถ้าสามารถแต่งงานกับกิสนาได้ จะนำของ มีค่ามากมายมาสู่ครอบครัว
ฝนสุดดาสนใจลูกชายผู้ลึกลับของเทพสังหารมาโดยตลอด เธออยากรู้เสมอว่าลูกชายของเทพสังหารเป็นคนแบบไหน

ถ้าเป็นคนที่น่าสนใจพอ เธอคงไม่รังเกียจที่จะแต่งงานด้วย เพราะไม่ช้าหรือเร็วพ่อของเธอก็จะคลุมถุงชนเธออยู่ดี ดังนั้น เธอควรเลือกคนที่พอใจจะดีกว่า

ตอนนี้เมื่อได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ชวนให้นึกถึงชื่อเดิมของ เทพสังหาร และนามสกุลของรพีพงษ์ ซึ่งมั่นใจได้ว่าคนที่อยู่ ตรงหน้าก็คือลูกชายของเทพสังหารที่มักถูกกล่าวถึงเสมอมา

เธอลุกขึ้นยืน เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถปกปิดความหวั่นไหว

ในใจได้เลย

เคยจินตนาการถึงลูกชายของเทพสังหารอยู่หลายครั้ง ที่แท้ ก็เป็นผู้ชายซื่อๆที่น่ารังเกียจตรงหน้าเธองั้นเหรอ?

“คุณโกหกฉันอยู่หรือเปล่า? คุณจะเป็นลูกชายของหัวหน้า แห่งกิสนาได้อย่างไร คุณดูไม่เหมือนคนประเภทนี้เลย ลักษณะของคุณเช่นนี้ ทําไมถึง…….. ฝนสุดายังคงไม่กล้าที่ จะเชื่อ

“ผมไม่จําเป็นต้องโกหกคุณ” รพีพงษ์ลุกขึ้นยืน “หวังว่าคุณก็ คงจะไม่พูดเรื่องนี้ออกไป
จากนั้นเขาก็ออกจากบ้านพักของฝนสุดาไป ในเมื่อตอนน เบาะแสของนนทภูแล้ว งั้นรพีพงษ์จะทำอะไรต่อไป แค่คิดหา วิธีขึ้นเกาะทะเลสาบเทียม เข้าไปดูข้างใน เทพสังหารคนที่ฝน สุดากล่าวถึง สรุปว่าคือนนทภูหรือเปล่า

“รอเดี่ยว” ฝนสุดาตะโกนเรียกรพีพงษ์

รพีพงษ์หยุดก้าวเท้า หันหน้าไปมองเธอแล้วถามว่า: “ยังมี เรื่องอะไรอีก?”

“เอาโทรศัพท์คืนมา!” จู่ ๆใบหน้าของฝนสุดาก็เกิดความ น้อยใจอีกครั้ง เธอยื่นมือเข้าหารพีพงษ์

รพีพงษ์ยิ้ม และไม่ได้พูดอะไร หยิบโทรศัพท์ของฝนสุดาออก มาจากเสื้อผ้า และคืนให้เธอ

“คุณคงไม่ได้จ้องที่รูปของฉันและทำอะไรที่น่าอับอายหรอก นะ?” หลังจากที่ฝนสุดารับโทรศัพท์ไป เธอก็ถามด้วยใบหน้าที่ โกรธเคือง

“เอ่อ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ก็ไม่ได้เปิดโทรศัพท์เครื่องนี้อีก เลย” รพีพงษ์กล่าว

จู่ ๆร่างกายของฝนสุดาก็แข็งทื่อ ในขณะที่เธอก็ไม่รู้ว่าควร จะชมหรือควรจะด่าเขาดี ผู้ชายคนนี้กำลังบอกว่าเธอไม่มี เสน่ห์หรือ?
รูปภาพส่วนตัวมากมายของฉัน คุณไม่สนใจบ้างเลยหรอ?

รพีพงษ์ไม่สนใจปฏิกิริยาของฝนสุดาเลย หลังจากที่ให้ โทรศัพท์ไปแล้ว เขาก็ออกจากวิลล่าเลย

เมื่อฝนสุดาเห็นว่ารพีพงษ์ไปแล้ว เธอก็เหยียดเท้าขาวเนียน ของเธอออกมา

เธอจ้องมองไปที่เท้าของเธอที่รพีพงษ์สัมผัสอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง ขึ้นมาทันที จากนั้นเธอก็ รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยและในที่สุดก็ทำอะไรไม่ถูก พร้อมถอน หายใจเบาๆแล้ว

ในหัวย้อนคิดถึงวัยเด็กของเธอ ภาพที่แม่ล้างเท้าให้

“สุดา ลูกต้องจำไว้นะ เท้าเป็นส่วนที่สำคัญมากในร่างกาย ของเด็กผู้หญิง ตระกูลก้องวณิชกุลของเราเป็นครอบครัวที่มี ประเพณีโบราณ โดยเฉพาะเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อลูกโตขึ้นอย่าให้ คนอื่นแตะเท้าของลูกเด็ดขาดเชียวนะ” แม่ของฝนสุดากล่าว

“งั้นถ้าถูกคนอื่นแตะต้องล่ะ?” ไม่บ่อยนักที่ฝนสุดาจะถาม ด้วยดวงตาที่กลมโตของเธออย่างสงสัย

แม่ยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า: “ถ้าเด็กผู้หญิงแตะต้อง มันก็ไม่สำคัญ ถ้าเด็กผู้ชายแตะ ถ้าไม่ทำให้เขาหายไปจากโลกนี้ไป ก็ถือ เป็นการดูหมิ่นตระกูลก้องวณิชกุลของเรา หรือไม่งั้นลูกก็จะต้องแต่งงานกับเขา”

“หะ? ถ้าโดนแตะต้อง ก็ต้องแต่งงานกับเขาเหรอคะ?” ฝนสุดา ตกใจเล็กน้อย

แม่พิงหัวไว้บนหัวของฝนสุดาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ก็ใช่น่ะ สิ ดังนั้นลูกก็ต้องปกป้องตัวเองให้ดีๆ อย่าให้ใครมาแตะเท้าได้ ง่ายๆ ถ้าวันไหนลูกเจอคนหนึ่งที่ลูกไว้ใจได้ไปตลอดชีวิต ลูก ถึงจะสามารถพลีกายให้กับเขาได้”

“จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีใครมาแตะเท้าหนู?” ฝนสุดาถาม

“วางใจเถอะฝนสุดา ด้วยอำนาจของตระกูลตระกูลก้องวณิช กุล คงไม่มีคนกล้าทำแบบนั้นหรอก แต่ถ้าเป็นคนแบบนั้น จริงๆ แน่นอนเขาต้องได้รับอนุญาตจากลูกก่อนถึงจะเกิดขึ้น ได้ เหตุการณ์แบบนั้น ถ้าลูกไม่ได้มีความคิดที่จะฆ่าเขาโดย ทันที งั้นก็……แต่งงานกับเขาเถอะ”