บทที่ 444 เทพสังหาร

บทที่ 444 เทพสังหาร

“คุณว่าอะไรนะ! เทพสังหารก็คือนนทภู….พ่อ

ของ?! “ใบหน้าของรพีพงษ์เต็มไปด้วยความตกใจ

เมื่อได้ยินคําพูดของฝนสุดา รพีพงษ์เกือบจะเสียหลัก พูด ออกมาว่านนทภูเป็นพ่อของเขา

ฝนสุดามองรพีพงษ์ด้วยความกลัวเล็กน้อย ไม่รู้ว่าไอ้คนนี้ ตกลงเป็นอะไร ไม่รู้ว่าทำไมหลังจากที่รู้ว่าเทพสังหารก็คือ นนทภูแล้ว จะเสียหลักขนาดนี้ ถ้าหากว่าเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าคงไม่สนใจเทพสังหารชื่อนี้สักเท่าไหร่

“ใช่แล้ว นนทภูที่คุณตามหา ก็คือเทพสังหาร”ฝนสุดายืนยัน คําตอบให้กับรพีพงษ์อีกครั้ง

รพีพงษ์รู้ว่าตัวเองกำลังเสียหลักเล็กน้อย นั่งบนโซฟา แล้ว ปรับตัวเองสักพัก ไอเล็กน้อย พูดว่า “ขอโทษ คุณพูดต่อ เถอะ”

“ก่อนที่เทพสังหารจะเข้ามาที่กิสนาชื่อของเขาคือนนทภู เรื่องนี้ฉันได้ยินมาจากพ่อของฉัน เขาบอกฉันว่าเขาได้รู้เรื่อง นี้โดยบังเอิญ ถือได้ว่าเป็นความลับหนึ่งของเทพสังหาร เขา บอกฉันว่าอย่าพูดเรื่องนี้กับใคร เพราะสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับที่มา ของเทพสังหาร เมื่อมีคนอื่นรู้เรื่องนี้ จะทำให้เทพสังหารเดือด ร้อน สิ่งที่ฉันจะต้องเจอก็คือ มีเพียงอย่างเดียว นั้นก็คือถูกเทพสังหารฆ่าตายด้วยมือของเขาเอง”

ฝนสุดาไม่ได้โกหกแต่อย่างใด เธอได้ยินเรื่องนี้จากพ่อของ เธอจริงๆ ด้วยความโหดเหี้ยมของเทพสังหาร แน่นอนว่าจะ ฆ่าทุกคนที่ทำให้เขาเดือดร้อน ไม่สนว่าคนคนนั้นจะมีฐานะ อะไร

“งั้นตอนนี้เทพสังหารอยู่ที่ไหน?”เมื่อรพีพงษ์เห็นว่าฝนสุดา หยุดพูดเขาก็ถามออกมาประโยคหนึ่ง

ฝนสุดารีบส่ายหน้า พูด: “เรื่องนี้ฉันก็ไม่แน่ใจ หลังจากที่ ปีนบันไดสูงสําเร็จ สามารถไปจากกิสนาได้ เขา….เป็นไปได้ ว่าเขาจะไปจากที่นี่แล้วมั้ง”

รพีพงษ์ขมวดคิ้วแน่นอีกครั้ง สิ่งที่ฝนสุดาพูดใช่ว่าจะเป็นไป ไม่ได้ ถ้าหากว่าเทพสังหารก็คือนนทภูจริงๆละก็ งั้นหลังจาก ที่ปีนบันไดสูงสําเร็จแล้ว เป็นไปได้แน่นอนว่าเขาได้ออกจากกิ สนาไปแล้ว

รพีพงษ์มีข้อสงสัยมากมายในใจของเขา เขาไม่เข้าใจว่าน นทภูที่เข้มงวดและมีความอ่อนโยนเล็กน้อยมาโดยตลอด ทําไมหลังจากที่เข้ามาในกิสนาแล้ว จะกลายเป็นเพชฌฆาต กระหายเลือด ฆ่าทุกคนที่ยืนอยู่บนสังเวียนเดียวกันกับเขา ถึงขนาดที่ว่าวันแรกที่เข้ามา ฆ่าทุกคนที่อยู่ในห้องเดียวกับ เขา
แม้ว่าคนในคุกใต้ดินเหล่านั้นหมดหวังที่จะออกไปสู่โลก ภายนอกแล้ว ถึงยังไงพวกเขาถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินของกิสนา เท่ากับเป็นการลงโทษพวกเขาแล้ว

และถ้าหากว่านนทภูจะอาศัยปีนบันไดสูงหนีไปจากกิสนา งั้นตอนแรกที่เขาเข้ามามีจุดประสงค์อะไร? เขามาทําอะไรที่

มีอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้รพีพงษ์สงสัย นั่นก็คือถ้าหากว่านนทภูหนี ไปจากกิสนาแล้วจริงๆ กลับไปสู่โลกภายนอกแล้ว งั้นทำไม หลายปีมานี้เขาไม่เคยกลับไปหารพีพงษ์เลย?

แม้ว่าตระกูลลัดดาวัลย์จะถูกควบคุมโดยวีธราและโยษิตา ก็ตาม นนทภูก็มีวิธีที่จะตามหารพีพงษ์ ตามความเข้าใจของ รพีพงษ์ที่มีต่อนนทภู หลังจากที่นนทภูไปจากกิสนาแล้ว จะ ต้องมาหาเขาแน่นอน

แต่เป็นเวลาหลายปี รพีพงษ์ก็ไม่ได้เจอกับนนทภูเลย ในโลก ภายนอกไม่มีข่าวเกี่ยวกับนนทภูเลย

ถ้าหากว่านนทภูออกไปจริงๆ เว้นแต่เขาจะซ่อนตัวอยู่ในป่า ลึก มิฉะนั้นรพีพงษ์ซึ่งพยายามค้นหาร่องรอยของนนทภูจะ ต้องพบเบาะแสบางอย่างอย่างแน่นอน

รพีพงษ์ขมวดคิ้วแน่น หมกมุ่นอยู่กับข้อสงสัยเหล่านี้ ต้องการไขข้อสงสัยเหล่านี้ในใจของเขา เกรงว่าคงมีแค่เจ อกับนนทภูเท่านั้น ถึงจะแก้ได้
“ที่….ที่ฉันรู้ก็มีแค่นี้แหละ ตอนนี้คุณจะบอกฉันได้ไหม ว่า ตกลงคุณเกี่ยวข้องอะไรกับนนทกูกันแน่?”ฝนสุดาถามลองเชิง ไปประโยคหนึ่ง

รพีพงษ์ถอนหายใจ ตั้งใจจะบอกฝนสุดาเรื่องความสัมพันธ์ ของตัวเองกับนนทภู แต่ในเวลานี้จู่ๆเขาก็นึกขึ้นมาได้ ถ้าหาก เป็นเหมือนที่ฝนสุดาพูดจริงๆละก็ ตอนที่เธอได้ยินตัวเองพูด ชื่อนนทภูนี้ออกมา ไม่ควรจะมีปฏิกิริยายาอะไรขนาดนั้นถึงจะ ถูก

อีกอย่างหากว่าเทพสังหารจะไปจากกิสนาจริงๆละก็ ถ้า อย่างนั้นฝนสุดาก็ไม่จำเป็นต้องระวังตัวเลย ยังจะต้องไปปิด หน้าต่างโดยเฉพาะอีก

แม้เทพสังหารจะสุดยอดแค่ไหน ก็ไม่น่าจะทำให้ฝนสุดา ครอบครัวที่อยู่อันดับต้นๆของโลกเกรงกลัวจนเป็นแบบนี้ได้ แม้แต่พ่อของฝนสุดาก็กำชับฝนสุดาอย่างนี้

เมื่อพูดถึงอำนาจของตระกูลอันดับต้นๆแล้ว เทพสังหารคน นี้ ถึงแม้ว่าจะมีพลังที่แข็งแกร่งแค่ไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไป คุกคามพวกเขาอย่างแน่นอน

ดังนั้นเขาคิดว่า ฝนสุดากำลังพูดโกหก

สายตาของเขาจับจ้องไปยังนัยน์ตาของฝนสุดา พบว่า สายตาของฝนสุดาหลุกหลิกผิดปกติ แสดงให้เห็นถึงท่าทางที่ ร้อนตัว
เขาเอื้อมมือออกไปจับที่ขาของฝนสุดาอีกครั้ง เอ่ยปากพูด : “คุณยังมีเรื่องที่ปิดบังผมอยู่ บอกเรื่องราวที่คุณรู้มาให้ผมฟัง ทั้งหมด ไม่อย่างนั้นผมจะทรมานคุณอย่างเมื่อตะกี้ แถมผมจะ เอารูปในมือถือของคุณเผยแพร่ออกไปอีกด้วย”

ดูเหมือนว่าฝนสุดาได้เตรียมตัวที่จะโดนรพีพงษ์แฉไว้แล้ว กลับว่าไม่ได้ต่อต้านอะไร แถมยังพูดว่า : “พอได้แล้ว จริงๆเลย ฉันจะบอกคุณ ถึงอย่างไรก็พูดออกไปบ้างแล้ว แม้ว่าจะบอก คุณทั้งหมด ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร”

สาเหตุที่เมื่อกี้เธอพูดไม่จบ เป็นเพราะกลัวว่าจะพูดมากจน เกินไป จนทำให้ตัวเองเดือดร้อน ตอนนี้โดนรพีพงษ์แฉ เธอจึง ทำได้เพียงพูดตามความจริงเท่านั้น

“ที่ฉันรู้ก็คือ เทพสังหารยังไม่ได้ไปจากที่นี่” ฝนสุดาเอ่ยปาก

รพีพงษ์ดูฮึกเหิมขึ้น ถ้าเป็นอย่างนี้จริงๆ งั้นคงมีความหวัง อย่างยิ่งที่จะได้พบเบาะแสของนนทภู

“ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?” รพีพงษ์รีบถามอย่างรวดเร็ว

“ถึงแม้ว่าเขาอยู่ที่กิสนา มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาเขาเจอ เพราะตอนนี้เขาอยู่ที่กิสนาสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด สถานที่นั้น นอกจากไม่กี่คนนั้นแล้ว คนอื่นๆ แม้จะมีพลังแข็งแกร่งพอกับ ดัมพ์รงค์ก็ตาม ก็ไม่สามารถเข้าไปได้” ฝนสุดากล่าว
“คุณหมายความว่า เทพสังหารอยู่ใจกลางกิสนา หัวหน้าแห่ งกิสนาอยู่ที่นั่นเช่นกัน?” รพีพงษ์เอ่ยปากถาม

ในเวลานี้รพีพงษ์ได้สำรวจกิสนา สำหรับสถานที่บางแห่งในกิ สนา ก็พอที่จะเข้าใจบ้างแล้ว นอกจากนี้ยังมีสถานที่บางแห่งที่ เขารู้สึกว่าอันตรายที่สุดซึ่งเป็นที่ที่หัวหน้าแห่งกิสนาอยู่

สถานที่นั้นอยู่ใจกลางทะเลสาบกิสนา ที่นั่นมีหมู่เกาะเล็กๆ บนเกาะ มีอาคารหลายหลัง และหัวหน้าแห่งกิสนา และคน สนิทของเขาเหล่านั้น ต่างก็อยู่บนเกาะนั่น

รพีพงษ์เคยเห็นทะเลสาบเทียม แค่ยืนอยู่ตรงนั้น เขาก็รับ รู้สึกถึงอันตรายที่น่าขนลุก ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะสำรวจ เกาะทะเลสาบเทียม

ตอนนั้นเขายังคิดว่านนทภูจะเป็นอย่างไร และเป็นไปไม่ได้ที่ จะไปปรากฏอยู่บนเกาะนั่น ตอนนี้ดูแล้ว เขาคิดผิดไปจริงๆ

ฝนสุดาพยักหน้าให้รพีพงษ์ แล้วพูดว่า: “ถูกต้อง ตอนนี้เทพ สังหารอยู่บนเกาะนั่นแล้ว”

“กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือเทพสังหารก็คือหัวหน้าแห่งกิสนา”