บทที่328 ทําให้เธอมีทางมาไม่มีทางกลับ

บทที่328 ทำให้เธอมีทางมาไม่มีทางกลับ

“ฮ่าฮ่า ปากแข็งตอนนี้สำหรับเธอมันไม่ดีเลยนะ บอกฉันมานะ ลูกชายของฉันตอนนี้อยู่ที่ไหน!”วีธราพูด

“ลูกชายของคุณอยู่ที่ไหนฉันจะไปรู้ได้ยังไง คนไปถามลูกชาย ของตัวเองสิ”อารียาโกรธ

วีธราไม่พูดไม่จา ฟาดแส้ลงไปบนตัวอารียา เสื้อผ้าของอารียา ขาดออกจากกัน และคราบเลือดก็ปรากฏขึ้นที่บนใต้ผิวขาว

อารียากัดฟันแน่น หน้าผากก็มีเหงื่อเย็นไหลออกมา คิดไม่ถึงว่า แส้นฟาดลงมา จะเจ็บปวดขนาดนี้

“เธอจะพูดหรือไม่พูด! “แววตาของวิธราแสดงออกให้เห็นถึง ความโหดเหี้ยม

ไม่….พูด! อารียาพูด

วีธราฟาดแสัลงบนติวอารียาอีกครั้ง อารียาเกือบจะเรียกออกมา ด้วยความเจ็บปวด

ในตอนนี้ ธราจําได้ทันทีว่าตอนนั้นศศินัดดาบอกว่าขับไล่รพีพงษ์ออกไปแล้ว ที่สำคัญเป็นวันนี้ด้วย ถ้าหากว่าจักรพันธ์ออก จากที่นี่ไปนานแล้ว ก็หมายความว่า รพีพงษ์ตัวจริงอาศัยอยู่ที่ บ้านนี้

แต่ว่าในตอนนั้นทั้งๆที่เธอได้ส่งตัวรพีพงษ์ให้กับหอการค้าสมน และด้วยความรักของประธานหอการค้าสมนที่มีต่อลูกสาวตัวเอง จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะให้รพีพงษ์อยู่ในโลกนี้ต่อไป

แม้ว่าประธานหอการค้าสมน.จะไม่ได้ฆ่ารพีพงษ์ ก็ไม่มีทางที่จะ ปล่อยให้เขากลับมา ดังนั้นตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น?

เธอหันกลับไปมองศศินัดดา แล้วถาม: แกบอกฉันมา รพีพงษ์ กลับมาจากเกียวโตตั้งแต่เมื่อไหร่

ศศินัดดาพูดวันที่รพีพงษ์กลับมาออกไปโดยที่ไม่คิดอะไร

วีธราขมวดคิ้ว วันที่ที่ศศินัดดาบอกมา ช้ากว่าเวลาที่จักรพันธ์มา ถึงที่เมืองริเวอร์ไปสองวัน

“แม่ค่ะ แม่ช่วยมีศักดิ์ศรีหน่อยได้ไหม ไม่ใช่หล่อนถามอะไรแม่ ก็พูดอะไร”อารียามองไปที่ศศินัดดาอย่างโกรธ

“ลูก ถึงขนาดนี้แล้ว เขาถามอะไรก็พูดเถอะ ไม่อย่างนั้นก็จะถูกฟาดด้วยแส้ หล่อนก็แค่ถามเกี่ยวกับเรื่องของรพีพงษ์ มีอะไร ที่พูดไม่ได้”ศศินัดดากล่าว

สีหน้าของอารียาเต็มไปด้วยความกังวล ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าก็ คือนายใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์ ครั้งนี้ที่เธอมาที่นี่ ก็เพื่อมา หาจักรพันธ์ ซึ่งหมายความว่าเธอยังไม่รู้ว่ารพีพงษ์ตัวจริงกลับมา แล้ว

ในเวลานั้นเธอกังวลว่าศศินัดดาจะหลุดปากบอกออกไป ถ้าหาก ธรารู้ว่ารพีพงษ์ตัวจริงกลับมาที่เมืองริเวอร์แล้ว แต่รพีพงษ์ไม่รู้ ว่า ธราอยู่ที่นี่ วีธราจะวางกับดักให้กับรพีพงษ์ได้ รพีพงษ์ไม่ได้ เตรียมตัวอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นรพีพงษ์คงจะตกอยู่ในเงื้อมมือ ของวีธรา

แม้จะไม่สนว่าวีธราจะถามหรือไม่ถาม ยังไงรพีพงษ์ก็จะกลับ มา แต่ว่าสามารถถ่วงเวลาได้ก็ถ่วงไปก่อน ซื้อเวลาให้มากขึ้น ก็มี ความหวังมากขึ้น

วีธราครุ่นคิด แล้วจากนั้นจึงถามศศินัดดา: “อย่างนั้นในช่วงเวลา ทีรพีพงษ์กลับมา ได้แสดงอะไรที่ผิดปกติออกมามั้ย?”

“ไม่มีนะ ก็ยังคงไร้ประโยชน์เหมือนกับเมื่อก่อน อยู่ต่อหน้าฉัน ก็ไม่กล้าพูดไร้สาระ ให้ทำอะไรก็ทำ มีที่แตกต่างก็คือยิ่งอยู่ยิ่ง ชอบสร้างปัญหา นี่เพิ่งกลับมาไม่นานเอง ก็สร้างปัญหาจนนับไม่ ถ้วน”ศศินัดดาตอบ
ฟังจากคำพูดของศศินัดดา เธอก็ย้อนกลับมาคิดอย่างละเอียด ตอนนี้วีธรามั่นใจได้ในระดับหนึ่ง ว่ารพีพงษ์ยังไม่ตาย ที่สำคัญ คือกลับมาแล้วด้วย ถ้าหากว่าจักรพันธ์ยังปลอมเป็นรพีพงษ์ คงจะ ไม่ไร้ประโยชน์ขนาดนี้

ที่สําคัญเรื่องของจักรพันธ์ คงจะหนีไม่พ้นเกี่ยวข้องกับรพีพงษ์

เหมือนกับอารียาเช่นกัน หลังจากทีวีธรามั่นใจว่ารพีพงษ์ยังอยู่ เรื่องแรกที่คิดได้ ก็คือใช้ประโยชน์จากข้อได้เปรียบ รพีพงษ์ยัง ไม่รู้ว่าเธอกลับมาที่นี่แล้ว และวางกับดักให้กับรพีพงษ์ แล้วก็จับ ตัวเขาไว้

วีธราหันไปมองโทรศัพท์มือถือสี่เครื่องที่วางอยู่บนโต๊ะ เดินไป แล้วเอาโทรศัพท์ของอารียา จะส่งข้อความหารพีพงษ์ ให้เขารีบ กลับมาตอนนี้

แต่ว่าหลังจากที่เธอเปิดโทรศัพท์แล้ว ก็พบว่ามีรหัสผ่านล็อก หน้าจอ จึงหันไปมองอารียา แล้วถาม: รหัสผ่านโทรศัพท์มือถือ ของเธอคืออะไร?

อารียาเดาออกว่า ธราต้องการจะทําอะไร ในใจก็บ่นว่าให้ศิ นัดดาไม่หยุด ยังไงเธอก็ไม่บอกรหัสผ่านให้กับ ธรา

“วันนี้ต่อให้คุณจะมีฉันให้ตาย ฉันก็ไม่บอก อารียากัดฟันแล้วพูด

เมื่อศศินัดดาที่อยู่อีกด้านเห็น ก็รีบพูดขึ้นมาทันที: “ถ้าหากว่าคุณ อยากจะโทรหารพีพงษ์ ใช้โทรศัพท์ของฉันก็ได้ โทรศัพท์ของ ฉันไม่มีรหัสผ่าน ที่สำคัญรพีพงษ์เชื่อฟังฉัน ฉันโทรศัพท์ให้เขา กลับมา เขากลับมาอย่างแน่นอน”

อารียารีบหันไปมองศศินัดดาทันที แล้วพูดอย่างโกรธๆ: “แม่ ตกลงว่าแม่พวกเดียวกันกับใครกันแน่ หรือแม่ดูไม่ออกเหรอว่า หล่อนต้องการจะหลอกให้รพีพงษ์กลับมา? ถ้าหากว่ารพีพงษ์ เป็นอะไรไป แม่คิดว่าพวกเราสามารถหนีรอดไปได้เหรอ?”

“ลูกโง่ ถึงขนาดนี้แล้ว ลูกก็อย่ามัวแต่คิดถึงเศษสวะอย่างร พงษ์เลย พวกเขาคนเป็นคนของตระกูลลัดดาวัลย์ในเกียวโต ต่อ ให้ลูกจะต่อต้าน จุดจบก็เหมือนกัน รพีพงษ์เป็นเพียงแค่ลูกชายที่ ถูกทอดทิ้งของตระกูลลัดดาวัลย์ ต่อหน้าตระกูลลัดดาวัลย์ เขา ทําอะไรไม่ได้ ให้คนของตระกูลลัดดาวัลย์จับตัวรพีพงษ์ไปดีกว่า เรื่องของตระกูลพวกเขา ก็ให้พวกเขาไปจัดการกันเอง”ศศินัดดา กล่าว

คําพูดที่ของศศินัดดาทําให้อารียาโกรธจนพูดอะไรไม่ออก หล่อนกลัวว่ารพีพงษ์จะทำให้ลำบาก ถึงเร่งรีบที่จะขับไล่รพีพงษ์ ออกไป
ธรามเล็กน้อย วางโทรศัพท์ของอาริยาลง หันหน้าไปเอา โทรศัพท์มือถือของศศินัดดา อยู่ในบันทึกการโทรหาหมายเลข โทรศัพท์ของรพีพงษ์จนเจอ หันกลับมาถามศศินัดดา: ปกติเธอ ส่งข้อความหารพีพงษ์ใช้ภาษาแบบไหน

“คุณก็บอกว่า ไอ้เด็กเปรต รีบกลับมาเดี๋ยวนี้นะ ถ้ายังไม่รีบกลับ มาก็อย่าหวังว่าจะได้เข้าบ้าน แค่นี้ก็พอ”ศศินัดดากล่าว

รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของวีธรา แล้วพูด: “คิดไม่ ถึงว่ารพีพงษ์จะอยู่ในสถานะเช่นนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะมีค่าควรกับ ชื่อเศษสวะชื่อนี้จริงๆ ทั้งตระกูลลัดดาวัลย์ ก็ไม่สามารถหาคนไร้ ค่าอย่างเขาได้มาออกได้แม้แต่คนเดียว”

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงใช้ภาษาของศศินัดดา ส่งข้อความถึงรพีพงษ์

“คุณพูดถูกมาก รพีพงษ์ไร้ค่ามากจริงๆ ดังนั้นฉันถึงอยากขับไล่ เขาออกไป ก่อนหน้านี้คุณเข้าใจผิดแน่ๆ ที่ฉันบอกว่าขับไล่รพี พงษ์ออกไป แต่ไม่ได้บอกว่าขับไล่ลูกชายของคุณออกไป”ศศิ นัดดารีบพูดทันที

หลังจากที่อารียาได้ยินก็รู้สึกไม่พอใจแทนรพีพงษ์ แล้วพูดว่า “รพีพงษ์ไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างที่พวกคุณคิดเลย ที่สำคัญรพี พงษ์ก็เป็นลูกชายของคุณ ทำไมคุณต้องทำกับเขาแบบนี้ด้วย หรือว่าเขาไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของคุณเหรอ?”
หลังจากทีวีธราได้ยินคำพูดของอารียา ก็หยิบแส้ขึ้นมาไว้ในมือ และฟาดไปที่บนตัวของอารียา แล้วพูดอย่างนี้เย็นชา: “ไอ้เศษ สวะนั่นไม่คู่ควรที่จะเป็นลูกชายของฉัน การเกิดของเขา สำหรับ ฉันมันคือหายนะ แม้ว่าฉันจะเป็นคนคลอดมันมา ฉันก็ไม่ยอมรับ!

“คุณอย่ามาเสแสร้งเลย ทั้งที่นี่มันเป็นความผิดของตัวคุณเอง ทำไมต้องโยนไปให้รพีพงษ์ด้วย”อารียากล่าว

วีธราก็ฟาดแส้ลงไปที่อารียาอีกที สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมาก

“หึ กล้าว่าฉันเสแสร้ง แล้วแกมันคือตัวอะไร ฉันบอกว่าเป็น ความผิดของเขา มันก็คือความผิดของเขา ฉันเป็นนายใหญ่ของ ตระกูลลัดดาวัลย์ แต่เขาเป็นเพียงแค่เศษสวะ เดี๋ยวเขากลับ มา ฉันก็จะจับเขาไว้ ถึงเวลาฉันจะลงมือฆ่าเขาเองกับมือ!”วีธรา ตะโกน

เธอไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าบอดี้การ์ดที่เธอพามานั้นจะสามารถจับ ตัวรพีพงษได้หรือเปล่า เพราะในจิตสำนึกของเธอ รพีพงศ์ เป็นเพียงแค่เศษสวะเท่านั้น แค่เศษสวะธรรมดาจะรับมือกับบอดี้ การ์ดที่มากมายของตระกูลลัดดาวัลย์ได้ยังไง

ในเวลานี้ด้านนอกคฤหาสน์ บนต้นไม้ใหญ่ มีโดรนจอดอยู่ที่นี่ แอบติดตามสถานการณ์ในคฤหาสน์
ก่อนหน้าตอนทีวีธราพวกเขาจะเข้ามา โดรนก็เริ่มทำงาน แล้ว ส่งภาพที่ถ่ายไปยังคอมพิวเตอร์ในบ้านที่อยู่ไม่ไกล

วีธาราอาจจะคิดว่ารพีพงษ์อยู่ในเมืองริเวอร์เป็นเพียงแค่เศษ สวะคนหนึ่งเท่านั้น และไร้ค่า แต่สถานการณ์ที่แท้จริงคือ อยู่ ในเมืองริเวอร์ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของรพีพงษ์ ไม่ว่าจะเป็น อิทธิพลหรือวงการธุรกิจ รพีพงษ์สามารถควบคุมได้ตามความ ต้องการ

เมื่อนานมานี้ เพื่อความปลอดภัยของคฤหาสน์รพีพงษ์ ได้จัดให้ มีคนเฝ้าอยู่ใกล้ๆ ตอนที่เขาไม่อยู่ ผู้คนที่นี่จะคอยเฝ้าดูคฤหาสน์ เมื่อได้รับรู้ว่ามีสถานการณ์อันตรายเกิดขึ้น ก็สามารถแจ้งรพีพงษ์ ได้เลย

สถานบันเทิงสตาร์กาย

ห้องที่มีหน้าต่าง ในห้องที่สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย รพี พงษ์กำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ในเวลานี้ สองมือแตะที่แป้น พิมพ์อย่างรวดเร็ว

อีกด้านหนึ่งของหน้าต่างห้อง ร่างที่ผอมแห้ง และเหม็นอับของ จักรพันธ์กำลังรับแสงอาทิตย์อยู่ เขาไม่ได้เจอแสงอาทิตย์มา นาน ถึงแม้ว่าตอนนี้จะรู้สึกถึงอุณหภูมิของดวงอาทิตย์ แต่สำหรับเขามันก็หรูหรามาก

ธฤตญาณยืนอยู่ที่ข้างๆจักรพันธ์ ทำหน้าบึ้ง เขาไม่สามารถทน ต่อกลิ่นบนตัวของจักรพันธ์ได้ แต่ว่าเพื่อที่จักรพันธ์จะได้ไม่หลบ หนี เขาจึงทำได้เพียงแค่ยืนดูอยู่ที่นี่

ในตอนนั้นภายใต้การทรมานให้สารภาพของรพีพงษ์ จักรพันธ์ ก็ไม่สามารถทนก็เลยบอกรหัสผ่านบัญชีของตระกูลลัดดาวัลย์ ออกมา ตอนนี้รพีพงษ์กำลังตรวจสอบ

รหัสผ่านของบัญชีตระกูลลัดดาวัลย์ไม่ใช่ตัวเลขธรรมดาเพียง ไม่กี่ตัว รพีพงษ์จำเป็นต้องผ่านการตรวจสอบมากกว่าสิบครั้ง ทุกครั้งรหัสผ่านที่แตกต่างกันจะปรากฏขึ้นมา มีเพียงแค่เมื่อ กรอกได้อย่างถูกต้องเท่านั้น จึงจะสามารถเข้าสู่ระบบได้

เป็นเวลานาน รพีพงษ์มองดูหน้าจอคอมที่เข้าสู่ระบบได้สำเร็จ คิดไม่ถึงว่าจักรพันธ์จะซื่อสัตย์ขนาดนี้ และบอกรหัสผ่านจริงออก มา ดูเหมือนว่าเขาจะถูกขังตัวจนกลัว

เมื่อดูรายละเอียดของแต่ละบัญชีบนหน้าจอ รพีพงษ์ก็รู้สึกไม่ สบายใจ ตอนนั้นนนทภูแสดงบัญชีนี้ให้เขาดู และบอกกับเขาว่า เมื่อไหร่ที่เขาสามารถรับช่วงต่อจากตระกูลลัดดาวัลย์ได้ นนทภู จะบอกรหัสผ่านของบัญชีนี้ให้เขา
ตอนนี้เวลาผ่านไปหลายปี รพีพงษ์คิดไม่ถึงมาก่อนว่าตัวเองจะ รู้รหัสผ่านของบัญชีนี้ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ มันคาดเดาไม่ได้ จริงๆ

หลังจากยืนยันว่ารหัสผ่านถูกต้อง รพีพงษ์ก็ปิดคอมพิวเตอร์ จากนั้นเดินไปข้างหลังของจักรพันธ์ แล้วพูดว่า: “รหัสผ่านถูก ต้องจริงๆ ดูเหมือนว่าครั้งนี้เพื่อที่นายจะให้ฉันปล่อยตัวนายไป ลงทุนมากจริงๆ”

จักรพันธ์มองไปที่รพีพงษ์อย่างทำอะไรไม่ถูก ในใจก็คิดว่าต่อ ให้ฉันไม่อยากจะพูดก็ไม่ได้ เขาก็ปากเสียจริงๆ ถ้ารู้ก่อนก็ไม่น่า พูดเรื่องรหัสเลย

“ในเมื่อนายก็รู้รหัสแล้ว อย่างนั้นนายก็ควรปล่อยฉันไปได้แล้ว ฉันบอกความลับที่สําคัญที่สุดของตระกูลลัดดาวัลย์ให้กับนาย สิ่งที่หลายคนในโลกต้องการมัน”จักรพันธ์กล่าว

“ตอนนั้นพวกเราคุยกัน นายต้องช่วยฉันหลอกล่อให้วีธรามา แล้วเอาตราสัญลักษณ์นายใหญ่มาให้ และพร้อมกับรหัสผ่าน ฉัน ถึงจะพิจารณาว่าจะให้อิสรภาพกับนายหรือเปล่า แต่ตอนนี้นาย ก็แค่เอารหัสผ่านให้ฉัน เรื่องที่เหลือนายยังไม่ได้ทำ รพีพงษ์ กล่าวด้วยรอยยิ้ม

จักรพันธ์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เขารู้ดีว่ารพีพงษ์ไม่มีทาง ปล่อยเขาไปง่ายๆ แต่ในเมื่อเริ่มเจรจาเงื่อนไขกับรพงษ์ไปแล้ว จะกลับใจ ก็คงยาก

“อย่างนั้นนายเอาโทรศัพท์มือถือของฉันมาให้ฉัน ฉันจะโทรหา วีธรา ให้เธอมาที่เมืองริเวอร์คนเดียว ถึงเวลานานก็สามารถกำจัด เธอได้ตามที่ต้องการ”จักรพันธ์กล่าว

ในเวลานี้โทรศัพท์มือถือของรพีพงษ์ดังขึ้น รพีพงษ์หยิบขึ้นมา ดู พบว่าเป็นศศินัดดาที่ส่งข้อความมา

“ไอ้เด็กเปรต รีบกลับมาเดี๋ยวนี้นะ ถ้ายังไม่รีบกลับมาก็อย่าหวัง ว่าจะได้เข้าบ้าน!

สีหน้าของรพีพงษ์แสดงออกมาถึงความสงสัยเล็กน้อย ด้วย เหตุผลที่ว่าถ้าศศินัดดาอยากให้เขากลับไป ปกติแล้วก็จะโทรหา และไม่ค่อยส่งข้อความมา

หลังจากนั้นไม่นาน รพีพงษ์ก็ได้รับข้อความอื่น

“มีสถานการณ์เกิดขึ้นที่คฤหาสน์

ด้านหลังเป็นรูปภาพ ด้านหลังของธราและกลุ่มคนที่ถ่ายที่ โดยโดรน

หลังจากเห็นภาพ หัวใจของรพีพงษ์ก็เต้นกึกๆ เพียงแค่เห็นด้านหลัง เขาก็มั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นคือวีธรา

คิดไม่ถึงว่าเธอจะมาถึงที่เมืองริเวอร์แล้ว

รพีพงษ์รู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดี จากนั้นมองไปที่จักรพันธ์ แล้วพูด ว่า: “นายไม่ต้องช่วยแล้ว วีธรามาถึงเมืองริเวอร์แล้ว”

จากนั้นเขาก็มองไปที่ธฤตญาณ แล้วพูดว่า “ให้ทุกคนมารวมตัว กันทันที และไปที่ดงเย็น ครั้งนี้ ฉันจะทำให้วีธารามีทางมาไม่มี ทางกลับ!”