บทที่298 รวินท์มา

บทที่298 รวินท์เมา

บ้านหมากรุกยูนิค

หลังจากทีการแข่งขันอันท้าทายและเคร่งเครียดได้จบลง ครั้งนี้ได้ คนสุดท้ายมาแล้ว

ไม่ต้องพูดถึงรพีพงษ์ รวินท์ก็ใช้ความสามารถของตัวเอง ชนะคู่แข่งทั้งสองรอบ รวินท์มีความสุขที่สามารถเข้าถึงรอบ สุดท้ายได้ วันนี้เธอไม่ได้เจอกับโกมุท ถ้าบังเอิญแข่งกันล่ะก็ เธอก็คงไม่มีโอกาสได้เข้ารอบสุดท้ายแล้ว

ที่เหลืออีกสองคน หนึ่งในนั้นคือโกมุท อีกคนคือฝีมือดีของ สมาคมโกะแห่งกรีนโคล

การแข่งขันในวันพรุ่งนี้ยังคงแบ่งเป็นเช้าบ่ายสองรอบ รอบ เช้าทั้งสี่จับฉลากคู่แข่ง แยกเป็นสองกลุ่ม ผู้ชนะสองคนจะแข่ง รอบชิงชนะเลิศกันในช่วยบ่าย และผู้แพ้ทั้งสองในช่วงบ่ายจะ แข่งกันเพื่อดูว่าใครจะได้รองชนะเลิศอันดับสอง

รพีพงษ์มองว่า ถ้าเขาอยู่ พรุ่งนี้เช้าเจอกับโกมุท เขียโกมุท ออก ภารกิจของเขาก็สำเร็จ ฝีมือของรวินท์เทียบกับคนฝีมือดี
ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆล่ะก็ รอบสุดท้าย รพีพงษ์จะมอบแชมป์ ให้กับรวินท์ ถือเป็นการชดเชยให้กับรวินท์ เพราะเธอดูแลรพี พงษ์เป็นอย่างนี้ในช่วงนี้ แต่เขาเยือกเย็นกับรวินท์ เขารับรู้ได้ ถึงความโกรธในใจของรวินท์เช่นกัน

แน่นอน ถ้าโกมุทโชคดี ไม่ได้เจอรพีพงษ์ในช่วงเช้า งั้นพี พงษ์ก็ทำได้เพียงคว้าแชมป์มาไว้ในมือตัวเองเท่านั้น

หลังจากทีการแข่งขันจบลง รพีพงษ์และรวินท์กลับไปยัง คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลธนาพัชร์กุล นฤพลเตรียมอาหารค่ำอย่าง มากมายให้กับทั้งคู่ การแข่งขันโกะครั้งนี้ทั้งสองได้เข้ารอบสี่ คนสุดท้าย สําหรับนฤพลแล้วเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง

“รพีพงษ์ วินท์ ครั้งนี้ทั้งสองสามารถเข้ารอบสี่คนสุดท้ายได้ ด้วยกัน ถือว่าสร้างชื่อเสียงให้กับฉันประธานสมาคมโกะแห่ง เมืองกรีนโคลจริงๆ พวกแกไม่เห็นสีหน้าของปิยังกูรหลังจาก ทีการแข่งขันจบลง ขชิบหายเลยมันยังกล้าพูดกับฉันอีก ว่า แชมป์จะต้องเป็นของพวกเขา” นฤพลกล่าวอย่างตื่นเต้น

รพีพงษ์ทำได้แค่ยิ้ม ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่รู้สึกไม่ สบายใจ เขาก็ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไร รู้สึกเหมือนมีอะไรจะ ต้องเกิดขึ้น
แต่เขาก็คิดอย่างถี่ถ้วน คิดว่าการแข่งขันครั้งนี้ไม่น่าจะมีการ เปลี่ยนแปลงใดๆ ก็คิดว่าตัวเองคิดมากไป

ถึงตอนนี้เขายังไม่รู้เรื่องที่อารียาเคยไปหาบริษัท อสังหาริมทรัพย์เมค์สเพื่อคุยธุรกิจ ดังนั้นจึงไม่ได้นึกไปถึงอารี ยา

“รพีพงษ์ ครั้งนี้ต้องรบกวนคุณ ฉันอยากเหล้าแสดงความ เคารพต่อคุณ เป็นการขอบคุณ” นฤพลยกแก้วเหล้า แม้พรุ่งนี้ ยังมีแมทช์แข่งขัน แต่รพีพงษ์คิดว่าดื่มน้อยๆก็คงไม่เป็นไร ดัง นั้นจึงได้ดื่มกับนฤพล

รวินท์นั่งข้างๆรพีพงษ์ เห็นทั้งสองดื่ม ก็อยากดื่มด้วย ดัง นั้นจึงได้หยิบแก้วของตนเอง แล้วกล่าว “งั้นฉันก็เหล้าแสดง ความเคารพรพีพงษ์ด้วย ขอบคุณที่ช่วยเหลือตระกูลธนาพัชร์ กุล

พูดจบ เธอก็ดื่มเหล้าในแก้วจนหมดรวดเดียว

รพีพงษ์ยิ้ม ได้ใส่เหล้าเพิ่มเข้าไปในแก้วตนเองอีก จากนั้นก็ ดื่มลงไป

นฤพลมองทั้งคู่ ก็ยิ้ม แล้วกล่าว “พูดจริงๆ ถ้าคุณยังไม่ แต่งงาน ผมจะให้ลูกสาวแต่งกับคุณ ลูกเขยดีๆอย่างคุณ ไม่ได้หากันได้ง่ายๆ

รวินท์เขินอาย มองไปที่นฤพล แล้วกล่าว “พ่อ คุณพูดไร้ สาระอะไร ฉันไม่ให้เขาเป็นลูกเขยพ่อหรอก”

“ความคิดของลูก พ่อจะดูไม่ออกเลยหรอ เสียดายจริงๆ รพี พงษ์ คุณไม่ต้องการเมียน้อยหรอ?” นฤพลถามเล่นๆ

“เชื่อว่าท่านหัวหน้าตระกูลธนาพัชรกุลจะหาผู้ชายดีๆให้คุณ หนูได้” รพีพงษ์ปฏิเสธ

แม้รวินท์ไม่เต็มใจจะเป็นเมียน้อยของรพีพงษ์ แต่เมื่อได้ยิน รพีพงษ์ปฏิเสธทางอ้อมแล้วนั้น ก็รู้สึกผิดหวังขึ้นมาทันที

“เชอะ ผู้ชายของฉันในอนาคตจะต้องดีกว่าคุณหมีนเก่า คณ ไม่จําเป็นต้องพูดหรอก” รวินท์กล่าวอย่างโมโห จากนั้นเธอได้ ใส่เหล้าลงไปในแก้วอีกครั้ง แล้วดื่มมันลงไป

จากนั้นรวินท์ก็ดื่มต่อไป เพราะมีรพีพงษ์เป็นคนคว้าแชมป์อยู่ ดังนั้นเธอจึงไม่ให้ความสำคัญกับการแข่งขันสักเท่าไหร่ แค่ รพีพงษ์คว้าแชมป์ได้ก็เพียงพอแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่ใส่ใจว่าถ้า เธอดื่มมากแล้วจะกระทบต่อการแข่งขันในวันพรุ่งนี้
ไม่นาน รวินท์รู้สึกมึนๆ ถ้านฤพลไม่ห้ามไว้ เกรงว่ารวินท์จะ ดื่มจนเมา

“ฉันกินอิ่มแล้ว พวกคุณกินต่อล่ะกัน” เห็นนฤพลไม่ให้เธอดื่ม ต่อ รวินท์จึงยืนขึ้น แล้วหันหลังเดินไป

นฤพลถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย หันไปมองทีรพีพงษ์ พบ ว่ารพีพง ไม่ได้สนใจรวินท์แม้แต่น้อย ก็รู้สึกเสียใจแทน ลูกสาว

แต่เขาก็ทําอะไรรพีพงษ์ไม่ได้ เขาไม่สามารถบีบบังคับให้พี พงษ์แต่งกับลูกสาวเขาได้ แล้วนึกถึงว่ารพีพงษ์เป็นคนที่มีบัตร ธนาคารโลกสีดา นฤพลจึงไม่กล้าบังคับเขา

หลังจากทานข้าวเสร็จ รพีพงษ์กลับไปยังห้องพัก นอนลงบน เตียง เขามักจะรู้สึกไม่สบายใจ ก็ได้หยิบมือถือขึ้นมา คิดจะ โทรหาอารียา ถามว่าช่วงหลายวันมานี้เป็นอย่างไรบ้าง

แต่เมื่อเขาหยิบมือถือขึ้นมา ประตูห้องถูกเปิดออก รวินท์หน้า แดง สายตาหยาดเยิ้ม ยีนที่ประตูห้องของรพีพงษ์ด้วยเสื้อผ้า หลดรีย มองออกว่าเธอเพิ่งจะเช็ดลิปสติกออก

รพีพงษ์เห็นรวินท์ ก็เอามือถือวางลง ยืนขึ้นจากเตียง มองไป ที่เธอ แล้วถาม “คุณคิดจะทําอะไร?”
รวินท์ มอย่างมีเลศนัย ตอนนี้เธอมีความกล้าจากการที่ได้ ดื่มเหล้า ตอนนั้นที่เธอกลับไปที่ห้องแล้วคิดอยู่นาน รู้สึกว่าไม่ ง่ายเลยที่จะเจอคนที่ตัวเองชอบ จะปล่อยไปง่ายๆแบบนี้ไม่ได้ มีภรรยาแล้วยังไง มีภรรยาแล้วคนอื่นจะชอบไม่ได้หรอ แม้รู้ดี ว่าแบบนี้ไม่ถูกต้อง แต่เรื่องของความรู้สึก จะตัดสินถูกผิดได้ ด้วยหรอ

ดังนั้นต้องฉวยโอกาสตอนเมา รวินท์มายังห้องของรพีพงษ์ เธอไม่รู้เช่นกันว่าตนเองอยากทําอะไร ลึกๆ ในใจเธอบอกว่า เธอต้องมาห้องของรพีพงษ์

รวินท์เดินไปข้างหน้า แล้วเปิดประตูห้องของรพีพงษ์ออก เดินตรงไปด้านหน้าของรพีพงษ์ ยื่นมือออก ไปจับคางของรพี พงษ์

รพีพงษ์ ฉันเทียบกับภรรยาคุณไม่ได้ตรงไหน ฉันว่าฉันก็ ดีอยู่นะ คุณคิดๆดูอีกครั้งดีไหม ฉันไม่รังเกียจที่คุณแต่งงาน แล้ว” รวินท์กล่าว

รพีพงษ์หลบมือของรวินท์ที่ยื่นมา แล้วกล่าว “คุณดื่มมากไป แล้ว”

“ใครบอกว่าฉันดื่มมากไป นี่ฉันพูดจากใจจริง คุณไม่รู้หรอว่า เมาแล้วจะพูดความจริง? คุณนี่มันซื่อจริงๆ”รวินท์พูดอย่างไม่พอใจ

“คุณควรจะกลับไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ยังต้องแข่งขันอีกนะ รพีพงษ์กล่าว

“มีคุณอยู่ จะคว้าแชมป์ไม่ใช่เรื่องยาก ฉันจะนอนหรือไม่ไม่ สำคัญ ถ้าคุณต้องการให้ฉันนอนล่ะก็ งั้นฉันจะนอนบนเตียง ของคุณ”

รวินท์ยิ้ม แล้วเดินไปยังร่า ยของรพีพงษ์

รพีพงษ์รีบยืนอย่างเร็ว ให้รวินท์ล้มลงไปตรงที่ว่าง

“ฮือฮือฮือ ไอ้บ้า เจ็บชะมัด ทำไมคุณไม่รู้จักเอาใจกันบ้าง นะ คุณรับฉันแล้วยังไง คุณเป็นผู้ชาย ฉันเป็นผู้หญิง คุณจะเสีย เปรียบอะไร” รวินท์กล่าว

“คุณหยุดได้แล้ว รีบกลับไปนอนซะ” รพีพงษ์จ้องไปที่รวินท์ที่ อยู่บนเตียงของตนเอง ด้วยความเซ็ง

คุณหนูตระกูลธนาพัชร์กุลที่สุขุมเยือกเย็น หลังจากที่เมาแล้ว จะกลายเป็นแบบนี้ไปได้
ผู้ชายตรงๆอย่างรพีพงษ์ไม่เข้าใจว่าหลังจากที่รวินท์เมา แล้วจะกลายเป็นแบบนี้ แล้วอยู่ต่อหน้าคนที่ตัวเองชอบก็จะ เป็นแบบนี้

เมื่อรวินท์ได้ยินรพีพงษ์ให้เธอกลับไปนอนที่ห้อง เธอก็ถอด รองเท้าออก แล้วนอนบนเตียงของรพีพงศ์ แล้วกล่าว “ฉัน ไม่ไป ฉันนอนล่ะ ตอนนี้คุณจะทำอะไรกับฉันก็ได้ ฉันคือคนที่ หลงใหลเธอ”

พูดจบ รวินท์ก็หลับตาลง

ผ่านไปสักพัก รวินท์ไม่รู้สึกว่ามีใครทำอะไรเธอ รอบๆก็ไม่มี เสียงใดๆ เริ่มรู้สึกแปลกใจขึ้นมา ก็เปิดตาขึ้น พบว่ารพีพงษ์ได้ นั่งอยู่บนโต๊ะไม่ไกล จ้องไปที่กระดานโกะอยู่

รวินท์โมโห อุตส่าห์นอนถวายบนเตียงให้แล้ว แล้วยังแสดง ชัดเจนขนาดนี้ คุณกลับไปที่กระดานโกะ นี่มันเกินจะเข้าใจได้ จริงๆ

“เชอะ คณไม่มาฉันก็ไม่ไป ยังไงฉันก็นอนอยู่ สบายกว่าคุณ มากสุดก็แค่นอนบนเตียงคนทั้งคืน

พึมพำออกมา แล้วรวินท์ก็หันตัวกลับ ปิดตาลง
เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ รวินท์นอนบนเตียงไม่นาน ก็รู้สึก

มีนๆแล้วหลับไป

รพีพงษ์นั่งบนโต๊ะอยู่ค่อนคืน เห็นรวินท์นอนหลับไป ก็ไม่ได้ แตะต้องเธอ แล้วนอนหลับไปบนโต๊ะ

ยังไงพรุ่งนี้ก็เป็นการแข่งขันวันสุดท้ายแล้ว รอให้แข่งเสร็จ เขาก็กลับเมืองริเวอร์ อีกแค่คืนเดียวไม่เป็นไร

รุ่งขึ้นวันถัดมา รวินท์ตื่นจากเตียงของรพีพงษ์ เธอหันตัวไป รู้สึกว่าไม่ใช่เตียงของเธอ ก็รีบนั่งขึ้น

หลังจากที่รู้ว่าตัวเองอยู่ในห้องของรพีพงษ์แล้ว รวินท์ใจเต้น ตึกๆ รีบดูเสื้อผ้าตัวเอง แล้วเช็คร่างกาย รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา

ตอนนี้รพีพงษ์เปิดประตูเข้ามา เห็นรวินท์ตื่นแล้ว ก็กล่าว “รีบ ไปล้างหน้าเถอะ เดี๋ยวต้องไปที่สนามแข่งแล้ว

รวินท์มองรพีพงษ์อย่างตะลึง แล้วกล่าว “รพีพงษ์ แกไอ้บ้า กาม ทําไมฉันมาอยู่ในห้องแกได้ เมื่อคืนแกทําอะไรฉัน?”

รพีพงษ์มองไปที่รวินท์อย่างพูดไม่ออก แล้วกล่าว “คุณต่าง หากที่มาห้องผมเอง แล้วยังนอนบนเตียงผมอีก ผมยังไม่เช็คบิลกับคุณเลย แต่คุณกลับมาหาผมแล้ว

“ไร้สาระ!” รวินท์จำได้แค่เมื่อคืนดื่มหนัก หลังจากที่กลับห้อง ไปแล้วก็จําอะไรไม่ค่อยได้ เธอคิดว่าแม้ตนจะเมา ก็ไม่น่าจะ มาอยู่ห้องคนอื่นได้นะ ดังนั้นจึงรู้สึกว่ารพีพงษ์กำลังหลอกเธอ อยู่

รพีพงษ์เห็นรวินท์ไม่เชื่อ ก็หยิบมือถือขึ้นมา แล้วเปิดคลิป เสียงให้รวินท์ฟัง

“ฉันไม่ไป ฉันนอนล่ะ…..เป็นเสียงเมื่อคืนตอนทีรวินท์กำลัง เมา ไล่ออกจากห้องก็ไม่ไป

หลังจากที่ผ่านเรื่องของจารุณีมา รพีพงษ์ค่อนข้างระวังตัวใน เรื่องอยู่ห้องเดียวกับผู้หญิงคนอื่น ดังนั้นจึงต้องเก็บหลักฐาน ไว้ ไม่งั้นอธิบายไม่ได้ ก็ต้องคําบากอีก

หลังจากที่รวินท์ได้ยินคลิปเสียงแล้วนั้น สีหน้าเปลี่ยนเป็นสี แดงอย่างเช่นผลแอปเปิ้ลอย่างนั้น จากนั้นรีบลงจากเตียง แล้ว กล่าว “ฉัน…ฉันละเมอ รพีพงษ์ ถ้าคุณกล้าพูดเรื่องนี้ออกไป ฉันจะไม่ปล่อยคุณไว้

พูดจบ เธอก็รีบวิ่งออกจากห้องของรพีพงษ์
ทางไปบ้านหมากรุกยูนิค สีหน้าของรวินท์แดงตลอดทาง ชัดเจนว่ายังไม่ลืมเรื่องเมื่อคืน เธอแอบมองรพีพงษ์ตลอดทาง พบว่ารพีพงษ์ทําเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้น ชั่งน่าเก ลียดจริงๆ

แล้วเมื่อคืนเธอยังนอนที่ห้องรพีพงษ์ทั้งคืนอีก แต่เขาก็ไม่ทํา อะไร ทำให้เธอคิดว่ารพีพงษ์ต้องมีปัญหาในด้านนี้แน่ๆ

ความจริงตั้งแต่เมื่อวานจนถึงกลางคืน รพีพงษ์พักผ่อนไม่ เพียงพอ เพราะกลัวว่าจะกระทบต่อการแข่งขันในวันนี้ จึงไป นอนที่ห้องของรวินท์

เขาไม่โง่ถึงขั้นนอนอยู่ที่โต๊ะตลอดเวลา ในห้องยังมีผู้หญิง วัยว้าวุ่น ใครจะรู้ว่าตอนกลางคืนตื่นมาจะเกิดอะไรขึ้น

เมื่อถึงบ้านหมากรุกยูนิค รพีพงษ์และรวินท์เข้าสนาม กับ โกมุทและสมาคมโกะ Yun Chengเพื่อจับฉลากเลือกคู่ แข่งขัน ผลคือรพีพงษ์แข่งกับรวินท์ โกมุทแข่งกับสมาคมโกะ Yun Cheng

รพีพงษ์คิดไม่ถึงว่าคู่แข่งของตนคือรวินท์ แต่ก็ไม่น่าแปลกใจ อะไรนัก เพราะมีแค่สี่คน ความเป็นไปได้ก็มีแค่นั้น

ตอนแข่งขัน รวินท์ยังคงแสดงความเกรงขามของตนเองออกมา แต่ในครั้งนี้เธอเพิ่มความโกรธเข้ามาอีกด้วย ไม่มีอ่อน ข้อให้รพีพงษ์แต่อย่างใด ในใจมีความริดอยากจะชนะรพีพงษ์ เสียด้วยซ้ำ

แต่ผลลัพธ์ก็เป็นอย่างที่คิดไว้ สุดท้ายรวินท์แพ้ให้กับรพีพงษ์

และสมาคมโกะ Yun Chengแพ้ให้กับโกมุท

แต่รวินท์ไม่ได้ผิดหวังแต่อย่างใด แต่หลังจากที่การแข่งขัน จบแล้วนั้น ยังเชอะใส่รพีพงษ์อีกด้วย

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วยืนขึ้นจากกระดานโกะ ตอนนี้โกมุทเดินไป หารพีพงษ์ ยิ้มอย่างมีเลศนัยออกมา แล้วกล่าว “รพีพงษ์ หวัง ว่าการแข่งขันในช่วงบ่าย คุณจะแสดงฝีมือออกมาอย่างเต็มที่ ขออย่ามีอะไรมาขัดขวางนะ

“ตามที่คุณต้องการ รพีพงษ์กล่าว

โกมุทยิ้มอย่างเหยียดหยาม หันหลังแล้วจากไป

รพีพงษ์ออกไป หยิบมือถือกลับมา เพราะการแข่งขันไม่ อนุญาตให้พกมือถือ ดังนั้นเขาจึงวางมือถือในล็อคเกอร์
หลังจากที่หยิบมือถือมาแล้วก็เปิดดู พบว่ามีรูปรูปหนึ่ง เป็น รูปที่อารียาถูกจับตัวไว้ ด้วยท่าทางที่หวาดกลัว

ในรูปยังมีคำพูดว่า “ที่มึงกล้าคว้าแชมป์ในการแข่งขันครั้งนี้ มึงจะไม่ได้เจอกับภรรยาสุดสวยของมึงอีกต่อไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ