บทที่291 วิธีการเดินแบบชีซิงจุ้ยนุ้ย

บทที่291 วิธีการเดินแบบชีซิงจุ้ยนุ้ย

รวินท์หันมองไปที่บัตรสีดำในมือของรพีพงษ์ ถึงแม้เธอจะไม่ ค่อยเข้าใจในเรื่องธุรกิจสักเท่าไหร่ แต่บัตรธนาคารโลกสีดำ นั้นเธอพอจะได้ยินมาบ้าง

หลังจากที่เห็นรพีพงษ์เอาบัตรธนาคารที่มีความล้ำค่าออกมา แล้วนั้น ใบหน้าอันสวยงามของเธอ แสดงความประหลาดใจ ออกมา

เธอคิดว่าครั้งนี้รพีพงษ์จะต้องมาขอร้องเธอ ใครจะรู้ว่ารพี พงษ์จะชดใช้เงินจำนวนหลักแสนได้ แล้วตามหลักเกณฑ์ ของบัตรธนาคารโลกสีดำ ทรัพย์สินของรพีพงษ์รวมกันแล้ว ทั้งหมดเกรงว่าจะมากกว่าของตระกูลธนารัตน์กุลรวมกัน ทั้งหมดเสียอีก

“บัตร……บัตรธนาคารโลกสีดำ คุณมีบัตรนี้ได้ยังไงกัน? รวินท์ ถามด้วยความอยากรู้

รพีพงษ์ยิ้มให้เธอ แล้วกล่าว “ผมทำเองสิ

เมื่อพูดจบ เขายื่นบัตรให้ผู้จัดการธนาคาร ผู้จัดการไม่กล้า เชื่องช้า รีบไปที่เคาท์เตอร์เพื่อรูดบัตร
รอชดใช้เงินเสร็จ รพีพงษ์เดินไปทีรวินท์และนฤมิตอีกครั้ง เห็นพวกเขายังคงตะลึง ก็ได้ถามไป “พวกคุณทั้งสอง เป็น อะไรเนี่ย?”

นฤมิตรู้สึกตัว มองไปที่รพีพงษ์ด้วยความอิจฉา เขาคิดว่า รพีพงษ์เป็นแค่ผู้ชายจนๆ ไม่คาดคิดว่าในมือเขาจะมีบัตร ธนาคารโลกสีดำอยู่

และเมื่อนึกถึงท่าทีของรวินท์ที่มีต่อรพีพงษ์ เขายิ่งรู้สึกไม่โอ เคขึ้นมา ครั้งนี้เขาได้ถือรพีพงษ์เป็นศัตรูหัวใจแล้วจริงๆ

รวินท์สูดหายใจเข้าลึกๆ เธอคิดว่าฝีมือรพีพงษ์ในด้านโกะ ก็เก่งอยู่แล้ว แม้ครอบครัวจะไม่มีฐานะ พรสวรรค์และฝีมือใน ด้านโกะก็พอที่จะลบล้างตรงนั้นได้

เธอมองว่าตนเองคือคุณหนูของตระกูลธนาพัชรกุล ไม่ว่าจะ ยังไง มาตรฐานการดำรงชีวิตของเธอก็มีความเหนือกว่า แม้ รพีพงษ์ไม่ได้คิดอะไรกับเธอ เพียงแค่เธอสามารถตอบสนอง เขาในเรื่องสิ่งของได้ ไม่แน่วันหนึ่งรพีพงษ์อาจจะทิ้งภรรยา ของตนก็เป็นได้ แล้วมาอยู่กับเธอแทน

ตอนนี้เห็นรพีพงษ์เอาบัตรธนาคารโลกสีดำออกมา เธอเพิ่ง จะเข้าใจ รพีพงษ์ใส่ชุดธรรมดา ก็แค่ทำตัวให้ต่ำเท่านั้น สิ่งที รพีพงษ์มีทั้งหมด เหมือนว่าจะไม่น้อยไปกว่าที่คุณหนูตระกูลธนาพัชรกุลมีเลย

ถึงขั้นพูดได้ว่า แม้นฤพลคือท่านหัวหน้าตระกูลธนาพัชร์ กุล ก็ไม่มีสิทธิ์ได้บัตรธนาคารโลกสีดำ นี่หมายความว่า ความ สามารถที่รพีพงษ์มีนั้น มากกว่าตระกูลธนาพัชรกุลเสียอีก

ผู้ชายคนนี้ เก่งไปแล้วนะ

มองรพีพงษ์รูดบัตรตนเองชดใช้เงิน รวินท์รู้สึกผิดหวังขึ้นมา ความจริงเธอยังพอมีความหวังต่อรพีพงษ์อยู่บ้าง แต่ตอนนี้ดูๆ แล้ว ทีรพีพงษ์บอกว่าไม่สนใจเธอ ก็คือความจริงนะ

รพีพงษ์เห็นท่าทีผิดหวังเสียใจของรวินท์ ก็ยิ้มแล้วพูดกับ เธอว่า “ผมไม่ได้เป็นศัตรูกับคุณ คุณอย่าโกรธผมอีกต่อไปเลย ใบหน้าที่สวยตอนนี้กลายเป็นไม่สวยไปแล้วนะ

ครั้งนี้รวินท์เสียความมั่นใจที่สุด แม้ยังรู้สึกโมโหอยู่บ้าง แต่ เธอรู้ดีว่าถ้ายังทำแบบนี้กับรพีพงษ์ต่อไป มีแต่จะทำให้พี พงษ์เกลียดเท่านั้น

“โอเค รู้แล้ว คุณเป็นผู้ชายตรงๆ คุณผู้หญิงคนนี้ไม่ถือสาคุณ รวินท์กล่าว “ตอนนี้เข้าไปด้านในกับฉันเถอะ เดี๋ยวก็กินข้าวมื้อ ค่ำแล้ว”
รพีพงษ์พยักหน้า แล้วเดินไปข้างในพร้อมกับรวินท์

นฤมิตอิจฉา แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ ได้แต่รีบเดินตามเข้าไป ในห้องส่วนตัววีไอพี รวินท์ปรบมือเรียกทุกคนให้มา แล้วแนะ นํารฟังพ ให้ทุกคนรู้จัก

“รพีพงษ์เป็นคนที่คุณพ่อฉันเชิญให้มาเข้าร่วมการแข่งขันใน ครั้งนี้ ครั้งนี้สมาคมของเราจะชนะเลิศหรือไม่นั้น ต้องพึ่งเขา แล้ว” รวินท์กล่าว

ทุกคนประหลาดใจ ไม่คาดคิดว่ารวินท์จะให้ค่ารพีพงษ์สูง ขนาดนี้

นฤมิตมองว่าในเมืองกรีนโคลดขาไม่เคยได้ยินชื่อของร พงษ์มาก่อนเลย ถ้าฝีมือการเล่นโกะของเขาดีจริงล่ะก็ งั้นทุก คนก็น่าจะได้ยินชื่อเขามาตั้งนานแล้วสิ

ดังนั้นเขาจะสงสัยว่าความจริงแล้วรพีพงษ์ไม่มีฝีมือใดๆเลย ต่างหาก แต่ที่เขาสามารถเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ได้นั่น ไม่ แน่อาจจะจ่ายเงินก็ได้ เพราะเขามีบัตรธนาคารโลก แม้จะซื้อ รางวัลในการแข่งขันครั้งนี้ ก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ยากแต่อย่างใด
เมื่อนึกถึงจุดนี้ นฤมิตก็รู้สึกเหยียดหยามขึ้นมา ในเมื่อ เทียบเรื่องการเงินกับเขาไม่ได้ เขาก็ต้องหาข้ออ้างให้ตัวเอง สบายใจเป็นธรรมดา

เขายิ้มพลางมองไปที่รวินท์ แล้วกล่าว “วินท์ คุณหยุดล้อ พวกเขาเล่นได้แล้ว สมาคมของเราต้องการรางวัล ง่ายอย่าง กับปอกกล้วยเข้าปาก ทำไมต้องพึ่งเขาผู้ที่ไม่รู้ด้านนี้ล่ะ

เมื่อพูดจบ เขาเริ่มส่งสัญญาณไปให้กับคนเหล่านั้นที่อยู่ใน ห้องส่วนตัว

ทุกคนรู้ถึงความหมายของนฤมิต ฝีมือของนฤมิตในวัย เดียวกันนั้น รองจากรวินท์ บวกกับสถานะของตระกูลมัคนาน กูลในกลุ่มคนเหล่านี้นฤมิตถือว่าพอมีความหวังอยู่บ้าง

“พี่วินท์ ดูๆไปคนนี้ก็ธรรมดา ถ้าพวกเราต้องการรางวัลชนะ เลิศ ทําไมถึงต้องพึ่งเขาล่ะ”

“ใช่ ด้วยความสามารถของพี่วินท์ การที่จะชนะเลิศนั้นเป็น เรื่องที่ง่ายมาก คนนี้เมื่อก่อนพวกเราก็ไม่เคยเห็นมาก่อน เกรง ว่าแม้แต่การแข่งขันเล็กๆเขาก็ไม่น่าจะเคยเข้าน่วมนะ

ทุกคนเริ่มพูดเสียดสีรพีพงษ์ตามตามนฤมิตแล้ว
รวินท์ไม่คิดว่าทุกคนจะมีปฏิกิริยาแบบนี้ คิดว่าสิ่งที่เธอพูดนั้น คือการล้อเล่น

“ฉันไม่ได้ล้อพวกคุณเล่น ครั้งนี้เราต้องแข่งกับคู่แข่งที่ฝีมือดี มากๆ ฉันได้ดูเขาแข่งขันมาแล้ว ถ้าแข่งกับเขา ฉันไม่ใช่คู่แข่ง เขา ดังนั้นความหวังในครั้งนี้ต้องขึ้นอยู่กับรพีพงษ์แล้ว” รวินท์ อธิบาย

ทุกคนไม่เชื่อ ในฐานะผู้เล่นโกะ บางครั้งความคิดของพวก เขาจะไม่เหมือนกัน ให้พวกเขาเชื่อในคนแปลกหน้า ค่อนข้าง ยากอยู่บ้าง

“พี่วินท์ ในเมื่อแม้แต่คุณยังชนะไม่ได้ แล้วพวกเราจะเชื่อเขา ที่โนเนมนี้ได้อย่างไรกัน เขาเก่งขนาดนี้จริงหรอ?” ในขณะนี้มี คนจ้องไปที่รพีพงษ์แล้วถาม

รวินท์พยักหน้าด้วยความมั่นใจอย่างมาก แล้วกล่าว “ฉันเคย แข่งกับรพีพงษ์ ฉันไม่ใช่คู่แข่งของเขา”

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้ของรวินท์ ก็ตกใจ ถ้าเป็นงี้จริงๆ งั้น ความสามารถของรพีพงษ์ ก็คุ้มค่าที่พวกเขาจะให้ความเคารพ

นฤมิตไม่เห็นด้วย เห็นกระดานโกะยังคงตั้งอยู่บนโต๊ะ ในขณะนั้นผู้คนจ้องไปที่กระดานโกะอยู่นานโดยไม่รู้วิธีแก้ทาง มี เพียงระดับปรมาจารย์เท่านั้นที่จะแก้ทางนี้ได้ ค่อนข้างยากพอ สมควร

เขากลอกตาไปมา แล้วกล่าว “วินท์ คุณพูดอย่างเดียว พอ เขากำลังแก้ทางโกะที่เพิ่งไปมาเมื่อกี้พอดีเลย ในเมื่อฝีมือรพี พงษ์เยี่ยมขนาดนี้ ให้เขาแก้ทางดูน่าจะไม่ยากเกินไปหรอกนะ เขามาครั้งแรก ให้เขาลองพิสูจน์ความสามารถของตนเองสัก หน่อย?”

รวินท์หันหน้ามองรพีพงษ์ เพื่อขอความคิดเห็น รพีพงษ์ยิ้ม แล้วกล่าว “ในเมื่อเป็นแบบนี้งั้นผมจะแก้ดูล่ะกัน เขารู้ดี ว่าการที่จะทำให้คนแปลกหน้าเชื่อมั่นในเวลาอันสั้น ได้นั้น วิธีที่ดีที่สุดคือ การแสดงความสามารถของตน ดังนั้นจึง ไม่ได้ปฏิเสธใดๆ

นฤมิตยิ้มอย่างมีเลศนัย โกะกระดานนี้ไม่ได้ง่ายอย่างที่แก คิด เดี๋ยวแก้ไม่ได้ ดูสิว่าจะแก้ตัวยังไง

รพีพงษ์เกินไปที่กระดานโกะนั้น ทุกคนก็เดินตามไป อยากรู้ ว่ารพีพงษ์จะแก้โกะกระดานนี้ได้อย่างไร
ทุกคนมีท่าทีเยาะเย้ย เพราะโกะกระดานนี้มีคนมากมาย ใช้ เวลานานในการแก้ทาง แต่ไม่มีใครทำได้ รพีพงษ์คนเดียว จะ แก้ทาง ยากและยากขึ้นไปอีก

รวินท์เดินตามไป จ้องไปที่กระดานโกะ จากนั้นสีหน้าก็ เปลี่ยนไป แล้วกล่าว “นี่มันชีซิงจุ้ยนุ้ย

ผู้ชายที่อยู่ข้างๆพยักหน้าอธิบายทันที “ดูๆแล้ว วินท์พอ เข้าใจโกะอยู่บ้างนะ การเล่นแบบซีซิงจุ้ยหุ้ยนี้เป็นการเดิน หมากที่มีชื่อเสียงอย่างหนึ่งของโกะ จนกระทั่งปัจจุบัน คนที่ สามารถแก้เกมส์ของชีซิงจุ้ยหุ้ยนั้น มีจำนวนน้อยมาก ล้วนเป็น ระดับปรมาจารย์ทั้งนั้น มีคนได้ขอร้องให้ปรมาจารย์เหล่านั้น ประกาศวิธีในการแก้ทางชีซิงจุ้ยหุ้ยนี้ แต่ก็ถูกปฏิเสธไป ดังนั้น พวกเราก็ยังไม่มีวิธีการแก้เกมส์ของชีซิงจุ้ยนุ้ยนี้แต่อย่างใด ทำได้เพียงใช้สมองของตนเท่านั้น”

นฤมิตยิ้มพลางมองไปที่รวินท์และรพีพงษ์ แล้วกล่าว “ถึงแม้ ชีซิงจุ้ยนุ้ยนี้จะแก้เกมส์ยาก แต่เพราะมีความยาก จึงสามารถ รู้ถึงระดับของผู้เล่นได้ วินท์ คุณบอกว่ารพีพงษ์จะเป็นตัวแทน ของพวกเราในการคว้ารางวัลชนะเลิศใช่ไหม ผมว่าเขา ต้องหาวิธีแก้ทางหมากกระดานนี้ได้แน่นอน ไม่งั้นคุณคงไม่ เห็นดีเห็นงามกับเขาแน่ๆ

รวินท์ขมวดคิ้ว แล้วกล่าว “เมื่อไหร่ถึงควรจะบุกลุยไปข้าง หน้า และเมื่อไหร่ควรจะอดกลั้นรอคอยจังหวะโจมตีนี้มีความยากเป็นอันดับหนึ่งเลยนะ เมืองกรีนโคล เกรงว่าจะไม่มีใครแก้ ทางนี้ได้ คุณให้รพีพงษ์แก้ทางนี้เพื่อพิสูจน์ฝีมือของตัวเอง นี่ มันฝืนใจคนอื่นไปเปล่า?”

“วินท์ คุณอย่าเข้าใจผมผิดล เขาตกลงจะมาแก้ทางเองนะ เขาแก้ทางไม่ได้ ก็หมายถึงความสามารถเขาไม่พอ ผมไม่ได้ ฝืนใจใครนะ” นฤมิตพูดอย่างไร้เดียงสา

รวินท์มองนฤมิตอย่างโกรธเคือง แล้วหันไปมองรพีพงษ์ รพี พงษ์ คุณไม่ต้องแก้ทางโกะแล้ว กระดานนี้ไม่มีทางแก้ทางได้ หรอก ความสามารถของคุณฉันรู้แล้ว รอให้ถึงพรุ่งนี้ พวกเขา ก็รู้แล้ว”

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจรวินท์ แล้วจ้องไปยังกระดานโกะอยู่นาน ไม่พูดอะไร

นฤมิตมองรพีพงษ์ที่จ้องไปยังกระดานโกะ แล้วตะคอกทันใด “ดูๆแล้วรพีพง คิดว่าตัวเองสามารถแก้ทางกระดานโกะนี้ได้ นะ งั้นพวกเราให้เวลาเขาหน่อยแล้วกัน ดูว่าเขาจะแก้ทาง ซิง ยหัยได้ขนาดไหน

คนที่อยู่บริเวณรอบๆก็ร้องโห่ขึ้นมา พวกเขาคิดว่ารพีพงษ์ สามารถแก้ทางวิธีนี้ได้
“ไม่งั้นก็ชั่งมันเถอะ ถ้ายังดูแบบนี้ต่อไป คาดว่าน่าจะดูถึงพรุ่ง นี้แล้วล่ะ พวกเราจะยังทานข้าวอยู่ไหม

“ใช่ ไม่งั้นกินข้าวก่อนดีไหม ชีซิงฉิจัยนี้สำหรับเขาแล้วค่อน ข้างยากไปนะ เดี๋ยวพวกเราทานข้าว หาคนแข่งกับเขา ก็รู้ถึง ฝีมือเขาแล้วหนิ

หลายคนรู้สึกไม่อยากรอรพีพงษ์แก้ทางวิธีนี้แล้ว บางคนพูด อย่างรำคาญขึ้นมา

ตอนนี้รพีพงษ์เริ่มคลายการขมวดคิ้วออก มีรอยยิ้มที่ผ่อน คลายโผล่ขึ้นมาบนใบหน้า

“ไม่ต้องรอแล้ว ผมจะแก้ทางมันเดี๋ยวนี้ หลังจากแก้ทางได้ แล้วพวกเราก็ทานข้าวกัน