บทที่ 282 ยื่นถึงปาก

บทที่ 282 ยื่นถึงปาก

หลังจากที่รพีพงษ์และธฤตญาณมาถึงคฤหาสน์ใหญ่ตระกูล ธนาพัชร์กุล เรียกได้ว่าพวกเขาได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น นฤพลจัดห้องของรพีพงษ์เอาไว้ข้างห้องของรวินท์ ไม่รู้ว่าเขา จงใจหรือไม่

รพีพงษ์กับธฤตญาณไปคุยแผนล้างแค้นกับนฤพลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนมาที่นี่ ธฤตญาณไม่รู้เรื่องของไอศูรย์ เพราะฉะนั้นก่อนที่ จะไปล้างแค้นที่ตระกูลรัตนชัยนันท์ เขาจำเป็นต้องสะสางเรื่อง ของไอศูรย์เสียก่อน

และวันมะรืนเป็นวันเกิดของนายหญิงฝนทิพย์ ดังนั้นเขามี เวลาพรุ่งนี้เพียงแค่วันเดียวในการสะสางกับไอศูรย์

นฤพลคิดว่าตระกูลวรโชติธีรธรรมไม่ได้เก่งอะไร เขาจึง สนับสนุนเต็มที่ ขอแค่รพีพงษ์ช่วยให้เขาชนะการแข่งโกะ เรื่องอื่นเขาก็สามารถพูดกันได้

หลังจากที่ปรึกษาแผนการกันเสร็จ ธฤตญาณกับรพีพงษ์ก็ แยกกันกลับไปที่ห้อง เพื่อเตรียมตัวสำหรับวันพรุ่งนี้

รพีพงษ์เพิ่งเอนตัวลงนอนได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงคนมาเคาะประตู

เขาลุกไปเปิดประตู พบว่าคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือรวินท์ที่ สวมชุดกี่เพ้า ดูออกว่าเธอแต่งหน้ามา ชุดกี่เพ้าบวกกับบุคลิก ของเธอ ทำให้เธอดูโดดเด่นขึ้น

หลายปีมา รพีพงษ์เห็นแต่เด็กสาวแต่งตัวตามแฟชั่น บาง คนอาจเรียกได้ว่า หน้าไปแล้ว เด็กสาวที่ชอบสวมกี่เพ้า แบบวินท์ เห็นได้น้อยมาก ดังนั้นเมื่อได้เห็นรวินท์ เขาจึงรู้สึก อัศจรรย์ใจเล็กน้อย

รวินท์สังเกตเห็นสายตาของรพีพงษ์ การที่ใช้เวลานานใน การแต่งหน้าก็เพื่อจะทำให้รพีพงษ์อัศจรรย์ใจ

“มีอะไรเหรอ” รพีพงษ์อัศจรรย์ใจ เพราะว่าเด็กสาวน้อยคน ที่จะสวมชุดกี่เพ้า เขาไม่ได้รู้สึกการที่รวินท์สวมชุดกี่เพ้าจะ ดึงดูดความสนใจของตัวเสียเท่าไร

“นี่คือใบชาที่ฉันคั่วเอง เพิ่งชงเสร็จเลยอยากให้คุณชิมดู” รวิ นท์เอ่ยขึ้น

“ดึกขนาดนี้ดื่มชาคงไม่ดี อาจจะทำให้น้อยไม่หลับได้ เธอ ค่อยเอามาพรุ่งนี้แล้วกัน” รพีพงษ์เอ่ยขึ้นแล้วจะเดินกลับ เข้าไปในห้อง
รวินท์เห็นเช่นนั้นจึงเบิกตาโต เธอคิดในใจว่าการที่เธอสวม กี่เพ้าเวลาดึกขนาดนี้ แถมยังแต่งหน้าซะสวย เธอน่าจะสื่อ ชัดเจนแล้วนะ การที่เอาน้ำชามาให้ก็แค่ข้ออ้างเท่านั้น นี่รฟ์ พงษ์ดูไม่ออกเหรอ

อย่าบอกนะว่าไอ้หมอนี่เป็นผู้ชายชื่อ

*แค่ก แค่ก เอ่อ ตอนนี้ยังห่างจากเวลานอนอีกเยอะ ถึงคุณ จะไม่ดื่มชาก็ให้ฉันเข้าไปนั่งสักพักน่าจะไม่มีปัญหาอะไรนะ ฉันอยากให้คุณสอนเรื่องเกี่ยวกับการเล่นโกะนะ” รวินทรีย หาเหตุผลมาพูด

เธอไม่รู้ว่ารพีพงษ์แต่งงานแล้ว จึงคิดจะรู้จักเขา การที่เธอ มาก็เพราะอยากให้รพีพงษ์สอนเรื่องเกี่ยวกับการเล่นโกะส่วน การที่แต่งหน้าสวยก็เพราะอยากให้รพีพงษ์ประทับใจเท่านั้น

แน่นอนว่าการที่รพีพงษ์เล่นโกะเก่งขนาดนี้ วินท์จึงมีความ เลื่อมใสไม่น้อย แต่จะไม่พูดก็ไม่ได้ว่าในใจของเธอมีความคิด อื่นอยู่ด้วย

รพีพงษ์ได้ยินดังนั้นจึงพยักหน้า “งั้นคุณเข้ามา

รวินท์ยกชาเข้ามาในห้องของรพีพงษ์ เธอนั่งลงตรงเก้าอี้ที่อยู่ข้างโต๊ะด้วยท่าทางงดงาม

รพีพงษ์กลับรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย จึงเอนลงบนเตียง

“มีเรื่องอะไรก็รีบถามมาเลย ผมเหนื่อยนิดหน่อย พรุ่งนี้มี เรื่องต้องตื่นเช้าอีก” รพีพงษ์เอ่ยขึ้น

รวินท์เห็นรพีพงษ์ไม่สนใจเธอ เธอจึงหงุดหงิดอยู่ในใจ สิ่งที่ ผู้หญิงไม่พอใจที่สุดคือการที่คนอื่นทำเป็นไม่เห็นสิ่งที่ตัวเอง ตั้งใจทำ นี่ทำให้วินท์คิดว่าตัวเองมีเสน่ห์ไม่พอ

ยิ่งเป็นเช่นนี้เธอยิ่งอยากพิสูจน์ตัวเอง เธอต้องทำให้รพีพงษ์ รู้ว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ รพีพงษ์ที่เป็นผู้ชายจะไม่สนใจ เธอได้อย่างไร

คนที่เย็นชามาแต่ไหนแต่ไรอย่างรวินท์ เมื่อได้มาพบกับ ผู้ชายชื่ออย่างรพีพงษ์ ดังนั้นถึงจะรู้ว่ารพีพงษ์แต่งงานแล้ว เธอก็อยากจะพิสูจน์ว่าตัวเองสามารถดึงดูดคนอื่นได้

เธอลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “วันนี้คุณเหนื่อยมากเหรอ ที่จริงแล้ว ฉันเคยเรียนนวดมานิดหน่อย ถ้าคุณไม่ถือสา ฉันนวดให้คุณได้ นะ”

พูดพลางเธอกเดินไปที่ข้างเคียงแล้วยื่นมือออกไปนวดให้รพีพงษ์

รพีพงษ์มองคุณหญิงใหญ่แห่งตระกูลธนาพัชรกุลด้วย ท่าทางลำบากใจ เขาคิดในใจว่าตอนเจอกันครั้งแรกเธอเย็น ชามากไม่ใช่หรือไง

ทําไมถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้ไปได้

“ถ้าคุณไม่อยากถามเรื่องการเล่นโกะ ก็รีบกลับไปนอนเถอะ คุณแต่งตัวสวยขนาดนี้ แต่ว่าผมมีภรรยาแล้ว เพราะฉะนั้นผม จึงไม่สนใจอะไรคุณ คุณอย่าเหนื่อยเปล่าเลย” รพีพงษ์เอ่ยขึ้น

วินท์โดนรพีพงษ์จับได้ จู่ๆ เธอก็อายจนจะแทรกแผ่นดินหนี แต่การที่รพีพงษ์พูดเช่นนี้ ถึงแม้เธอจะถวายตัวให้เขา เขาก็ คงจะรังเกียจ

นี่มันทำให้ความหงุดหงิดก่อตัวขึ้นในใจของเธอ เธอไม่เคย ขายหน้าต่อหน้าผู้ชาย

“คะ ใคร บอกว่าฉันแต่งหน้าเพื่อคุณ ทำไมคุณถึงหลงตัวเอง แบบนี้ เหอะ งั้นตอนนี้คุณลองลิ้มรสการนวดของฉันสักหน่อย แล้วกัน!”
พูดพลางรวินท์ก็บีบลงไปบนขาของรพีพงษ์

รพีพงษ์รีบลุกขึ้นนั่งแล้วเอามือกุมขาตัวเอง เขานวดขาตัว เอง

“ให้ตายเถอะ คุณนี่มือหนักจริงๆ ผมไม่เคยทำให้คุณแค้น เคืองอะไรนะ คุณมาบีบผมแรงขนาดนี้ทำไม” รพีพงษ์เอ่ยขึ้น

รวินท์เชิดหน้าขึ้นอย่างได้ใจ แล้วพูดว่า “ฝีมือการนวดของ ฉันน่ะสุดยอดเลยนะ รักษาโรคผู้ชายซื่อบื้อได้โดยเฉพาะเลย ล่ะ”

รพีพงษ์ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ เขาลงมาจากเตียงแล้วไป นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างโต๊ะ “คุณอยากถามอะไร พูดมาเถอะ”

รวินท์ได้ยินดังนั้นจึงยิ้มแล้วนั่งลงอีกด้าน แล้วถามเกี่ยวกับ เรื่องการเล่นโกะอย่างมากมาย

รพีพงษ์พูดเรื่องโกะให้เธอฟังเยอะแยะ รวินท์ชะงักไป เหมือนกับเธอได้ความรู้ใหม่มากมาย ราวกับเปิดโลกใหม่ อย่างไรอย่างนั้น รพีพงษ์พูดไม่เท่าไรก็ทำให้เธอรู้เรื่องใหม่ๆ เกี่ยวกับโกะ
เธอโดนคําพูดของรพีพงษ์ดึงดูดเอาไว้เสียแล้ว แววตาที นท์มองรพีพงษ์เต็มไปด้วยความหลงใหล

เธอเอามือเท้าคาง แววตาเป็นประกายแวววาวปะปนไปด้วย ดอกท้อ

หลังจากที่รพีพงษ์พูดจบ รวินท์ยังไม่หลุดออกจากภวังค์ ดวงตาของเธอจ้องไปที่รพีพงษ์ เธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ จริงๆ

ในเวลานี้เอง มีเสียงหัวเราะดังมาจากข้างนอก จากนั้นก็มี เสียงพูดเหน็บแนมของพัน พี่ ดึกขนาดนี้มาใส่ชุดเซ็กซี่อะไร อยู่ในห้องรพีพงษ์ แถมยังมองเขาด้วยแววตาหยาดเยิ้มด้วย พี่คงจะไม่ได้ถวายตัวให้เขาหรอกใช่ไหม

รวินท์หลุดออกจากภวังค์ เธอหันไปทางประตูแล้วเห็นว่าพัน ยืนจ้องเธออยู่ที่หน้าประตู เธอลืมปิดประตูตอนที่เข้ามา

“พัน พูดอะไรไร้สาระ ฉันมาฟังรพีพงษ์เล่าเรื่องโกะ ถวายตง ถวายตัวอะไร

รวินท์สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นเขินอายขึ้นมาทันที

“เหอ เหอ ฟังรพีพงษ์เล่าเรื่องโกะจริงเหรอ แต่ก่อนไม่เคยเห็นพี่ใส่ชุดกี่เพ้าเซ็กซี่ขนาดนี้เลยนะ อีกทั้งสายตาที่มองรพี พงษ์ เหมือนน้าลายจะไหลออกมาด้วยเลย ยังมาบอกว่าไม่คิด จะถวายตัว” พันยิ้มอย่างร้ายกาจ

รวินท์ลุกขึ้นมาแล้วเดินไปที่ประตูทันที เธอมองพันเหมือนจะ กินเข้าไปทั้งตัว

พันรีบวิ่งออกไปแล้วพูดว่า “ผู้หญิงบ้านอื่นโดนมัดมือชก แต่ ผู้หญิงบ้านเราถวายตัวให้เขาซะงั้น

“พัน ไอ้เด็กเปรต วันนี้ถ้าแกไม่โดนฉันจัดการ แกก็จะไม่รู้ ฤทธิ์ของฉันสินะ!”

รพีพงษ์เห็นรวินท์วิ่งตามกระพันออกไป จึงยิ้มอย่างหน่ายใจ ออกมา คิดในใจว่าพี่น้องคู่นี้ดูสนุกดี โตขนาดนี้แล้วยังทะเลาะ กันเป็นเด็กๆ

เขาเดินไปปิดประตูแล้วกลับมานอนลงบนเตียง

วันที่สอง ณ สํานักบูโดตระกูลวรโชติธีรธรรม

เพราะว่ามีคนของสำนักบูโดวงแสงมาให้คำแนะนำ ตัวแทน แต่ละสำนักในเมืองกรีนโคลจึงมาที่ สำนักบูโดตระกูลวรโชติ ธีรธรรมตั้งแต่เช้า เพราะกลัวว่าจะพลาดการแนะนําครั้งสําคัญ

ชีวนาถกับไอศูรย์ตื่นมาต้อนรับคนที่มาร่วมงานตั้งแต่เช้าตรู่

“ไอศูรย์ ได้ยินว่าพรุ่งนี้ตระกูลรัตนชัยนันท์จะประกาศเรื่อง แต่งงานของนายกับบุญสิตา บุญสิตาเป็นสาวงามในเมืองกรีน โคลเชียวนะ เหมาะกับนายมาก ไอ้ธฤตญาณน่ะเทียบนายไม่ ติดเลย”

“ใช่ ไม่ว่ายังไงไอ้ธฤตญาณมันก็แค่ลูกคนขายเครป เทียบกับ ตระกูลวรโชติธีรธรรมไม่ได้เลยแม้แต่น้อย”

ไอศูรย์ยิ้มให้คนพวกนั้นแล้วพูดว่า “ที่จริงแล้วฉันเมื่อปีนั้น ฉันเป็นเพื่อนกับธฤตญาณ ก็เพราะว่าบุญสิตา ใครจะไปรู้ว่า พวกเขาสองคนจะจดทะเบียนสมรสกัน ฉันไม่สามารถบังคับให้ พวกเขาหย่ากัน หลังจากนั้นตระกูลวรโชติธีรธรรมจัดการกับธ ฤตญาณ ฉันก็แอบช่วยอย่างลับๆ ตอนนี้ธฤตญาณหายตัวไป หลายปี ฉันก็ได้บุญสิตามาแล้ว”

“เรื่องดีก็มาช้าแบบนี้แหละ หลังจากที่นายแต่งกับบุญสิต อำนาจที่เมืองริเวอร์ก็จะเป็นของนาย นายนี่โชคดีจริงๆ ตระกูล วรโชติธีรธรรมร่วมมือกับตระกูลรัตนชัยนันท์บวกกับอิทธิพลที่ ธฤตญานสร้างไว้ ถึงแม้จะเป็นตระกูลอันดับหนึ่งก็ยังต้องกลัว พวกนาย” มีคนพูดเยินยอขึ้นมา
ไอศูรย์หัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “ถึงที่พูดมาจะเป็นเรื่อง ถือว่าฉันซุบมือเปิบละกัน

ขณะนั้นวีรนาถเดินเข้ามาแล้วพูดว่า “ลูกชายฉันจะขุ่นมันเป็น ได้ยังไง อิทธิพลที่ธฤตญาณสร้างไว้ในปีนั้น ลูกชายนาย เขาไว้เยอะ อิทธิพลเหล่านั้นครึ่งหนึ่งที่เป็นน้ำพักน้ำแรงของ ลูกชายฉัน”

“ตอนนี้ไม่ต้องพูดว่าธฤตญาณยังมีชีวิตอยู่ ถึงมันจะตายไป แล้วก็ต้องยกผู้หญิงของมันให้ลูกชายฉัน คนที่ใช้แต่กำลัง อย่างมันจะเทียบกับคนของตระกูลเราได้ยังไง

วีรนาถพูดจบ ประตูสำนักบูโดก็ถูกคนถีบจนเปิดออก เราของ คนสองคนเดินเข้ามาในสำนัก

“เหอะ เหอะ ดูเหมือนว่าปีนั้นฉันจะดูคนผิดไปถึงได้เป็น เพื่อนกับคนอย่างแก แล้วก็ตระกูลหมาๆ อย่างตระกูลกระ กูลวรโชติธีรธรรม คำพูดที่พวกแกพูดเมื่อกี้ แก่คู่ควรกับค่า ว่าตระกูลใหญ่อย่างนั้นเหรอ ฉันว่าพวกแกมันก็แค่พวกโยค เหี้ยมและโลภมากเท่านั้นแหละ” ธฤตญาณกัดฟันกรอดแล้ว พูดออกมา

เมื่อทุกคนเห็นลักษณะของคนทั้งคู่อย่างชัดเจนก็พากันตก ตะลึง
“ธฤตญาณ! เป็นมันได้ยังไง มันตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”

ไอศูรย์ก็มองธฤตญาณด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ “ทำไม แกถึงยังมีชีวิตอยู่ ตระกูลรัตนชัยนันท์บอกว่าแกตายแล้ว”

ธฤตญาณส่งเสียงหีในลำคอแล้วพูดว่า “ถ้าฉันตาย ฉันจะมา เอาชีวิตแกได้ยังไง! ไอศูรย์ สิ่งแรกที่ฉันอยากทำ เมื่อกลับมา เมืองกรีนโคลคือการฆ่าแก!”