บทที่275 ไม่อยาก

หลังจากที่นฤพลได้ยินคำพูดของรพีพงษ์แล้ว ก็ ชะงักทันใด แต่ไม่ได้ก็รู้สึกตัวขึ้นมา แล้วกล่าว “เคย ได้ยินอยู่นะ หลายปีก่อน ที่เมืองกรีนโคลธฤตญาณ คนนี้มีชื่อเสียงค่อนข้างดัง เมืองกรีนโคล อยู่ในกำ มือของเขาแต่เพียงผู้เดียว ถือว่าเป็นคนที่มีอำนาจ ไม่เบาของเมืองกรีนโคลอลยล่ะ”

“สถานะตระกูลธนาพัชร์กุลที่เมืองกรีนโคลไม่มี ใครกล้าแตะ ตอนแรกที่ธฤตญาณเป็นใหญ่ ฉันยัง อยากกําจัดเขาทิ้ง จะได้ไม่มีใครมาสั่นคลอนสถานะ ของตระกูลธนาพัชร์กุลได้

“ต่อมาลูกน้องของธฤตญาณได้แปรพักตร์ ได้ยิน มาว่าในค่ำคืนที่ฝนพร่เขาถูกลูกน้องแทงตาย จาก นั้นฉันก็ไม่เห็นเขาอีกเลย

แกถามทําไมหรอ?” นฤพลพูดจบ ก็มองไปที่รพี “ พงษ์อย่างสงสัย

รพีพงษ์ยิ้มกับนฤพล แล้วกล่าว “ธฤตญาณยังไม่ ตาย ตอนนี้เขาอยู่กับผม สิ่งที่ผมจะขอนั้นง่ายมากผมหวังว่าท่านหัวหน้าตระกูลธนาพัชร์กุลจะให้ความ ช่วยเหลือผม ล้างแค้นให้ธฤตญาณ”

นฤพลตะลึง ไม่คาดคิดว่าธฤตญาณยังมีชีวิตอยู่ แล้วยังเป็นคนของรพีพงษ์อีกด้วย นี่เหนือความคาด

หมายของเขามาก

“ไม่คาดคิดว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ที่ฉันรู้ เขาเป็นพวก มั่นใจในตัวเองสูง จะให้เขาทำเรื่องอะไรให้ เป็นสิ่ง ที่ยากมากเหลือเกิน ตอนแรกฉันอยากเขา แต่ถูก เขาปฏิเสธกลับมา ดูๆไปแกไม่ธรรมดาอย่างที่พวก เราคิดไว้เลยแหะ” นฤพลมองรพีพงษ์ด้วยสายตาที่ ชื่นชม

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วกล่าว “ก็แค่โชคดีที่ได้นับถือกัน เป็นพี่น้องเท่านั้นเอง ไม่ทราบว่าท่านหัวหน้าตระกูล ธนาพัชรกุลจะสามารถช่วยพี่น้องคนนี้ของผมล้าง แค้นได้หรือไม่?”

นฤพลยิ้ม แล้วกล่าว “แกชนะโกะ ยังไงฉันก็ตอบ รับข้อเรียกร้องของแก ฉันนฤพลไม่ได้เป็นคนพูด ปลด ในปีนั้นธฤตญาณได้ทิ้งอำนาจไว้ก่อนที่เขาจะ ไป ด้วยกำลังของตระกูลธนาพัชร์กุล จะช่วยเขา ล้างแค้นนั้นเป็นเรื่องง่ายมาก
รพีพงษ์พยักหน้า รพีพงษ์ได้คิดถึงเรื่องที่จะช่วย ฤตญาณล้างแค้นมาตั้งนานแล้ว เพียงแค่หาโอกาส ที่เหมาะสมไม่ได้ ครั้งนี้ได้รับความช่วยเหลือจาก ตระกูลธนาพัชรกุล การล้างแค้นก็มิได้เป็นเรื่องยาก แต่อย่างใดแล้ว

ใช่ หลังจากที่ธฤตญาณจากไปแล้ว ใครที่รับช่วง ต่อจากเขา?” รพีพงษ์นึกขึ้นได้ว่าตอนแรก ให้ไตรทศไปสืบเกี่ยวกับธฤตญาณ ได้บอกไว้ว่าถ้า ตอนนั้นธฤตญาณร่วมมือกันได้ ก็เป็นเรื่องดี

เพียงแต่ธฤตญาณไม่ได้ทำแบบนี้ แต่เลือกจะหนี ถึงได้ถูกลูกน้องเล่นงาน สุดท้ายตอนที่จะฆ่า แขน ใช้การไม่ได้เสียแล้ว

รพีพงษ์สงสัยจุดนี้ ต่อมาเขาได้ถามธฤตญาณ หลายครั้ง แต่ธฤตญาณก็ไม่ยอมบอกเหตุผล รพี พงษ์ก็ได้เพียงไม่ถามอีกต่อไป

“หลังจากที่ธฤตญาณจากไปแล้ว คนที่รับช่วง อำนาจต่อ เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง คนของฉันได้ทำการ สืบมาแล้วผู้หญิงคนนี้เคยมีความสัมพันธ์กับธฤต ญาณช่วงระยะเวลาหนึ่ง ตอนนั้นที่รู้เรื่องนี้ ฉันยัง รู้สึกหมดอาลัยตายอยากเลย แม้แต่ผู้หญิงของตัวเองยังหักหลังเขาได้ใจคนยากที่จะหยั่งรู้” นฤพล กล่าวอย่างถอดใจ

รพีพง ขมวดคิ้ว ไม่คาดคิดว่าคนที่รับช่วงอำนาจ ต่อจากธฤตญาณ จะเป็นผู้หญิง ฝีมือของธฤตญาณ ไม่น่าจะเกิดเหตุการณ์ที่ผู้หญิงของตนหักหลัง ตนเองได้ เกรงว่าเรื่องนี้จะไม่ธรรมดาอย่างที่คิดไว้ เสียแล้ว

“งั้นต้องรบกวนท่านหัวหน้าตระกูลธนาพัชรกุล ด้วย เดี๋ยวผมจะไปคุยกับธฤตญาณสักหน่อย หาก ต้องการล้างแค้นล่ะก็ หวังว่าท่านหัวหน้าตระกูลธนา พัชร์กุลจะไม่นิ่งดูดาย” รพีพงษ์กล่าว

นฤพลพยักหน้า จากนั้นก็เกิดความลังเลขึ้น เหมือน มีอะไรจะพูด

รพีพงษ์เห็นท่าทีเขา ก็ได้ถามขึ้น “ท่านหัวหน้าตระ กูลธนาพัชรกุลมีอะไรอยากพูดหรือเปล่าครับ? หรือ จะบอกว่า การช่วยธฤตญาณล้างแค้นนั้น สำหรับ คุณนั้นเป็นเรื่องยาก?”

“ไม่ใช่เรื่องนี้ ช่วยธฤตญาณล้างแค้นเป็นเรื่องเล็ก แต่ผมยังมีอีกเรื่อง อยากจะขอให้คุณช่วย แต่ผมแฟโกะ ควรที่จะทําตามคําขอของคุณ ทําให้คุณ ช่วยอีก มันจะไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่” นฤพลกล่าว

“อ๋อ? เรื่องอะไรหรอครับ?” รพีพงษ์ถาม

“คืองี้ อีกไม่กี่สัปดาห์ เมืองกรีนโคลจะจัดแข่ง โกะ ถึงเวลานั้นคนรอบๆเมืองกรีนโคลประมาณสิบ กว่าคนจะมาเข้าร่วมการแข่งขันด้วย การแข่งขัน ครั้งนี้จะมีเพียงวัยรุ่นเท่านั้นที่เข้าร่วมได้ ความจริง เป็นการแข่งขันปกติทั่วไป ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร และฉันก็ไว้ใจฝีมือของวินท์”

“แต่ช่วงนี้ฉันได้รับข่าวมาว่า เมืองริเวอร์มีคนที่มี พรสวรรค์คนหนึ่ง ชื่อว่าโกมุท ความสามารถชั่ง น่าตกใจ และนายกสมาคมโกะของเมืองริเวอร์คือ ประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์ส เขาอยาก จะมาพัฒนาวงการอสังหาของเมืองกรีนโคล อสังหา เป็นชีวิตจิตใจของตระกูลธนาพัชรกุล ฉันไม่มีทาง เปิดโอกาสให้เขาได้เข้ามาแน่นอน”

“แต่ครั้งนี้บริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์สจะใช้การ แข่งขันโกะเพื่อเผยแพร่ชื่อเสียงของตน ถ้าโกมุท ชนะการแข่งขัน สิ่งที่เขาเตรียมไว้ จะเป็นตัวแทน ป่าวประกาศของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์สในเมืองกรีนโคล ถึงเวลานั้นอสังหาจะถูกแบ่งตลาด ออกไป ตระกูลธนาพัชรกุลจะได้รับผลกระทบ อย่างมาก ประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เป็น คนใจ า การก่อสร้างของบริษัทพวกเขา ครึ่งหนึ่ง ของโครงการนั้นใช้วัตถุดิบที่ไม่ได้มาตรฐาน ฉันไม่ อยากให้อสังหาของเมืองกรีนโคลถูกเขาทำลาย”

“หากต้องการขัดขวางบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค ส ต้องชนะโกมุทในการแข่งขันโกะ ครั้งนี้ที่พวกเรา มาเมืองริเวอร์ เพื่อมาดูฝีมือของโกมุท เมื่อสองสาม วันก่อนพงกเราได้ดูเขาแข่งขันสองสามรายการ พบ ว่าฝีมือเขาค่อนข้างดีเลยทีเดียว ในรุ่นเดียวกัน น้อย คนที่จะเทียบกับเขาได้ แม้แต่วินท์ก็ไม่แน่ว่าจะชนะ เขาได้หรือไม่”

“ดังนั้นฉันจึงอยากเชิญแกมาเป็นตัวแทนของสมา คมโกะแห่งเมืองกรีนโคล เพียงแค่ชนะโกมุทเท่านั้น ฉันจะให้แกขอเพิ่มได้อีกหนึ่ง หวังว่าแกจะตกลง”

เมื่อฟังนฤพลพูดจบ รพีพงษ์ก็พยักหน้า เขาเคย ได้ยินชื่อเสียงของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์ส ถึง แม้พวกเขาจะเก่ง แต่พวกเขาก็มีชื่อเสียในเรื่องการ ใช้วัสดุอุปกรณ์ที่ไม่ได้มาตรฐานเช่นกัน แล้วบริษัท อสังหาริมทรัพย์เมค์สยังเคยท้าทายบริษัท นบับเบิ้ลกรุ๊ปอีกด้วย เพียงแค่เธียรวิชญ์ไม่ใส่ใจก็แค่

นั้น

ตอนนี้ได้ยินนฤพลพูดแบบนี้ รพีพงษ์ก็รู้สึกรังเกียจ บริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์สขึ้นมา บริษัทที่ใช้วัสดุ ก่อสร้างไม่ได้มาตรฐาน ถ้าให้พวกเขาเจริญก้าวหน้า ก็มีแต่ทําร้ายคนมากขึ้น

ยังไงก็แค่ไปเล่นโกะ แล้วยังได้น้ำใจจากตระกูล ธนาพัชรกุลอีก สําหรับรพีพงษ์แล้ว มีแต่จะได้

“ตกลง ถึงเวลานั้นผมจะไปช่วย” รพีพงษ์กล่าว

นฤพลตาเป็นประกาย มองไปที่รพีพงษ์อย่าง ซาบซึ้งใจ ตอนแรกเขาคิดว่ารพีพงษ์จะไม่ตกลงเสีย อีก เพราะบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์สนั้นอยู่ที่เมือง ริเวอร์

รพีพงษ์ไม่สนใจเรื่องนี้ แม้จะเป็นคนของเมืองริ เวอร์ด้วยกัน แต่เขาไม่มีทางเอาเหตุผลนี้เข้ามา เพื่อ จะช่วยบริษัทที่ใช้วัสดุไม่ได้มาตรฐานมาก่อสร้าง แน่นอน

รวินท์เห็นรพีพงษ์ตอบตกลง ก็รู้สึกซาบซึ้งใจสายตาที่มองไปที่รพีพงษ์นั้นเปลี่ยนไปเป็นอบอุ่น มากขึ้นในทันใด

การแข่งขันโกะจะเริ่มขึ้นในอีกหนึ่งสัปดาห์ให้หลัง รพีพงษ์พูดกับนฤพลว่าเขาจะไปคุยกับธฤตญาณ ถ้าโอเคล่ะก็ จะพยายามล้างแค้นให้ธฤตญาณก่อน เริ่มการแข่งขัน

หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จ รพีพงษ์ได้คุยเรื่องอื่นๆ กับพวกเขาต่อสักพัก กระพันเหมือนจะชอบเจส สิกา แต่เจสสิกากลับอยู่ข้างรพีพงษ์ตลอด ให้รพี พงษ์ขวางกระพันให้ หลังจากที่กระพันรู้ว่ารพีพงษ์ แต่งงานแล้ว ก็ไม่ได้รู้สึกว่ารพีพงษ์จะเป็นศัตรูด้าน ความรักอะไรกับเขาอีก ยังไงเจสสิกาก็ไม่มีทาง ความสัมพันธ์ใดๆกับคนที่แต่งงานแล้วได้

รวินท์ก็ไปพูดคุยกับรพีพงษ์ นฤพลไม่เคยเห็นร นท์เข้าหาใครก่อนเลย

ประมาณห้าทุ่ม รพีพงษ์เพิ่งจะเดินออกจากคลินิก รีบกลับไปที่บ้าน

หลังจากที่อารียากลับจากโรงแรมเมนตี้แล้วนั้น ก็ รู้สึกเสียใจ เพราะวันนี้อีกนิดเดียว เธอก็จะโดนไตราชญ์ลวนลามแล้ว

ความจริงเธออยากระบายความในใจให้กับรพีพงษ์ แต่เมื่อกลับมาถึงพบว่ารพีพงษ์ไม่อยู่ เธอรู้สึกผิด หวัง

หลังจากที่เธออาบน้ำแล้วก็กลับไปนอนที่ห้อง คิด ว่าอีกไม่นานรพีพงษ์คงกลับมา

แต่ทว่ารอจนถึงห้าทุ่มแล้ว รพีพงษ์ก็ยังไม่ถึงบ้าน

ทีงานเลี้ยงเธอก็ดื่มเข้าไปไม่น้อยแล้ว เมื่อนอนลง บนเตียง ก็เริ่มมีน เริ่มจะทนไม่ไหว ก็หลับไป

เมื่อรพีพงษ์กลับถึงบ้าน ก็เดินเข้าห้องไป เห็นอารี ยานอนบนเตียงโดยไม่ห่มผ้า ก็รู้สึกรักมากขึ้นมา รีบ ห่มผ้าให้เธอ

อารียาหันตัว แล้วจับไปที่แขนของรพีพงษ์ แล้วพูด ในฝันว่า “รพีพงษ์ ขอบคุณนะ”

ปากของรพีพงษ์โค้งทำมุมเป็นรอยยิ้ม จากนั้นก็ลง ไปนอนข้างๆอารียา ให้เธอจับแบบนี้ปล้วนอนหลับ ไป
เช้าของวันรุ่งขึ้น ตอนที่อารียานขึ้นแล้วเห็นเพี พงษ์ ส่ชุดนอนข้างเธอนั้น แล้วมือของเธอจับไปที่ แขนของรพีพงษ์ รพีพงษ์อยากให้เธอนอนสบาย เลยอยู่ในท่านั้นไม่ขยับแม้แต่น้อย

อารียาเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เธอรู้สึกซึ้งใจต่อ รพีพงษ์

ตอนแรกเธออยากจะเล่าให้รพีพงษ์ฟังถึงเรื่องของ บริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์ส แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่ร พงษ์ทำให้กับเธอ เธอไม่อยากให้รพีพงษ์เป็นห่วง เธอบ่อยนัก ดังนั้นครั้งนี้เธอจะตัดการด้วยตัวเอง

ในตอนทานอาหารเช้า รพีพงษ์ถามอารียาว่า “โครงการนั้นของเธอเป็นอย่างไรบ้าง?

รพีพงษ์ไม่รู้ว่าโครงการที่อารียากำลังต่อรองอยู่ นั้นเป็นของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์ส ถ้ารู้ล่ะก็ เขาจะต้องห้ามอารียาไว้แน่นอน แล้วให้บริษัทซัน บับเบิ้ลกรุ๊ปให้โครงการใหม่เธออีก

อารียาทำอะไรไม่ถูก แล้วกล่าว “….เกือบจะ สำเร็จแล้ว วันนี้ฉันต้องไปบริษัทพวกเขาอีกครั้ง น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว”

เห็นอารียาพูดแบบนี้ รพีพงษ์ก็พยักหน้า อีกไม่นาน เขาต้องไปที่เมืองกรีนโคล ต้องอยู่ที่นั่นอย่างน้อยห นึ่งสัปดาห์ ดังนั้นต้องให้แน่ใจก่อนว่าอารียาไม่ ประสบปัญหาใดๆ

“ผมอาจจะต้องไปจากที่นี่สักสัปดาห์ ไปทำธุระที่ เมืองกรีนโคล ถ้าคุณมีปัญหาอะไรล่ะก็ บอกผมได้ นะ ผมช่วยคุณแก้ปัญหาก่อนจะไป” รพีพงษ์พูด

อารียาได้ยินว่ารพีพงษ์จะต้องไปทำธุระ ก็ยิ่งไม่ อยากรบกวนรพีพงษ์เข้าไปใหญ่ ดังนั้นจึงรีบส่ายหัว แล้วกล่าว “ไม่เป็นไร ฉันโอเค”

เห็นอารียาตั้งมั่นขนาดนี้ รพีพงษ์จึงไม่คิดอะไรมาก คิดว่าการร่วมมือกันครั้งนี้ของอารียานั้นราบรื่น แล้ว ยังชมอารียาอีกด้วย

“รพีพงษ์ ครั้งนี้คุณไปทำอะไรที่เมืองกรีนโคล?” อารียากาม

“ช่วยเพื่อนเอาของที่ควรจะได้รับกลับมา แล้วก็เข้า ร่วมการแข่งขัน” รพีพงษ์กล่าว
“แข่งขัน? แข่งอะไร?” อารียาถาม

“การแข่งขันโกะ” รพีพงษ์ตอบ

“คุณเล่นโกะเป็นด้วยหรอ?” อารียาตะลึง

“ผมทำเป็นอีกอย่าง รอให้มีเวลาแล้วผมจะโชว์แต่ ล่ะอย่างให้คุณดู” รพีพงษ์ยิ้มแล้วลูบหัวอารียา

อารียาถอนหายใจ เธอรู้สึกว่าเธอและรพีพงษ์มี ความแตกต่างกันมากเข้าไปอีก บางครั้งเธอก็สงสัย ว่าตัวเองคู่ควรกับรพีพงษ์หรือไม่

“ไม่ได้ การร่วมมือกันครั้งนี้ฉันจะต้องทำมันให้ สําเร็จด้วยตัวเอง จะให้รพีพงษ์ช่วยไม่ได้อีกแล้ว” อารียาตัดสินใจอย่างเงียบๆ

หลังจากที่ทานอาหารเช้าแล้ว รพีพงษ์ก็ได้ไป สถานบันเทิงสตาร์กาย

ธฤตญาณเทชาให้เขา ยิ้มแล้วถาม เมื่อวานเพิ่งจะ มาดูจักรพันธ์ไปเอง ทำไมวันนี้มาอีกล่ะ?”