บทที่274 เป็นเมียน้อยรพีพงษ์

รวินท์ตกใจ ความจริงเธอคิดว่าตนเองจะชนะแล้ว เลยรู้สึกสะใจในใจ คิดว่าใช้เวลาอีกไม่นาน รพีพงษ์ จะต้องแพ้การแข่งขันครั้งนี้แน่ แล้วเธอก็สามารถที่ จะเยาะเย้ยรพีพงษ์ได้อย่างเต็มที่แล้ว

แต่เธอก็ไม่คาดคิด ว่าแค่รพีพงษ์วางหมากตัวเดียว ทำให้เธอไม่มีทางเดินอีกต่อไป ก่อนหน้านี้เธอบุก ดุดัน ทำให้ไม่มีตัวเลือกมากนัก

แม้ตอนนี้การแข่งขันยังไม่จบ แต่รวินท์รู้ดี ไม่ว่า เธอจะทําอย่างไร การแข่งขันครั้งนี้ เธอไม่มีทาง ชนะได้แน่นอนแล้ว

นฤพลมองสถานการณ์บนกระดานโกะก็ตกใจขึ้น มาทันที การที่รพีพงษ์ทำแบบนี้ แม้แต่เขาเอง ก็คาด ไม่ถึง

“อ้วน……วนเซียงซือ! นี่มันต้วนเชียงซือ!” นฤพล กล่าวอย่างตะลึงเจสสิกามองกระดานโกะอย่างสงสัย ถึงแม้เธอจะ ชอบเล่นโกะเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้ว่าอะไรคือต้านเชียง

“อาจารย์ อะไรคือต้านเซียงซือ?” เจสสิกาหันไป ถามชุติเทพ

ชุติเทพหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าว “ต้วนเซียงชื่อคือ การวางหมากชนิดหนึ่งที่ยอดเยี่ยมของโกะ การวาง หมากชนิด ช่วงแรกอาจเหมือนเป็นการวางหมาก ธรรมดา แต่ในทุกๆครั้งที่เดิน ได้มีการวางแผนไว้ทุก อย่างก้าว ในสถานการณ์แบบนี้ คู่แข่งจะคิดว่าอีก ฝ่ายใกล้จะแพ้แล้ว ดังนั้นจึงทำให้คนเลือกที่จะบุก อย่างดุดัน

“แล้วต้วนเซียงซือใช้ปราบผู้ที่ชอบบุก เมื่อเดินตาม เกมส์ของต้านเชียงซือ มักจะต้องการแค่หมากตัว เดียว เพื่อทำให้คู่แข่งไร้ซึ่งทางเดิน

สิ่งที่เจ๋งที่สุดของการวางหมากแบบนี้คือทำให้คุณ หลุดเข้าไปในเกมส์ของฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่รู้ตัว คิดว่าตัวเองชนะแล้ว แต่นี่เป็นเพียงความคิดผิดๆ เท่านั้น การแพ้ชนะที่แท้จริง จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อคุณ ได้ตกหลุดเข้าไปแล้วต่างหาก ถึงจะรู้แน่ชัด
“ต้วนเซียงซ้อถึงแม้จะเจ๋ง แต่วิธีการใช้นั้นก็ยาก มากเช่นกัน ต้องใช้สมองอย่างมากในการวางแผน สมองของคนทั่วไป ไม่สามารถยืนหยัดได้ถึงช่วง พลิกเกมส์ ก็จะมั่วเสียก่อน”

เมื่อฟังซุติเทพอธิบายจบ ใบหน้าเจสสิกาเต็มไป ด้วยความนับถือ แล้วกล่าว ว้าว งั้นรพีพงษ์ก็เจ๋ง มากเลยอะ?”

“ไม่ใช่แค่เจ๋ง การวางหมากแบบอ้วนเชียง อ ระดับปรมาจารย์ของโกะในประเทศมีเพียงไม่กี่คน ที่ใช้วิธีนี้ได้ ถึงแม้จะเป็นญาทิป เมื่อหลายปีก่อน พยายามที่จะใช้มัน แต่เขาก็ใช้มันไม่สําเร็จ ดูๆแล้ว รพีพงษ์ไม่ได้โม้นะ ถึงแม้ญาทิปจะออกโรงเอง ก็ เกรงว่าจะไม่สามารถชนะเขาได้นะ” ชตุเทพกล่าว

นฤพลเห็นตัวนเซียงซือของรพีพงษ์ก็เกิดอาการ ตะลึงขึ้นมา แม้แต่ตัวเขาเอง เจอกับการเล่นแบบนี้ ก็ ไม่สามารถพลิกเกมส์ได้

เขามองรพีพงษ์อย่างสับสน จนกระทั่งถึงเวลานี้ เขาเพิ่งจะรู้ตัว ว่ารพีพงษ์ไม่ได้โม้ ฝีมือของเด็กคนนี้ เกรงว่าจะเก่งกว่าเขาแล้ว
“การแข่งขันยังไม่จบ วางหมากต่อล่ะกัน” รพีพงษ์ กล่าว

รวินท์อับอาย เธอไม่ทีอารมณ์ที่จะเล่นโกะต่อไป อีกแล้ว ตอนนั้นเธอดูถูกร พงษ์ขนาดนั้น ตอนนี้พี พงษ์ได้ใช้ความสามารถพิสูจน์ตัวเองแล้ว เธอรู้สึก อายจนไม่มีที่จะยืนแล้ว

กระพันไม่ค่อยเข้าใจในโกะมากนัก เขารู้เพียงแค่ ตอนนี้รวินท์ยังไม่แพ้ เห็นรวินท์ไม่ขยับ จึงได้พูดว่า “พี่ นิ่งไปทำไม พี่ยังไม่แพ้หนิ ฝีมือพี่ แค่ใช้สมองอีก สักนิดต้องชนะไอ้สวะ ได้สิ

รวินท์จ้องไปที่กระพันทันที ตอนนี้เธอเกลียดน้อง ชายคนนี้ของเธอมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเขาที่พูดว่า รพีพงษ์เป็นไอ้สวะตั้งแต่แรก เธอก็ไม่มีทางดูถูกรพื พงษ์ตามหรอก

“ไม่ว่าแพ้หรือชนะ ก็เล่นให้จบ เป็นการให้เกียรติ ในการเล่นโกะ” รพีพงษ์พูดขึ้นมาอีก

เมื่อรวินท์ได้ยินคำพูดนี้ของรพีพงษ์ ก็ถอนหายใจ เฮือกใหญ่ออกมาทันที จากนั้นก็พยักหน้าอย่าง จริงจัง แล้วเล่นโกะกับรพีพงษ์ต่อไป
นฤพลส่ายหน้าอย่างเสียอารมณ์ เขารู้ดี ไม่ว่าร นท์จะทําอย่างไร ก็ไม่มีทางชนะแล้ว

แต่เขาก็รู้สึกว่า รพีพงษ์พูดนั้น ฟังจากคําพูด เขา ก็รู้ว่ารพีพงษ์เป็นคนอย่างไร

วัยรุ่นขนาดนี้ เยือกเย็นได้อย่างนี้ หาได้ยากใน บรรดาคนรุ่นเดียวกัน โดยเฉพาะคนที่มีฝีมืออย่าง รพีพงษ์แบบนี้

กระพันแค่มีพรสวรรค์ด้านธุรกิจ แต่มั่นใจในตัวเอง อย่างสุดโต่ง ในวงการโกะรพีพงษ์ ถือได้ว่าอยู่ขึ้น สูงแล้ว กลับไม่เคร่งเครียดใดๆ นี่สิถึงจะถือเป็นคน ที่ทําการใหญ่ได้

ชุติเทพเห็นรพีพงษ์จะชนะแล้ว ก็รู้สึกสะใจขึ้นมา แล้วเดินไปตรงหน้าของนฤพล กล่าว “ไง ผมบอก แล้วว่ารพีพงษ์ไม่ได้ธรรมดาอย่างที่พวกคุณคิด ตอนนี้ยอมรับแล้วล่ะซิ?”

นฤพลอับอาย แล้วกล่าว “ยอมแล้วยอมแล้ว ผม คาดไม่ถึงจริงๆว่าคุณจะกาคนที่เก่งขนาดนี้มา แทนคุณได้ ในตอนแรกผมคิดว่าถึงแม้คุณหาคนมา ก็หาคนที่เก่งมาไม่ได้แน่นอน ผมประมาทไปจริงๆ ผ่านไปไม่นาน รพีพงษ์วางหมากตัวสุดท้าย รวินท์ ยืนขึ้นทันใด มองไปที่รพีพงษ์แล้ว นับให้ กล่าว “ฉันแพ้แล้ว ฉันขอโทษสําหรับการดูถูกคุณก่อนหน้า นี้ หวังว่าคุณจะให้อภัย”

รพีพงษ์ยิ้ม ไม่คาดคิดว่ารวินท์เป็นคนง่ายๆ แพ้แล้ว ก็ยอมรับทันที ไม่มีข้ออ้างใดๆสักคำ นิสัยแบบนี้ดี กว่าพวกที่แพ้แล้วไม่ยอมรับอีก

“พี่ ขอโทษมันทำไม เขาก็แค่ชนะพี่ครั้งเดียวเอง พวกคุณเล่นกันอีกสักสองครั้ง สองในสาม บางนี้เขา ก็ไม่มีทางชนะพี่แล้ว” กระพันพูดอย่างไม่แคร์

รวินท์มองไปที่หระพันอย่างโมโห แล้วตะคอก “ถึง แม้จะเล่นอีกสิบครั้ง ฉันก็ไม่ชนะเขา แกรีบขอโทษ กับท่าทีที่แกทํากับเขาเมื่อกี้เลยนะ!”

“ทําไมฉันต้องขอโทษไอ้สวะนี่ด้วย ฉันเป็นทายาท ของตระกูลธนาพัชรกุล สถานะของฉันสูงขนาดนี้ จะขอโทษคนแบบนี้ได้ยังไงกัน” กระพันไม่เข้าใจ

รวินท์ยื่นมือไปดึงหูของกระพันโดยตรง แล้วผลัก ไปที่ด้านหน้าของรพีพงษ์ แล้วกล่าวอย่างเรียบๆว่า “ขอโทษ! ในตระกูลกระพันถือว่าเป็นชายน้อยดื้อดึงที่ไม่มี ใครขวางได้เลยทีเดียว แต่สิ่งเดียวที่เขากลัวคือ สาวคนนี้ของเขา เพียงแค่รวินท์โกรธขึ้นมา กระพัน ก็จะนิ่งในทันที

“พี่ เบาๆหน่อยสิ หูของฉันถูพี่ดึงจนจะยานลงมาล่ะ ผมขอโทษยังไม่พออีกหรอ” กระพันกล่าวอย่างเร่ง

รวินท์ปล่อยมือ มองไปที่รพีพงษ์ แล้วพูดอย่างไม่ สบายใจว่า “ขอโทษ”

“นี่เป็นท่าทีในการขอโทษของแกหรอ?” รวินท์เตะ ไปที่ร่างของกระพัน

กระพ้นได้ขอโทษรพีพงษ์อย่างตั้งใจอีกครั้ง รวินท์ จึงได้ปล่อยเขาไป

นฤพลมองไปที่รวินท์อย่างแปลกใจ แล้วพูดกับตัว เองว่า “ทำไมวันนี้วินท์ดูแปลกๆ แม่จะแพ้โกะ แต่ก็ ไม่น่าจะมีปฏิกิริยาแบบนี้นะ”

“นี่คุณดูไม่ออกหรอ นี่มันชัดเจนมากเลยนะ ว่า ลูกสาวคุณชอบรพีพงษ์เข้าแล้ว” ชุติเทพพูดออกมานฤพลจ้องไป แล้วกล่าว “ชุติเทพ คุณอย่ามาล้อ เล่นผมหน่อยเลย พวกเขาก็แค่แข่งโกะกันเท่านั้น เอง วินท์จะชอบเขาเร็วขนาดนี้ได้ไงกัน”

ชุติเทพหัวเราะ แล้วกล่าว หรือคุณไม่รู้ว่าการเล่น โกะเป็นวิธีการเรียนรู้นิสัยคนๆนึงที่ดีที่สุดเลยนะ จะ ต้องการเวลาอะไรอีก รพีพงษ์ ถึงแม้จะมีฉายาไอ้ สวะติดตัวมา แต่โชคของเขาไม่ธรรมดาเลยนะ ยัง ไง ลองทบทวนให้ลูกสาวคุณกับรพีพงษ์ไหม?”

“ไม่คาดคิดว่าหลายปีมานี้ คุณก็ยังคงไม่จริงจังอยู่ เหมือนเดิม” นฤพลพูดกับชุติเทพ

แต่ทว่าตอนนี้รู้แล้วว่าฝีมือการเล่นโกะของรพีพงษ์

นั้นเก่งขนาดไหน เขาก็รู้สึกถูกใจอยู่บ้าง เพราะอายุ

ครานี้จะหาลูกเขยที่ดีได้นั้น เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย

“อาจารย์ พวกคุณพนันกันไว้ไม่ใช่หรอ ตอนนี้พี พงษ์ชนะแล้ว งั้นพวกเราสามารถขออะไรจากพวก เขาก็ได้หนึ่งข้อแล้วใช่ไหม?” เจสสิกาพูดขึ้นมา ทันใด

ชุติเทพตบที่ขา แล้วกล่าว “ใช่ นฤพล คุณอย่าโมเมนะ คุณพูดว่าเพียงแค่ผมชนะ ก็จะทำตาม คําขอหนึ่งข้อ

นฤพลมองไปที่ชุติเทพ แล้วกล่าว “แน่นอน พลพูดจริงจริง คุณว่ามา เพียงแค่ผมให้ได้ จะ ไม่มีทางปฏิเสธแน่นอน

ชุติเทพหัวเราะ แล้วกล่าว “ตอนนั้นคุณพูด ถ้าผม แพ้ ให้เจสสิกาเป็นภรรยาของลูกชายคุณ ในเมื่อ ตอนนี้ผมชนะ งั้นคุณให้ลูกสาวคุณเป็นเมียน้อยรพี พงษ์ล่ะกัน ว่าไง?”

“ไม่ได้” รพีพงษ์ เจสสิกา และวินท์ทั้งสามพูดออก มาพร้อมกัน

ชุติเทพแปลกใจ แล้วมองไปที่เจสสิกา แล้วกล่าว “ทําไมแกไม่โอเค?

ที่รพีพงษ์และรวินท์ทั้งคู่ไม่ยินยอมนั้น ชตุเทพ เข้าใจ แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเจสสิกาถึงไม่ยินยอม ด้วย

เจสสิกาเขินอายขึ้นมา มองไปมองมา แล้วกล่าว เพราะ…..เพราะว่ารพีพงษ์มีภรรยาอยู่แล้ว ฉันไม่เห็นด้วย ถึงได้ไม่โอเค

ชุติเทพจ้องไปที่เจสสิกา แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย แสดงออกถึงท่าทีที่ว่าเข้าใจทุกอย่าง แล้วไม่พูด อะไรอีก

เมื่อนฤพลและรวินท์ได้ยินว่ารพีพงษ์มีภรรยาอยู่ แล้ว รวินท์หน้าแดงขึ้นในทันที แต่เมื่อนานเธอก็กลับ มาอยู่บนสภาพเดิม

รพีพงษ์เดินไปข้างๆชุติเทพ แล้วกัดฟันพูดว่า “ต่อ ไปถ้าแกยังกล้าหาเมียน้อยให้ฉันอีก ฉันจะเอาให้ กระดูกแกหักเลย!”

ชุติเทพหัวเราะ แล้วรีบกล่าว “โอเคโอเค ไม่ล้อพวก คุณเล่นแล้ว การพนันครั้งนี้รพีพงษ์เป็นฝ่ายชนะ งั้น ให้รพีพงษ์ผู้ชนะเลือกล่ะกัน รพีพงษ์ แกสามารถ ขอนฤพลได้แล้ว ความสามารถของตระกูลธนาพัชร์ กุลไม่น้อยเลยทีเดียว แม้แกจะขอภูเขาทองจากเขา ไม่แน่เขาอาจจะให้แกได้นะ”

จากคําพูดที่ชุติเทพพูดเมื่อกี้ รพีพงษ์จึงไม่ได้ เกรงใจแต่อย่างใด แล้วรพีพงษ์ยังคิดอีกว่าถ้าได้ ช่วยแก้แค้นให้กับธฤตญาณได้ ใช้อำนาจของเมือง