บทที่254 รพีพงษ์ตายแล้ว?

จักรพันธ์มองไปยังอารียา นอนอยู่บนเตียง รู้สึก ตื่นเต้น เขาไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์จะมีข้อตกลงแบบนี้ กับอารียาด้วย

จักรพันธ์ไม่ต้องคิดหาวิธีการใดๆที่จะทำให้อารียา เชื่อฟังอีกต่อไป

รพีพงษ์ แกนี่คิดไว้รอบคอบจริงๆ ยังให้ภรรยาของ แกรอฉันโดยเฉพาะอีก ไม่รู้ว่าแกอยู่ที่พญายมนั้น แล้วรู้เรื่องนี้เข้า จะโกรธแค้นมากมายขนาดไหนกัน นะ!

จักรพันธ์หัวเราะอย่างบ้าคลั่งในใจ ใบหน้าสะท้อน ความลามกออกมา เขาใช้ลิ้นเลียไปที่อารียา แล้ว กล่าว “คุณวางใจได้ ผมทำลูกชายอ้วนตุ้ยนุ้ยให้คุณ เพียงแค่คุณชอบ มีสักแปดคนหรือสิบคนก็ยังได้”

เมื่อพูดจบ จักรพันธ์ก็พุ่งไปที่ร่างของอารียา แล้ว รีบถอดเสื้อผ้าบนเรือนร่างของอารียาออกอย่างเร็ว อารียาขมวดคิ้ว ในขณะที่จักรพันธ์กำลังเข้าไปใกล้เธอนั้น เธอรับรู้ได้ว่าคนที่อยู่บนร่างกายของเธอนั้น แตกต่างจากร พงษ์เป็นอย่างมาก

หรือหลังจากที่รพีพงษ์ เกียวโตแล้วพบเจอกับ อะไรเข้า จึงทําให้ความต้องการทางเพศของเขา เปลี่ยนไปมากขนาดนี้?

อารียาเพ่งดูคนที่อยู่ตรงหน้าตัวเองอย่างละเอียด ถี่ถ้วน “รพีพงษ์” จากนั้น เธอก็รีบผลักจักรพันธ์ที่อยู่ บนตัวเธอออกไป แล้วรีบลุกขึ้นจากเตียง ใส่ชุดของ ตัวเอง

จักรพันธ์มองอารียาอย่างสงสัย แล้วถาม “ทำไม หรอ บอกว่าอยากได้เด็กอ้วนไม่ใช่หรอ ทำไมคุณ ผลักผมออกล่ะ? คุณไม่เชื่อในฝีมือผมหรอ? คุณ วางใจได้ ผมรับรองว่าจะทำให้คุณสบายตัวอย่าง แน่นอน”

สายตาอารียาดูรังเกียจขึ้นมาทันที จากนั้นก็ยิ้มไป ที่จักรพันธ์แล้วกล่าว “ฉันเพิ่มนึกขึ้นได้ว่าลืมซื้อบาง อย่าง ไม่งั้นคุณไปเป็นเพื่อนฉันซื้อของหน่อยล่ะกัน

“ของอะไร?” จักรพันธ์ถามอย่างสงสัย
“ไอ้หยา แน่นอนว่าต้องเป็นสิ่งที่มีประโยชน์บพวก เราล่ะซิ คุณรีบไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย รอให้ซื้อเสร็จ คุณก็จะรู้แล้วว่ามันคืออะไร” อารียากล่าวอย่างเป็น อาย

จักรพันธ์ยิ้มอย่างมีเลศนัย อารียาคงไม่ไปซื้อ อุปกรณ์เสริมหรอกมั้ง ไม่คาดคิดว่าภรรยาของรพี พงษ์นี่จะชอบความท้าทายแบบนี้ ครั้งนี้มาไม่เสีย เปล่าจริงๆ

เขายืนขึ้นทันที แล้วกล่าว “ไปเถอะ ผมไปกับคุณ คุณนี่มันแซ่บนะ ดูไม่ออกจริงๆ ว่าชอบแบบนี้”

อารียาไม่พูดอะไรต่อ รีบเดินออกไปข้างนอก เมื่อ ถึงที่กั้นประตูของวิลล่าด้านนอกแล้ว เธอก็หยุดลง แล้วมองไปที่จักรพันธ์ แล้วกล่าว “คุณเดินนำหน้าล่ะ กัน เค้าเปิ้ล”

จักรพันธ์ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็เดินนําหน้าอารียาไป อารียาเห็นจักรพันธ์เดินออกจากประตูที่กั้นไว้แล้ว นั้น ก็รีบปิดประตูทันที ให้จักรพันธ์อยู่ด้านนอก

จักรพันธ์มึนงง หมุนตัวกลับไปมองที่ประตูเหล็กกั้น นั้นแล้วถามต่ออารียาว่า “ภรรยา คุณปิดประตูทําไม พวกเราจะออกไปซื้อของไม่ใช่หรอ?”

อารียา หน้าเปลี่ยนทันที มองไปที่จักรพันธ์อย่าง เยือกเย็น แล้วถาม “ใครเป็นเมียแก แกเป็นใครกัน แน่ ทําไมแกเหมือนกับรพีพงษ์ขนาดนี้ ทําไมแกต้อง ปลอมเป็นเขา?”

“ผมไงรพีพงษ์ ยังปลอมได้ยังไงกัน? ภรรยา คุณ บ้าไปแล้วหรอ?” จักรพันธ์ยังคงแสดงละครต่อไป

อารียากล่าว “ฉันใช้ชีวิตกับรพีพงษ์มาหลายปี นิสัย และอารมณ์ของเขาฉันรู้อย่างถ่องแท้ รพีพงษ์ไม่มี ทางทำแบบนี้กับฉัน แล้วเขาก็ไม่เคยพูดคำพูดเหล่า นั้นที่แกพูดออกมา แกคิดว่าฉันจะไปซื้อของจริงๆ หรอ ฉันก็แค่หาโอกาสขังแกไว้ด้านนอกเท่านั้น”

ตั้งแต่ได้เจอกับจักรพันธ์ในแวบแรก อารียาก็รับรู้ ได้ว่า “รพีพงษ์’ นี้แปลกๆไป เพียงแต่ตอนนั้นเธอคิด แค่ว่ารพีพงษ์ต้องไปเผชิญกับอะไรเข้าตอนอยู่ที่เกีย วโต ดังนั้นนิสัยเลยเปลี่ยนไปบ้าง

แต่ไม่นาน เธอก็ได้รู้ ว่า“รพีพงษ์”นี้เทียบกันแล้วคือ คนล่ะคน นิสัยของคนๆหนึ่งถึงแม้จะเปลี่ยนไปแต่ก็ไม่มีทางเปลี่ยนไปจนสุดโต่งได้ขนาดนี้

ตอน จักรพันธ์อยู่บนตัวเธอนั้น เธอได้สังเกตอย่าง ใกล้ๆ”รพีพงษ์’คนนี้ จึงได้มั่นใจอย่างทันที ว่าผู้ชาย คนนี้ไม่ใช่รพีพงษ์อย่างแน่นอน เพียงแค่รูปร่าง ลักษณะคล้ายคลึงกันเท่านั้น

เมื่อก่อนตอนที่รพีพงษ์นอนนั้น อารียาได้แอบ สังเกต เธอจําได้อย่างแน่ชัด ว่าบนคอของรพีพงษ์ มีไผ่สามจุดเรียงกันอยู่ ถึงแม้ไผ่ทั้งสามจะไม่ค่อย ชัดเจน แต่อารียา ได้อย่างแม่นยำ ตอนนั้นเธอยัง รู้สึกแปลกใจ เพราะเธอไม่เคยเห็นบนเรือนร่างของ ใครที่มีไฝเรียงกันแบบนี้

แต่บนร่างของจักรพันธ์ไม่มีไผ่สามจุดนี้แต่อย่างใด ลูกกระเดือกของเขาก็ใหญ่ไม่เท่าของรพีพงษ์ ดังนั้น อารียาจึงมั่นใจในทันที ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่รพีพงษ์ แต่อย่างใด

เธอกลัวว่าถ้ากระโตกกระตากในตอนนั้น ผู้ชายคน นี้จะต้องทำอะไรที่ไม่ดีแน่ๆ ก็เลยคิดวิธีการนี้ออก ให้เขาออกไปอยู่นอกประตูก่อนค่อยว่ากัน

กุญแจของประตูเหล็กกั้นนี้มีเพียงครอบครัวอารียาเท่านั้นที่มี ถ้าคนที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่ใช่รพีพงษ์ล่ะก็ แน่นอนว่าต้องไม่มีกุญแจของประตูนี้เป็นแน่

เมื่อก่อนอารียาคิดว่าทุกครั้งที่ต้องเปิดประตูนี้ เป็นเรื่องที่น่ารําคาญ ปกติจึงไม่ปิด เพราะยังไง ความปลอดภัยของที่นี่ก็ดีเยี่ยมอยู่แล้ว ดังนั้นเมื่อ จักรพันธ์กลับมาจึงสามารถเข้าไปได้อย่างสบาย

ตอนนี้ประตูนี้กลับเป็นสิ่งสําคัญที่จะรักษาความ ปลอดภัยให้กับครอบครัวของอารียาแล้ว

เมื่อจักรพันธ์ได้ยินอารียาพูดแล้วนั้น ก็รู้สึกโมโห ขึ้นมาทันที เขาไม่คาดคิดว่าอารียาจะดูออกได้เร็ว ขนาดนี้ว่าเขาแสดงละคร เขายังคิดว่าตนเองแสดง ได้สมบทบาทอยู่เลย

“แม่ง ไม่คาดคิดว่าแกจะฉลาดเหมือนกันนะ ถูก แกจับติดเสียแล้ว แต่แกคิดว่าการที่แกทำแบบนี้ จะหยุดฉันได้หรอ? ฉันจะบอกให้นะ ที่ฉันมาเมืองริ เวอร์ก็เพื่อจะเอาเธอ รีบเปิดประตูซะ ไม่งั้น ฉันจะให้ แกได้ลิ้มลองความร้ายกาจของฉัน!” จักรพันธ์พูด อย่างกัดฟัน

“แกเป็นใครกันแน่ รพีพงษ์ล่ะ? ทำไมแกถึงได้เหมือนรพีพงษ์ขนาดนี้” อารียาขมวดคิ้วพลางถาม

จักรพันธ์หัวเราะ แล้วกล่าว “ไอ้สวรพีพงษ์ นาย ไปแล้ว แกไม่ต้องคิดถึงเขาอีกต่อไปแล้ว อนาคตฉัน คือทายาทผู้สืบทอดของตระกูลลัดดาวัลย์ รพีพงษ์ เป็นพี่ชายร่วมมารดาต่างบิดากับฉัน ถ้าแกเชื่อฟัง ฉัน รับใช้ฉันดีๆ ฉันสามารถให้แกอยู่อย่างสุขสบาย ได้ มิเช่นนั้น แกน่าจะรู้ถึงความโกรธของทายาท ตระกูลลัดดาวัลย์นะว่ามันน่ากลัวขนาดไหน

สีหน้าอารียาเปลี่ยนไป แล้วกล่าว เป็นไปไม่ได้ รพี พงษ์ยังไม่ตาย!”

จักรพันธ์ปืนปาก แล้วกล่าว “อะไรที่เป็นไปไม่ได้ ครั้งนี้ที่ไอ้สวะรพีพงษ์กลับไป คือไปตายแทนฉัน แกคงไม่คิดว่ามันจะเป็นทายาทของตระกูลลัดดา วัลย์หรอกนะ นั่นโกหกมันทั้งนั้นแหละ แกลืมมันไป เถอะ มันให้แกไม่ได้ แต่ฉันให้ได้ แกให้ฉันเข้าไป ฉันรับรองว่าอนาคตจะให้แกอยู่อย่างสุขสบาย อารียาถอยหลังสองก้าว เธอรับไม่ได้กับคำพูดของ จักรพันธ์ แม้ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลลัดดาวัลย์จะ แย่งชิงอำนาจกันอย่างหนัก เธอก็ไม่คิดว่ารพีพงษ์จะ เสียชีวิต
“แกโกหกฉันแน่ๆ แกรีบไปจากบ้านของฉันซะ ไม่ งั้น ฉันจะแจ้งตำรวจ!” อารียาตะคอกไปที่จักรพันธ์ จากนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปในวิลล่า เธอรีบโทรหารพีพงษ์ ทันทีเพื่อความมั่นใจ

จักรพันธ์เห็นอารียาวิ่งกลับไป ก็ด่าในใจ สองมือ เขย่าประตูรั้วเหล็ก แต่ทว่าด้วยแรงของเขา ไม่ สามารถที่จะทำให้มันออกได้

“เป็นผู้หญิงที่โง่จริงๆ ไอ้สวะรพีพงษ์นั่นมีอะไรดี ฝากไว้ก่อน จึงยิ่งไม่ยินยอม กูยิ่งอยากได้ถึง ถ้าได้ มึงง่ายๆ กูก็รู้สึกไม่สนุก ต้องแบบนี้สิถึงจะมีรสชาติ

จักรพันธ์หัวเราะ แล้วไม่ได้ยืนอยู่ที่รั้วเหล็กอีกต่อ ไป หันหลังกลับแล้วเดินออกไปนอกหมู่บ้าน

ศศินัดดาและศักดาทั้งคู่นั่งอยู่บนโซฟาในห้อง รับแขก ตอนนั้นที่อารียาและจักรพันธ์ได้ออกไปนั้น พวกเขาก็ไม่ทันไม่ถามว่าจะออกไปทำอะไร

“คุณรู้สึกไหมว่าครั้งนี้ที่รพีพงษ์กลับมา เปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดิม เมื่อก่อนเขาไม่กล้าแม้แต่จะพูดถึงรส ชาดอาหารที่ฉันทํา” ศศินัดดาระบายอารมณ์ออกมา

“ตอนนี้เค้าคือทายาทของตระกูลลัดดาวัลย์ สถานะ

ไม่เหมือนเดิม แน่นอนอยู่แล้วว่าท่าทีที่มีต่อคุณก็ ต้องเปลี่ยนไปด้วย คุณไม่เห็นที่เขาทํากับอารียา ตามอำเภอใจหรอ กล้าเล้าโลมอารียาต่อหน้าพวก เราแล้ว นี่มันเป็นเวรกรรมทั้งนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะตอน แรกคุณเรื่องมากกับเขา ท่าทีของเขาก็ไม่มีทาง ที่จะแย่กับเราได้ขนาดนี้หรอก” ศักดากล่าวอย่าง หมดอาลัยตายอยาก

ศศินัดดา กตาทันที แล้วกล่าว “หรือนี่เป็นความผิด ฉันหรอ? มันชั่งกลับกันจริงๆ ถึงแม้เขาเป็นทายาท ของตระกูลลัดดาวัลย์แล้วยังไง เขาก็ยังคาเป็น ลูกเขยของฉันเหมือนเดิมป้ะ รอให้เขากลับมา ฉัน จะต้องบอกให้เขารู้ถึงสถานะของเขาในครอบครัวนี้ ไม่งั้นจะอยู่กันต่อไปไม่ได้อีกแล้ว”

ตอนนี้อารียารีบวิ่งกลับมาอย่างเร่งรีบ ศศินัดดา เห็นดังนี้ ก็ถาม “อารี ทำไมแกกลับมาแล้วหล่ะ? รพี พงษ์ล่ะ? เรียกเขามา ฉันจะพูดคุยกับเขาหน่อย

อารียามองไปที่ศศินัดดา แล้วกล่าว “นั่นไม่ใช่เพี พงษ์ เขาคือสิบแปดมงกุฎสวมรอยเป็นรพีพงษ์ ฉันได้ งเขาเอาไว้นนอกแล้ว”

ศศินัดดาและ กดาประหลาดใจ ไม่คาดคิดว่าคน นั้นที่กลับมา จะไม่ใช่รพีพงษ์

“ฉันว่าแล้ว รพีพงษ์ไม่กล้าที่จะใช้ท่าทีขนาดนี้กับ พวกเรา เสียเวลาตั้งนาน สุดท้ายก็คือพวกสิบแปด มงกุฎ” ศศินัดดากล่าว

“อารี คนนั้นไม่ใช่รพีพงษ์ แล้วคือใคร ทำไมเหมือน รพีพงษ์เอามากๆเลย?” ศักดาถาม

“เขาบอกว่าเขาคือพี่ชายร่วมมารดาต่างบิดากับรพี พงษ์ ยังบอกอีกว่าตนเองคือทายาทของตระกูลลัด ดาวัลย์ ครั้งนี้ที่รพีพงษ์กลับไป เพื่อไปตายแทนเขา อารียาเอาคำพูดของจักรพันธ์มาพูดอีกครั้ง เรื่องนี้ ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำให้คนประหลาดใจเป็นอย่างมาก อารียาอยากให้ศศินัดดาและศักดาช่วยเธอคิดว่า เรื่องนี้เป็นความจริงหรือไม่

หลังจากที่ศศินัดดาและศักดาทั้งสองได้ยินแล้วนั้น ก็แปลกใจ และแสดงสีหน้าอันตกใจออกมา

“รพีพงษ์ไม่ใช่ทายาทของตระกูลลัดดาวัลย์หรือเค้าให้เขากลับไป เพียงเพื่อให้เขาไปตาย พลาด ที่ก่อนหน้านี้ฉันทําดีกับเขา เสียดายเวลาของฉัน จริงๆ” ศศินัดดากล่าวอย่างโมโห

อารียาพูดไม่ออก เธอยังคิดอยากให้ศศินัดดาช่วย เธอคิด ไม่คาดคิดว่าประเด็นหลักของศศินัดดาคือ เรื่องนี้

เธอไม่อยากเสียเวลาในเรื่องนี้อีก รีบหยิบมือถือบน โต๊ะขึ้นมา แล้วโทรหารพีพงษ์

“ขอโทษค่ะไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทาง ได้ในขณะนี้..…

โทรไปหลายครั้งติดต่อกัน ก็ติดต่อไม่ได้ อารียา รู้สึกเคร่งเครียดขึ้นมา ติดต่อรพีพงษ์ไม่ได้ ตอนนี้ใน สมองของเธอ เต็มไปด้วยความคิดต่างๆนานา

อำเภอนกฟ้า ในคฤหาสน์ของประดิพุทธิ์

ในขณะนี้รพีพงษ์กำลังอยู่ในห้องที่เงียบสนิทเพื่อ รับการรักษาอยู่ หมอที่ประดิพุทธิ์หามานั้นช่วยนพี พงษ์ในการฟื้นฟูกำลัง คือบำบัดในน้ำ
รพีพงษ์จะต้องอยู่ในน้ำนานถึงสองวัน ในช่วงสอง วันนี้ห้ามถูกรบกวนจากภายนอก ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองริเวอร์แต่อย่างใด มีอ ถือของเขาก็อยู่ในห้องก่อนหน้านี้

จารุณีกำลังดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก ตอนนี้เธอแอบ ได้ยินเสียงเตือนที่ดังมาจากข้างบน ก็ถือถุงขนมมัน ฝรั่งแผ่นเดินขึ้นไป

หลังจากที่เธอเห็นรพีพงษ์ในห้องนั้นแล้ว เสียง เตือนก็สิ้นสุดพอดี เธอหยิบมือถือขึ้นมาดู เห็นว่ามี สอบกว่าสายที่ไม่ได้รับ

“ไอ้รพีพงษี คนที่ชื่อแคลร์นี่เป็นใครกัน ทำไมถึง ได้โทรหาแกเยอะขนาดนี้ นี่คงไม่ใช่ที่แกบอกว่าเป็น เมียอะไรนั่นนะ” จารุณีบ่นพึมพำ

เธอยังโมโหที่รพีพงษ์แอบออกไปแล้วไม่พาเธอ ออกไปด้วยอยู่เลย ตอนนี้เห็นมีคนโทรหาเขาเยอะ ขนาดนี้ ทำให้เธอรู้สึกโมโหมากยิ่งขึ้น

ในขณะเดียวกันนี้เอง มือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง จารุณี ลังเลสักพัก แล้วกดรับสาย