บทที่ 233 คุณแพ้แล้ว

หลังจากที่ทุกคนได้ยินคําพูดของรพีพงษ์ ก็ถอน หายใจด้วยความโล่งอก คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะกล้า ท้าทายท่านอาจารย์ญาธิปผู้เล่นหมากรุกระดับ ประเทศ มันจะต้องมีความกล้าขนาดไหน ที่จะพูด แบบนี้ได้

“รพีพงษ์ก็หยิ่งผยองเกินไป แม้แต่ท่านอาจาร ญาธิปยังกล้าท้าทาย หรือเขาคิดว่าเขาสามารถ เอาชนะนวัสสัยได้ ก็สามารถแข่งชนะกับท่านอา จารย์ญาธิปได้?”

เป็นเด็กที่โง่เขลาจริงๆ ท่านอาจารย์ญาธิปเป็นผู้ เล่นหมากรุกระดับประเทศ เขาสามารถชนะนวัสสัย ได้ ก็เพราะว่าโชคดี แล้วสถานการณ์เกมนี้ของ เขาก็เหมือนกับเกมก่อนหน้านี้ แล้วเขาก็เคยเห็น สถานการณ์เกมไปก่อน โอกาสที่จะชนะได้ก็เป็น เรื่องธรรมดา ถ้าหากเขาคิดว่าสามารถแข่งกับท่าน อาจารย์ญาธิปได้ด้วยวิธีนี้ ซึ่งนั่นก็ไร้เดียงสามาก จริงๆ”

” คนหนึ่งที่น่ากลัวก็คือไม่ยอมรับสถานะของตัวเองเช่นเดียวกับคนอย่างรพีพงษ์ ถึงขนาดถูกขับไล่ ออกจากตระกูลลัดดาวัลย์แล้ว ยังรู้สึกว่าตัวเอง เหนือกว่าผู้อื่น ในไม่ช้าก็จะตกม้าตายด้วยความหยิ่ง ผยองของตัวเอง

หลังจากที่ญาดาได้ยินรพีพงษ์อยากจะท้าทาย ญาธิป ก็ขมวดคิ้ว เธอเดินตรงหน้ารพีพงษ์ แล้ว พูดว่า: “รพีพงษ์ นายกำลังพูดจาเหลวไหลอะไร ความสามารถของท่านอาจารย์ญาธิปไม่ใช่สิ่งที่ นายสามารถคาดเดาได้ นายรีบขอโทษท่านอาจาร ย์ญาธิปเดี๋ยวนี้”

“เขาสามารถเป็นถึงผู้เล่นหมากรุกระดับประเทศได้ ความสามารถไม่ได้อ่อนแอ แต่ฉันค่อนข้างมั่นใจใน ตัวเอง เนื่องจากฉันสามารถเอาชนะลูกศิษย์ของเขา มาแล้ว อย่างนั้นแข่งขันกับเขาอีกครั้งจะดีกว่า เพื่อ ที่ทุกคนจะได้ไม่คิดว่าฉันชนะลูกศิษย์ของเขาได้ ด้วยโชคช่วย รพีพงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อญาดาได้ยินคําพูดของรพีพงษ์ ก็กัดริมฝีปาก และพูดว่า: “รพีพงษ์ ไม่ว่านายจะมั่นใจแค่ไหน นาย ก็ไม่สามารถชนะท่านอาจารย์ญาธิปได้ ดังนั้นอย่ามาคิดเพ้อฝันที่นี่เลย!

หลังจากพูดจบ ญาดา โกรธและเดินไปที่เก้าอี้ ข้างๆแล้วนั่งลง

รพีพงษ์ก็ไม่สนใจ แต่มองไปที่ญาธิป แล้ว ถาม: “ไม่รู้ว่าท่านอาจารย์ญาธิปจะกล้าแข่งกับผม สักเกมมั้ยครับ?”

ญาธิปตะคอกอย่างเย็นชา แล้วพูด “แค่รุ่นน้องคน หนึ่งที่กำลังเข้าสู่วงการเอง มีอะไรไม่กล้า กลัวแค่ ว่าถึงเวลานายแพ้ขึ้นมา ถูกทุกคนหัวเราะเยาะ แล้ว จะหาเรื่องอีก”

ผมรพีพงษ์ไม่ได้เป็นคนแบบนั้น ที่สําคัญ …ผมไม่ ได้รู้สึกว่าตัวเองจะแพ้”รพีพงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม

ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างก็หัวเราะเยาะ ดูเหมือนว่าร พงษ์กำลังพูดจาโอ้อวด

ตาสีทองจ้องมองรพีพงษ์ แล้วถอนหายใจอย่าง ช่วยไม่ได้ และพึมพำ : “อารมณ์ยังไม่คงที่เล็กน้อย ทักษะหมากรุกของญาธิปสามารถพูดได้ว่าอยู่ใน ห้องโถง ระดับนี้ต้องใช้เวลาในการปรับอารมณ์ไม่ใช่แค่การพึ่งพาความสามารถ สามารถสร้างมัน ขึ้นมาได้ ดูเหมือนว่าวันนี้จะบางอย่างเกิดขึ้น

นวัสสัยลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ และในเวลานี้ เขารู้สึก โล่งใจจากความล้มเหลวเมื่อกี้นี้ ตอนนี้ได้ยินว่าร พงษ์กําลังจะท้าทายญาธิป ใบหน้าก็แสยะยิ้มออก มา

“อย่างนายเหรออยากท้าทายอาจารย์ของฉัน ตลก สิ้นดี ทักษะการเล่นหมากรุกของเขาเก่าแก่ เป็นถึง ระดับที่ยอดเยี่ยม ไม่ใช่ว่านายจะสามารถท้าทาย ได้ง่ายๆ นวัสสัยกล่าว

“ ฉันสามารถท้าทายได้ไม่ได้ ก็ไม่ใช่เรื่องที่คนพ่าย แพ้อย่างนายจะมีสิทธิ์มาออกความคิดเห็นได้เพี พงษ์กล่าว

“แก! นวัสสัยกําหมัดแน่นทันที โดยหวังว่าตอนนี้จะ พุ่งเข้าไปชกร พงษ์สักสองสามหมัด

“หึ ฉันไม่ถือสานายหรอก ต่อให้นายชนะฉันแล้วยัง ไงล่ะ นายก็เป็นแค่ลูกที่ถูกทอดทิ้งแล้วขับไล่ออก จากตระกูล การมีอยู่ของนาย ไม่ได้มีผลกระทบ อะไรกับฉัน! “นวัสสัยส่งเสียงอย่างเย็นชา ออกจากที่นั่ง แล้วก็ไม่โต้เถียงกับรพีพงษ์ต่อ

ญาธิปเดินไปตรงข้ามกับรฟ์พงษ์ และนั่งลง ตำแหน่ง นวัสสัยเคยนั่ง

รพีพงษ์จัดกระดานหมากรุกให้ตี ยิ้มแล้วมองไปที่ ญาธิป แล้วพูดว่า: “เชิญเลยครับ”

ญาธิปก็ไม่ได้พูดอะไร เดินหมาก ก่อน คิดในใจ ว่าต้องเอาชนะรพีพงษ์ให้จงได้ ไม่อย่างนั้นทางของ เด็กนี่ก็จะลอยขึ้นฟ้า

ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างจดจ่อกับการดูทั้งสองคนแข่ง กัน ในใจของพวกเขา คิดว่ารพีพงษ์แพ้ไปแล้ว

“ในความคิดของฉัน ให้ท่านอาจารย์ญาธิปสั่งสอน เด็กหยิ่งผยองคนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร อย่าง น้อยก็ทำให้ตัวขอเขาเองรู้ว่าก่อนจะทำอะไรบาง สิ่งบางอย่างควร งน้ำหนักดูก่อนว่าตัวเองสามารถ ทําได้มั้ย อีกหน่อยจะได้ไม่อาละวาดต่อหน้าคน มากมายขนาดนี้”

พูดได้ถูก ถึงแม้ว่าวันนี้จะรู้ผลดีแล้วว่าท่านอาจารย์ญาธิป นะแน่นอน งั้นเราก็มาเดากันดูว่า ไอ้ เด็ก จะอยู่ในมืออาจารย์ได้นานแค่ไหนกัน”

“ฉันคิดว่าไม่น่าจะถึงสิบนาที ไอ้เด็กนี่ก็ต้านทาน ท่านอาจารย์ญาธิปไม่ไหวแล้ว”

“สิบนาทีน้อยไป ตอนที่เขาแข่งกับนวัสสัย ระดับ ความสามารถก็ไม่ได้อ่อนนะ ฉันว่าน่าจะสามารถอยู่ ต่อไปได้ยี่สิบนาที”

เมื่อทุกคนจ้องมองการแข่งขันระหว่างรพีพงษ์และ ญาธิปอย่างตั้งใจ วีธราและโยษิตาก็เดินไปที่ประตู ในตอนนี้ใบหน้าของวีธราซีดเซียว ริมฝีปาก ซีด ดู ไปแล้วเหมือนอ่อนแอไร้เรี่ยวแรง และเหมือนกับ เป็นโรคร้ายแรงอะไร

วีธราไม่ได้เจ็บปวดอะไร แต่เพื่อจัดการกับรพีพงษ์ เธอเลยจําเป็นต้องแสร้งทำเป็นเจ็บป่วย ใบหน้าที่ ขีดเซียวก็แค่การแต่งหน้าเอง

“ไอ้เศษสวะนี่กล้าแข่งหน้ากับท่านอาจารย์ญาธิป ไม่รู้ว่าไปเอาความมั่นใจนี้มาจากไหน ทำไมฉันถึงได้คลอดลูก หยิ่งผยองและงมงายแบบนี้ออกมาได้ ตอนนั้นไม่น่าคลอดมันมาออกมาเลย วีธราขมวด วแล้วมองไปร พงษ์ที่อยู่ในห้องโถง สีหน้าเต็มไป วยความไม่พอใจ

“พี่อย่าพูดแบบนี้ ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นลูกชายของ พี่ และเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของพี่นะ”โยษิตาที่อยู่ ข้างๆกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ฉันไม่มีเลือดเนื้อเชื้อไขแบบนี้ มันเกิดมาจากการ ถูกบังคับ เขาเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของนนทภู ชาตินี้ ทั้งชาติฉันก็ไม่ยอมรับว่ามันเป็นลูกชายของฉัน ฉันมี ลูกเพียงแค่คนเดียว นั้นก็คือจักรพันธ์ของฉัน วีธรา กล่าว

ครั้งนี้โยษิตาหัวเราะ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไร

“ใช่แล้ว วันนี้ฉันให้เธอจัดการข้าวปลาอาหาร เตรียมเสร็จแล้วหรือยัง? วันนี้ยังไงพวกเราก็ต้องจับ ตัวมันไว้ให้ได้ รอพรุ่งนี้ค่อยส่งตัวมันให้กับหอการ ค้าสมน. ฉันไม่ต้องการให้จักรพันธ์อยู่ในห้องใต้ดิน อีกต่อไป วิธราถาม

“เตรียมเสร็จแล้ว รอแค่ให้รพีพงษ์มาหาพี่ เราก็สามารถลงมือกับเขาได้ ฉันเดาว่าเล่นเกมนี้เสร็จ น่าจะไปหา “โย ตากล่าว

วีธราเบะปาก แล้วพูด: “ถึงยังไงมันก็ไม่สามารถ ชนะท่านอาจารย์ญาธิปได้ ตอนนี้ฉันกลับไปเตรียม ตัวก่อน แค่คิดว่าฉันต้องแสร้งทำเป็นแม่ต่อหน้าไอ้ เศษสวะนี้ ก็รู้สึกคลื่นไส้

เมื่อพูดจบ หล่อนก็หันหลังและออกจากที่นี่ไป

โย ตาหันกลับไปมองรพีพงษ์ในห้องโถง บน ใบหน้าก็แสดงรอยยิ้มออกมา จากนั้นก็ออกจากที่นี่ ไป

รพีพงษ์จ้องไปที่กระดานหมากรุกอย่างตั้งใจ เขา รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าระดับของญาธิปอยู่ห่างจาก ระดับของนวัสสัยมาก ญาธิปสามารถกลายเป็น ผู้เล่นหมากรุกระดับประเทศได้ ก็ต้องไม่ใช่คน ธรรมดาอย่างแน่

ความเข้าใจในต่อศิลปะหมากรุกของรพีพงษ์นั้น ไม่ง่ายอย่างที่ทุกคนคิด หลังจากใช้เทคนิคเล็กน้อย กับญาธิป รพีพงษ์พบวิธีการเล่นของญาธิป แม้ว่าจะ เป็นเรื่องยากที่จะเอาชนะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปได้เลย

การที่คนสองคนเล่นหมากรุก มันเหมือนกับการ ปะทะกันระหว่างความคิดของคนคนสองคน ที่มี ความคิดและบุคลิกภาพที่แตกต่างกัน และเมื่อเล่น หมากรุกจะมีรูปแบบที่แตกต่างกัน

ความสามารถของรพีพงษ์สามารถเพียงพอช่วย เขาได้ในเวลาสั้นๆ เพื่อหาจุดอ่อนของฝ่ายตรงข้าม และสามารถโต้กลับได้พร้อมๆกัน เพียงแค่ต้องหา วิธีการที่เหมาะสมเท่านั้น ไม่มีทางที่คู่ต่อสู้จะชนะได้

ญาธิปเป็นผู้เชี่ยวชาญในเกมหมากล้อม แต่ก็เป็น เพราะชื่อเสียงของเขาแล้ว ทำให้เขามีบุคลิกภาพที่ หยิ่งผยอง สิ่งนี้ทําให้สนใจศักดิ์ศรีของตัวเอง ดังนั้น ในการเล่นหมากรุก เขาจะพยายามใช้กลวิธีเคล็ด ลับ ยาก มาจัดการกับคู่ต่อสู้ของตัวเอง

และคนที่แข่งขันกับเขา ก็เป็นคนมีระดับความ สามารถที่ยอดเยี่ยม และความสามารถเก่งมากเช่น กัน คนเหล่านี้จะไม่ใช้เทคนิคด้านข้าง

สิ่งนี้ทําให้เขาไม่สามารถรับมือกับพวกเทคนิคด้านข้างได้ เมื่อเวลาผ่านไป ถูก ปอยู่เหนือ สถานการณ์ จะมีช่องโหว่บางอย่าง เมื่อฝ่ายตรง ข้ามใช้เทคนิค านข้าง เขาจะไม่สามารถปัดป้องได้

วิธีการในตอนนี้ของรพีพงษ์ คือการใช้เทคนิคด้าน ข้างกันเพื่อปิดล้อมญาธิป

ในพจนานุกรมของรพีพงษ์ ยุติธรรมและความ ชื่อสัตย์ก็ไม่มีอะไรที่แตกต่างกัน เพียงแค่สามารถ ชนะ ก็คือราชา ไม่มีใครสนใจว่าคุณชนะมาได้ยังไง ทุกคนสนใจว่า ผลสุดท้ายเป็นยังไง

“เทคนิคด้านข้าง ความสามารถระดับนี้ก็ยังคิดว่า จะเอาชนะฉันได้อีก ตลกสิ้นดี”ญาธิปค่อนข้างดูถูก เทคนิคของรพีพงษ์

รพีพงษ์ไม่ได้พูดอะไร แต่วางแผนเทคนิคกลยุทธ์ ของตัวเองอย่างรอบคอบ และหมากทุกเม็ดมีผลต่อ การเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์ทั้งหมด

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ญาธิปขมวดคิ้วคิ้ว ความสงบก่อน หน้านี้ของเขาหายไปนานแล้วอย่างไร้ร่องรอย ตอน นี้ใบหน้าของเขา มีแต่ความกังวลและตื่นตระหนก

รพีพงษ์สงบนิ่งเซนเคย ทุกปรดของหมากรุก สามารถทําให้ญาธิปคิดเรื่องนี้เป็นเวลานาน มาถึงใน ระดับนี้แล้ว เป้าหมายของเขาก็สําเร็จแล้ว

ในเวลานี้ผู้คนรอบข้างที่เฝ้าดูการต่อสู้อยู่ก็เงียบ เช่นกัน ในตอนเริ่มแรก พวกเขายังคงคุยกันว่ารฟ้ พงษ์จะใช้เวลาแค่ในการพ่ายแพ้ให้กับญาธิป แต่ต่อ มา พวกเขาก็พบว่า รพีพงษ์มีความสามารถเพียง พอที่จะอยู่ในระดับเดียวกันกับญาธิป

แม้แต่ด้านหลัง รพีพงษ์ก็มีแนวโน้มที่จะปิดล้อม ญาธิปได้ ซึ่งทําให้ทุกคนประหลาดใจ

ญาดาจ้องมองไปที่รพีพงษ์อย่างไม่เชื่อ ตอนนั้น เธอยังพูดว่ารพีพงษ์ไม่มีทางชนะญาธิปได้ แต่ตอนนี้ เธอไม่กล้าที่จะพูดเช่นนี้แล้ว

ที่สําคัญเธอเริ่มรู้สึกผิดต่อพีพงษ์ขึ้นมาเล็กน้อย เธอรู้ตัวดีว่าหลายปีมานี้ตัวเองเข้าใจผิดรฟ์พงษ์มา โดยตลอด

เธอมองว่าหมากล้อมเป็นสิ่งที่ตัวเองแสวงหามาโดยตลอด และแสดงความสามารถที่น่าฟังออกมา จากในการเล่นหมากล้อม ในตอนนั้นรพีพงษ์ถูก บไล่ออกจากตระกูลลัดดาวัลย์ และมีข่าวด้านลบ มากมายออกมา ทําให้เธอได้รับผลกระทบจากข่าว เหล่านี้ และถูกตักเตือนจากผู้คน ญาตาเริ่มรู้สึกว่า รพีพงษ์ไม่คู่ควรกับเธอ

จนถึงตอนนั้นรพีพงษ์เอาชนะนวัสสัยได้ ญาดา รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเพราะโชคช่วย

แต่ตอนนี้รพีพงษ์และญาธิปอยู่ในระดับเดียวกัน ซึ่งทําให้อคติในใจของเธอ เริ่มคลายลง

ทุกคนจ้องไปที่กระดานหมากรุกด้วยการกลั้นลม หายใจ และดูเหมือนว่า เกมนี้กำลังจะจบลง

ญาธิปวางเม็ดหมากรุกลง มีความวิตกกังวลในใจ เขาไม่มีการใช้กลยุทธวิธีการใดๆแล้ว

รพีพงษ์มองไปยังที่ชิ้นส่วนหมากรุกของญาธิปที่ วางลง ใบหน้าก็แสดงรอยยิ้มตามที่คาดการณ์ไว้ แล้วออกมา จากนั้น เมื่อตัวเม็ดหมากรุกวางลง เขาก็ ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ และพูดเสียงดัง