บทที่175 ซรินทร์ทิพย์ที่สิ้นหวัง

เห็นท่าทีของอารียาที่หนักแน่นนั้น นกทีป์ก็รู้สึกจน ปัญญา ตอนที่เขาพูดว่าจะไล่อารียาออกนั้น ก็ไม่ได้ ให้เกียรติใดๆกับเธอ

“อารียา แกนี่มันคนอกตัญญู ตอนนี้ตระกูล ฉัตรมงคลเจอวิกฤต แกแม้แต่ปัญหานี้ก็ไม่คิดที่จะ ช่วย คุณปู่เลี้ยงแกเสียข้าวสุกจริงๆ” ชรินทร์ทิพย์ โมโหเกรี้ยวกราด

“ถูก ตระกูลฉัตรมงคลเลี้ยงไอ้คนอกตัญญูไว้” ธายุ กรก็กล่าวออกมา

อารียาหัวเราะขึ้นมา เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าคน พวกนี้จะหน้าด้านได้ถึงขั้นนี้ เมื่อกี้แต่ล่ะคนยังพูดว่า เธอกับตระกูลฉัตรมงคลไม่มีสัมพันธ์ใดๆต่อกันอีก ต่อไป ตอนนี้กลับมาว่าเธออกตัญญู

“ชรินทร์ทิพย์ เหตุการณ์ในครั้งนี้เธอเป็นผู้ก่อเรื่อง ขึ้นมาเพียงผู้เดียวเท่านั้น ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับฉันเลยสักนิด พูดได้ว่า ทุกคนที่อยู่ที่นี่ติดร่างแห เธอไปด้วย แกยังมีหน้ามีมากล่าวหาคนอื่นอีก?”

“การตัดขาดความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับตระกูล ฉัตรมงคล ก็เป็นแกนั่นแหละที่บีบบังคับ ตอนนี้แก กลับว่าฉันว่าอกตัญญู แต่ยังไงฉันก็ต้องขอบคุณแก จริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะแก เกรงว่าฉันก็ต้องช่วยแบ่ง ภาระแปดสิบล้านนด้วยกัน”

อารียามองไปที่บรินทร์ทิพย์อย่างหัวเราะเยาะเย้ย

ความจริงทุกคนกำลังจะว่ากล่าวอารียาตามริน ทร์ทิพย์แล้ว แต่เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ก็กลับลำ ทันที ผู้ร้ายของเรื่องนี้จริงๆก็คือชรินทร์ทิพย์ ไม่มี ส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับอารียาเลย

อารียาตัดความสัมพันธ์กับตระกูลฉัตรมงคล ก็เป็น เพราะชรินทร์ทิพย์บีบบังคับ เค้าไม่ออกเงิน ก็เป็นสิ่ง ที่ถูกต้อง

ทุกคนเอาต้นเหตุของเรื่องไปที่ชรินทร์ทิพย์ทันที

“ชรินทร์ทิพย์ แกหยุดว่าคนอื่นได้แล้วแกรีบๆบอก มาเหอะ แปดสิบล้านนี้ จะเอาไงกันแน่!”
* อีกนิดเดียวเกือบจะถูกแกทําให้ไขว้เขวแล้ว แปดสิบล้าน ทําไมพวกเราต้องช่วยรวบรวม นี่เป็น ความผิดของแกเอง ครอบครัวแกควรจะเอาทุกสิ่ง ทุกอย่างไปขายแล้วรวบรวมเอา”

“ครึ่งค่อนชีวิตของฉันยังไม่ทันได้เสพสุขเลย ก็ ต้องถูกแกตุ่นเข้าให้แล้ว แกอย่าคิดจะเปลี่ยนเรื่อง คุย!”

ชรินทร์ทิพย์ตกใจขึ้นมาทันที ไม่คาดคิดว่าทุกคน จะไม่ด่าอารียาเหมือนกับที่เธอค่า แต่กลับเริ่มมาว่า กล่าวเธอแล้ว

เธอมองไปที่อารียาอย่างเกลียดชัง แล้วหันไป มองทุกคน แล้วกล่าว “ตอนนี้เป็นวิกฤตของตระกูล ฉัตรมงคล พวกแกควรจะเอื้อมมือเข้ามาช่วย หรือ พวกแกอยากให้คุณปู่รับผิดชอบแปดสิบล้านคน เดียว?”

ทุกคนคาดไม่ถึงว่าชรินทร์ทิพย์จะหน้าด้านขนาดนี้ เกลียดเธอถึงขั้นอยากจะเอาน้ำกรอกปากให้ตายไป

เลย
ศศินัดดาและศักดาทั้งคู่เห็นเหตุการณ์กลับ ตาลปัตร ก็รู้สึกดีใจ นมาทันที เมื่อ ความตกต่ำที่ เกิดจากการที่อารียาถูกไล่ออกนั้นตอนนี้ได้ถูกลบ ออกหมดแล้ว

“สมน้ำหน้าจริงๆ ให้พวกแกสะใจได้ ก็ให้พวกแก ขมขื่นได้เช่นกัน” ศศินัดดากล่าว

อารียาไม่อยากได้ยินคนเหล่านี้ทะเลาะกันแล้ว แล้วเดินออกไปจากวิลล่าทันที

ศศินัดดาและศักดาเห็นดังนั้น ก็รีบเดินตามออกไป

ถึงแม้รู้ว่าจากไปตอนนี้นั้นค่อนข้างที่จะไม่ถูก ต้องอย่างชัดเจน เพราะศักดาก็เป็นลูกชายของนา ที’ แต่คิดดูแล้วช่วงหลายปีมานี้ของศักดาทำดีต่อ ครอบครัวเขา ศักดาก็ถือว่าไม่มีอะไรติดค้างแล้ว

อีกทั้งนาที เป็นคนผู้เองว่าจะตัดความสัมพันธ์กับ อารียา นี่ก็โทษเขาไม่ได้

ไม่สามารถร่วมสุข แต่กลับอยากให้ร่วมทุกข์ด้วย กัน นี่มันซึ่งเป็นเรื่องตลกขำขันอย่างมาก
“เคียงก่อน” เห็นครอบครัวอารยาทั้งครอบครัว กำลังจะเดินออก โย ตาก็ตะโกนออกมา

ทุกคนหันกลับไปดู ไม่รู้ว่าทําไมโยษิตาถึงให้อา ยาหยุดรอก่อน

ชรินทร์ทิพย์และธายุกรเห็นเหตุการณ์นี้ ก็หัวเราะ เยาะเย้ยขึ้นมา

“เค้าจะต้องหาเรื่องเธอเป็นแน่ เธอคิดว่าตัดความ สัมพันธ์กับพวกเราแล้วจะไม่มีปัญหาอะไรแล้วหรอ ฝันไปเถอะ” ชรินทร์ทิพย์กล่าว

ตอนนี้เธอถึงจุดที่หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าอารียา โชคร้ายเฉกเช่นเดียวกับเธอล่ะก็ เธอจะมีความสุข อย่างมาก

“หวังว่าคนของตระกูลลัดดาวัลย์จะไม่ปล่อยเธอ ไป ไม่งั้นถ้าเธอผ่านเรื่องนี้ไปได้ ก็ง่ายเกินไปสำหรับ เธอแล้ว” ธายุกรกัดฟันแล้วกล่าว

อารียามองโยษิตา ไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไร แต่เธอรู้ เพียงว่าความสัมพันธ์ของรพีพงษ์และโยษิตานั้นไม่ สามารถพูดตามใจได้ ดังนั้นจึงทำเป็นไม่รู้จักโยษิตา
ศศินัดดาจริงใจร้อนรุ่ม เธอยังกลัวผู้หญิงที่ตอน แรกตบเธอไปหนึ่งฉาคนี้อยู่ เ นโยษิตาเรียกให้พวก เขาอยู่ก่อน ในใจของเธอก็ตกใจชะงักงัน

โยษิตาเห็นมองอย่างเป็นมิตร หัวเราะพลางกล่าว ฉันมองเธอแล้วเจริญหูเจริญตามาก วัตถุโบราณ ” เหล่านี้ ให้เธอล่ะกัน

เมื่อธายุกรพวกนั้นที่เตรียมตัวจะหัวเราะเยาะเย้ย ได้ยินคำพูดขอโยษิตาแล้ว สีหน้าเปลี่ยนเป็นด้านชา ขึ้นมาทันที ใบหน้าของแต่ล่ะคนเริ่มดูไม่ดี

วัตถุโบราณที่ล้ำค่าเหล่านี้ล้วนราคาไม่ต่ำกว่าร้อย ล้านทั้งนั้น ชรินทร์ทิพย์ขายไปสองชิ้น อยากได้คืน มา ต้องแลกกับเงินแปดสิบล้าน ตระกูลฉัตรมงคล ทุกคนต้องโชคร้ายไปตามๆกัน

แต่ทว่าคำพูดเดียวของโยษิตา ที่จะมอบวัตถุ โบราณเหล่านี้ให้กับอารียา ทำให้ในใจพวกเขารู้สึก ไม่สงบขึ้นมาทันใด

ตอนแรกพวกเขาคิดว่า อารียาถูกไล่ออกจากตระกูลฉัตรมงคลนั้น ชีวิตในภายภาคหน้าจะต้องส ห้ดสากันอย่างแน่นอน

แต่ความพยายามในพริบตาเดียวกัน อารียาไป เพียงแค่ไม่ต้องรับผิดชอบแปดสิบล้านนี้ แล้วยังได้ รับวัตถุโบราณที่ล้ำค่ามากมายขนาดนี้ นี่เทียบกับ พวกเขาแล้ว ต่างกันราวกับฟ้าราวกับเหวกันเลยที เดียว

มีสิทธิ์อะไร คุณไม่ใช่พูดว่าฉันไม่คู่ควร กับของเหล่านี้ไม่ใช่หรอ เธอก็เป็นคนของตระกูล ฉัตรมงคลเหมือนกัน คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะเอาของ เหล่านี้ให้เธอ?” ชรินทร์ทิพย์ตาแดงกล่ำแล้วพูด

โยษิตาหันไปมองเธอ แล้วกล่าว “แกไม่คู่ควรจริงๆ แต่ฉันไม่เคยพูดว่าเธอไม่คู่ควรหนี ถ้าเด็กผู้หญิงคน นี้กับเธอยืนอยู่ด้วยกัน มาเปรียบเทียบกัน หรือแกจะ สงสัยในดวงตาที่เฉียบแหลมในการดูคนของฉัน?”

ชรินทร์ทิพย์หมดคำพูดในทันที เธอรับรู้ได้ถึง ความพ่ายแพ้ลึกๆในจิตใจ เธอแข่งกับอารียามานาน หลายปี แม้อารียาจะแต่งกับไอ้สวะรพีพงษ์นั้น เธอก็ ยังคงเทียบกับอารียาไม่ได้
อารียามองไปยังวัตถุโบราณเหล่านั้น ครุ่นคิดอยู่ สักพัก เวลา รีบข้างหน้า แล้วกล่าว “งั้น ฉัน ขอบคุณคุณแทนลูกสาวฉันล่ะกัน

โยษิตาให้บอดี้การ์ดสองสามคนนำเอาวัตถุโบราณ นั้นช่วยถือไปให้อารียา ศศินัดดากลัวว่าอารียาจะเอา จึงรีบดึงแขนเธอเดินออกไป บอดี้การ์ดพวกนั้น ก็เดินตามกันออกไป

รอให้อารียาออกไปแล้ว โยษิตาก็หันกลับไปดูทุก คนในตระกูลฉัตรมงคล แล้วกล่าว ฉันให้เวลาพวก แกหนึ่งวัน ถ้าหลังจากหนึ่งวันแล้ว ฉันยังไม่เห็นวัตถุ โบราณสองชิ้นนั้น ตระกูลฉัตรมงคลของพวกแก ก็ รอถูกลบชื่อออกจากเมืองริเวอร์ได้เลย

พูดจบ เธอก็หันหลังเดินออกไป

ตอนนี้ทุกคนของตระกูลฉัตรมงคลได้ล้อม ครอบครัวซรินทร์ทิพย์เอาไว้ แล้วก็โจมตีขับไล่พวก เขาไม่หยุด

ชรินทร์ทิพย์ถูกคนพวกนี้พูดจนรำคาญ แล้วตะโกน ออกมาว่า “คุณปู่พูดแล้ว เงินเหล่านี้ทุกคนช่วยๆกัน รวบรวม แล้วพวกแกมาเพ่งแต่ครอบครัวฉันทําไม”

ปัญหานี้เป็นสิ่งที่แกสร้างขึ้นมา แกมั่นหน้าอยู่ตรง นี้ ก” มีคนกล่าวออกมา

“ในบัตรฉันมีสิบล้านกว่า ฉันออกเยอะขนาดนี้แล้ว ที่เหลือพวกแถรวบรวมล่ะกัน” ชรินทร์ทิพย์นำบัตร นั้นของเธอออกมา

“แกจะบ้าหรอ! นี่เป็นเงินที่แกขายวัตถุโบราณไป ยังไงก็ต้องเอาออกมา” อีกคนตะโกนขึ้นมาอีก

“ยังไงครอบครัวฉันก็มีเงินเท่านี้แหละ พวกแกจะ ทำไงก็ทำ” ชรินทร์ทิพย์กล่าวด้วยใบหน้าที่ไร้ซึ่ง ความกลัวใดๆ

พรภาและคิมหัตต์ทั้งคู่รู้สึกว่าชรินทร์ทิพย์พูดแบบ นี้ก็ไม่ค่อยเหมาะสม แต่จะห้ามก็สายเกินไปแล้ว

“ในเมื่อแกหน้าด้านขนาดนี้ งั้นก็อย่าว่าพวกเรา ไม่เกรงใจล่ะกัน ครั้งที่แล้วพ่อแกพูดกับฉันว่า เขา ลงทุนในตลาดหลักทรัพย์สามล้านกว่า ให้เขาเอา เงินนี้ออกมา!”
ใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยความโกรธแค้น แล้วเริ่ม พูด งทรัพย์สินที่ครอบครัวชรินทร์ทิพย์แอบเอาไว้

“ร้าน ถนนศิวิไลซ์ของครอบครัวแก ต้องขาย!

“วันนั้นแม่แกบอกฉันว่าบ้านหลังเก่าของพวกแก ขายได้ล้านกว่า เงินก้อนนี้ต้องเอาออกมา”

แล้วยังมีเครื่องประดับบนตัวแกอีก ขายออกให้ ” หมด

“วันนั้นพ่อแกบอกฉันว่าบ้านแกยังเก็บพระเลี่ยม ทองเอาไว้ ตอนนี้ต้องเอาออกมาจํานํา!”

ชรินทร์ทิพย์มึนงงขึ้นมาทันที แม้แต่เธอก็ไม่รู้ว่าใน ครอบครัวเธอยังมีทรัพย์สินมากมายขนาดนี้

นกที ก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย ไม่คิดก็พอจะรู้ ทรัพย์สินพวกนี้ ต้องเป็นสิ่งที่คิมหัตต์แอบขโมยออก จากตระกูลฉัตรมงคลแน่ๆ
สีหน้าเขา งตึง แล้วกล่าว “ทําตามที่พวกเขา พูด ปัญหา นี้แกเป็นคนก่อ เอาสิ่งของที่มีค่าของ ครอบครัวแกไปขายก่อน เหลือเท่าไหร่ค่อยให้ทุก คนช่วยรวบรวม

คิมหัตต์มองไปที่บรินทร์ทิพย์อย่างไม่สบอารมณ์ กับการกระทำของเธอ ถ้าตอนนั้นเธอพูดจาสุภาพ สักหน่อย ก็น่าจะไม่จบแบบนี้

เค้าตบไปบนหน้าของชรินทร์ทิพย์โดยตรง แล้ว ด่าว่า “แกนี่มันไร้สมองจริงๆ ตอนนี้เป็นเพราะแก ครอบครัวของเราจะไม่มีอะไรกินกันอยู่แล้ว!”

ชรินทร์ทิพย์เกิดความมึนงง เธอคิดไม่ถึงว่าคน พวกนี้จะเล่นงานครอบครัวของเธอ เมื่อนึกถึงหลัง จากผ่านเรื่องนี้ไปแล้ว ครอบครัวของเธอก็จะไม่ เหลืออะไรซักอย่าง ในใจของชรินทร์ทิพย์เครียด ขึ้นมาทันที

แม้ว่าตอนนี้เสียใจ แต่ก็สายไปเสียแล้ว

หลังจากที่อารียาเดินออกจากวิลล่าของตระกูล ฉัตรมงคลแล้ว ก็เดินไปทางทรพีพงษ์อยู่
รพีพงษ์นั่งอยู่บนที่นั่ง ไม่รู้สึกเนื้อไม่รู้สึกตัวก็หลับ ไป อารียาเคาะกระจกเขาจึงตื่นขึ้นมา

ลงมาจากรถ รพีพงษ์มองไปที่อารียา แล้วถาม ” เสร็จแล้วหรอ?”

อารียาพยักหน้า จากนั้นรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ อด ไม่ได้ที่จะกอดรฟ์พงษ์ แล้วกล่าว “ฉันกับพวกเขา ตัดขาดความสัมพันธ์กันแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เรื่องของตระกูลฉัตรมงคล ก็จะไม่เกี่ยวข้องอะไร กับฉันอีก”

รพีพงษ์ โอบกอดอารียาไว้ แล้วกล่าว ” ไม่เป็นไร นะ คุณมีผมอยู่ จะไม่ให้คุณไม่ได้รับความไม่เป็น ธรรมใดๆ”

อารียาพยักหน้าอย่างจริงจัง ไม่เกิดความสงสัยใน คําพูดของรพีพงษ์แต่อย่างใด

พวกแกหยุดสวีทกันตรงนี้จะได้ไหม รีบเอาของ พวกนี้วางบนรถให้ฉันโดยเร็ว” ศศินัดดาพึมพำ

รพีพงษ์มองไป พบว่าบนพื้นได้วางวัตถุโบราณ เหล่านั้นที่ตอนแรกตระกูลลัดดาวัลย์ได้ให้ไป รู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย แล้วกล่าว “นี่มันเกิดอะไร

ขึ้น?

อารียาทั้งเอาวัตถุโบราณเหล่านั้นวางไว้บนรถ ทั้ง ยังเล่าให้รพีพงษ์ฟังถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวิลล่า

หลังจากที่รพีพง ได้ยินแล้ว หัวเราะพลางกล่าว ” นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาทำผิดแล้วต้องได้รับผลกรรมนั้น ครั้งนี้ชรินทร์ทิพย์ต้องไม่กล้าที่จะโวยวายอีกเป็นแน่

อารียาไม่ได้ใส่ใจในผลลัพธ์ที่ชรินทร์ทิพย์ได้รับ แต่กลับใส่ใจในความจริงเรื่องที่รพีพงษ์เป็นคนของ ตระกูลลัดดาวัลย์

“คุณ…….คุณคือคนของตระกูลลัดดาวัลย์จริง หรือ?” อารียากล่าว

รพีพงษ์หัวเราะแล้วหัวเราะอีก แล้วกล่าว “รอให้ กลับไปก่อนแล้วฉันจะบอกให้เธอฟัง เรื่องนี้ห้ามให้ พ่อกับแม่รู้” อารียาพยักหน้า แล้วนั่งลงบนรถ

วันนี้ ศศินัดดาอารมณ์ดี ดังนั้นจึงไม่ได้หาเรื่องร พงษ์ ตอนเดินทางกลับหัวเราะไม่หยุดตลอดทางขณะนี้เธอนึกถึงครั้งที่แล้วที่โฆษีตาไปบ้าน ของพวกเขาขึ้นมา ไปหารพีพงษ์ เธอรู้สึกแปลก ประหลาดขึ้นในใจ แล้วถามรพีพงษ์ “รพีพงษ์ คน ของตระกูลลัดดาวัลย์ที่ไปวิลล่าในวันนี้ก็คือคนครั้ง ที่แล้ว ไปหาแก แกกับเธอเป็นอะไรกัน?