บทที่171 ของข้างทางทั้งนั้น

ดงเย็น ในวิลล่าของบ้านรพีพงษ์

ศศินัดดาและแม่ของเจน พรภากำลังนั่งอยู่ด้วยกัน

บนคอของพรภากำลังใส่สร้อยทองเส้นหนึ่ง บนข้อ มือและนิ้วมือใส่เครื่องประดับที่เป็นทองประกายทั้ง นั้น แลดูมีชีวิตชีวา

ศศินัดดานั่งบนโซฟา ด้วยความอับอายเต็มบน ในหน้า บนร่างกายของเธอแม้แต่เครื่องประดับสัก อย่างยังไม่มี เทียบกับพรภาแล้ว แสดงออกอย่าง ชัดเจนว่าติดดินมากๆ

“นัดดา ฉันจะบอกอะไรให้เธอรู้ ตอนนี้เจนกตัญญู ต่อฉันจริงๆ ไม่เพียงซื้อเครื่องประดับมากมายขนาด นี้ให้ฉัน ยังวางแผนก็ซื้อวิลล่าสักหลังข้างๆพวกเธอ พวกเราวางแผนว่ารอให้ครั้งนี้ตระกูลลัดดาวัลย์มา สู่ขอก่อน แล้วจึงซื้อวิลล่า ยังไงในอนาคตเจนของ ฉันก็ต้องเป็นคนที่แต่งเข้าครอบครัวเศรษฐีอยู่แล้ว ที่อยู่อาศัยจะแย่ไม่ได้คุณว่าไหม” พรภากล่าวอย่างภูมิใจ

ศศินัดดารีบพยักหน้าแล้วกล่าว “ใช่ใช่ใช่ ควรจะ

ชื่อสักหลังจริงๆ”

พรภากำลังมองหาที่อับอายขายหน้าของศศินัดดา ในใจก็เกือบจะหัวเราะออกมา ก่อนหน้านี้ตอนที่ศศิ นัดดาจะซื้อวิลล่านั้น ตอนนี้เธอยังจำท่าทีที่อวดเก่ง ของศศินัดดาได้

ตอนนี้เห็นสภาพของศศินัดดาแล้ว ในใจพรภา รู้สึกได้ผ่อนคลายความโกรธลงบ้าง

“เออใช่ ให้คุณดูหยกนี่ของฉัน อันนี้ซื้อจากร้าน เครื่องประดับที่แพงที่สุดของเมืองริเวอร์ของเราเลย นะ ฉันจำได้ว่าร้านนั้นน่าจะชื่อร้านเครื่องประดับแสง ดาว เครื่องประดับที่นั่นล้วนแต่เป็นพวกระดับท็อป ทั้งนั้นเลยนะ หยกอันนี้ของฉันราคาหลายแสนเลย นะถึงจะซื้อมาได้

พรภาเห็นศศินัดดาไม่พูดกับเธอเรื่องวิลล่า ก็เลย กลับไปคุยเรื่องเครื่องประดับของตัวเองต่อ

ร้านเครื่องประดับแสงดาวที่เธอกล่าวถึงนั้น ก็คือร้านที่วันนี้รพีพงษ์พวกเขาไปมาพอดี

หลังจากที่ศศินัดดาได้ฟังคำพูดของพรภาแล้ว ก็ตาโตขึ้นมาทันที คาดคิดไม่ถึงว่าหยกนี้จะราคา หลายแสน

เธอนี่ชีวิตดีจังนะ มีลูกสาวที่ดีอย่างเจน อีกไม่ ” นานก็จะแต่งเข้าตระกูลลัดดาวัลย์แล้ว ซึ่งน่าอิจฉา จริงๆ ฉันไม่ได้แล้ว มีลูกเขยสวะอย่างรพีพงษ์ แม้แต่ เครื่องประดับแบบนี้ยังไม่มีเลย” ศศินัดดากล่าว อย่างไม่มีทางเลือก

ได้เห็นท่าทีนี้ของศศินัดดา ในใจพรภายิ่งสะใจ สิ่ง ที่เธออยากได้ยินที่สุด ก็คือศศินัดดาเห็นพ้องกับคำ พูดของเธอ

“ก็โอเคนะ เจนก็ถือว่าโชคดี หากไม่ใช่เพราะอารี ของเธอแต่งกับรพีพงษ์ บางทีตระกูลลัดดาวัลย์เค้า อาจจะชอบเธอก็ได้” พรภาตั้งใจพูดออกมา

ศศินัดดาถอนหายใจอย่างเสียอารมณ์ ถึงแม้รู้ว่า ครั้งนี้พรภาตั้งใจบีบเธอ แต่ในใจเธอก็รู้สึกว่าถ้าอารี ยาไม่แต่งงานกับรพีพงษ์จริงๆล่ะก็ คนที่ตระกูลลัด ดาวัลย์หมายปองนั้น ต้องเป็นลูกสาวของเธอแน่ๆ

“ใช่ล่ะ อารีล่ะ ทำไมไม่เห็นเธอ” พรภาถาม

“ตอนนั้นรพีพงษ์บอกว่าจะพาอารีไปซื้อเครื่อง ประดับให้ได้ ยังไม่กลับมาเลย คุณว่าสวะอย่างเขา จะซื้อของดีๆอะไรกลับมาได้ ฉันล่ะเบื่อที่จะว่าเขา ล่ะ” ศศินัดดากล่าว

พรภาแสดงออกถึงจิตใจที่รังเกียจทันที แล้วกล่าว “ก็จริงอยู่ ไม่มีอะไรดีจริงๆ เขาคงไม่พาอารีไปซื้อ ของริมถนนหรอกนะ นี่ลดคุณค่าของตระกูลเราลง เลยนะ”

“ถูก รอให้พวกเขากลับมา ฉันจะว่าเขาไม่หยุด” ศศิ นัดดากล่าว

ตอนนี้เธอรู้สึกว่าตนเองไม่มีความมั่นใจเอามากๆ ทำได้เพียงคล้อยตามคำพูดพรกา

“ใช่ จู่ๆฉันก็นึกออก ช่วงนี้เจนของฉันวางแผนจะ ซื้อรถอยู่นะ ได้ยินมาว่ารถคันนั้นของครอบครัวเธอ ราคาหนึ่งล้านกว่า? เจนของฉันคิดว่าจะซื้อเบนท์ลี่ย์ สักคน ถูกที่สุดก็สองล้านกว่านะ” พรภากล่าวต่อ
วินัดดาเกลียดจนอยากจะขุดหลุมเจาะดินหนี แล้ว ที่พรภามานี้ก็ตั้งใจที่จะมายั่วโมโหเธอ นั่งอยู่ ตรงนี้สักพัก เธอรู้สึกว่าตอนเองไม่ว่าจะเรื่องไหนก็ เทียบกับพรภาไปได้

แม่ พวกเรากลับมาแล้ว คุณช่วยออกมาถือของให้ พวกเราหน่อย ตอนนี้มีเสียงของอารียาดังออกมา จากนอกวิลล่า

ศศินัดดารีบยืนขึ้น ราวกับได้พบดวงดาวแห่งการ ช่วยเหลืออย่างไรอย่างนั้น แล้วรีบเดินออกไปข้าง นอก

ความจริงพรภายังอยากจะพูดกับอีกสักหน่อยว่า พวกเธอกำลังจะซื้อรถ ศศินัดดาออกไปแล้ว ก็ทำได้ แค่หุบปากเท่านั้น

ความจริงเรื่องการซื้อรถก็แค่ชรินทร์ทิพย์วันนั้น เอ่ยปากขึ้นมาเฉยๆเท่านั้นเอง วันนั้นพวกเขาผ่าน โชว์รูมรถยนต์พอดี ก็เข้าไปดูข้างในสักหน่อย ยังไม่ ได้ตัดสินใจที่จะซื้อจริงๆ

พรภาพูดแบบนี้ ก็แค่อยากให้ศศินัดดาอิจฉา เท่านั้น
“ไปดูว่าไอ้สวะรพีพงษ์ ออะไรมาบ้าง แล้วก็ฉวย โอกาสหัวเราะเยาะเย้ยพวกเขาไปด้วยเลย

พรภาพิมพ์ จากนั้นก็ยืนขึ้น แล้วเดินออกไปนอก วิลล่า

หลังจากที่ศศินัดดาถึงด้านนอกแล้ว เห็นรถที่จอด อยู่ด้านนอกไม่ใช่ของครอบครัวเธอ ก็นิ่งไปสักพัก

ตอนนี้พรภาก็เดินตามออกมา หลังจากที่เธอเห็นรถ ปอร์เช่คันนั้นที่จอดอยู่ที่ประตูแล้ว ก็ตกใจตาลุกวาว ขึ้นมาทันที

รถคันนี้ เหมือนกับรถวันนั้นที่เธอเห็นที่โชว์รูมรถ นั้นเลย พนักงานของโชว์รูมบอกกับเธอว่ารถคันนี้ คือปอร์เซ911 แล้วยังเป็นรถรุ่นท็อป ราคาสี่ล้านกว่า

รถคันนั้นของครอบครัวศศินัดดาไม่ใช่เลนจ์โล เวอร์ราคาล้านกว่าบาทหรอ? ทำไมถึงเปลี่ยนเป็น ปอร์เซสี่ล้านกว่าแล้วล่ะ?

พรภารู้สึกว่าสมองตัวเองเริ่มไม่ทำงาน
ใบหน้าของคลินัดดาก็เต็มไปด้วยความมึนงง ไม่รู้ ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น?

แล้วเธอก็ไม่รู้ราคาของเราค้นนี้ด้วย ในใจคิดว่าร พงษ์ได้พังรถคันนั้นทิ้งแล้วแน่ๆ แล้วเปลี่ยนรถที่ถูก กว่ากลับมา

“รพีพงษ์ รถนี้ทำไมเปลี่ยนแล้ว แกทำรถคันนั้น เสียแล้วใช่ไหม แล้วเปลี่ยนเอาของถูกกลับมา?” ศศิ นัดดารีบชักตาแล้วกล่าว

รพีพงษ์มองไปที่อารียา แล้วกล่าว “รถคันนั้นมี ปัญหานิดหน่อย ดังนั้นผมจึงเปลี่ยนเป็นรถคันนี้เลย

แกนี่มันไม่เอาถ่านจริงๆ รถคันนั้นเป็นรถหรูราคา ” ล้านกว่าเลยนะ รถห่วยแตกนี่จะราคาเท่าไหร่เชียว แกเอารถคันนั้นคืนกลับมาให้ฉันนะ!” ศศินัดดาโมโห เกรี้ยวกราด

พรภามองไปที่ศศินัดดา แล้วกล่าว “นัดดา เธอเป็น บ้าอะไร นี่มันปอร์เซ911เลยนะ ตั้งสี่ล้านกว่า รถของ ครอบครัวเธอค้นก่อนนั้นแค่ล้านกว่าเอง
หนัดดาตะลึงไปสักครู่ แล้วหายใจอย่างอื่น ตระหนกออกมา พูดอย่างตกใจว่า “อะไรนะ? รถคัน นี้สี่ล้านกว่า?!!”

พรภาพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก แต่สีหน้าเริ่ม เปลี่ยนไป

ครอบครัวเธอก็แค่พูดว่าวางแผนจะซื้อรถสักคัน แต่เพราะไม่อยากใช้เงิน เลยไม่ซื้อ ไม่คาดคิดว่าร พงษ์จะขับกลับมา นี่ทำให้เธอรู้สึกจิตใจไม่สงบเป็น อย่างมาก

“อารี รถคันนี้มันมีที่มาที่ไปยังไง? รถคันนี้เป็นของ ครอบครัวเรา?” ศศินัดดามองไปที่อารียา

อารียามองไปที่รพีพงษ์ แล้วกล่าว “ฉันไม่รู้จะ อธิบายคุณยังไงดี แต่ต่อไปรถของเราเปลี่ยนเป็น คันนี้แล้วจริงๆ”

ศศินัดดาเปลี่ยนเป็นยิ้มมีความสุขทันที แล้วหันไป พูดกับพรภา “เธอดูลูกคนนี้สิ ไม่คิดที่จะประหยัด เลย ออกไปหนึ่งครั้งก็เปลี่ยรรถกลับมาซะงั้น ฟุ่มเฟือยจริงๆเลย
พราหัวเราะอย่างเยือกเย็นเต็มใบหน้า ออก ชัดเจนว่าไม่มีความสุขเป็นอย่างมาก

“ลูกสาว เมื่อกี้เธอบอกให้ฉันมาช่วยเธอถือของ ถือ อะไรหรอ” ศศินัดดาหัวเราะแล้วเดินไปที่รถตรงนั้น

อารียาเอาเครื่องประดับที่อยู่ในกล่องเหล่านั้นหยิบ ออกมาทันที แล้วส่งให้ศศินัดดา

ศศินัดดาดูไปที่กระเป๋าใบใหญ่ใบน้อยนั้น ในใจคิด ของพวกนี้ต้องเป็นของข้างถนนแน่ๆ ไม่งั้นไม่มีทาง ซื้อมามากขนาดนี้ได้หรอก

“รพีพงษ์ ครั้งหน้าแกอย่างซื้อของข้างถนนกลับมา บ้านได้ไหม ถึงแม้มันไม่มีราคาแต่แกก็อย่าเก็บไว้ แล้วเอามาวางที่บ้านสิ” ศศนัดดากล่าวอย่างไม่พอใจ

แม่ คุณพูดอะไรของเหล่านี้ราคาแพงนะ คุณต้อง “ ถือให้ดี อย่าให้ร่วงหล่นล่ะ” อารียาเตือน

ศศินัดดาในปากแล้วในปากอีก แล้วกล่าว “ของที่ เขาซื้อ มันจะแพงได้ไง ฉันเห็นมันก็แค่ของริมถนนที่ราคาสิบยี่สิบหยวนทั้งนั้น แล้วยังเอากลับมาเยอะ ขนาด

ขณะพูด ศศินัดดาก็ถือของเดินเข้าไปในวิลล่า

นึกขึ้นได้ว่าพรภายังดูอยู่ตรงนี้ ศศินัดดารู้สึกเสีย ศักดิ์ศรีเป็นอย่างมาก

พรภาได้ยินศศินัดดาหาร พงษ์เรื่องซื้อของข้าง ทางกลับมาบ้าน ในใจก็รู้สึกดีขึ้นมานิดนึง

ฉันช่วยคุณถือล่ะกัน ซื้อมาเยอะขนาดนี้เลยหรอ ครั้งนี้รพีพงษ์คงจ่ายหนักมากเลยนะ” พรภาหัวเราะ พลางกล่าว

“ไม่ต้องไม่ต้อง เป็นของที่ไม่มีราคาทั้งนั้น นับถือ ไอ้สวะนี่จริงๆ ของแบบนี้เอามาไว้ที่บ้านทำไมตั้ง มากมาย เขาคงคิดว่าฉันจะไม่มีใส่จริงๆสินะ” ศศิ นัดดาฟีมฟ้า

พรภาเพ่งมองไปที่ถุงเหล่านั้น หลังจากที่มองเห็น โลโก้ที่ติดอยู่บนนั้นเหมือนกับโลโก้ที่ชรินทร์ทิพย์ ซื้อหยกให้เธอแล้ว ทันใดนั้นแววตาก็ลุกวาวขึ้นมา
น่ารําคาญจริงๆ ฉันว่าของพวกนี้โยนลงถังขยะไป เลยจะดีกว่า ดีกว่าเอาเข้าไปในบ้านหลายสายตา ของฉัน” ศศินัดดารู้สึกอับอายขายหน้าคน เอาหยิบ เอาถุงพวกนั้นโยนทิ้งขยะไปทันที

พรการีบเอ่ยปาก “เดี๋ยวก่อน!”

ศศินัดดามองไปที่พรภา แล้วกล่าว “พรภา คุณอย่า หัวเราะพวกเราอีกเลย รพีพงษ์เป็นคนยังไงคุณก็รู้ๆ อยู่ ของพวกนี้ฉันไม่ให้เขาซื้อเขาก็จะซื้อมาให้ได้

พรภากำลังเพ่งไปที่โลโก้บนถุงอย่างตั้งใจดู กล่าว อย่างตกใจว่า “นี่มันเครื่องประดับของร้านเครื่อง ประดับแสงดาวทั้งนั้นนี่ ดูแล้วไม่เหมือนของปลอม นะ ข้างบนนี้ยังมีป้ายห้อยด้วยนะ เครื่องประดับนี้

ราคาสองแสนกว่าเลยนะ”

ศศินัดดาตะลึงขึ้นมา แล้วรีบก้มหน้ามองลงไปดู ป้ายห้อยบนถุงเหล่านั้น พบว่าสิ่งของเหล่านั้นมีราคา สองสามแสนทั้งนั้น ไม่มีอันไหนราคาต่ำกว่าหนึ่ง

แสนเลย

“นี่เป็นของจริงทั้งหมดเลยหรอ? ถ้าเป็นของจริงทั้งหมด งั้นรวมๆก็เป็นราคาล้านกว่าๆเลยอ่ะลา” พระ ภากล่าวด้วยใบหน้าที่ตะลึง

หน้าของศศินัดดาก็ดูมึนงงไปตามๆกัน เธอรีบขว้า ถุงเหล่านั้นอย่างแน่นๆ ในใจยังแอบๆหวั่น หากเมื่อ ก็ธเธอเอาถุงเหล่านี้โยนลงไปในถังขยะจริง ก็ เหมือนกับโยนสิ่งของในราคาหลักล้านทิ้งเลยนะ

ศศินัดดาหันไปมองอารียาและรพีพงษ์ แล้วกล่าว “ของเหล่านี้ ราคาสูงขนาดนั้นจริงหรอ?”

อารียาถือถุงที่เหลืออยู่เข้ามา แล้วกล่าว “ไม่งั้นล่ะ ถ้าคุณอยากจะโยนพวกมันทิ้ง ก็โยนไปเถอะ ยังไง ข้างในก็มีของไม่น้อยที่ซื้อให้คุณ”

ศศินัดดาหายใจลึกๆ ยังไงเธอก็คิดไม่ถึง รพีพงษ์ กับอารียาจะซื้อของที่แพงมากมายขนาดนี้กลับมา เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝันไป

“พรภา คุณช่วยฉันดูหน่อยสิ นี่เป็นร้านเครื่อง ประดับที่เธอบอกว่าชื่อแสงดาวอะไรนั่นไหม? คง ไม่ใช่ของปลอมหรอกนะ ไม่แน่รพีพงษ์อาจจะซื้อมา หลอกๆฉันก็ได้นะ” ศศินัดดากล่าว
ในใจพรภา ก็รู้สึกสงสัยขึ้นมาเล็กน้อย แล้วรับถุง หนึ่งใบมาทันที แล้วมองของที่อยู่ในถุง หลังจากที่ เห็นสัญลักษณ์ห้ามลอกเลียนแบบข้างบนเหมือนกับ หยกอันนั้นของเธอแล้ว ร่างกายก็ชะงักสักครู่

“จริง…..ของจริง ของเหล่านี้เป็นของจริงทั้งนั้น ปลอมไม่ได้” พรภากล่าว

ศศินัดดาตื่นเต้นขึ้นมาทันที ไม่คาดคิดว่าของเหล่า นี้จะราคาแพงได้ขนาดนี้ รีบกอดถุงเหล่านั้นเอาไว้ แน่นๆแล้วเดินเข้าไปในวิลล่า

รพีพงษ์และอารียาก็เดินตามเข้าไปในวิลล่า แล้ว ยังเรียกพรภาที่ยืนตะลึงอยู่ตรงนั้นให้เดินเข้าไป พร้อมกันด้วย

ศศินัดดานำถุงเหล่านั้นทั้งหมดเปิดออกมาดู แล้ว เอาเครื่องประดับในนั้นออกมาดูทั้งหมด หลังจาก ได้ดูเครื่องประดับที่สวยงามอย่างหาที่เปรียบเหล่า นั้นไม่ได้แล้ว ดวงตาสองข้างของศศินัดดาไร้ซึ่งปฏิ กิริยาใดๆ

“ของเหล่านี้รพีพงษ์เป็นคนซื้อทั้งหมด?” ศศินัดดา

ถามอารียามองไปที่รฟ์พงษ์ แล้วพยักหน้า

ตอนขากลับรฟ์พงษ์ได้เน้นย้ำอารียาว่าห้ามพูด เรื่องของโยษิตาออกมา ดังนั้นอารียาจึงพูดว่าของ เหล่านี้รพีพงษ์เป็นผู้ซื้อ โยษิตาให้หรือรพีพงษ์ซื้อ ในสายตาของอารียา ก็มองว่าไม่ต่างกัน

ใบหน้าของศศินัดดาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ แล้ว กล่าว “อารี แกกำลังหลอกฉันอีกแล้ว เขาจะซื้อของ แพงแบบนี้ได้ยังไง?

คุณจะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่ คุณก็ไม่เชื่อว่ารพีพงษ์ ” ซื้อรถซื้อวิลล่าได้ ก็ไม่ใช่ว่าซื้อมาแล้วหรอ” อารียา กล่าว

ศศินัดดาคิดดูก็จริงอยู่ รพีพงษ์จะต้องมีเงินซ่อนไว้ อีกมากมายเป็นแน่ ดังนั้นเธอก็ไม่สงสัยอะไรอีก

เมื่อมีของเหล่านี้แล้ว ศศินัดดากีสะใจอย่างหาที่ เปรียบไม่ได้ เธอมองไปที่พรภา แล้วกล่าว “พรภา รีบมาดูหยกนี่ของฉันเร็ว สองแสนกว่า เทียบกับอัน นั้นของเธอ น่าจะไม่ดีเท่าของเธอนะ”

ใบหน้าพรภาเต็มไปด้วยความอับอาย หยกนั้นของเธอก็แค่แสนกว่าๆ แย่กว่าของดินตามาก

ขณะนี้ ตำแหน่งระหว่างเธอทั้งคู่เริ่มมีการสับ เปลี่ยนอีกครั้ง ครั้งนี้ศศินัดดาเป็นฝ่ายได้เปรียบ แล้ว

ในใจพรภาได้แต่กัดฟันไว้ ไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์จะ ซื้อของแพงเหล่านี้ได้ ในใจคิดว่าเงินเหล่านี้ต้องมา จากการที่อารียาทํางานเก็บสะสมไว้แน่ๆ

แล้วเธอยังสงสัยอีกว่าศศินัดดาตั้งใจแกล้งโง่ เส แสร้งทำเป็นไม่รู้ว่ารพีพงษ์จะซื้อของเหล่านี้กลับมา เพียงเพราะจะหัวเราะเยาะเย้ยเธอ

ผ่านไปไม่นาน พรกาก็อยู่ไม่ได้แล้ว รีบหาเหตุผลอ อกจากวิลล่า

ศศินัดดาเต็มไปด้วยความสะใจ แม้แต่ตนเองก็คิด ไม่ถึง วันนี้จะเกิดสถานการณ์กลับกันเช่นกัน เหมือน ตบหน้าพรภาอย่างรุนแรง

“ลูกสาว ต่างหูคู่นี้ไม่เลว ฉันขอนะ” ศศินัดดาหยิบ ต่างหูหนึ่งคู่ไป
รพีพงษ์เห็นดังนั้น รีบแย่งกลับมาทันที แล้วกล่าว “อารียาชอบต่างหูคู่นี้ อย่างอื่นคุณเลือกได้ตาม สบาย ต่างหูคู่นี้ไม่ได้”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ