บทที่ 166 แกทําฉันผิดหวังมากจริงๆ

รพีพงษ์ได้ยินตระกูลลัดดาวัลย์กี่คำนี้ ก็คาดเดาได้ ทันทีว่าต้องเป็นเรื่องที่โยษิตาสร้างขึ้นไว้แน่ๆ

วันนั้นเขาพูดกับโยษิตาว่าให้เธอเอาของที่ให้ ตระกูลลัดดาวัลย์กลับมา โยษิตาตอบตกลงแล้ว รพี พงษ์คิดว่าโยษิตาจะจัดคนมาเอา ตอนนี้ดูแล้ว เธอ อาจไม่อยากให้เรื่องนี้จบแบบง่ายๆ

ตระกูลลัดดาวัลย์คือตระกูลขุนนางใหญ่ ทุกเรื่อง ล้วนต้องมีพิธีรีตรอง ต่อให้เป็นการเอาของกลับ ก็ ต้องทำให้ยิ่งใหญ่สักนิด

วันนั้นบุษบากรไม่ได้บอกอารียาว่ารพีพงษ์คือคน ของตระกูลลัดดาวัลย์เมืองเกียวโต

เธอและรพีพงษ์เดินไปข้างใน แพลนไว้ว่าจะเอา สัญญาของโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ให้นาทีปั

ธายุกรและชรินทร์ทิพย์ทั้งคู่เห็นรพีพงษ์และอารี ยามาแล้ว ยิ้มอย่างเย็นชาต้อนรับทันที
“แกยังมีหน้ามาบ้านคุณ อีกหรอ หรือ แกอยากจะให้คุณ เมื่ออยู่ต่อหน้าคนหมู่มาก ตำแหน่งผู้จัดการของแกคืน? หากฉันเป็นแก ฉัน ต้องเลือกช่วงเวลาที่ไม่มีคนมาสารภาพผิด” ชรินทร์ ทิพย์หัวเราะพลางกล่าว

ฟังความหมายของเธอ เหมือนแน่ชัดแล้วว่าอารียา ไม่ได้เคลียร์เรื่องสัญญาของโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮ มา แต่อย่างใด

“สารภาพผิด? ทำไมฉันต้องสารภาพผิด? แกรู้ เรื่องที่ฉันตกลงกับโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ไม่ได้ หรอ?” อารียากล่าว

ธายุกรยิ้มอย่างดูแคลน แล้วกล่าว “พวกเรารู้อยู่ แล้ว เมื่อวานฉันได้พูดกับผู้จัดการโรงงานโสรธัส แล้ว แกคิดว่าเขาจะยอมทิ้งราคาที่เพิ่มขึ้นหนึ่งเท่า ของฉัน แล้วไปคุยราคาน้อยกว่าหนึ่งเท่าของแก หรอ?

“ไหนๆแกพูดว่าแกตกลงเสร็จแล้ว งั้นสัญญาของ แกล่ะ? อารียาถาม

กรอับอายชั่วขณะ ความจริงเมื่อวานเขาอยากให้ผู้จัดการโรงงานโสรธัสเซ็นสัญญา แต่เขา บอกว่าโรงงานตอนนี้เป็นชื่อของลูกชายเขา หากจะ เป็นสัญญาต้องรอสองวัน

“รอสองวันจะเซ็นสัญญา อารียา แกไม่ต้องมาหัว แข็งเสแสร้งตรงนี้ ครั้งนี้แกไม่เพียงจะโดนไล่ออก จากบริษัท แล้วยังถูกไล่ออกจากตระกูลฉัตรมงคล!” ธายุกรหัวเราะดูแคลนแล้วกล่าว

จากนั้นเขาและชรินทร์ทิพย์ก็เดินไปข้างๆของนก

“คุณปู่ อารียาและรพีพงษ์มาถึงแล้ว” ธายุครกล่าว

นาที พยักหน้า จากนั้นก็เคาะโต๊ะแล้วเคาะโต๊ะอีก ให้ทุกๆคนอยู่ในความเงียบสงบ

“วันนี้เรียกทุกๆคนมา มีสองเรื่องที่ต้องการจะ ประกาศ” นาที กล่าว สีหน้าดูแล้วไม่เลว ราวกับมี เรื่องที่ทําให้คนมีความสุข

ทุกๆคนมองไปที่นกทีป์ กำลังรอเขาประกาศเรื่องที่

อยากพูด
“เรื่องแรก เรื่องของบริษัทพวกเราจัดหาโรงงาน วัสดุก่อสร้าง อารียาและธาตุกรทั้งคู่ได้พนันกันเอา ไว้ อารียาพูดว่าจะยังให้โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ จัดหาตามเดิมแต่ราคาต้องต่ำกว่าท้องตลาดหนึ่ง เท่า ธาตุกรรู้สึกไม่เหมาะสม ดังนั้นจึงไปคุยเรื่องนี้ เช่นกัน

ผู้คนได้ยินคําพูดของนกทีป ล้วนก็หัวเราะอารียา

“ฉันไม่ได้ยินผิดใช่ไหม เธออยากให้เค้าจัดหาวัสดุ ก่อสร้างให้โดยอยากได้ในราคาต่ำกว่าท้องตลาด อีกหนึ่งเท่า เกรงว่าจะเป็นแค่ความฝันนะ”

เธอเป็นผู้จัดการที่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี คาดไม่ถึงว่า จะพูดเรื่องใหญ่แบบนี้ออกมาได้ คงไม่ได้ตั้งใจเป็น ศัตรูกับคุณปู่หรอกนะ”

“หากเธอสามารถต่อรองราคานี้ได้สำเร็จก็ถือว่า ผีหลอกแล้วล่ะ คนในโรงงานวัสดุก่อสร้างไม่ใช่คน ป่าซักหน่อย”

นาที เคาะโต๊ะอีกครั้ง ให้ทุกคนอยู่ในความเงียบสงบ

*ได้ล่ะ ไหนบอกผลลัพธ์ที่พวกแกได้ไปคุยมา นาที กล่าว

ธายุกรรีบก้าวไปข้างหน้า แล้วกล่าว “คุณปู่ เมื่อ วานผมได้คุยกับผู้จัดการโรงงานโสรธัสแล้ว เขา ยินดีที่จะจัดหาวัสดุก่อสร้างให้พวกเราต่อไป แต่ ราคาต้องเพิ่มขึ้นหนึ่งเท่า นี่ต้องโทษอารียา ต้องการ กดราคาเค้า ไม่งั้น พวกเราก็ลําบากในการจับจ่าย ใช้สอยที่นั่น

ทุกคนได้ยินคําพูดของธากร ต่างว่ากล่าวอารียา ในเวลาเดียวกันก็ชื่นชมธายุกรว่ายอดเยี่ยม

นาที พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก มองอย่างเยือก เย็นไปที่อารียา แล้วกล่าว “อารี แกยังมีอะไรที่จะพูด อีก รายุคุยกับเค้าสําเร็จแล้ว ทางแกตกลงไม่สําเร็จ แน่นอน ต่อจากนี้ไป เรื่องของบริษัท แกไม่ต้องเข้า มาวุ่นวายแล้ว แล้วก็อย่าลืมเรื่องที่แกตกลงกับธาตุ

อารียาก้าวไปข้างหน้าทันที แล้วกล่าว “คุณปู่ เขา ตกลงกับโสรธัสแล้ว ไม่ได้หมายความว่าฉันคุยไม่สำเร็จ โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ได้ส่งสัญญามา ให้ฉันแล้ว พวกเขาจะจัดหาวัสดุก่อสร้างให้พวกเรา ต่อไปในราคาที่ต่ำกว่าท้องตลาดหนึ่งเท่า

ตอนกำลังพูด อารียานำสัญญายื่นให้ดู

“นี่เป็นไปไม่ได้ ธายุกรกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด “อารียา แกคิดว่าทุกคนเป็นคนบ้าหรือไง แกคิดว่า หลังจากผู้จัดการโรงงานโสรธัสตกลงกับฉันแล้ว ยังสามารถยอมรับราคาที่แกให้ได้หรอ? ยังจะเอา สัญญามาอีก ฉันว่าแกเป็นคนทำขึ้นเองมากกว่า

“โช่ แกอะบ้า เค้าไม่ได้บ้านะ ผู้จัดการโร งงานโสรธัสทําไมเค้าต้องยอมทิ้งราคาที่มากกว่า หนึ่งเท่า แล้วไปเซ็นสัญญากับแก แกชั่งดูถูกไอคิว ของทุกคนเหลือเกิน ชรินทร์ทิพย์พูดขึ้นมา

อารียาไม่ตื่นตระหนกเลยสักนิด แล้วกล่าว “ใคร บอกแกว่าผู้จัดการของโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ ยังเป็นโสรธัสล่ะ เมื่อวานผู้จัดการของโรงงานนี้ได้ เปลี่ยนคนแล้ว แกตกลงกับโสรธัสตียังไง ก็ไม่มี ประโยชน์

แกพูดมั่วล่ะ! ผู้จัดการโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮใช่จะเป็นใคร อารียา เพื่อจะ โกหกคุณปู่ แกไม่ต้องโกหกในเรื่องแบบนี้ ” พลางพูด

แกไม่เชื่อก็โทรศัพท์ไปถามดู สัญญานั้นของฉัน จริงหรือเท็จ แกถามโครงการสักหน่อยก็น่า จะรู้ล่ะ ตอนนี้โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์น่าจะเริ่ม จัดหาวัสดุก่อสร้างต่อแล้ว” อารียากล่าว

ธายุกรมีเซ็นส์ที่ไม่ค่อยดี เขาถือโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรไปหา

ไม่นาน มีคนรับสาย ธายุกรรีบกล่าว ” ผู้จัดการโร งงานโสรธัส มีคนพูดว่าเจ้าของโรงงานวัสดุก่อสร้าง ไม่ใช่คุณแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ฉันว่าน่าจะเป็นแค่ข่าวลือนะ?”

ปลายสายเป็นเสียงของพงศ์เทพ “โรงงานวัสดุ ก่อสร้างโฮมา ไม่ใช่ของตระกูลผมแล้ว ต่อไปนี้พ่อ ของผมก็จะไม่ทํากิจการด้านนี้แล้ว ต่อจากนี้ไปพวก คุณอย่าโทรมาอีกเลย

พูดจบ ก็ตัดสายไป
เพราะเมื่อสักครู่ไม่มีใครป เสียงพูดออกมา ดังนั้น เสียงที่ดังมาจากปลายทางจึงได้ยินกันอย่างชัดเจน

ทุกคนเงียบสงัดลงในทันที ไม่คาดคิดว่าสิ่งที่อารี ยาพูดนั้นเป็นความจริง

ใบหน้าธากรเต็มไปด้วยความแปลกใจ และ ใบหน้าที่ไม่เชื่อ

เขากลืนน้ำลาย แล้วหันหน้าไปที่นกทีป์ แล้วกล่าว “คุณปู่ ถึงแม้โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมา ไม่ใช่ของ โสรธัสแล้ว แต่เค้า ก็ไม่ควรที่จะจัดหาวัสดุก่อสร้าง ในราคาที่ต่ำกว่าท้องตลาดหนึ่งเท่าให้อารียานะ สัญญาฉบับนี้ต้องปลอมแน่ๆ

ขณะเดียวกันนี้เลขาของนกที ได้รับโทรศัพท์ แล้วกระซิบข้างหูของนกทีป์ “ท่านนกทีป์ แผนก โครง

การของบริษัทซันบีบเบิ้ล กรุ๊ปโทรมา ว่าโรงงาน วัสดุก่อสร้างโฮมา ได้กลับมาดำเนินกิจการตามเดิม แล้ว แล้วยังให้ราคาที่ต่ำกว่าท้องตลาดหนึ่งเท่า”
ทุกคนเริ่มถกเถียงกัน ส่วนส่งสายตานับถือไปที่

อารียา

ธายุกรมองอารียาอย่างไม่เชื่อ เขายื่นมือออกไป แย่งเอาสัญญานั้นมา มองเห็นชื่อผู้เซ็นสัญญาคือธ ฤตญาณ ก็ถาม ธฤตญาณนี่เป็นใคร โรงงานวัสดุ ก่อสร้างโฮมา เป็นโรงงานที่ใหญ่ขนาดนั้น ต้องไม่ ถูกสามัญชนธรรมดาไม่มีชื่อเสียงเรียงนามซื้อไป เป็นแน่ นี่คงเป็นการหลอกลวงแน่

นาที โมโหจนตัวสั่น แล้วกล่าว “ธายุกร เก็บปาก ของแกไว้ ธฤตญาณคือราชาปฐพีของเมืองริเวอร์ แกยังกล้าพูดว่าเขาไม่มีชื่อเสียงเรียงนาม

“แกคุยเรื่องร่วมมือทางการค้าไม่สำเร็จ แล้วยังหา ข้ออ้างมากมาย เทียบกับอารียาแล้ว แตกต่างกับแก มากเหลือเกิน แกทําฉันผิดหวังมากจริงๆ!