บทที่ 160 บอสใหญ่ที่อยู่เบื้องหลัง

“ธ … ธฤตญาณ ผมคิดไม่ถึงว่าเป็นคุณ ของ ผมเป็นแค่โรงงานเล็กๆ พี่ธฤตญาณปล่อยเราไป เถอะ อย่ามาเอาโรงงานของเราเลย

โสรธัสไม่ได้ใส่ใจกับสัญญาในมือของธฤตญาณ เพราะคิดว่าธฤตญาณอยากจะมาปล้นโรงงาน ของเขา จึงซื้อสำเนา อย่างธฤตญาณ แม้ว่าเขา ต้องการที่จะปล้นโรงงานของเขา เขาก็ทําอะไรไม่ ได้ เว้นแต่เขาจะตัดสินใจที่จะต่อสู้กับธฤตญาณจน ตายกันไปข้าง

ธฤตญาณหัวเราะและพูดว่า”ผมไม่ได้จะมาปล้น โรงงานของคุณ แต่เป็นเพราะโรงงานของคุณถูก โอนย้ายแล้ว ในสัญญาเขียนไว้ชัดเจนมาก ถ้าคุณ ไม่เชื่อคุณสามารถอ่านดู” โสรธัสรับสัญญามา และ อ่านอย่างละเอียด

จากนั้นร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นและสีหน้าของเขา โกรธจนเริ่มมีด

“พงศ์เทพไอ้สารเลว โอนย้ายโรงงานของผมจริงด้วย!” โสร สตวาดวยความโมโห “ไม่ได้ ผมต้อง

ไปคิดบัญชีกับเขา

ธฤตญาณยื่นมือออกไปเพื่อหยุดโสรธัสไว้และ กล่าวว่า “คุณควรส่งมอบโรงงานให้ผมก่อนดีกว่า เพื่อจะได้ไม่เสียเวลา”

โสรธัสมองไปที่ธฤตญาณด้วยใบหน้าเศร้าและพูด ว่า ” ธฤตญาณ โปรดเมตตาด้วยเถอะ พงศ์เทพ ไอ้เด็กคนนั้นมันไม่รู้เรื่อง เขาเป็นหนี้พี่ธฤตญาณ ส ใช่ไหม เขาเป็นหนี้ ธฤตญาณเท่าไหร่ผมจะชดใช้ ให้เป็นสองเท่าเลย แต่คุณอย่ายึดโรงงานของผม เลยนะ” โรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์เป็นโรงงานที่ทำ กําไรได้มากที่สุดของโสรธัส ขอเพียงแค่โรงงาน ยังอยู่ เขาจะมีเงินเข้าบัญชีอย่างสม่ำเสมอ ดังนั้น ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องรักษาโรงงานนี้ไว้

มันไม่ใช่เพราะเรื่องเงิน ผมก็มาทำให้คนอื่น คุณ ” พูดกับผมไม่มีประโยชน์หรอก” ธฤตญาณกล่าว

“ทําให้คนอื่น?ให้ใคร?” โสรธัสถาม

“ให้ผม” ในเวลานี้เสียงหนึ่งดังขึ้นและทุกคนก็หันหน้าไปมอง

รฟ์พงษ์เดินไปหาโสรธัสและจ้องมองเขาอย่างเย็น

“คุณเป็นใคร?” โสรธัสมองไปที่รพีพงษ์ ไม่ได้ รู้สึกว่าเขามีอะไรพิเศษ

“รพีพงษ์ สามีของอารียา” รพีพงษ์กล่าว

โสรธัสจ้องมองทันทีและพูดว่า “คุณเป็นสามีที่ ไร้ประโยชน์ของอารียา? คุณเป็นคนเซ็นสัญญานี้ หรือ?!

“ใช่” รพีพงษ์กล่าว

โสรธัสเดินเข้าไปผลักรพีพงษ์ทันทีและด่าว่า “ไอ้ ขยะ คุณกล้ามาแย่งโรงงานของผมเหรอ เก่งนักเห รอ!อย่างคุณเนี่ยนะจะมาเอาโรงงานของผม ฝันไป เถอะ! ผมจะบอก คุณนะ ตอนนี้คุณควรฉีกสัญญา นี้โดยเร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นผมจะทำให้คุณไม่ได้เห็น ดวงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้! ”

ทันทีที่โสรธัสพูดจบ ไตรทศก็เดินเข้าไปตบปากเราอย่างรุนแรง ทำให้เขากระแทกลงกับพื้น

โดยตรง

“ไอ้สัส ทางที่ดีคุณควรพูดอย่างสุภาพดีกว่า คุณ กล้าพูดอย่างนี้กับ รพีพงษ์ ผมว่าคุณไม่อยากเห็น ดวงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้!” ไตรทศต่า

โสรธัสมองไปที่ไตรทศด้วยสีหน้าไม่น่าเชื่อ คิดไม่ ถึงว่าเขาจะลงมือกับตนเองเพื่อไอ้ขยะนั่น

เขาไม่กล้าที่จะยั่วยุไตรทศ รีบคลานไปหารฤต ญาณและขอร้อง “พี่ธฤตญาณ รพีพงษ์คนนี้เป็นไอ้ ขยะไร้ประโยชน์ เขาจ่ายเงินให้คุณมาหรือไม่ ผม จะจ่ายสิบเท่าของราคาที่เขาจ่ายให้คุณ พี่ธฤต ญาณ โปรดช่วยผมจับมันไว้ เขามันแค่ไอ้ขยะ ไป คู่ควรที่จะได้รับการช่วยเหลือจากพี่ธฤตญาณหรอก

รฤตญาณยืนอยู่ที่เดิมและไม่ตอบสนองต่อคำพูด ของโสรธัส

ไตรทศได้ยินคําพูดของโสรธัส ต้องการสั่งสอน เขาอีก แต่รพีพงษ์ห้ามเขาไว้รพีพงษ์เดินไปหาโสรธัส มองลงไปที่เขาและ ถามว่า “วันนั้นคุณมือปลาหมึกกับภรรยาของผมใช้ ไหม?”

โสรธัสจ้องไปที่รพีพงษ์อย่างดุร้ายและกล่าวว่า ผมมือปลาหมึกกับเธอแล้วไง?คุณมันก็แค่ไอ้ขยะ แต่งงานกับเธอมานานแล้วยังไม่ทําอะไรเธอ ผมให้ เธอได้ลิ้มรสของความเป็นผู้หญิง คุณยังมีความคิด เห็นเหรอ?

ครั้งนี้ไตรทศไม่ได้ลงมือ รพีพงษ์กระโดดถีบไป ตรงหน้าอกของโสรธัส ร่างกายของโสรรัสถอย หลังไปประมาณห้าหรือหกเมตร อาเจียนออกมา เป็นเลือด

เขาจ้องไปที่รพีพงษ์ด้วยความหวาดกลัว คิดไม่ ถึงว่ารพีพงษ์จะมีพละกำลังมากขนาดนี้ “คนที่คิด จะอยากได้ภรรยาของผม ไม่ใช่นอนอยู่ในโรง พยาบาลก็นอนอยู่บนรถเข็น สิ่งที่คุณพูดไปนั้น ทำให้ผมโกรธมาก รพีพงษ์พูด

* คุณ … คุณจะทําอะไร?” โสรธัสมองไปที่รพีพงษ์ ด้วยความกังวล
รพีพงษ์ไม่ได้คุยกับเขาต่อ แต่หันไปมองรฤตญาณ

และพูดว่า “เขายอมรับว่าเราได้มอปลาหมึกกับอาชี ยา ดังนั้นมือและเท้าของเขาไม่ต้องเก็บไว้

รฤตญาณพยักหน้าทันทีและกล่าวว่า เรื่องนี้มอบ ไว้กับผม คุณไม่ต้องกังวล

ต่อไปคุณช่วยผมดูแลโรงงานนี้ เดี๋ยวให้ไออ้วน เข้ามาดูแลการเงินเงินทั้งหมด ต่อไปกำไรที่ได้ก็ เป็นของพวกคุณทั้งหมด รพีพงษ์กล่าวคือ

ธาตญาณพยักหน้าและไม่ปฏิเสธ

“โอเค ขายผมจัดการโครส ผมยังมีบางอย่าง ที่ต้องทำ ผมไปก่อนละนะ

หลังจากที่รพีพร พูดจบ เขาก็ออกจากโรงงาน วัสดุก่อสร้างโฮมาห์ ในเวลานั้นโยษิตาโทรมาหาเขา และบอกว่าเธอมีเรื่องอยากคุยกับรพงษ์

คิดว่าเป็นเพราะหลังจากถูกรพีพงษ์ตบครั้งที่แล้ว โยษิตารู้สึกไม่พอใจและต้องการหาเรื่องรพีพงษ์

แต่อยู่ในเมืองริเวอร์ รพีพงษ์ไม่ได้กลัวโยษิตาดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกังวล

แม้ว่าเขาจะไปเกียวโต ด้วยหลายๆอย่างใน ปัจจุบันของรพีพงษ์ เขาก็ยังคงไม่กลัวโยษิตา

หลังจากรพิพงษ์จากไป ธฤตญาณและไตรทศ เดินไปหาโสรธัส มองเขาด้วยสายตาเย้ยหยันและ

* คุณควรพูดพวกนั้นกับเขานะ นิสัยของเขาผม ก็รู้อยู่บ้าง บางทีหากคุณพูดดีๆกับเขา เขาอาจ จะยอมไม่ตัดขาหรือแขนของคุณก็ได้ แต่ตอนนี้ดู เหมือนว่าคุณไม่สามารถรักษาทั้งขาและแขนของ คุณไว้ได้ ธฤตญาณพูด

สีหน้าของโสรธัสซีดเซียว เขาไม่เข้าใจจริงๆว่า ทําไมมาเฟียอย่างธฤตญาณถึงเคารไอ้ขยะพร พงษ์ขนาดนี้

“พี่ธฤตญาณ คุณอย่าไปฟังไอ้ขยะนั่น เขาเป็น คนไร้ประโยชน์ ทำไมคุณถึงเชื่อฟังคำพูดของ เขา?* โสรธัสถามอย่างงงงวย

ไตรทศตบหน้าโสรธัสอีกครั้งและด่า “แม่งเอ๊ย ถ้าพีรพีพงษ์ไร้ประโยชน์ งั้นพวกเราก็ไม่ต้องมีชีวิตอยู่ แล้ว มันเป็นเพียงการปลอมตัวเพื่อตัวเองก็เท่านั้น”

ธฤตญาณยิ้มและมองไปที่โสรธัสและพูดว่า “ไม่ว่า ยังไง คุณก็จะต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่บนเตียงเท่านั้น ไม่ก็ผมอธิบายให้คุณฟังดีกว่า ให้คุณรู้ไว้บ้าง ต่อ ไปจะได้ไม่ต้องไปหาเรื่องรพีพงษ์

อ้านาจที่ผมมีตอนนี้ รพีพงษ์เป็นคนดันผมออก มา ผมก็แค่คนทํางานเบื้องหน้าให้เขา ส่วนเขา เป็นบอสตัวจริงที่อยู่เบื้องหลังต่างหาก ไม่เพียงแค่ พวกเราเท่านั้น แต่ในเมืองริเวอร์ ยังมีคนมากมาย ที่มาทำงานให้เขา แม้ว่าอำนาจของเราจะใหญ่แค่ ไหน มีเงินทองมากมายแค่ไหน ก็เป็นของคนๆเดียว เท่านั้น คนนั้นก็คือรพีพงษ์ เข้ใจไหม?” หลังจาก ที่ธฤตญาณอธิบายเสร็จ โสรสตัวสั่น เขาคิด ไม่ถึงว่ารพีพงษ์ภายนอกที่ดูเหมือนเป็นแค่ไอ้คนไร้ ประโยชน์จะมีภูมิหลังที่ลึกซึ้งเช่นนี้

“ผมแนะนำว่าคุณอย่าพูดเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย มิ ฉะนั้น มันจะไม่ใช่แค่แขนหักเท่านั้น ”

ธฤตญาณกล่าวอีกครั้ง มองไปที่ไตรทศ “คุณมาจัดการหน่อยเถอะ ผมจะให้ไออ้วนรับงานด้านการ

เงิน

ไตรทศพยักหน้าและเดินไปที่โสรธัสพร้อมกับยิ้ม

เยาะ

ใบหน้าของโสรธัสดุสิ้นหวัง ก้มกราบไตรทศ โดยตรง

“พี่ใหญ่ ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้วได้โปรดยกโทษให้ ผมเถอะ ผมจะไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอีกแล้ว ผม จะยกโรงงานทั้งหมดของผมให้พวกคุณ โปรด ปล่อยผมไปเถอะ ผมไม่อยากใช้ชีวิตครึ่งหลังบน เตียง” โสรธัสอ้อนวอน

“ ถ้ารู้แต่แรกว่าจะเป็นแบบนี้ ก็ไม่ควรยั่วยุ รพีพงษ์แต่แรกละ ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษตนเอง อย่างที่พีรพีพงษ์พูด ถ้าโลกนี้ยาเสียใจทีหลังและ ใช้ได้ผล งั้นจะมีกำปั้นไว้ทำไม?”

หลังจากที่ไตรทศพูดจบ เขาก็หักแขนและขาของ โสรธัสตามคำขอของรพีพงษ์โดยไม่พูดอะไร
เสียงของการฆ่าหมูดังขึ้นทั่วโรงงาน โรงงานวัสดุ ก่อสร้างโฮมาท์ ซึ่งทำให้ฝูงนกกระจอกบินหนี

โรงแรมหล่อ

รพีพงษ์เดินเข้าไปข้างใน เมื่อผู้จัดการด้านในเห็น รพีพงษ์ก็รีบวิ่งเข้าไปทักทายเขาทันทียิ้มและพูดว่า เจ้านายของเรากำลังรอคุณอยู่ชั้นบน คุณขึ้นไป ” เลย”

เมื่อมาถึงชั้นสองรพีพงษ์ก็เห็นโยษิตานั่งอยู่ริม หน้าต่าง จ้องมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างอย่างเหม่อ ลอย

ธนาตย์ยืนอยู่ข้างหลังเธอ นอกจากธนาตย์แล้ว ยังมีผู้ชายอีกสองสามคนที่มีสไตล์คล้ายกับธนาตย์ ดูเหมือนว่าหลังจากที่โยษิตาถูกตบครั้งที่แล้ว เธอ จะกลัวรพีพงษ์นิดหน่อย ออกจากบ้านจึงได้เพิ่มบอดี้ การ์ด

รพีพงษ์เดินไปหาโยษิตา นั่งลงตรงข้ามเธอยิ้ม และพูดว่า “คุณเรียกผมมา คุณต้องการแก้แค้นผมหรือบอดี้การ์ดจํานวนมากที่อยู่ข้างหลัง คงไม่

ธรรมดาสินะ”

โยษิตายิ้มให้กับรพีพงษ์และพูดว่า “คุณเข้าใจผิด แล้ว ครั้งนี้ฉันมาหาคุณ จริงๆแล้วฉันอยากขอโทษ คุณ”