บทที่ 149 ขอโทษ
ณ คลับรอยัล
วันนี้ชีพนนท์ได้ปิดที่นี่ เพื่อเชิญเหล่าคุณชายและ คุณหนูในเมืองริเวอร์มาร่วมงานปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้
ชีพนนท์ยืนอยู่ที่หน้าประตูลานจอดรถแล้วบ่น พิมพ์ออกมาอย่างเสียดาย “ถ้าวันนี้คุณรพีพงษ์ได้ มาร่วมงานปาร์ตี้ก็ดีสิ ฉันจะได้ต้อนรับเขาอย่างดี เพื่อชดใช้ความผิด
ขณะนั้นเองธีริทธิ์ขับรถแลนด์โรเวอร์เข้ามาในลาน จอดรถ หลังจากที่เขาลงมาจากรถก็รีบเดินเข้าไป กอดชีพนนท์ทันที
“พี่ชีพนนท์ วันนี้ได้เจอพี่ตัวเป็นๆ สักที พี่หล่อกว่า ในรูปเยอะเลย” ธีริทธิ์พูดแล้วหัวเราะออกมา
“ไอ้เด็กนี่ปากหวานนักนะ คิดไม่ถึงว่านายจะขับรถ แลนด์โรเวอร์ ดูไปแล้วญาตินายที่อยู่ที่นี่คงจะไม่ใช่ คนธรรมดาสินะ” ชีพนนท์เอ่ยขึ้น
“เทียบกับพี พนนท์ไม่ได้หรอกครับ
“นายจะพาเพื่อนมาด้วยไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมาคน เดียวล่ะ” ชีพนนท์ถามขึ้น
ธีริทธิ์หัวเราะแล้วพูดว่า “เดี๋ยวอีกสักพักเขาคงจะ มา ผมบอกในกลุ่มแล้วว่าให้พวกเขาทักทายกันก็พอ เราไปขับรถกินลมกันดีกว่า รถแลนด์โรเวอร์คงจะ
ไม่สบายเท่ารถสปอร์ตหรอก”
ชีพนนท์หัวเราะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาพาธีริทธิ์ ไปตรงที่จอดรถไว้ ทั้งสองขับรถออกไปกินลมชมวิว ข้างนอก
ธีริทธิ์หยิบมือถือออกมาแล้วส่งข้อความไปใน กลุ่มคนที่มาร่วมงานปาร์ตี้ในครั้งนี้ “พี่น้องทั้งหลาย อีกเดี๋ยวพี่เขยของผมจะมาร่วมงานปาร์ตี้ เขาคือ รพีพงษ์สวะแห่งเมืองริเวอร์ การที่ผมให้เข้ามาก็ เพื่อที่จะสั่งสอนเขา อีกเดี่ยวพวกพี่ช่วยผมจัดการ มันหน่อยแล้วกัน ให้มันรับรู้ว่าความอับอายเป็น อย่างไร”
คนในกลุ่มจํานวนมากรีบส่งข้อความตอบกลับมา
“รพีพงษ์ โอ้โห ฉันได้ยินมาว่าไอ้สวะนี่มันเป็นคนไม่ เอาไหน มันจะมาร่วมงานปาร์ตี้เหรอ”
“ฮ่า ฮ่า งั้นอีกเดี๋ยวก็มีอะไรสนุกๆ แล้วสิ ฉันล่ะชอบ แกล้งคนไม่เอาไหนแบบนั้นที่สุดเลยล่ะ เดี๋ยวฉันจะ ช่วยนายสั่งสอนมันเอง
“ธีริทธิ์นี่หาอะไรเล่นเก่งจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะเอา เขยของตัวเองมาให้พวกเราเล่น นายไม่กลัวมันจะ จัดการนายเหรอ”
ธีริทธิ์รีบส่งข้อความตอบกลับไป “มันก็แค่ไอ้สวะ จะกล้ามาจัดการอะไรผมล่ะ อยู่ในบ้านขนาดตดมัน ก็ยังไม่กล้าตดเลย พวกพี่จัดการมันตามสบายเลย
คนพวกนั้นต่างพากันบอกว่าจะช่วยธีริทธิ์จัดการให้ สําเร็จ
ส่วนชีพนนท์เอาแต่ขับรถจึงไม่ได้ดูมือถือ แต่ได้ยิน เสียงแจ้งเตือนดังตลอด เขาจึงถามขึ้นว่า “พวกนาย คุยอะไรกันเหรอ สนุกขนาดนั้นเชียว?”
ธีริทธิ์หัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรหรอกครับ ผม แค่หาอะไรสนุกๆ ให้ทุกคนเล่นน่ะครับ”
Bs
“พี พนนท์ อีกเดี่ยวให้ผมขับหน่อย ”
รพีพงษ์ รถมอเตอร์ไซค์มาถึงคลับรอยัล หลังจาก เข้าจอดมอเตอร์ไซค์ที่ริมถนนเรียบร้อยแล้วก็เดิน เข้าไปข้างใน
เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูก็มีรปภ.มากันเข้าเอาไว้
“นายทําอะไร รีบไสหัวไปซะ วันนี้มีคนปิดที่นี่ไว้ แล้ว จะเที่ยวก็ไปที่อื่น” รปภ.พูดอย่างไม่สบอารมณ์
รพีพงษ์ปรายตามองแล้วพูดว่า “ฉันมางานปาร์ตี้ที่
รปภ.คนนั้นมองรพีพงษ์ตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพูด ประชดออกมา “อย่ามาตลกไอ้น้อง ไม่ดูเสื้อผ้าที่ ตัวเองใส่บ้าง แกนึกว่าฉันไม่เห็นเหรอว่าเมื่อกี้แก มอเตอร์ไซค์มา? คนที่มาร่วมงานปาร์ตี้ในวันนี้คือ เหล่าคุณชายและคุณหนูที่มีชื่อเสียงแห่งเมืองริเวอร์ ทั้งนั้น แกคิดว่าตัวเองมีดีพอที่จะเข้าไปร่วมงานเห
รอ
“น้องชายฉันอยู่ข้างใน ถ้าไม่เชื่อนายก็ไปเรียกเขา ออกมา” รพีพงษ์พูดอธิบาย
รปภ.มีสีหน้าไม่เชื่อ จากนั้นจึงพูดว่า “อย่ามาทำ เป็นตีสนิทกับคนที่อยู่ข้างในเลย คนที่อยู่ข้างในนะ ถ้าไม่ใช่คนรวยก็เป็นคนมีชื่อเสียง พวกเขาจะมีญาติ เป็นคนจนๆ อย่างแกได้ยังไง รีบไสหัวไปซะ ไม่งั้น อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจนะ”
รพีพงษ์ขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่ารูปก.ที่คลับรอยัล จะ ดูถูกคนขนาดนี้ ที่มากันเขาไม่ให้เข้าไปก็เพราะการ แต่งตัวของเขา
เขากำลังจะหยิบมือถือโทรบอกธีริทธิ์
ขณะนั้นเองก็มีคนเดินออกมาจากข้างในสองคน ทั้งสองคนคือคนที่เล่นกับธีริทธิ์ คนหนึ่งชื่อ จารุวิทย์ ส่วนอีกคนชื่อ สหรัฐ
“นายคือรพีพงษ์สินะ?” จารุวิทย์พูดกับรพีพงษ์ เสียงดัง
รพีพงษ์พยักหน้าแล้วพูดว่า “ผมมางานนี้กับธีริทธิ์”
ฉันรู้แล้ว เริทธิ์บอกฉันแล้ว” จารุวิทย์พูดแล้ว
หัวเราะออกมา
เมื่อรปภ. ได้ยินคำพูดของจารุวิทย์ สีหน้าของเขาก็ เปลี่ยนไปในทันที คิดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะมาร่วมงาน นี้จริงๆ เมื่อครู่ท่าทีของเขาก้าวร้าวเป็นอย่างมาก ถ้า รพีพงษ์เอาเรื่องเขาต้องซวยแน่ๆ
เขารีบโค้งให้รพีพงษ์แล้วพูดด้วยท่าทีนอบน้อม ขอโทษด้วยครับคุณชาย เมื่อครู่ผมก้าวร้าวใส่คุณ
ขณะนั้นเองสหรัฐรั้งรปภ.เอาไว้แล้วแสยะยิ้มออก มา “ขอโทษเขาเรื่องอะไร
ผมเห็นเขาแต่งตัวธรรมดาเลยกันเขาไว้ข้าง นอก ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของพวกคุณ” รปภ.พูด อธิบาย
ถูกต้องแล้วที่นายกันเขาไว้” จารุวิทย์เอ่ยขึ้น
รปภ.มีสีหน้างุนงง ไม่รู้ว่าจารุวิทย์กับสหรัฐต้องการ จะสื่ออะไร
Ba
nd
“นี่คือไอ้สวะแห่งเมืองริเวอร์ มัน อรพีพงษ์ เขาไม่มี สิทธิ์จะเข้าไปร่วมงาน การที่นายกันมันไว้เป็นสิ่งที่ สมควรหาอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นนายไม่ต้องไปขอโทษ มัน” สหรัฐเอ่ยขึ้น
“รพีพงษ์ ให้ตายเถอะ ผมเคยได้ยินชื่อนี้ คนที่เกาะ ผู้หญิงกิน ไม่เอาการเอางานใช่ไหมครับ?” รปภ.รีบ เอ่ยการ
จารุวิทย์หัวเราะออกมา คิดไม่ถึงว่าขนาดรปภ.ยัง รู้จักชื่อของรพีพงษ์ นี่เขาไม่เอาไหนแค่ไหนกันนะ?
“ใช่แล้ว มันนั่นแหละ” จารุวิทย์เอ่ยขึ้น
รปภ.รีบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ถ้าคนนี้คือ รพีพงษ์ งั้นเขาก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว
“การที่รพีพงษ์ได้มาร่วมงานปาร์ตี้ก็เพราะเห็นแก่ หน้าเพื่อนของเรา ไม่งั้นใครจะไปสนใจไอ้สวะแบบ มันกันล่ะ” สหรัฐพูดอย่างไม่สบอารมณ์
รปภ.รีบพูดเสริมขึ้นมาว่า “คุณพูดถูกครับ คนแบบ มัน เทียบชั้นกับคุณไม่ได้เลยครับ”
Ba
รพีพงษ์มองทั้งสามคนแล้วขมวดคิ้วขึ้นจากนั้นจึง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกนายพูดพอแล้วหรือ ยัง?”
จารุวิทย์กับสหรัฐปรายตามองรพีพงษ์แล้วแสยะ
ยิ้มออกมา
โอ้ โอ้ ยังจะมาอีก ทําไม อย่าพวกเราพูดอะไรผิดไป?” จารุวิทย์แสยะยิ้มแล้วก้าว ขึ้นไป กะว่าจะทำให้รพีพงษ์รู้ฤทธิ์ของเขาสักหน่อย
สหรัฐกลอกตาไปมาแล้วพูดขึ้นมาว่า “พอแล้ว อย่า ไปพูดอะไรไร้สาระกับมัน ทุกคนรออยู่ข้างใน เรา เข้าไปกันเถอะ
จารุวิทย์จึงไม่ไปวุ่นวายกับรพีพงษ์ต่ออีก เขาเดิน กลับเข้าไปข้างในพร้อมกับสหรัฐ
ทางที่ดีนายควรรู้ว่าตัวเองอยู่ในระดับไหน ไม่งั้น นายจะเป็นเพื่อนกับใครไม่ได้สักคน ฉันเห็นมาเยอะ แล้วคนที่ดื้อด้านอยากเข้ามาอยู่ในสังคมอย่างพวก เรา แต่น่าเสียดายที่สุดท้ายพวกเขาโดนโจมตีจน พ่ายแพ้ไป” จารุวิทย์พูดลอยๆ
Ba
รพีพงษ์ไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินตามพวกเขาเข้าไป
รปภ.คนนั้นปรายตามองรพีพงษ์แล้วถุยน้ำลาย ลงพื้น จากนั้นจึงค่าออกมาว่า “ถุย ที่แท้ก็แค่ไอ้สวะ แกเข้าไปแล้วจะเป็นยังไงเหรอ อย่าบอกนะว่าแกนึก ว่าพวกคุณชายจะสนใจแกงั้นเหรอ”
ทั้งสามคนเดินเข้าไปในคลับ ในห้องโถงแสงไฟ สลัว หนุ่มสาวจำนวนมากกำลังดื่มและคุยเล่นกัน อย่างสนุกสนาน
รพีพงษ์มองไปรอบๆ แต่กลับไม่เจอแม้แต่เงาของ ธีริทธิ์ จึงถามขึ้นว่า “ธีริทธิ์ล่ะ?”
เขาออกไปขับรถเล่น เดี๋ยวคงกลับมา” จารุวิทย์ พูดแล้วหัวเราะออกมา “ทำไม อย่าบอกนะว่านาย กลัวพวกเราจะกินนายเข้าไป?”
รพีพงษ์แสยะปากและไม่ได้สนใจเขา
สหรัฐมองจารุวิทย์แล้วพูดว่า “การที่เขามาที่นี่ เพราะอยากจะมารู้จักกับพวกเรา เดี๋ยวฉันจะแนะนำ ให้เอง”
จารุวิทย์ ทันที เขาแสยะยิ้มออกมาแล้วไปหยิบ ไมค์ จากนั้นจึงพูดเสียงดังว่า “ทุกคนสนใจทางนี้ หน่อย ฉันมีความยินดีที่จะแนะนําคนคนหนึ่งให้พวก นายรู้จัก”
ทุกคนหันไปทางพวกเขา จารุวิทย์ชี้ไปยังรพีพงษ์ แล้วพูดว่า “ท่านนี้คือรพีพงษ์คนไม่เอาไหนที่มีชื่อ เสียงแห่งเมืองริเวอร์!”
วีรกรรมของเขาทุกคนน่าจะเคยได้ยินกันมาแล้ว เช่น เกาะผู้หญิงกิน ในเมืองริเวอร์เขาคือรองอันดับ เพราะว่าไม่มีกล้าเป็นก่อน!”
คนพวกนั้นต่างพากันหัวเราะออกมาแล้วส่งสายตา เยาะเย้ยไปทางรพีพงษ์
“วันนี้ไอ้สวะคนนี้มาร่วมงานปาร์ตี้ของพวกเรา เพราะอยากจะทําความรู้จักกับพวกเรา ทุกคนอย่า ใจ านะ คุยกับเขาหน่อย อีกอย่างการที่จะเจอไอ้ สวะแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยนะ ร้อยปีถึงจะ เจอครั้งหนึ่ง!”
จารุวิทย์พูดจบก็หัวเราะร่วนออกมา เขารับไม่ได้ กับคําพูดของตัวเอง
แกมานี่สิ มาเลียรองเท้าฉันหน่อย แล้วฉันจะให้ แซทกับแก เป็นไง?” ผู้หญิงคนหนึ่งพูดเยาะเย้ยเขา
“โอ้ พูดขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันแล้ว ให้มัน เรียกพวกเราทั้งหมดว่าพ่อ ฉันยังต้องคิดเลยว่าจะ ความรู้จักกับมันดีไหม
“น่านําชะมัด พวกนายนี่มันใจง่ายกันจัง สำหรับฉัน ต้องให้มันพาเมียของมันมาสนุกกับพวกเรา อย่างนี้สิ ถึงจะมีสิทธิ์รู้จักพวกเรา” สหรัฐพูดแล้วหัวเราะออก มา
ทันใดนั้นรพีพงษ์ก็หรี่ตาลงแล้วมองไปยังสหรัฐแวว ตาของเขาเหมือนจะฆ่าคนได้
เขาเดินเข้าไปหาสหรัฐแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะ เยือกว่า ขอโทษเดี่ยวนี้
สหรัฐปรายตามองเขาแล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ไอ้โง่ แกคิดว่าการที่ฉันให้แกเข้ามา แล้วแกจะมี
สิทธิ์พูดอะไรกับเราก็ได้งั้นเหรอ แถมยังมาบอกให้ ฉันขอโทษ แกบ้าไปแล้วหรือไง?”
ไม่อยากพูดไร้สาระกับเขาอีก ชายหนุ่มnd
ยกมือขึ้นแล้วตบลงไปบนหน้าของเขา
“ขอโทษเดี๋ยวนี้”
สหรัฐงงไปหมด เขาคิดไม่ถึงว่าไอ้สวะนี่จะกล้า ทำร้ายเขา นี่มันทําให้เขาโมโหขึ้นมาทันที
“ให้ตายเหอะ แกกล้าทำร้ายฉันเหรอ ถ้าวันนี้แกไม่ คุกเข่าขอโทษฉัน แกก็ไม่ต้องออกไปจากที่นี่!”
สหรัฐกําลังยกเท้าเพื่อที่จะถีบรพีพงษ์ ระหว่างที่ เท้าของสหรัฐกำลังจะพุ่งเข้ามา รพีพงษ์เห็นดังนั้น จึงรีบยกขาขึ้นมาแล้วเตะไปที่เข่าของสหรัฐ
เสียงกร๊อบดังออกมา
สหรัฐล้มลงไปกองอยู่บนพื้น เขากุมขาของตัวเอง แล้วร้องโอดครวญออกมาอย่างน่าเวทนา
“ขาฉัน… ขาฉัน….
ภาพนั้นทำให้ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก ใครก็คิด ไม่ถึงว่าไอ้สวะคนนี้จะถีบ สหรัฐ ลงไปนอนกองกับฟัน เพียงแค่การ บครั้งเดียวเท่านั้น
จารุวิทย์ที่อยู่อีกด้าน หมัดแน่นขึ้นมาทันที เขาด่า ออกมาว่า “ให้ตายเหอะ แกกล้าลงไม้ลงมือที่นี่งั้นเห รอ คิดว่าตัวเองเก่งนักหรือไง ฉันจะให้แกรู้ว่ารสชาติ แห่งความเสียใจมันเป็นอย่างไร!”
เมื่อทุกคนเห็นว่าจารุวิทย์จะเข้ามาสู้ จึงรับส่งเสียง เชียร์ขึ้นมา
“จารุวิทย์ เอามันให้ตาย มันกล้าทำร้ายสหรัฐ คิด ไม่ถึงว่ามันจะท้าทายขนาดนี้”
“ให้ตายเหอะ ไอ้สวะนี่มันกล้ามาโอหังต่อหน้าพวก เรา ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ให้มันลิ้มรสหมัดสักหน่อย เถอะ!”
“ช่วงนี้นายเรียนศิลปะการป้องกันตัวอยู่ไม่ใช่เหรอ ให้มันเจอของจริงแล้วคุกเข่าร้องขอชีวิตสักหน่อย!”
จารุวิทย์สะบัดคอไปมา ท่าทางพร้อมต่อยเต็มที่
รพีพงษ์มองเขาด้วยสายตาเย็นชาแล้วพูดว่า “ฉัน จะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ขอโทษฉัน ไม่งั้นต่อจากนี้ พวกนายจะได้ใช้ชีวิตอยู่บนเตียง
“ให้ตายเถอะ กล้ามาอวดเก่งที่นี่ แกก็แค่ไอ้สวะ ยัง มีหน้ามาพูดแบบนี้เหรอ?”
จารุวิทย์ส่งเสียงหีในลำคอ เขาพุ่งเข้าไปหาร
พงษ์
รพีพงษ์หลบได้อย่างสบายๆ เขาเดินเข้าไปแทงเข่า ใส่ตรงท้องของ จารุวิทย์
จารุวิทย์กระเด็นไปข้างหลังแล้วล้มลง รพีพงษ์ยก ขาแล้วเหยียบลงไปบนขาของจารุวิทย์อย่างรุนแรง
กร๊อบ
จารุวิทย์ร้องโอดครวญเหมือนหมูโดนฆ่าจนทำให้ คนในคลับตกตะลึงและอึ้งไปในทันที
ชีพนนท์ลงมาจากรถที่จอดอยู่ริมถนน แล้วให้ธีร ทธิ์ไปนั่งตรงเบาะคนขับ
“เป็นไปตามคาดเลยแฮะ รถสปอร์ตสบายกว่าเยอะ เลย ให้ผมขับหน่อย ผมอดใจไม่ไหวแล้ว” ธีริทธิ์พูด แล้วหัวเราะออกมา
ชีพนนท์จุดบุหรี่ จากนั้นจึงหยิบมือถือออกมา เขา กดดูอย่างไม่ใส่ใจ หลังจากที่เห็นข้อความในกลุ่ม แชท เขาก็ต้องอึ้งไปในทันที
“ธีริทธิ์ พี่เขยของนายชื่อรพีพงษ์เหรอ” ชีพนนท์ พูดด้วยน้ำเสียงๆ
“ใช่ ไอ้สวะที่คนในเมืองริเวอร์รู้จักกันดีไง ผมให้ จารุวิทย์กับสหรัฐจัดการมันไปก่อน อีกเดี๋ยวเราสอง คนค่อยกลับไปจัดการมันอีกทีธีริทธิ์ก้มตัวเข้าไป นั่งในรถ
บุหรี่ที่ชีพนนท์เพิ่งจุดเมื่อครู่หล่นลงบนพื้น เขาใช้ คอเสื้อของ ธีริทธิ์ จากนั้นก็ลากตัวเด็กหนุ่ม ออกมาจากรถ
“ให้ตายเหอะ แกโง่หรือเปล่า คิดไม่ถึงว่าแกจะ ให้พวกมันกลั่นแกล้งคุณรพีพงษ์ รีบกลับไปกับฉัน เดี๋ยวนี้!”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ