บทที่ 98 ตั้งแถวต้อนรับ
บทที่ 98 ตั้งแถวต้อนรับ
ทุกคนต่างมองไปทางคนขับรถทันที สายตามีแต่ความสงสัย
“เขา…เมื่อกี้เขาพูดว่าจะพาพวกเราไปไหนนะ”
“ดงเย็นเหรอ ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม หรือว่าหูฉันมีปัญหาไป แล้วเหรอเนี่ย”
ชรินทร์ทิพย์ลุกขึ้นยืนพร้อมทั้งถามคนขับรถอีกรอบ “พี่คนขับ รถ คุณแน่ใจนะว่าตอนนี้พวกเราต้องไปที่ดงเย็นไม่ใช่เขตนอก เมือง”
“ไม่ผิดหรอกคุณรพีพงษ์ คนนั้น ให้ผมขับรถพาพวกคุณไปที่ บริเวณด้านหน้าประตูของดงเย็น” คนขับรถพูด
ทุกคนต่างสูดลมหายใจเข้า ตลอดเวลาพวกเขาคิดว่าจะไปแถว หุบเหวอะไรทำนองนั้น ถึงได้เหมารถคันนี้มาให้ไม่คิดเลยว่าคน ขับรถจะพาพวกเขาไปที่ดงเย็น
หรือว่า รพีพงษ์ไปซื้อบ้านที่ดงเย็นจริงๆ
ธายุกรได้แต่จ้องคนขับรถตาเขม็งอยู่แวบหนึ่ง จนรู้สึกว่าเขาไม่ เหมือนกับคนที่กำลังล้อเล่นอยู่
“งั้นรพีพงษ์บอกหรือเปล่าว่าให้คุณส่งพวกเราไปที่ดงเย็นไปทำ อะไร” ธายุกรเอ่ยปากถาม
“เรื่องนี้ไม่ได้บอกเอาไว้ เขาก็แค่บอกให้ผมพาพวกคุณไปส่งแค่
นั้น” คนขับรถตอบ
“นัดดาหรือว่ารพีพงษ์จะซื้อบ้านที่ดงเย็นจริงๆ ” มีผู้หญิงคนหนึ่ง
เอ่ยถาม
ศศินัดดาสีหน้าก็ยังมีนงงอยู่เลย พร้อมทั้งเอ่ยปากพูด “ฉันก็ไม่รู้ ฉันก็เพิ่งไปดูบ้านที่เขาซื้อไว้เป็นครั้งแรกเหมือนกัน แต่ว่าการที่ เขาไปซื้อบ้านที่ดงเย็นเอาไว้ไม่น่าจะเป็นไปไม่ได้มั้ง”
พูดจบ เธอกันหันมองทางอารียาแวบหนึ่ง แต่ว่าอารียาในตอนนี้ กำลังหลับตานอนพักสายตา ทำเหมือนว่าไม่อยากสนใจคนพวก
นี้
ไอ้คนกระจอกอย่างรพีพงษ์ ทำไมถึงมีปัญญาไปซื้อบ้านที่ดง เย็นได้ล่ะมีแค่ผีสางนางไม้เท่านั้นแหละที่รู้ว่าเขาทำอะไร พอถึง แล้วเดี๋ยวก็รู้เรื่องแล้ว”
เธอเองก็ไม่เชื่อว่าคนอย่างรพีพงษ์ จะมีปัญญามาซื้อบ้านที่ดง เย็นได้ ดังนั้นเลยคิดว่ารพีพงษ์กำลังสร้างเรื่องเล่นแผลงๆอยู่
“เจนพูดถูก คนอย่างรพีพงษ์จะมีปัญญาแค่ไหน อย่างมากก็ไป ซื้อบ้านในหุบเหวได้ ฉันคิดว่าเขากำลังจงใจสร้างเรื่องอยู่”
“ดงเย็นเป็นย่านชุมชนที่แพงที่สุดในเมืองริเวอร์ อย่าพูดถึงรพี พงษ์เลย ขนาดฉันนั้นยังไม่มีปัญญาซื้อบ้านที่ดงเย็นเลย เขา ไม่มีทางไปซื้อบ้านที่นั่นได้”
ทุกคนต่างถกเถียงกันโหวกเหวกโวยวาย สักพัก พวกเขาก็มั่นใจ แล้วว่ารพีพงษ์ไม่มีทางไปซื้อบ้านที่ดงเย็นได้ การที่ให้คนขับรถ ขับรถไปส่งพวกเขาที่นั่นนั้น มันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ
ธายุกรหรี่ตามองอารียาที่อยู่ด้านหน้า ในใจพลันคิดว่า เธอยังมี ปัญญาซื้อรถแลนด์โรเวอร์ได้ ถ้าไปซื้อบ้านที่ดงเย็นได้หนึ่งหลัง งั้นโครงการในครั้งนี้เธออมเงินไปไม่น้อยเลยทีเดียว
ถึงแม้ว่าตอนนี้เขากับอารียาจะทำงานดูแลเรื่องโครงการอยู่ด้วย กัน แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะดึงเงินออกมามากมายขนาดนั้น
“เชอะ ฉันก็ได้แต่หวังว่าบ้านที่พวกแกซื้อไม่ใช่บ้านของดงเย็น ไม่งั้น ครั้งนี้ฉันก็จะมีเหตุผลที่สมเหตุสมผลแล้ว ที่จะให้ปูไล่ พวกแกออกไปจากบ้านตระกูลฉัตรมงคลสักที! ” ใบหน้าของธายุ กรปรากฏรอยยิ้มร้ายกาจ
“พวกแกคิดว่า หรือว่ารพีพงษ์จะสร้างภาพ เลยไปเช่าบ้านที่ดง เย็นเอาไว้สักหลัง” ตอนนี้เริ่มมีคนเอ่ยปากถาม
“เป็นไปได้มาก ซื้อคนซื้อไม่ไหว ทำได้แค่เช่าอยู่ประเดี๋ยว แค่ สร้างภาพ โชว์ให้พวกเราดูเท่านั้นเอง” มีคนออกความเห็นตามมา ทันที
ศศินัดดากับศักดาเมื่อได้ยินคนหลายคนถกเถียงกันไปมา ใบหน้าปรากฏอาการเก้อเขินขึ้นมาทันที
วิธีการเช่าบ้านพวกเขาคิดเอาไว้เหมือนกัน แต่ว่าอารียาห้ามเอา ไว้ก่อน แต่ว่าตอนนี้ ดีที่ไม่ได้ไปเช่าไว้ไม่งั้นคงถูกจับผิดง่ายมาก
“ไอ้สวะรพีพงษ์ไม่ยอมให้เราไปเช่าบ้านไว้ แต่เขากลับมาเช่า
บ้านที่ดงเย็นแทน เลยโดนจับได้เอาง่ายๆ แบบนี้ เงินค่าเช่าคง เป็นเงินของแคลร์ เดี๋ยวกลับไปต้องให้เขาเอามาคืน” ศศินัดดา กัดฟันพูด
“ถ้าเป็นดงเย็นจริงๆ ตามที่พูดแล้วละก็ คงไม่ได้เช่าหรอก บ้านที่ นั่นไม่เคยปล่อยให้เช่ามาก่อนเลย”ธายุกรเป็นคนเอ่ยขึ้นมาในเวลานี้
เมื่อได้ยินคำพูดนี้เข้า คนกลุ่มนั้นยิ่งสงสัยเข้าไปอีก บ้านที่ดง เย็นไม่ให้เช่า งั้นรพีพงษ์ทำไมยังให้พวกเขาไปที่ดงเย็นอีกล่ะ หรือว่าซื้อบ้านที่นั่นจริงๆ
“ถึงแล้วเดี๋ยวก็รู้เอง เพราะยังไงฉันก็ไม่เชื่อว่าเขาจะมีปัญญาไป ซื้อบ้านที่ดงเย็นได้มีคนพูดขึ้นมา ส่วนคนที่เหลือก็ต่างพยักหน้า เห็นด้วยกับเขาไปตามๆ กัน
นานพอควร รถบัสขนาดกลางก็มาจอดที่หน้าประตูดงเย็น ญาติ พี่น้องในตระกูลฉัตรมงคลต่างลงจากรถ
รพีพงษ์กำลังรออยู่บริเวณด้านหน้าของหมู่บ้าน พอเห็นว่าคนใน ตระกูลฉัตรมงคลเดินลงมาแล้ว ก็เดินเข้าไปหาทันที
อารียาเห็น รพีพงษ์ก็อุ่นใจขึ้นมาเล็กน้อย เธอเดินไปหยุดด้าน หน้าของรพีพงษ์จากนั้นก็พูดอย่างน้อยใจ “คนพวกนี้เกินเยียวยา เหลือเกิน ไม่มีใครเชื่อเลยว่าคุณซื้อบ้านที่นี่”
รพีพงษ์ได้แต่ยิ้มให้ แล้วพูดออกมา “เชื่อหรือไม่เชื่อไม่ใช่อาศัย แค่ลมปากพ่นออกมา เดี๋ยวเข้าไป พวกเขาก็เงียบปากเองแหละ”
อารียาพยักหน้าให้ การมีรพีพงษ์อยู่ด้วยนั้น มันทำให้จิตใจของ เธอสงบลงขึ้นมาก นี่แหละเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้ตนเองรู้สึก ว่าไม่สามารถห่างไปจากรพีพงษ์ได้
“รพีพงศ์นี่แกกำลังทำบ้าอะไรอยู่ ไม่ใช่บอกว่าจะพาพวกเราไปดู บ้านที่แกซื้อไม่ใช่เหรอ พาพวกเรามาที่นี่ทำไม”ชรินทร์ทิพย์ถาม
“แกอย่าพูดนะว่าแกพาพวกเรามาดูด้านนอกบริเวณรอบๆ ของ ดงเย็นสักรอบหนึ่ง งั้นพวกเราก็จะกลับเดี๋ยวนี้” คิมหัตต์อ้าปากพูด
รพีพงษ์ยิ้มให้ทุกคน จากนั้นก็เอ่ยขึ้น “บ้านที่ผมซื้ออยู่ใน หมู่บ้านนี่แหละ เราเข้าไปดูด้วยกันเถอะ”
เมื่อได้ยินในสิ่งที่ รพีพงษ์พูดออกมา ทุกคนต่างมีสีหน้าไม่เชื่อ
เขา
“แกประสาทหลอนเหรอไงราคาบ้านของดงเย็นแพงหูฉีขนาดนี้ แกพูดว่าซื้อก็จะซื้อได้งั้นสิ”ชรินทร์ทิพย์โมโหจัด
“รพีพงษ์แกอย่าทำให้เราสองคนขายหน้าอีกเลย ตั้งแต่แกมาที่ บ้านฉัน ยังทำให้เราขายหน้าไม่พอเหรอไง วันนี้แกถึงได้สร้าง เรื่องอะไรขึ้นมาอีก”ศศินัดดาพูดด้วยความโมโห
“ดงเย็นไม่ใช่ว่าพูดจะเข้าก็เข้าไปได้ ยามรักษาความปลอดภัย ของที่นี่เป็นคนอีกระดับ พวกเราขนคนเข้าไปด้านในเยอะขนาดนี้ ไม่แน่นะถูกคนเขาจับเอาไว้” ธายุกรพูดไปก็ยิ้มไป
ทุกคนต่างตกใจ และก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่เริ่มพูดว่าการที่รพี พงษ์พาพวกเขามาที่นี่ ก็เพื่อจะกลั่นแกล้งคนคิดไม่ดีกับพวกเขา
“รพีพงษ์จงใจใช่ไหม ให้พวกเราเอาคนพากันมาที่นี่ตั้งเยอะ แยะ เดี๋ยวพอเดินเข้าไปกับเขา ถึงเวลานั้นก็ถูกจับตัว เขาถึงได้ สบายใจได้”
“พูดถูก ฉันว่าปกติเขารู้สึกน้อยใจอยู่ตลอดเวลา ถึงได้คิดยืมมือ ของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของดงเย็น มาลงโทษพวกเรา
นะสิ”
เมื่อศศินัดดาได้ยินที่คนอื่นพูดออกมา เลยรีบเดินไปยินตรงหน้า รพีพงษ์ทันที แล้วถามตรงๆ “แกมีความคิดที่ไม่ดีอยู่ใช่ไหม ถึงได้ หลอกพวกเราให้มาที่ดงเย็นนี้ได้ ตกลงว่าแกคิดจะทำอะไร”
“ผมไม่ได้หลอก ผมซื้อบ้านอยู่ในนี้”รพีพงษ์พูด
เขาถึงหมดคำพูดกับคนพวกนี้ที่คิดเองเออเอง พอเห็นบ้าน
พอเจ้าหน้าที่รู้ว่ารพีพงษ์เป็นหนึ่งในสิบคนที่ซื้อบ้านที่แพงที่สุด ในหมู่บ้าน จึงรีบตั้งแถวต้อนรับญาติของรพีพงษ์ทันทีเพื่อทำให้ พวกเขารู้สึกว่าอบอุ่นใจยามเมื่ออยู่ในหมู่บ้านดงเย็น
รพีพงษ์บอกว่าไม่ต้องทำอย่างนั้น แต่ว่าหัวหน้าฝ่ายรักษาความ ปลอดภัยไม่ยินยอมเหมือนว่าไม่ให้ความเคารพกับรพีพงษ์ ยังคง ยืนกรานว่าให้คนของเขาเข้าแถวต้อนรับ
รพีพงษ์ไม่สามารถขัดขวางความมีน้ำใจของหัวหน้ายามฯ ของ ฝ่ายรักษาความปลอดภัยไว้ได้ เลยยอมตกลง
ยามรักษาการณ์ของหมู่บ้านดงเย็นต่างผ่านอบรมพร้อมทั้งคัด สรรคนมาเป็นอย่างดี มีคนจำนวนไม่น้อยที่เคยเป็นทหารแล้ว ปลดประจำการออกมา ดังนั้นเลยตั้งแถวได้สวยงามมาก
กลุ่มยามฯ ที่พอเดินมาถึงหน้าประตู ก็จัดแถวสองแถวอย่าง รวดเร็ว แล้วก็ยืนด้านข้างสองฝั่งถนนอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ยืนตรงอกผายไหล่ผึ่ง
ญาติพี่น้องในตระกูลฉัตรมงคลเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัย พวกนี้ก็เกิดความสงสัยขึ้นมา รู้สึกว่าเหมือนพวกเขาไม่
ได้ออกมาจับคน
“คนพวกนี้มาทำอะไร ทำไมถึงได้ยืนเข้าแถวสองแถวอยู่หน้าประตูล่ะ หรือว่าพอพวกเราเข้าไป พวกเขาจะจับพวกเรา ทันที”
ไม่น่าจะใช่ ถึงแม้ว่าไม่ใช่หมู่บ้านเล็กๆ นี่ พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่ จะออกมาจับใครสุ่มสี่สุ่มห้าใช่มั้ย”
รพีพงษ์เห็นว่ามีคนอยู่กลุ่มหนึ่งไม่ยอมเดินเข้ามา เลยพูด อธิบายไปว่า “พวกเขาออกมาตั้งแถวต้อนรับ ตอนนี้ก็เป็นสังคมที่ ใช้กฎหมายที่ถูกต้อง แล้วอยู่ดีๆ จะมาจับคนมั่วซั่วได้ไง ถึงแม้ว่า จะเป็นเจ้าหน้าที่ของดงเย็นก็ตาม ก็มีสิทธิ์แค่ดูแลความปลอดภัย
ในตัวหมู่บ้านเท่านั้นเอง”
คนกลุ่มนั้นเมื่อได้ยินในสิ่งที่รพีพงษ์พูดออกมา สีหน้าก็ดูถูก
ดูแคลนขึ้นมาทันที
“พูดโม้ไปเรื่อยหน้าด้านไม่อายเลยจริงๆ แกคิดว่าแกเป็นใคร ถึง ให้คนที่ดงเย็นออกมาตั้งแถวต้อนรับ”ชรินทร์ทิพย์เบะปากพูด
“ฮ่าๆ รพีพงษ์คงทำตัวกระจอกนานเกินไป คงคิดว่าตัวเองเป็นไป แล้ว เลยคิดว่าที่เจ้าหน้าที่ ออกมา นั้นมาต้อนรับเขา”
“รพีพงษ์หยุดทำให้ฉันขายหน้าสักทีเถอะ เขาไม่มาจับแกก็ดี แค่ไหนแล้ว! แถมยังพูดว่าตั้งแถวต้อนรับแกอีก แล้วทำไมแกไม่ ลอยขึ้นฟ้าไปเลยล่ะ” สีหน้าของศศินัดดามีแต่ความเกลียดชังจ้องมองมาที่รพีพงษ์
รพีพงษ์เห็นว่าไม่มีคนเชื่อเขาเลย ถึงกับสายศีรษะไปมาแทน แล้วหันไปหาอารียาพร้อมเอ่ยปากถาม “คุณเชื่อผมไหมเนี่ย”
อารียาลังเลอยู่เล็กน้อย แต่ว่าก็ยังพยักหน้าให้เขา
สีหน้าของรพีพงษ์มีแต่รอยยิ้มอิ่มเอมใจจากนั้นก็ดึงมือของอารี ยาแล้วพาเธอเดินเข้าไปด้านใน
ศศินัดดาอยากจะเข้าไปห้ามเอาไว้ซะก่อน เพราะว่าอารียาเป็น ลูกสาวของเธอ เธอไม่อยากให้รพีพงษ์ทำร้ายลูกสาวตนเอง
แต่ว่าเธอก็ยังกลัวว่ายามฯ พวกนั้นจะจับเธอด้วย ดังนั้นเลยลังเล อยู่สักพัก เลยยังไม่ได้เดินเข้าไป
รพีพงษ์พาอารียาเดินไปถึงประตู เดินไปตรงกลางระหว่างเจ้า หน้าที่พวกนั้น
เวลานั้นเองเจ้าหน้าที่ทุกคนโค้งคำนับให้อย่างพร้อมเพรียงกัน พร้อมทั้งตะโกนบอกกับรพีพงษ์และอารียาว่า ยินดีต้อนรับกลับ บ้าน!”
อารียาตกใจทันที แต่ว่าก็ตั้งสติได้เร็ว พร้อมทั้งส่งสายตาไปให้ รพีพงษ์อย่างชื่นชม
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพวกนั้น ยังตั้งใจออกมาตั้งแถว ต้อนรับพวกเขาจริงๆ
ทำไมรพีพงษ์ถึงทำแบบนั้นได้นะ ลูกบ้านของดงเย็นมีตั้ง มากมาย ไม่มีทางที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้จะออก มาตั้งแถวต้อนรับกันทุกคนแบบนี้มั้ง
นั่นก็หมายความว่ารพีพงษ์ต้องอยู่ในสถานะที่สำคัญเป็นพิเศษ
ของที่นี่
บรรดาญาติพี่น้องของตระกูลฉัตรมงคลที่มากันตั้งไกล ในเวลา นี้ต่างอ้าปากค้าง ครอบครัวของคิมหัตต์และศศินัดดากับศักดาอีก หลายคน อ้าปากค้างจนเหมือนว่าคางจะหล่นไปอยู่ที่พื้นแล้ว
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
