ตอน99แนะนําคนรักให้รู้จัก

ตอนที่ 99 แนะนำคนรักให้รู้จัก

หลังจากที่กลับมาถึงโต๊ะทำงาน เธอได้รับการแสดงความ

ยินดีทางสายตาจากทุกคน ที่ถึงแม้จะดูเหมือนเสแสร้งก็ตาม พอเดินมาถึงโต๊ะทำงาน นวียาก็รีบเดินออกมาเรียกเธอ ทันที “นัชชา มานี่หน่อย

เมื่อนัชชาเดินเข้าไปในห้อง นวียาก็ไม่รอช้าถามนัชชา ออกไปตรงๆว่า “ฉันเห็นข่าวเธอกับท่านประธานแล้ว อยากรู้ ว่าเธอคิดอย่างไร”

คำถามของนวียา ทำให้นัชชารู้สึกอึดอัดไม่น้อย

ฉันไม่ได้คิดอะไรหรอกค่ะ ผู้จัดการ ฉันก็แค่อยากจะ ทำงานของตัวเองออกมาให้ดีที่สุดแค่นั้น

นวียากำลังมองที่เธอ ยิ้มเล็กน้อยแล้วถามต่อว่า แล้วเธอ เคยคิดมั้ยว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับท่านประธานจะส่ง ผลต่อเพื่อนร่วมงานอย่างไรบ้าง

การประกาศความสัมพันธ์ครั้งนี้ เพื่อนร่วมงานหลายคน ต่างกังวล แน่นอนว่าต้องมีผลกระทบเป็นอย่างมาก

นัชชาตอบเหมือนพึมพำกับตัวเองเบาๆ หากเป็นดังเช่นที่เตชิตบอก ” ผลกระทบแน่นอนว่าต้องมี หากแต่แค่ช่วงสั้นๆ เท่านั้น ผลกระทบส่วนใหญ่น่าจะอยู่ที่ตัวบุคคลมากกว่า ขอแค่ ดิฉันอดทนก็จะผ่านมันไปได้ ทุกคนก็จะตั้งใจทำงานอย่างเต็ม

“เธอคิดแบบนั้นได้ก็ดี แต่การทํางานของเธอฉันก็จะคอย จับตาดูหากมีอะไรไม่เหมาะไม่ควร ฉันก็จะรายงานให้ผู้บริหาร ทราบ จะได้แก้ไขปรับเปลี่ยนต่อไป

พูดจบ นวียาก็ยังเสริมอีกว่า “แน่นอน ว่าเธออาจไม่ได้ รู้สึกกลัว แต่ฉันก็แค่ทำตามหน้าที่ของฉัน

นัชชาพยักหน้า พร้อมตอบว่า “ฉันเข้าใจค่ะ

หากเปรียบกับเวทิดาแล้ว เธอชอบความเป็นผู้นำของน ยามากกว่า เวลาทำงานเธอจะบอกเลยว่างานนี้เราต้องโฟกัสที่ อะไรต้องเสริมตรงไหน ไม่ใช่แค่ต้องการจะยก

ตนข่มท่าน นับว่าเธอเป็นคนมีความยุติธรรมคนนึง

ก็เหมือนกับสิ่งที่นวียาพูดเมื่อสักครู่ เธอไม่รู้สึกว่าเธอไม่ ได้รับความเป็นธรรมแม่แต่น้อย แต่กลับเพิ่มแรงกระตุ้นให้เธอ ตั้งใจทํางานออกมาให้ดียิ่งขึ้น

“ไม่มีอะไรแล้ว เธอกลับไปทำงานเถอะ มีปัญหาอะไรมา หาฉันได้ตลอด”

นัชชาเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานของตนเอง ข้างๆเธอคือ โต๊ะทำงานของเก๋ ที่มีเพียงที่กั้นคั่นกลางเท่านั้น ซึ่งก็สามารถได้ยินเสียงพูดคุยกันได้อย่างชัดเจน

นัชชาเปิดแอพพลิเคชั่นที่ใช้ติดต่อสื่อสารกันในที่ทำงาน ขึ้น แล้วส่งข้อความไปหาเก๋ รอสักพักใหญ่เก่ถึงตอบกลับมา มีเพียงคำทักทายธรรมดาเท่านั้น

นัชชา: ฉันไม่รู้จะอธิบายให้เธอฟังยังไงดี เมื่อก่อนมี หลายเรื่องที่ตัวฉันเองก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ ฉันก็เลยไม่ได้เล่าให้ เธอฟัง หวังว่าเธอจะไม่โกรธฉัน ฉันไม่ได้คิดจะโกหกเธอจริงๆ ฉันขอโทษนะ

ในขณะที่อีกฝั่งยังไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เพียงแต่ขึ้น ข้อความแสดงว่าอีกฝ่ายกำลังพิมพ์ข้อความตอบกลับ

ในที่สุด เธอก็ตอบกลับมา แล้วทำไมตอนที่ฉันถามเธอ

ไม่ยอมบอกฉัน

นัชชา: ก็ตอนนั้นฉันเองก็ยังไม่แน่ใจ

แก่ : ตกลงว่าเธอกับท่านประธานคบกันจริงๆเหรอ ใน สายตาของคนอื่น ฉันกลายเป็นคนที่รู้เห็นเป็นใจให้พวกเธอ คบกันไปแล้ว

ในตอนแรกนัชชาถูกมองว่ามีคนคอยหนุนหลังให้ท้าย เลยถูกทุกคนหมางเมิน มีเพียงเธอที่ยอมเป็นเพื่อนกับนัชชา เพราะเธอคิดว่า นัชชาเป็นคนที่นิสัยดี ทัศนคติที่ดี แต่กลับถูก ทุกคนมองว่า มีเบื้องลึกเบื้องหน้า

แต่มาตอนนี้ เตชดออกมายอมรับว่าเขาและนัชชากำลังคบหากัน คนในบริษัทไม่มีใครรู้สึกแปลกใจ แค่รู้สึกว่าไม่ทัน ไรทั้งคู่ก็ออกมายอมรับว่าอยู่ด้วยกันแล้วจริงๆ

ไม่ใช่เพราะคำนินทาปากต่อปากของคนในออฟฟิศ แต่ เพราะทั้งคู่คบกันจริงๆ

ตอนที่เธอเห็นข่าวครั้งแรก ข้าวต้มในปากเธอแทบจะพุ่ง ออกมา มากกว่าความตกใจก็คือความผิดหวัง เธอเคยถามนัช ชาหลายต่อหลายครั้ง แต่เธอก็มักจะปฏิเสธทุกครั้ง

แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องส่วนตัวก็ตาม แต่เธอก็อดรู้สึกผิดหวัง ไม่ได้

เธอเคยคิดว่าฉันเป็นเพื่อนเธอมั้ยนะ

นัชชาเห็นข้อความที่ตอบกลับมา ก็ยิ่งรู้สึกผิดต่อเพื่อนนัก ไม่อยากแชทต่อแล้ว จึงลากเพื่อนไปห้องชงชากาแฟ

นัชชาเริ่มก่อน” เรื่องมันไม่ได้เป็นแบบที่เธอคิดนะ ฉันกับ คุณเตชิต เราก็รู้จักกันมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่สถานะก็ไม่ได้ ชัดเจนแน่นอน ตอนที่แกถามฉันก็ไม่รู้จะตอบยังไง จนมาวันนี้ อยู่ๆเขาก็บอกกับทุกคนว่ากำลังคบอยู่กับฉัน

“แล้วที่ผ่านมา ที่ว่าสถานะยังไม่ชัดเจนนี่แกก็อยู่กับเขา แล้วเหรอ”

มาถึงตรงนี้ นัชชาเริ่มรู้สึกกระอักกระอ่วนกลืนไม่เข้าคาย ไม่ออก พยักหน้าตอบ “อืม”

พวกเขาเริ่มต้นไม่สวยนัก ผ่านเรื่องราวแย่ๆร้ายๆมามากถ้าหากไม่รักผู้ชายคนนี้ เธอก็ไม่กล้าแม้แต่จะคิดว่าเธอต้อง

ผ่านอะไรมาบ้าง

เกมองณัชชาก้มหน้านิ่ง เหมือนกับรู้สึกผิดมาก อันที่จริง แล้วเธอก็ไม่ได้ทําอะไรผิด เรื่องความรู้สึกไม่มีผิดถูก มันเป็น เรื่องของคนสองคนที่พวกเขาย่อมรู้ดีที่สุด

เธอเป็นเพียงคนนอก ไม่ควรไปวิพากษ์วิจารณ์และยิ่งไม่มี สิทธิ์โกรธที่นัชชาปิดบังเธอ

สิ่งเดียวที่เธอแคร์ ก็คือนัชชา เพื่อนของเธอ

เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว เธอจึงถามนัชชาว่า “นัชชาเธอเคย เห็นฉันเป็นเพื่อนของเธอมั้ย”

คำถามนี้ทำให้นัชชาตกใจจนต้องเงยหน้าขึ้นมา ตาที่

ปกติโตอยู่แล้วก็แทบจะถลนออกมาจากเบ้า

“เธอพูดอะไรของเธอ ฉันเห็นเธอเป็นเพื่อนฉันมาตลอด

ในใจของนัชชา เก๋เป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีสุดในเต นัทลอว์เฟิร์ม แม้จะไม่ใช่ในที่ทำงานเธอก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีเสมอ

ทำไมเธอถึงได้ถามแบบนี้

ทั้งสองอายุยังไม่มาก เกิดปีเดียวกันพอดี ทั้งคู่เปิดใจคุย กันโดยไม่โกหกกัน สังเกตได้จากแววตาของทั้งสอง

ดวงตาของเก๋ค่อยๆแดงขึ้น “แล้วทำไมแกไม่บอกก่อน

ข่าวออกจะใหญ่โตขนาดนี้ ตอนแรกฉันก็หลงคิดว่าแกเป็นนางชน ที่ไหนได้แกเป็นเจ้าหญิงบนหอคอยงาช้างต่างหาก

ได้ยินเธอพูดหยอกเล่นแบบนี้ ค่อยสบายใจหน่อย นัชชา ส่ายหัว “แกยังมีเวลามาพูดล้อเล่นกับฉันอีก

“เป็นแฟนท่านประธาน อยากได้อะไรก็ต้องได้รึเปล่า

“แกมองคุณเตชิตดีเกินไปหน่อยรึเปล่า” นัชชาไม่รู้จะพูด

อะไรดี ลากมือเพื่อนมา สายตาจริงจังแล้วพูดว่า “ฉันไม่เคย

มองแกเป็นคนอื่น แกเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีที่สุดถึงแม้จะนอก

เวลางานฉันก็ยังเห็นแกเป็นเพื่อนเสมอ เมื่อก่อนฉันมีความ

จําเป็นบางอย่าง แกอย่าเข้าใจฉันผิด ฉันไม่เคยคิดจะโกหกแก

เลย แต่ไม่รู้จะบอกแกยังไงดี

เก๋ได้ยินอย่างนั้นดวงตายิ่งแดงไปอีก แค่พูดคุยกัน แบบเปิดใจไม่กี่นาที เย้าแหย่กันไม่กี่ว่า ก็ใจอ่อนละ

“แกอะ ชีวิตมีความสุขดีก็อย่าทำเป็นหดหูนักเลย เมื่อ เช้าที่แกไม่มาทำงาน มีแต่คนอิจฉาแกกันทั้งนั้น รู้มั้ยว่าเค้าพูด กันว่าอะไร ไม่ได้กินองุ่นก็บอกว่าองุ่นเปรี้ยว อย่างนี้อีกหน่อย พวกฝ่ายบัญชีก็ไม่มีใครกล้ามาหาเรื่องแกแล้ว”

เมื่อนัชชาถูกกระทำสารพัด ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไป แล้ว

แม้ปากเธอจะบอกว่าไม่ แต่ลึกๆ ในใจก็ลิงโลดไม่น้อย โดยเฉพาะเวลาที่มีคนพูดชมเตชิต

คนที่เธอชอบ ก็ต้องเป็นคนเก่งมีความสามารถแบบนี้แหละ

เมื่อปรับความเข้าใจกันแล้ว ทั้งสองตีกันเหมือนเดิม อันที่ จริงแล้วก็ไม่ได้ทะเลาะกันซะทีเดียว แต่เข้าใจผิดกันเท่านั้น

เก๋กระซิบข้างหูนัชชา “อีกหน่อยได้เป็นภรรยาของท่าน ประธานแล้วอย่าลืมฉันนะ เพื่อนยังโสด ช่วยแนะนำเพื่อนเชย รวยๆสักคนก็ดี”

หลังจากได้ยินที่เพื่อนกระซิบบอก หญิงสาวนัยน์ตาเป็น กายพร้อมกับสีหน้าสดใสแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตอบกลับ เพื่อนสาวไปว่า “แกแน่ใจนะว่าจะหาแบบนั้นจริงๆ ก็พอจะมีอยู่ นะ”

ตอนแรกแค่พูดเล่นๆ แต่ตอนนี้เก๋จริงจังขึ้นมาทันที รีบ พยักหน้าตอบ ” เอาๆ ไหนมีรูปมั้ย ขอดูหน่อย

“ไม่ต้อง” “แกกับฉันก็รู้จักเขา

“ต๊ะ ใครกัน” ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

“ตรัณ” นัชชาทำเสียงต่ำ แล้วเดินออกจากห้อง “พูดถึง โจโฉ โจโฉก็มา”