ตอน428ช่วงเวลาอันตราย

ตอนที่428ช่วงเวลาอันตราย

เตชิตไม่อยากให้เธอรับรู้เรื่องนี้เขาพยายามฝืนตัวเองให้ พูดปกติที่สุด ไม่มีอะไรผมเคลียร์งานอยู่ที่บริษัท

นัชนัชขมวดคิ้วหันตัวออกไปทางหน้าต่างแล้วมองออกไป บนถนน ในต่างประเทศในใจรู้สึกไม่ดี”ธีมนต์ล่ะเมื่อคืนไม่ได้ โทรวิดีโอคอลกันเลยคุณอยู่บริษัทแล้วลูกอยู่กับน้าในเหรอคะ”

เขาว่านอนสอนง่ายคุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เขากลัวว่าน ชชาจะเป็นอะไรด้วยอีกคนถึงตอนนั้นเขาคงจะแยกร่างไป อังกฤษไม่ได้”

เขาคิดว่าเขาจะจัดการทุกอย่างได้รอเธอกลับมาค่อยเล่า ให้ฟังทีเดียวถึงตอนนั้นนัชชาจะโมโหขนาดไหนก็จะตามใจทุก

อย่าง

นัชชาบอกไม่ได้ว่าไม่สบายใจยังไงแต่เตชิตพูดถึงขั้นนี้ แล้วก็ไม่คิดว่าจะมีการจับตัวเรียกค่าไถ่อะไรเลยแค่บอกเตชิต ไปว่าเครื่องออกพรุ่งนี้น่าจะถึงมะรืนตอนเช้ามืดคุณดูแลตัวเอง กับลูกดีๆนะคะ”

“ครับคุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ”เขาไม่กล้าพูดอะไรมากกลัว ว่านัชชาจะจับพิรุธได้ ที่ประชุมรอผมอยู่ผมวางสายก่อนนะ”
ได้ค่ะ

วางสายลงเสียงหญิงสาวที่นุ่มนวลหายไปจากหูเขาปิด โทรศัพท์มือถือลงนั่งหลังชนกับเบาะค่อยๆหายใจเข้าลึกๆ หลับตาลงไปครุ่นคิดสักพักลืมตาขึ้นมาอีกครั้งกลับมาอยู่ใน โหมดเคร่งขรึมอีกครั้ง

เครื่องยนต์สตาร์ทขึ้นอีกครั้งราวกับนัชชาไม่เคยโทรเข้า

มาเลย

เขาเร่งเหยียบคันเร่งจนถึงที่หมายเป็นเหมือนอย่างที่ชนัย พูดไว้จริงๆร้านอาหารธรรมดาร้านหนึ่งหน้าร้านมีเพียงชาย หนุ่มวัยกลางคนนั่งอยู่

บนตัวเตชิตมีแต่ของแบรนด์เนมสุดหรูไม่เข้ากันสักนิดกับ ร้านอาหารธรรมดาแบบนี้ในร้านแคบมากเขาชะเง้อเข้าไปดูแต่ ก็ไม่เห็นวี่แววของประทินเลย

เตชิตใจคอไม่ดีหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์ประทิน “คุณอยู่

ฉันถึงแล้ว

เตชิตกำลังจะถามต่อแต่พอดีได้ยินเสียงลมคล้ายกับคน

ลดกระจกรถลงเขาขมวดคิ้วขึ้นมา “คุณไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ” ประทินอยู่บนรถแท็กซี่”ฉันจะให้คุณหาฉันเจอง่ายๆได้ยัง

ไงฉันก็ต้องมั่นใจก่อนว่าคุณจะมาคนเดียว”

ผมมาคนเดียวตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนเขาพยายามซักถามอย่างใจ

วินาทีนี้ประทินหยิบเครื่องรับสัญญาณเล็กเท่านิ้วสองนิ้ว ออกมากดดูหน้าจอแสดงหน้าร้านอาหารที่มีแต่สีขาวดำ

เตชิตถือโทรศัพท์มือถือยืนอยู่คนเดียวข้างตัวไม่มีคนอื่น

ประทินรู้สึกโล่งใจขึ้นที่พบว่าเขาชิตมาคนเดียว วางสาย

แล้วฉันจะส่งที่อยู่ให้คุณ เตชิตรู้สึกว่าประทินกำลังจะวางสายเลยลองถามเรื่อง

ลูก ลูกอยู่ไหนผมอยากคุยกับเขา คุณมาแล้วจะได้เจอลูกเอง

“ลูกไม่ได้อยู่กับคุณเหรอ” เขารีบถามทันที

ประทินไม่รู้ว่าเตชิตเดาออกแล้วหรือแค่อยากจะปั่นหัวตัว เองหัวใจรู้สึกเต้นแรงไม่พูดอะไรมากแล้วรีบวางสายไป

เงยหน้าขึ้นมาบังเอิญไปประจบกับสายตาที่สงสัยใน

กระจกมองหลัง

คนขับแท็กซี่

คนขับรถรีบหลบสายตาไปแต่ประทินก็รู้สึกได้ถึงความ สงสัยแคลงใจนั้น

เขาได้ยินบทสนทนาที่เธอพูดกับเตชิตแล้วถึงแม้เธอจะไม่ ได้พูดอะไรแต่คงรู้สึกได้ว่าไม่ค่อยปกติเท่าไหร่

ประทินละสายตาไปพูดขึ้นมาอย่างเรียบๆว่าคุณได้ยินแล้วสินะ

เธอไม่ได้ถามแต่กำลังบอกเล่าเรื่องจริง

หลังพูดจบรถแกว่งไปข้างนิ่งอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็กลับมา ตรงทางอย่างรวดเร็วไม่ได้รอให้คนขับรถพูดอะไรเธอก็พูด ต่อ “ส่งฉันให้ถึงที่หมายก็พอเรื่องอื่นไม่เกี่ยวกับคุณ

ดูภายนอกเป็นผู้หญิงอ่อนแอที่ดูแล้วน่ารังแกคนหนึ่งแต่ สำหรับคนขับรถผู้ชายวัยสี่สิบกว่ากลับรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่า กลัวไม่ธรรมดา

คนขับรถรีบพยักหน้า “ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นคุณวางใจเถอะ ผมจะส่งคุณถึงที่หมาย

ประทินสัมผัสความรู้สึกของการเป็นคนเลวครั้งแรกเธอ

กระแอมทีหนึ่งแล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ

ตอนแรกที่ประทินบอกที่อยู่ที่จะไปคนขับรถยังแอบดีใจที่ ได้งานใหญ่แต่ตอนนี้คิดแค่ว่าทำยังไงก็ได้ที่จะรีบพาคนข้าง หลังไปส่งให้ถึงที่เร็วที่สุดเท่านั้น

ตัวเลขบนมิเตอร์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่คนขับรถกลับไม่รู้สึก ดีใจหรือมีความสุขสักนิด

กว่าจะถึงจุดหมายเหงื่อบนหลังไหลจนเสื้อเปียกเขารีบ เปลี่ยนป้ายรถว่างขึ้นมาถึงแล้วครับ”

ประทินเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยที่หมายของเธอคือสถานที่ที่ เมืองและชนบทมารวมกันใต้ตลาดถนนเส้นนี้เป็นถนนสายการค้าที่เพิ่งสร้างใหม่ยังไม่ได้เปิดเป็นทางการมีเพียงร้านสอง ร้านเท่านั้นที่กำลังตกแต่งร้านอยู่รอบๆก็มีแต่คนงานก่อสร้างที่ สกปรกมอมแมม

เท่าไหร่ประทินล้วงเงินออกจากกระเป๋า

ทำงานเสร็จแล้วจะไม่รับเงินก็ไม่ได้น้ำมันขับไปก็ไม่น้อย เขาไม่ได้อยากได้เงินแต่ก็ไม่อยากชดเชยเงินตัวเองแต่ก็ไม่ได้ บอกจํานวนเงินบนเตอร์เก็บคร่าวๆแค่สองร้อยหยวน

ประทินไม่ได้อยากยึกยักอะไรวินาทีนี้เธอไม่ได้สนใจอะไร มากกับเงินเธอจ่ายเงินไปตามจำนวนของมิเตอร์แถมให้ มากกว่าตัวเลขบนนั้นด้วยซ้ำ”รับเงินของคุณไปแล้วตั้งใจ ทำงานของตัวเองเรื่องอื่นไม่เกี่ยวกับคุณเข้าใจมั้ย

คนขับรถได้เจอผู้หญิงที่น่ากลัวแบบนี้ครั้งแรกเขารับเงิน แล้วพยักหน้า “คุณวางใจเถอะผมแค่ชาวบ้านธรรมดาคนนึง

ประทินไม่พูดอะไรต่อหันมองเขาแวบหนึ่งแล้วลงจากรถ

ไป

คนขับกลับหัวรถขับออกไปเขาเหงื่อแตกพล่านในใจก็อยู่ ไม่เป็นสุขคิดอยู่ตลอดว่าเงินนี้จับอยู่ก็ร้อนมือ

ชัดเจนมากว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนดีน่าจะทำความผิดอะไร มาถ้าหากตอนนี้เขาไม่ทำอะไรเลยจะพลอยติดร่างแหไปด้วย

คิดไปคิดมาเขาก็ทนไม่ได้เขานำรถจอดข้างทางแล้วกด เบอร์110 คุณตำรวจผมขอแจ้งความ
ตำรวจรับเรื่องแล้วก็นำมาประติดประต่อกับข้อมูลที่เตชิต ให้มาจนได้เรื่องว่าต้องเป็นประทินคนเดียวกันแน่ๆ

จะว่าลึกลับก็ไม่ลึกลับจะว่าพลุกพล่านก็ไม่พลุกพล่านที่ แบบนี้ค้นหายากที่สุด

เขารีบส่งคนตามไปตามโลเคชั่นที่เตชิตอยู่