ตอน50ความโชคดีฉันมอบให้โชคร้ายก็ฉันให้เหมือนกัน

ตอนที50 ความโชคดีฉันมอบให้โชคร้ายก็ฉันให้เหมือนกัน

ตีสาม รถถูกจอดอยู่หน้าประตู คนขับคืนกุญแจให้เขา แล้วเดินออกไปนอกวิลล่า อดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองรถคัน หรู ผู้ชายที่อยู่ในรถก็ไม่ได้เปิดประตูลงมา

สูบบุหรี่เสร็จ เขาโยนบุหรี่ทิ้งลงถ้วยรอง เขาดื่มไปเยอะ แต่ไม่ได้รู้สึกเมา แต่เริ่มรู้สึกปวดหัว

มองดูวิลล่าตรงหน้า ข้างหูเป็นคำพูดของปรัณ

ถ้าชอบจริงๆก็ลองทิ้งทุกอย่างแล้วคบหาแบบจริงจัง เธอไม่เหมือนผู้หญิงที่ชอบจับปลาสองมือ แกอาจจะ เข้าใจเธอผิดไปรึเปล่า

เขารู้ดีว่าเธอไม่ใช่คนแบบนั้น แต่วันนี้จรรยามาเธอกลับ ทำให้เรื่องที่เขาทุ่มเทเพื่อเธอกลายเป็นเรื่องตลกน่าขัน

เขาทำงานทนายมานาน เขาเคยพอเคยเจอคน ปัญหาทุก อย่าง จรรยาก็แค่กบในน้ำลึกตัวหนึ่ง ในสายตาเขา ไม่แม้แต่ อยากจะมองหรือเห็นหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว เธอรู้ว่ามัชชาเป็น คนใจอ่อนง่าย เลยเอาจุดอ่อนมาเล่นงานเธอ
เขารู้ว่าเป้าหมายของเธอคืออะไร เธอขอให้คืน เขาก็แค่ เอาคืนให้

มอบให้ไปอย่างง่ายดายแต่ความรู้สึกในใจมันไม่ได้ง่าย ขนาดนั้น ตอนแรกใจแข็งกะจะไม่ยุ่งเรื่องเธอแล้ว แต่ก็แพ้ใจ ตัวเองทุกที

เพราะชอบหรอ

ชอบแปลว่าอะไรเขาไม่รู้สึกมานานมากแล้ว ตอนวัยรุ่นก็ เจอบางคนที่ทำให้อยากทำความรู้จักอยากสนิท แต่ตอนนี้ เขา มาไกล ทิ้งไว้นานเกินกว่าจะรู้จักรักใครแล้ว

เขาไม่รู้จะไปนิยามยังไงว่าชอบหรือไม่ชอบ รู้เพียงแค่ว่า กับนัชชาเขารู้สึก อยากสัมผัสเธอ ทำทุกอย่างที่ชายคนหนึ่ง กับหญิงคนหนึ่งจะทำได้ เนื้อตัวสัมผัสกัน ก้าวข้ามผ่านกุญแจที่ ปิดตายในหัวใจ สิ่งที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนสามารถให้เขาได้

พอคิดได้ถึงนี้ เขารู้สึกตาร้อน เปิดประตูรถเดินเข้าไปใน

บ้าน

ไฟในบ้านถูกปิดหมด ในห้องมืดสนิท เขาเอื้อมมือไปเปิด ไฟ เปลี่ยนรองเท้าแล้วเดินตรงไปที่ห้องนอน

หน้าประตูห้องนอน เขากระพริบตา สายตาที่เหน็ดเหนื่อย เขาหายใจเข้า ยื่นมือไปบิดกลอนประตู

ไฟตรงทางเดินเล็ดลอดผ่านช่องประตูเข้าไปในห้อง ตกกระทบเข้ากับเตียงที่อยู่กลางห้อง
เธอนอนหันข้าง ตัวโก่งเล็กน้อย หันหน้ามาทางประตู ตัว ก็อยู่ในผ้าห่ม

เขายืนมองอยู่หน้าประตู สายตาที่มีความผิดหวังกับเย็น ชา มีแต่ภาพในห้องทำงานเมื่อเย็น

เป็นจรรยาเองที่คุกเข่าขอร้องเธอ แต่เขากลับรู้สึกคนที่ พ่ายแพ้เป็นตัวเขาเอง

ทันใดนั้น นัชชาที่นอนอยู่บนเตียงก็พูดละเมอ แล้วนิ่ง

เงียบไป

มือที่จับกลอนประตูก็ชักไป ตอนแรกเขาแค่กะจะแค่มาดู เธอแปปเดียว แต่ตอนนี้เดินเข้าไปใกล้อย่างอดไม่ได้ ปิดประตู เบาๆ กดปิดไฟที่ไกลจากหัวเตียงมากที่สุด

เตชิตเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ที่อยู่ข้างหัวเตียง ยื่นมือไปถึง ผ้าห่มให้ต่ำลง ให้เห็นใบหน้าเล็กที่ขาวสวย

เธอไม่ได้หลับลึก ขมวดคิ้ว บางทีก็ละเมอ อาจเป็นเพราะ ว่าเธอนอนคลุมโปง โคนผมชุ่มไปด้วยเหงื่อปกคลุมใบหน้าไว้ หน้าที่แดงอ่อนๆ คล้ายกับตอนเธอมีอารมณ์

เตชิตไม่เคยเอยปากชมเธอว่าสวย ไม่ได้เป็นเพราะเธอไม่ สวยแต่ในทางกลับกัน เธอสวยมาก มีครบทุกอย่างที่ผู้หญิง คนหนึ่งจะมีอ่อนหวานและเชื่อฟัง แต่ลึกๆแล้วเธอเป็นคนที่ดื้อ ด้าน ไม่ยอมแพ้ นอกจากเวลาที่อยู่ใต้ร่างเขาเธอถึงจะเชื่อฟังไม่ดื้อ

อุณหภูมิในห้องค่อนข้างสูง เขาปลดกระดุมเสื้อออก ซึ่ง ผ้าห่มออกแล้วขึ้นไปทับอยู่บนตัวเธอ จูบปากขมพูน้อยๆ ของนัชชา

นัชชากำลังหลับใหล ก็รู้สึกหนักๆบนตัว ปากถูกปิด หายใจไม่ออก พอสักพักเธอก็ตื่น

ก็เห็นใบหน้าคนที่อยู่ตรงหน้าเธอ มันใกล้มากมองไม่ออก ว่าเป็นใคร เธอตกใจ มือทั้งสองข้างก็ดันเขาเอาไว้ กำลังจะอ้า ปากร้องแต่ก็ถูกเขาฉวยโอกาสเข้ามาในปาก

ปากที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า นัชชาไม่มีทางหนีเลยอ้าปาก กัดเขาไปที่หนึ่ง จนในที่สุดเขาก็หยุด “คุณเป็นใคร เตชิตเงยหน้าขึ้น เอื้อมมือไปเปิดไฟตรงหัวเตียง ให้เธอ

มองดูเขาชัดๆ

“เตชิตหรอ” นัชชารู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ “คุณ คุณไม่ได้ไป

พบลูกค้าหรอ”

เขายื่นมือไปปัดผมที่ปิดหน้าออก สายตาที่เปลี่ยนไป อย่างคาดเดาไม่ได้ เขาไม่ได้พูดอะไร เอื้อมมือไปแก้โบว์ที่คอ เสื้อ ใช้การกระทำแทนคำพูด

ชุดนอนบางก็ถูกเขาดึงออก ทำให้เห็นเนื้อตัวของเธอ นับ ชาตื่นจากความง่วง อยากเอื้อมมือไปปิดแต่ก็ถูกเขากดทับ แขนเอาไว้เธอไม่ลืมสายนั้น เขากลับมาดึกๆดื่นๆ เพื่อที่จะทำเรื่อง อย่างว่ากับเธอ เขาเห็นเธอเป็นตัวอะไร

นัชชา โมโหโกรธ คุณจะทำอะไร”

เธอดิ้นรน ต่อต้าน ไม่ให้ความร่วมมือเขาเห็นมันทุกอย่าง เขาเริ่มรู้สึกเสียอารมณ์ ก้มหน้าไปกัดที่คอเธอ

“อ้า” เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บ ในหัวก็อดคิดไม่ได้ เมื่อกี้เขาก็ทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นเหมือนกันใช่มั้ย

เคยบอกตัวเองแล้วว่าอย่าไปสนใจ ความสัมพันธ์แบบนี้ ยิ่งใส่ใจก็ยิ่งน่าขัน แต่มันเป็นแบบนี้จริงๆไม่ว่ายังไงเธอก็ ยอมรับไม่ได้

เสื้อผ้าที่เหลืออยู่ไม่นานก็ถูกเขาถอดออกหมด สายตาคู่ นั้นกำลังพิจารณาเรือนร่างของเธอ นัชชาหน้าซีด “คุณเตชิต วางตัวดีๆหน่อย

“วางตัวดีหรอ” เตชิตรู้สึกตลก ทุกคำที่ออกจากปาก เธอ ตั้งใจพูดประชด “ผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยหย่ามาบอกให้ฉันวางตัว ดี เธอมีสิทธิ์นั้นหรอ”

คำพูดคำนี้ กับสายตาดูถูกนี้ นัชชาไม่สามารถรับได้ น้ำตาเธอไหล แต่เขาไม่ทันได้สังเกตเห็นเพราะมัวแต่สนใจ ร่างกายเธอ

ใช่ ก็คงมีเพียงร่างกายที่เขาต้องการมันจริงๆ เขาต้องการเธอก็ต้องให้ ไม่งั้นคงจะรู้สึกผิดที่เขาช่วยเธอมากมายขนาดนี้

เราตกลงกันไว้แล้วตั้งแต่แรก แต่ทำไมใจรู้สึกเจ็บมาก

ขนาดนี้

นัชชาไม่รู้ว่าเขาเข้าไปตอนไหน และไม่รู้ว่าเขาทำร้ายเธอ ขนาดไหน รู้แต่ว่าเธอมองเขาด้วยน้ำตา เขาไม่แม้แต่ที่จะถอด เสื้อออก

เธอเจ็บมาก มากจนตัวสั่น เขาทำรุนแรงกับเธอ ครั้งนี้คง ไม่ต้องพูดถึงความสุขใดๆ

ครั้งแรกของเธอ ครั้งแรกที่มีค่าสำหรับผู้หญิงทุกคน เธอ

มอบมันให้เขา

แล้วมันมีประโยชน์อะไร

ในใจเขา เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นที่ระบายอารมณ์ ของเขา นอกจากร่างกายนี้ เธอก็ไม่คู่ควรอะไรกับเขาสักอย่าง

ในหูมีแต่เสียงร้องไห้ของเธอ แต่เขาหยุดมันไม่ได้ เหมือนที่เป็นทางเดียวที่รู้ได้ว่าเธอยังอยู่

เขายกมือมาปิดตาที่แดงๆของเธอ โหดร้ายแต่ก็มีความ อ่อนโยน “เธอไม่น่าช่วยมัน เธอเป็นของฉัน ทุกอย่างของเธอ เป็นของฉัน ความโชคดีฉันเป็นคนมอบให้ โชคไม่ดีฉันก็เป็น คนให้