ตอน749ความหมายของการอาบน้ำ

ตอนที่749ความหมายของการอาบน้ำ

หลังจากชีวภาและชนุดมเดินเข้าบ้านตอนถอดรองเท้จะไว้ ที่ชั้นวางตัวคนก็ถูกกักกุมที่ชั้นวางโรงเท้าและประหน้า

เธอเงยหน้ามองผู้ชายที่ใช้สายตาที่กองไฟน้อยๆกำลังก่อ ตัวอยู่อย่างเงียบๆเธอใช้อารมณ์ปกติอะไรหรอ?”

อะไรหรืองั้นหรอ?

ชนิดแยกปากขึ้นถามอย่างยิ้มเบาๆ เมื่อกี้นี้ใครหรอ?”

“หัวหน้าในสายงานฉันเองค่ะ

“หัวหน้า? เดิมทีชนุดมก็ขมวดคิ้วอยู่แล้วยิ่งขมวดแน่นไป กว่าเดิมอีก เธอไม่รู้หรอว่าควรหลีกเลี่ยงการทำงานกับหัวหน้า อีกอย่างเธอเป็นแค่เด็กฝึกงานแล้วตอนนี้มันกี่โมงยามเข้าไป แล้วยังมาจะอยู่ด้วยกันอีก

“ก็ไม่มีคนเห็นอีกอย่างวันที่เลิกงานดึกมีคนมาส่งก็ดีแค่

ไหนแล้ว”หากเมื่อเปรียบกันแล้วชีวภานิ่งกว่าเขาเยอะ คุณ หลบไปฉันอยากขึ้นไปอาบน้ำแล้ว

ชนุดมที่ไม่รู้ว่าเกิดอารมณ์มาจากไหนเห็นยิ่งเห็นหล่อนไม่ ได้อธิบายอะไรให้ชัดเจนและไม่มีการขอโทษใดๆสุดท้ายเลยเกิดระเบิดลงจริงๆ

เขาไม่เพียงแต่ไม่หลบออกกลับเขยิบเข้าด้านหน้าใกล้ชิด ขึ้นอีก ชีวภาเธอคิดว่าฉันเป็นคนที่ตายแล้วใช่ป่าว?

ชีวภากระดกคิ้ว คุณพูดมั่วอะไร

ตั้งแต่ผ่านเรื่องที่ใกล้จะตายคราวนั้นทุกครั้งที่เห็นคำนี้ยัง ส่งผลกระทบต่อใจเป็นอย่างมากทุกครั้งที่พูดถึงใจยังคง เต้นระทึกอยู่

ชนุดมสูดลมหายใจเข้าแล้วพ่นออกมา ผมพูดมั่วอะไรใน สายตาคุณยังเห็นผมเป็นแฟนอยู่ไหม?

เขาไม่ได้ร้องขอให้เธอเอาเขาไว้ในกล่วงดวงใจส่วนเรื่อง ที่เขาเคยทำมาหล่อนแค่ต้องการเวลาบำบัดมันก็เป็นเรื่องปกติ แต่ว่าการที่นั่งกับผู้ชายในรถยามวิกาลไม่ยอมกลับเข้า

บ้านผู้ชายที่ไหนก็รับไม่ได้ชนุดมก็ด้วย

ชีวภามองเขาที่แสดงการรีบร้อนอย่างหมดความอดทน หล่อนได้แต่ส่ายหัวนึกขึ้นมาได้ว่าตอนที่ทั้งคู่เพิ่งรู้กันไม่นาน เขาพูดเองว่า “คุณพูดเองว่าคุณจะไม่ให้ผู้หญิงคนในเข้ามา วุ่นวายในใจคุณได้ไง?

ชนุดมอึ้งไปพักได้แต่กัดฟันตอบ เมื่อก่อนคือเมื่อก่อนแต่ ตอนนี้ผมมีคุณแล้วนี่หน่าจะเหมือนเดิมได้ไหม?

“มันแตกต่างกันตรงไหนคะ?”ชีวภามองเขาอย่างมี เลศนัยแต่ก่อนตอนอยู่หน้าเขาได้แต่ตัวเกร็งและระวังเนื้อระวังตัวหลังจากผ่านเรื่องตายออกมาพักฟื้นที่โรงพยาบาลหล่อน ผ่อนคลายสบายลงเยอะ ตรงไหนแตกต่างไหนคุณบอกมา คะ”

“ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนอื่นก็เลยไม่ได้สนใจเลยกับคุณ ไม่เหมือนกัน ชนุดมปกติไม่ได้เป็นคนปากหวานนักเวลาที่เขา พูดแบบนี้สีหน้าดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเท่าไหร่

ชีวภาถามกลับ แล้วเรื่องที่ดีกับนัชชาหล่ะ?”

นัชชา?

ชนุดมเลิกคิ้วขึ้นไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงได้ถามเรื่องนัชชา แต่ว่าก็ตอบตรงๆไป เคยสนใจแต่ว่า…”

“งั้นก็จบแล้วไม่รอให้เขาพูดเสร็จชีวภาก็พูดแทรกไป ก่อน คุณลุกขึ้นฉันจะขึ้นบ้านแล้ว

ชนุดมดันมือที่เธอพยายามผลักออก พูดยังไม่จบก็ไม่ให้ พูดต่อคุณเป็นอะไรเนี่ย?

“ฉันได้ยินแล้วเนี่ย

“คุณฟังให้จบ พูดไปชนุดมก็กลืนน้ำลายไปถึงได้ยอมพูด อีกครั้ง ผมเคยสนใจเขาผมยอมรับแต่ว่าการสนใจที่ว่านี้ไม่ เหมือนกันหนึ่งอาทิตย์เจอหนึ่งครั้งหรือยาวถึงหนึ่งเดือนเจอ หนึ่งครั้งก็ได้แต่สำหรับคุณมันไม่ได้ไม่เจอคุณ ใจผมก็ตุ้มๆ ต่อมๆยิ่งเห็นคุณอยู่กับผู้ชายคนอื่นผมก็ยิ่งอยากเข้าไปฆ่ามัน ให้สิ้นซาก”
…………..เห็นสีหน้าตอนที่เขาพูดเรื่องที่โมโหผู้ชายคน อื่นอยู่กลับรู้สึกทั้งหมดคำพูดทั้งน่ารักเปลือกตาเธอกระตุกมัน แทรกซึมไปด้วยความตลก คุณอายุเท่าไหร่แล้ว?

“สามสิบกว่า”

“แล้วทำไมคิดอะไรเป็นเด็กๆอยู่

“ก็เป็นเพราะว่าคุณไม่เคยใส่ใจผมเลยตลอดทั้งวันไม่ใช่ หรอ?”ชนุดมพูดเหมือนว่าตัวเองลำบากวันๆอยู่แต่ข้างหลัง หล่อนตลอดจะโผล่หน้าออกมาให้ก็ดูไม่ดี

เดิมคิดว่าก่อนที่จะกลับมารักกันอีกครั้งเราทั้งคู่ได้ก้าว ข้ามอุปสรรคมาด้วยกันแล้วเจอทางแห่งความสุขสมกันแล้ว ไม่ทันได้คิดเลยว่ามันเพิ่งเป็นการเริ่มต้น

ชีวภาได้แต่วิเคราะห์ถึงสาเหตุที่ทำให้สีหน้าล่องลอยและ พบว่าลักษณะอาการไม่กลัวอาวุธใดๆ แต่กลับกลายมาเป็น อารมณ์ที่ผิดหวัง

หล่อนเกิดอาการอึดอัดใจ

เอาเข้าจริงช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ชนุดมดีต่อเขามาก หล่อนรู้ดีอาหารเช้าของทุกเช้าเขาจะให้คนจัดเตรียมอาหารที่ เธอชอบไว้ให้ตอนไปมหาวิทยาลัยก็ให้คนรับส่งเสมอเสื้อผ้าใน ตู้แขวนเสื้อผ้าแบรนเนมตามไซต์เธอเต็มตู้สิ่งที่ขาดอยู่ก็คือ คนที่จะทำงานแทนเธอนี่แหละ

เมื่อพูดเรื่องทำงานเดิมทีเขาก็ไม่ตกลงเขาคำนึงเรื่องสุขภาพของเธอแต่ว่าชีวภาก็ยังสู้ไม่ถอยเธอไม่อยากที่จะใส่ เสื้อผ้าของเขากินของเขาแล้วยังจะใช้เงินของเขาอีก

หล่อนมีความรักไม่ได้มาถูกเลี้ยง

ตอนที่เขาพูดว่าหล่อนไม่สนใจเขาใจของชีวภาไม่รู้ว่า กำลังลิ้มรสรสชาติใดอยู่หล่อนครุ่นคิดสักพักหล่อนเริ่มเปิด ปากพูดตอบ ไม่ใช่ฉันไม่สนใจคุณแค่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อน หน้านั้นด้วยนิสัยฉันหากมีอะไรสักกิดขึ้นนิดๆหน่อยมันจะส่ง ผลกระทบไปด้วยฉัน…ไม่กล้าที่จะรักมากกว่านี้กลัวและมัน ทำให้คิดถึงวันที่ต้องเสียคุณไป

ชีวภาที่ทำทุกอย่างเพื่อความรักอย่างไม่คิดชีวิตหากแต่ หล่อนกเปลี่ยนไปตามอุบัติเหตุความรู้สึกที่พลุ่งพล่านถูกหล่อน กดซ่อนไว้ที่ก้นบึ้งของหัวใจไม่กล้าที่จะแสดงมันออกมาโดย ง่ายดายเหมือนแต่ก่อน

ต้องเป็นสถานการณ์ที่เธอโล่งใจจริงๆถึงได้ปรากฏขึ้นมา

แต่ว่าตอนนี้เธอทำไม่ได้ ความรู้สึกห่วงใยที่อยู่ในร่างกายอาจจะถูกกลืนหายไป

บ้าง

แล้ว

“ผมไม่ได้จะบังคับคุณ ชนุดมไม่อยากที่จะกดดัน “ฉันก็ แค่…หึง”

นัชชามองเขาที่ตัวใหญ่โตที่พูดเสร็จหูก็แดงแจ๊นิสัยที่เฉียบขาดหน้านิ่งเคร่งขรึมอยู่ตลอดแต่กลับถูกประโยคหวานๆ ประโยคเดียวที่ทำให้หน้าแดง

“ชนุดม

“อื้อ?”

“หน้าคุณแดงแล้วนะ”

สิ้นเสียงลงเขายืนขึ้นปล่อยหล่อนที่ถูกเขากักไว้แล้วเดินไป ยังห้องรับแขกมองจากด้านหลังรู้เลยว่าเขาอึดอัดใจอยู่

หมอกควันที่อยู่ในใจได้สลายไปชีวภายื่นมือมาจับข้อมือ เขาไว้แล้วอ้อมไปด้านหน้าเธอเผยอปากและเขย่างเท้าขึ้น ประกบปากริมฝีปากบางเบาอันเซ็กซี่อันเน

สัมผัสที่อบอุ่นเข้ามาใกล้ๆนำพาความชื่นมาให้ด้วยชน ดมอึ้งไปสักพักแต่ก็ดึงสติได้เร็วและกลับเป็นเขาเองที่เป็นฝ่าย กระทําแทน

ริมฝีปากและฟันเกี่ยวพันกันไปมาร่างกายเขาแสดงถึง ความตื่นกระหายในตัวเธอหลังออกจากโรงพยาบาลนอกจา การจุมพิตชนุดมก็ไม่เคยทำอะไรที่เส้นมากไปกว่านี้

หากหมายถึงการจุมพิตก็มีแต่การจุมพิตที่มือหลายครั้งที่ ผ่านมาเท่านั้นครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เริ่มต้นเอง

ความต้องการที่หลับไหลมานานที่ซ่อนอยู่ในกายเขามันกลับตื่นขึ้นมีจาการหลับใหลมันขับเคลื่อนความตื่นกระกายไป ทั้งตัวชนุดมกำลังควบคุมมันไว้เขาลืมตาขึ้นมองขนตาหญิงสาว ที่ร่วงลงมาตาเขาเริ่มแดงจากสิ่งที่เขากำลังอดทนอยู่

จุบก็แล้วแต่มันเป็นการทรมานอีกอย่างหนึ่ง

กล้ามเนื้อเขาเกร็งทั้งตัวแน่นอนว่าชีวภาก็รับรู้ได้ความ

รู้สึกทางธรรมชาติว่าตัวเองต้องขอโทษเขาแต่ว่า….ก็ไม่รู้วิธีที่จะ พัฒนาขึ้นไปอีกระดับ สิบนาทีผ่านไปสำหรับการจุมพิตที่ยากที่จะแยกออกของ

ทั้งคู่ในที่สุดก็ละออกจากกันได้

ชีวภามองลงข้างล่างแล้วเห็นผ่านที่เขากระตุ้นให้ร่างกาย ที่เกิดอาการทำตัวไม่ถูกและอยากจะหลบหนีขนาดพูดยัง ตะกุกตะกัก ฉันฉันขึ้นบ้านก่อนเดี๋ยวคุณค่อยขึ้นไป

พูดเสร็จหล่อนก็รีบเดินขึ้นไปชั้นสองอย่างรีบร้อนลนลาน

ชนุดมมองหลังเล็กๆที่อ่อนโยนหายไปที่ทางแยกชั้นสอง เขานวดบริเวณขมับและหลับตาลง

คงต้องอาบน้ำเย็นๆอีกละ…..