ตอน295มารยาของประทิน

ตอนที่295มารยาของประทิน

“ฉันได้ยินมาจากทินว่าคุณเดินทางไปดูงานที่แอฟริกาใต้ คุณยายของคุณป่วยอย่างกะทันหันต้องรบกวนคุณกลับมาไกล ซะขนาดนั้น…. ความรู้สึกเป็นห่วง เตชิตของจริยาทำให้เตชิต รู้สึกอึดอัดใจ

เตชิตตัดบท”ไม่เป็นไรแล้วคุณตาล่ะ? ”

“อยู่ที่บ้านตอนที่เกิดเรื่องท่านตกใจยกใหญ่แต่เมื่อสักครู่ ฉันแจ้งท่านว่าไม่เป็นไรแล้วท่านอายุมากแล้วถึงมาก็ไม่มี ประโยชน์อะไรอีกอย่างถ้าท่านมาฉันก็ต้องดูแลท่านอีก

“อืม เตชิตไม่ได้พูดอะไรอีกได้แต่มองหญิงชราบนเตียง อย่างเงียบๆ

เขารู้สึกผิดมากโดยเฉพาะก่อนหน้านี้ที่เขาทะเลาะกับท่าน เพราะเรื่องของนัชชาถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ทำผิดอะไรแต่ก็อดไม่ ได้ที่จะโทษตัวเอง

บรรยากาศในห้องค่อนข้างกดดันพอดีกับที่ปรัณเรียกเขา ออกมาคุยข้างนอกห้อง

ตรงทางออกฉุกเฉินของโรงพยาบาลเตชิตจุดบุหรี่ขึ้นมา สูบร่างสูงใหญ่ของเขาพิงอยู่กับกำแพงไม่กี่วินาทีเขาก็พ่นควันเหล่เขาหนึ่งพูดเลิก

“ฉันอารมณ์ไม่เลย

“พอข่าวก็กลับมาเลยล่ะสิปรัณมองดูนาฬิกาเขาเหนื่อยล้าอย่างได้ปรัณรู้พูดอย่างไรพลางถอน หายใจพูดปลอบอธิบายเขา”ท่านเป็นกล้ามเนื้อ หัวใจอักเสบพบบ่อยในผู้สูงอายุการรักษาต้องใช้กับต่อร่างกายแต่อย่างตามไม่เป็นอันตรายต่อชีวิตแกไม่ ต้องกังวลมากนักตอนนี้การรักษาทางวิทยาศาสตร์สามารถ จัดการ”

ชายนั้นยังคงเงยหน้าขึ้นมองส่วนส่วนบนผนัง และบุหรี่

ปรัณเห็นเขาสภาพอย่างนั้นไม่ได้ที่หน้าคิ้ว ขมวดยาฉันไว้กินแล้วหรือยัง? ”

“กินเขาถังข้างเขา แบบนั้นเอาจริงกินที่ไหน

“กินแล้วจริงเหรอไม่อย่างนั้นเวลามาให้ตรวจร่างกายหน่อยก็ดีตรงไหนไม่ดีจะได้ช่วยรักษาให้เดี๋ยวจะเสียใจถ้าร่างกายเกิดเป็น อะไรขึ้นมาแล้วถึงได้มารักษาตอนหลัง”

“ร่างกายฉันไม่ดีตรงไหน?” เขาขมวดคิ้วมองอย่างเสียดสี

แต่แววตากลับสงบเงียบ”ฉันขาดเซ็กส์แกช่วยฉันได้ไหมล่ะ? ” “…”ปรัณเจอคำพูดของเตชิตถึงกับผงะแกล้งเตะที่ขาเขา หนึ่งที ถ้าอย่างนั้นแกก็ต้องไปแผนกยูโรวิทยาแล้วหล่ะ!”

เขารีบสูบบุหรี่หนึ่งมวนอย่างดุเดือดเหลือถึงก้นบุหรี่อย่าง รวดเร็วหลังจากนั้นเขาก็โยนก้นบุหรี่ลงถังขยะแล้วยกมือขึ้นตบ ไหล่ของปรัณ”พวกเราไปกันเถอะ”

พูดจบเขาก็ก้าวไปข้างหน้าเพิ่งจะเดินออกมาจากประตู ทางออกฉุกเฉินก็พบกับผู้หญิงผมสีแดงยืนอยู่

เหมือนว่าหญิงคนนั้นไม่คาดว่าเขาจะเดินมาหาเธอทันที

แววตาของเธอดูสับสนเล็กน้อย”ฉันฉัน….”

ชายคนนั้นก้มศีรษะยิ้มมุมปากไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เมื่อ เห็นเธอแล้วให้ใสหัวออกไปแต่พูดแบบผิดปกติมากับฉัน”

เธอชะงักไปชั่วครู่ในใจรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกหรือว่า เพราะเธอพาคุณยายของเขามาส่งที่โรงพยาบาลทำให้เตชิต ตื้นตันใจ?

หญิงสาวขึ้นไปชั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาลกับเขา บรรยากาศข้างบนนี้ดีมากแม้แต่ชั้นดาดฟ้าก็สะอาดสะอ้าน
“คุณประทิน”เตชิตยืนอยู่ด้านในของรั้วราวเหล็กกั้นของ ดาดฟ้าลมพัดมาทำให้ตาหรี่ลง ฉันไม่รู้ว่าคุณนอกจากจะชอบ สะกดรอยตามแล้วยังมีนิสัยชอบแอบฟังด้วย? ”

ผู้หญิงคนนั้นยืนห่างจากเขาประมาณสามก้าวหน้าของเธอ เหมือนถูกใครต่อยจนแตกเพลง “ฉันไม่ได้ตั้งใจฉันก็แค่เดิน ผ่านไปทางนั้นพอดีแล้วก็ยืนอยู่ตรงนั้นอยู่ไม่นาน

ประทินไม่ยอมรับแน่ๆว่าเธอกำลังแอบฟังเขาอยู่แต่ กระนั้นเธอก็มีความสุขที่รู้ว่าในปีที่ผ่านมาเตชิตไม่มีผู้หญิงใด อยู่ข้างกาย

เขาไม่ชอบเธอแต่ก็ไม่ชอบผู้หญิงคนอื่นด้วยเหมือนกันแค่ นี้ก็เพียงพอแล้ว

“ไม่เข้าใจว่าเธอฟังไม่เข้าใจภาษาคนหรือว่าเธอหน้าด้าน เกินไป?” เขาล้วงมือไว้ในกระเป๋ากางเกงถึงแม้ว่ายืนไม่ไกลกัน นักแต่เธอก็ดูแววตาของเขาไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่

ผู้ชายคนนี้อันตรายแต่ก็น่าหลงใหล

ยังไงประทินก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งโดนเขาพูดเข้าให้แบบ นั้นสีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนสี”เตชิตฉันก็แค่ช่วยส่งคุณยายมาโรง พยาบาลเท่านั้นฉันไม่ต้องการอะไรทำไมคุณถึงมีอคติกับฉัน นัก? ”

“ไม่ริมฝีปากบางๆของเขาพูดว่าเธออย่างไม่ยั้ง “ฉันไม่มี ความคิดเห็นใดๆเกี่ยวกับเธอจะพูดว่าฉันอคติได้อย่างไร?
ตอนแรกเขาอยู่ตัวคนเดียวนิสัยก็เริ่มประหลาดขึ้นๆ พอ ตอนต้นปีคุณยายกับคุณตาของเขาก็รีบประกาศหาคู่ให้เขา หลายต่อหลายคนแต่ไม่รู้ว่าไปหาลูกคุณหนูนี้มาจากไหนเตชิต โดนหลอกให้ไปดูตัวตอนแรกเขาคิดว่าน่าจะจัดการได้ต่อไปน่า จะจบแต่ไม่คิดว่าประทินจะทนไม้ทนมือขนาดนี้แต่คุณตาคุณ ยายของเขากลับชอบเธอมาก

ในเมืองเจตระกูลบุญชูเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงส่วนประทิน เองมีอายุเพียงยี่สิบหกปีหน้าตาก็ถือได้ว่าสะสวยใบหน้ารูปไข่ หูตาจมูกปากไม่รู้ว่าไปได้มาจากไหนศัลยกรรมซะจนหาความ เป็นธรรมชาติไม่เจอคนที่ตามจีบเธอก็มีมากมายแต่ไม่รู้ว่าเธอ จะติดใจอะไรเตชิตหนักหนา

ประทินไม่เคยถูกใครว่าขนาดนี้มาก่อนหากเป็นคนอื่นเธอ คงโมโหโกทาไม่ไว้หน้าคนพูดแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเตชิตเธอกลับ โกรธไม่ลง

เธอเก็บความไม่พอใจไว้ภายใต้รูปลักษณ์ที่อ่อนแอ” เตชิต คุณไม่เคยสัมผัสกับตัวตนของฉันคุณจะรู้ได้อย่างไรว่าฉันเป็น คนอย่างไร? ฉันยอมรับว่าฉันชอบคุณมากฉันสามารถทำทุก อย่างได้เพื่อคุณทำไมคุณไม่ให้โอกาสเราทั้งสองคนลองคบหา กัน? ”

“เธอสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อฉันเหรอ? “เตชิตพูดซ้ำ อีกครั้งเขาเหมือนได้ฟังเรื่องตลกแววตาอันคมเข้มซ่อนอารมณ์ ที่ไม่สามารถหยั่งถึงเขาเลิกคิ้วแล้วถามเธอว่า แน่ใจนะ? ”
ไม่รู้ว่าทำไมประทินรู้สึกถึงความแปลกๆ ในคำพูดของเต ชิตใจเธอก็ฮึดขึ้นมาแต่ก็ยังพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน” ใช่คะทุก อย่าง!”

“ถ้าอย่างนั้นเธอยอมตายเพื่อฉันได้ไหม?” เสียงเศร้า หมองของเขาพูดผ่านออกไปในอากาศเสียงนั้นไม่ดังแต่ก็ ชัดเจน

ประทินสะดุ้งแข็งทื่ออยู่ที่เดิม อะไรนะ? ”

ระหว่างเธอและรั้วกั้นดาดฟ้าเตชิตหันข้างหลบทางให้ เธอ ตอนนี้เราอยู่บนชั้นที่ 17 คุณประทินผมให้โอกาสคุณพิสูจน์ แล้ว”

ประทินมองไปรอบๆดาดฟ้าที่ว่างเปล่าท้องฟ้าสีเทาอัน ไกลโพ้นเธอรู้ว่าเขาไม่ทำอะไรกับเธอแต่เมื่อเห็นสายตาที่บีบ คนของเขาทำให้ขาเธออ่อนแรงขึ้นมาทันใด

ความกดดันทำให้ร่างกายของเธอแข็งทื่อสีหน้าก็เริ่ม ตึงเครียดเธอพยายามอยู่นานถึงได้ยิ้มออกมาไม่ค่อยสวยสัก เท่าไร เตชิตคุณ…คุณกำลังหลอกฉันเล่นใช่ไหม?”

เขาให้เธอกระโดดลงไปจากดาดฟ้า

เมื่อได้ยินคำตอบของเธอเตชิตไม่สงสัยเลยสักนิดตอน แรกสีหน้าที่ไม่แยแสของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ทำไมไม่กล้า

มือที่อยู่ข้างลำตัวของประทินกำแน่นเธอจ้องมองไปที่ชาย คนนั้นเผื่อว่าเธอจะสามารถอ่านอะไรจากสีหน้าของเขาได้บ้างเขาแค่อยากทดสอบเธอหรือว่าเขาเอาจริงแต่น่าเสียดายที่เขา

ซ่อนอารมณ์เก่งมากจนเธอหาจุดบอดไม่พบ ในขณะที่ใจของประทินกำลังสับสนอยู่นั้นชายที่ยืนอยู่ตรง

หน้าก็เดิมมาหาเธอ

เขาก้าวเข้ามาอย่างว่องไวสายลมพัดจนเสื้อเชิ้ตของเขา แนบสนิทกายเห็นกล้ามเนื้ออำนาจที่ติดตัวมาตั้งเกิดของเขา ทำให้บรรยากาศเหมือนมีเงามืดปกคลุม

เธอก้าวถอยหลังอย่างลุกลนจนจนมุมหลังของเธอชิดติด ผนังเธอจึงต้องหยุด

“คุณคุณอย่า…”ประทินมองเขาราวกับว่าเขาเป็นฆาตกร เธอกลัวจนหลับตาปรี “อ๊ะ!”

เสียงกรีดร้องที่ตื่นตระหนกของเธอไม่สามารถหยุดเขาได้ เตชิตเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าเธอสะกดความน่ารังเกียจและน่า ขยะแขยง ในตัวเธอเอื้อมมือไปดึงหน้าอันสวยสะที่แต่งด้วย ศัลยกรรมของเธอขึ้นมาไหนบอกว่าชอบฉันไงแค่ฉันเดินมา ใกล้เธอก็กลัวมากซะขนาดนี้บอกว่าสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อ ฉันเธอไม่มีคุณสมบัติพอที่จะพูดประโยคนี้!”

ประทินแทบจะหยุดหายใจค่อยๆลืมตาขึ้นสบกับแววตาที่ บ้าคลั่งและปนเปื้อนไปด้วยความเศร้าโศกของเขาใจเต้นแรง จนเหมือนจะทะลุออกมาจากอก” แบบนี้เป็นคำขออะไรกันไม่มี ใครที่จะได้ยินแล้วไปตายตามที่คุณพูดหรอก!”
พูดจบเงียบสงัดไปพักใหญ่

ประทินคิดว่าคำพูดของเธอพูดถูกไม่คิดว่าเขาหัวเราะเยาะ ขึ้นมาเบาๆ “เธอรู้ได้ยังไงว่าไม่มี

มีสิเคยมี

เธอคนนั้นเมื่อยิ้มสวยสะพรั่งเมื่อเธอร้องไห้ทำให้คนที่เห็น ปวดใจเธอไม่ได้เกิดมาเพื่อเขาแต่เธอยอมตายแทนเขาได้เธอ ได้จากเขาไปตลอดกาล