ตอน328เรื่องราวในรถ

ตอนที่328เรื่องราวในรถ

นัชชาเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งข้างเขาเขากำลังสูบบุหรี่ ด ไปถึงครึ่งแล้วเห็นเธอเข้ามาก็ดับไฟทิ้งแล้วเปิดกระจกบนหัวให้ ควันลอยออกไป

นัชชารู้สึกหงุดหงิดเกลียดตัวเองที่ชอบหวั่นไหวแค่เขาทำ อะไรสักอย่างหรือสายตาแค่แว๊บของเขา

ลมพัดผ่านทำให้ได้กลิ่นตัวของผู้หญิงอ่อนๆลอยเข้าจมูก เขาได้กลิ่นนี้ตั้งนานแล้วแต่มีเด็กอยู่ก็เลยกลั้นไว้

ตอนนี้ธีมนต์ไปแล้วนัยต์ตาของผู้ชายเต็มไปด้วยแสงไป มองมาทางเธอด้วยสายตาที่จริงจัง ไม่ใช่ฉันไปอยากจะทำ อะไร?”

คำนี้แค่ฟังก็ปกติดีแต่พอออกจากปากเขาเหมือนมีความ หมายอีกอย่างซ่อนอยู่

หน้าของนัชชาร้อนนิดๆกลัวว่าตัวเองจะเผยตัวตนที่แท้จริง ต่อหน้าเขาก็เลยตั้งสติ อยากจะคุยเรื่องเด็กกับนาย

พอได้ยินเธอพูดแบบนี้เต อึ้งไปอย่างเห็นได้ชัดเจนแต่ ไม่นานก็ยิ้มที่มุมปาก เธอหลีกเลี่ยงตลอดว่าไม่ใช่ลูกของฉัน ไม่ใช่เหรอ?”
น้ำเสียงของเธอเหมือนประชดประชันนัชชาเองก็ฟังออกก เลยกัดฟันแล้วพูดว่า “ใช่ก่อนหน้านี้ฉันไม่คิดที่จะให้นายรู้

เรื่องมาถึงจุดๆนี้เธอก็ไม่อยากจะปกปิดแล้วก็เลยยอมรับ ไป แต่ตอนนี้ดูแล้วคงไม่มีประโชยน์อะไรแล้วนายดื้อด้านยิ่ง กว่าที่ฉันคิดไว้”

“ดื้อด้าน?” เตชิตเหมือนได้ยินศัพท์ที่ตลกไม่นานรอยยิ้ม นัยน์ตาก็หายไปเหลือแต่ความจริงใจ นั่นคือลูกของฉันเธอคิด ว่าฉันเตชิตไร้ปัญญาถึงขั้นให้ลูกตัวเองเรียกคนอื่นว่าพ่อเห รอ?”

นัชชามองไปทางเขาอย่างเหลือเชื่อความโมโหและความ น่าสงสารเต็มไปหมด ในอารมณ์ของเธอเธอเป็นคนที่แข็งอ่อน ก็ถ้าคนอื่นแข็งเธอจะแข็งกว่าห้าปีที่ใช้ชีวิตต่างประเทศทำให้ หัวใจของเธอแข็งแกร่งมากกว่าเดิมตอนนี้ได้ยินเขาพูดตัวเอง แบบนี้จะเปิดประตูแล้วลงไปจากรถ

“คัก เสียงล็อครถดังขึ้นเธอไปเปิดอีกครั้งก็เปิดไม่ได้แล้ว

นัชชาจะหันไปว่าเขาแต่มีแรงจากด้านหลังดึงตัวเธอไป ก่อนฝ่ามือที่ใหญ่ของผู้ชายไปจับที่เอวของเธอสองข้างแล้วอุ้ม ตัวเธอมาที่ตักผู้ชาย

กล้ามเนื้อที่ร้อนแรงอยู่ใต้สะโพกเธอทำให้นัชชารู้สึกว่า ที่ๆนั้นเหมือนมีไฟมาเผา เตชิคนายจะทำอะไรเปล่อยฉัน เธอไม่อยู่นิ่งตั้งแต่แรกตอนนี้ยิ่งดิ้นไปใหญ่เตชิตไม่มีความคิดอย่างอื่นตอนนี้เธอดิ้นขนาดนี้เขาก็เริ่มโมโหแล้วกำลัง จะพูดเอวของเธอก็ไปโดนที่ปรับเบาะจนเก้าอี้ของเขาถอย หลังไปอย่าขยับมั่ว

“นายปล่อยฉันลงไป!”นัซซาผลักเขาตีเขาแต่พลังแรง น้อยๆของเธอคงไม่มีผลอะไร ฉันบอกให้นายรอไม่ใช่ให้นาย มาลวนลามฉัน!”

“ฉันลวนลามเธออะไร? เขาไม่ปล่อยมือแต่กอดแน่นกว่า เดิมขมวดคิ้วแน่น ถ้าจอดเธอคือการลวนลามงั้นห้าปีก่อนฉัน เคยจับไปหมดแล้ว……

“ไม่ต้องพูดถึงห้าปีก่อนตอนนี้คือตอนนี้ นัชชาไม่อยากจะ ฟังเขาพูดถึงเรื่องอดีตเพราะความทรงจำพวกนั้นถูกเก็บไว้มา นานเธอคิดว่าตัวเองลืมไปแล้วแต่พอโดนเขาแกล้งแบบนี้ถึงจะ รู้สึกว่าภาพในความทรงจำพวกนั้นเหมือนพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน แค่เธอกำลังหลอกตัวเองเท่านั้นเอง

เธออยากจะไปเผชิญ

ตาของเธอเริ่มแดงเตชิตไม่คิดที่จะรังแกเธอหรือให้เธอ เสียใจก็เลยลดแรงน้ำเสียงก็อ่อนลง เธออย่าขยับฉันแค่อุ้มเธอ ไว้ไม่ทําอะไร

“เพราะห้าปีที่แล้วนายทิ้งฉันไปหลังจากนั้นห้านายก็กลับ มาบังคับฉันอีกครั้งนายมีสิทธิ์อะไรนายอยากจะทำอะไร?! นัช ชาตะคอกออกมา
“เพราะพวกเราทั้งสองยังไม่ลืมกันยังมีความรักหลงเหลือ

อยู่”

“ไม่มีแล้วความรักของฉันหายไปตั้งนานแล้วห้าปีที่แล้ว นายปล่อยทีนาร์ไปตอนที่ให้ฉันสารภาพความผิดทำไมไม่คิด ว่าพวกเรายังมีความรักต่อกันอยู่?”ไม่ว่ายังไงก็ยังคงเป็นก้าว ที่นัชชาก้าวข้ามไปไม่ได้เรื่องราวผ่านไปตามเวลาแทนที่จะเลือ จางแต่กลับกลายเป็นแผลในใจเธอแทน

เตชิตคิดไปถึงเรื่องราวในอดีตคำพูดของเธอเหมือนเข็มที่ แทงข้าไปในใจเรื่องเลวร้ายมากมายที่ทำให้เธอทรมานและ เจ็บปวด ไม่รักแล้วจะคลอดลูกฉันออกมาทำไม

จะรักมากขนาดไหนถึงจะคลอดในสถานการณ์แบบนั้นได้

นัชชาส่ายหัวแต่หาที่แก้ตัวไม่ได้เธอรู้ว่าเด็กจะเปิดโปง ทุกอย่างที่ซ่อนไว้เรื่องราวหลายอย่างปกปิดไม่ได้อีกแล้ว

นึกถึงธีมนต์สติของเธอที่หายไปก็กลับมา ฉันจะคุยกับ นายเรื่องเกี่ยวกับธีมนต์

ผู้ชายพยักหน้า ว่า

“ฉันรู้ว่านายตื่นเต้นมากตอนที่เจอธีมนต์และอยากจะเข้า

ใกล้แต่ธีมนต์ไม่มีพ่อตั้งแต่เด็กเจอนายบ่อยเกินไปเด็กก็ยัง รู้สึกว่าผิดปกติพฤติกรรมในวันนี้ขอให้เป็นครั้งสุดท้ายคำพูด ของเธอชัดเจนทุกคำ และการอบรมของธีมนต์ฉันรู้ว่าควรทำ ยังไงหวังว่านายจะไม่ยุ่ง
“ยุ่ง? ทีแรกเตชิตอยากจะคุยกับเธอดีๆ แต่พอฟังต่อไป อารมณ์ของเขาก็เริ่มขึ้นแล้ว นัชชานั่นคือลูกเธอคนเดียวเหรอ? ถึงแม้เด็กจะไม่รู้ตัวตนของฉันฉันก็ยังเป็นพ่อไม่มีฉันเธอจะ คลอดเองได้เหรอ?

นัชชาโดนเขาถามจนทั้งหน้าแดงและหน้าซีด นายนอกจา กออกสเปรมแล้วทำอะไรไปอีกบ้าง? ตอนนี้อยากจะแทรกเข้ามา ให้เด็กยอมรับนายเป็นพ่ออย่าว่าแต่ฉันเลยนายคิดว่าธีมนต์จะ ยอมรับไหม”

“ฉันไม่ได้ต้องการให้เด็กยอมรับฉันฉันแค่อยากจะอยู่ เคียงข้างเขาและนี่ก็คือสิทธิ์ของฉันห้าปีที่แล้วไม่ใช่ฉันไม่อยาก จะดูแลแต่เธอต่างหากที่เอาสิทธิ์ของฉันไปเธอถามฉันหรือยัง ถึงจะรู้ว่าฉันไม่อยากจะดูแลซึม? คำพูดของผู้ชายดุร้ายยกมือ ไปทับบนหน้าอกซ้ายของเธอ นัชชาเธอถามใจตัวเองดูว่าตรง นี้ยังมีฉันอยู่ไหมไม่อยากให้ฉันยุ่งกับเด็กแล้วจริงๆ ใช่ไหมเธอ จะหลอกตัวเองอีกนานเท่าไหร่

นัชชารู้สึกว่ามือที่อยู่บนหน้าอกของตัวเองเหมือนเอา ไฟฉายที่ส่องเข้ามาในใจของเธอส่องเห็นทุกอย่างทุกความ อึดอัดที่อัดแน่นในใจเธอสะบัดมือของผู้ชายน้ำเสียงเร่งรีบ ห้า ปีก่อนฉันเคยผิดไปแล้วครั้งนึงห้าปีหลังฉันจะไม่มีทางเชื่อใคร อีกลูกคือของฉันนายอย่าคิดจะเอาเขาไปจากฉัน

เตชิตเห็นเธอแข็งอ่อนไม่เอาแถมยังผลักดันให้เขาออก จากชีวิตเธอโมโหก็เลยพูดโน้มไปตามเธอ ฉันจะแย่งเด็กกับ เธอเธอคิดว่าเธอจะชนะฉันเหรอ?”
นัชชาตาโตค้างไม่น่าเชื่อว่าเขาจะพูดคำแบบนี้ออกมา

ความกลัวคลุมเต็มสมองของเธอเธอทั้งกลัวทั้งใจร้อนก็

เลยยกมือตบไปที่หน้าของเขา

“เพียะดังขึ้นมาในรถหน้าของผู้ชายเอียงไปข้างๆ และมี รอยสีแดงอ่อนๆนัชชาไม่รู้ว่าตัวเองออกแรงไปมากเท่าไหร่แต่ รู้สึกว่าหลังตบไปมือยังเจ็บอยู่

เธอหายใจอย่างแรงเมื่อความโมโหควบคุมสมองรอเธอ รู้ว่าทำอะไรไปถึงจะเริ่มกลัว