ตอน502 โดนลักพาตัวในห้องพิเศษ

ตอนที่502 โดนลักพาตัวในห้องพิเศษ

หลังจากกินข้าวเสร็จทั้งคู่ก็ขับรถไปยังสปาเมื่อเปิดประตูก ก็ได้กลิ่นน้ำมันหอมระเหยทำให้รู้สึกสบายผ่อนคลายนัชชาได้ มีการจองโปรแกรมล่วงหน้าไว้ก่อนหมอนวดพาพวกเขาเข้า ห้องหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เดินเข้าห้องสปาผิวของหล่อนช่าง บอบบางมีน้ำมีนวลขาวละเอียดลอออย่างเห็นได้ชัดเจนถ้าหาก ไม่ใช่ในเวลานี้เตชิตคงต้องจัดการกับหล่อนแน่ๆ

เขาดูหล่อนที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเอาแต่วุ่นวายสนุกกับ ดอกไม้และน้ำเขากลืนน้ำลายตั้งหลายรอบได้แต่เบนสายตาไป จากหล่อน

หมอนวดนวดอยู่ข้างกายหล่อนอยู่ตลอดอาจจะเป็นเพราะ ว่าหมู่นี้หล่อนเหนื่อยล้ามาโดยตลอดน้ำอุ่นได้ชำระล้างซึ่ง ความเหนื่อยล้าไปหมดจนหล่อนเกือบผล็อยหลับไปหลายครั้ง แล้วเชียว

“คุณนัชชาคะคุณยังเลือกโปรแกรมแช่น้ำเย็นไว้ต้อง รบกวนไปอีกห้องหนึ่งนะคะ” หมอนวดข้างตัวเธอกระซิบเตือน เธอเบาๆ

นัชชาพยักหน้าอย่างสะลึมสะลือเกือบลืมไปแล้วฉันไป ตอนนี้แหละ”
พูดจบหล่อนก็ยืนขึ้นแต่เตชิตรีบคว้าหล่อนไว้ แช่น้ำเย็น เดี๋ยวก็เป็นหวัดอย่าไปเลย

หล่อนได้แต่ยิ้มและสะบัดมือเบาๆ “ไม่เป็นไรหรอกเมื่อกี้ ฉันถามแล้วเขาบอกว่า ในน้ำมีสมุนไพรอยู่ในนั้นด้วยมันดีต่อ สุขภาพนะคะ”

“งั้นผมไปกับคุณด้วย

“ไม่ต้องหรอกค่ะเมื่อวานคุณบอกว่ายังไม่สบายปวดหัว อยู่ถ้าไปแช่น้ำเย็นมันไม่ได้จริงๆนะ”นัชชากดสัมผัสกับมือของ เขาไว้รู้สึกได้ว่าวันนี้เขาดูแปลกๆ แค่ยี่สิบนาทีเองค่ะคุณเป็น ห่วงอะไรคะเนี่ย?”

เมื่อวานเกิดเรื่องขึ้นหากเขาไม่เป็นห่วงก็แปลกแล้วแหละ

เตชิตเกลียดที่เขาไม่สามารถเอาตัวหล่อนไว้ข้างกายได้ และไม่ให้หล่อนไปไหนได้หล่อนเองก็เพียรพยายามดื้อดึงที่จะ ไปเขากลัวหล่อนรับรู้ถึงความรู้สึกนี้ได้ทำได้เพียงแต่ให้หล่อน ไป

เมื่อนัชชาเพิ่งเดินไปเตชิตมองไปยังบอร์ดี้การ์ดที่อยู่หน้า ประตูทางออกเขาใช้สายตามองพวกเขาแล้วมองไปยังนัชชา เพื่อให้เหล่าบอร์ดี้การ์ดเดินตามไปเขาจะได้วางใจได้

ห้องแช่น้ำเย็นนั้นเป็นห้องที่อยู่ด้านในสุดริมระเบียงนัชชา เดินตามทางที่มองนวดแล้วเข้าไปพลางพูดกับหล่อนว่า “คุณ นัชชารบกวนรอสักครู่นะคะดิฉันขอไปหยิบอุปกรณ์ที่ใช้นวดสัก ครู่เดียวค่ะ”
นัชชามองหล่อนที่เดินห่างออกไปตัวนัชชาเองก็เดินเข้า สระเล็กๆ ด้านข้างตัวของนัชชาห่อหุ้มด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว ขนาดกว้างและยาวร่างกายของเธอมิดชิดเป็นอย่างดีแต่ขณะ นั้นเองหล่อนอดไม่ได้ที่จะเข้าไปในห้องนั้นและถอดเสื้อคลุม อาบน้ำออกและเหลือเพียงผ้าเช็ดตัวที่เกาะอกไว้

ผ้าเช็ดตัวสีขาวนั้นปกปิดได้แค่ช่วงท่อนขาบนทั้งสองข้าง ขาเรียวยาวทั้งสองข้างนั้นเดินย่างก้าวเข้าสระจนรับรู้ได้ถึง ความเย็นของไอน้ำ “ซื้อ”

ในห้องนั้นหล่อนถูกเสียงสายน้ำไหลเรียกหานัชชาลอง หลายครั้งที่จะเอาตัวแช่ไปในน้ำน้ำมันเย็นจัดแปบเดียวผิว กระชับตึงขึ้นช่วงที่หล่อนค่อยๆปรับตัวกับสภาพความอบอุ่นนี้ ทว่าหล่อนรู้สึกว่าด้านหลังของหล่อนมีไอร้อนหล่อนรับรู้ได้เลย ว่าดด้านหลังขงหล่อนมี…คน

สถานที่แบนี้ค่อนข้างเป็นส่วนตัวจะเป็นไปได้ยังไงที่มีคน เข้ามา?

นัชชาตกใจจนหน้าซีดแม้ว่าหล่อนไม่ได้หันกลับไปมอง พลันรีบลุกยืนออกจากสระน้ำเพื่อออกไปด้านนอกแต่น่า เสียดายที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังนั้นรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของ หล่อนตั้งนานแล้วเขารีบนำผ้าขนหนูอุดปากหล่อนไว้และนำตัว หล่อนออกมา

“อื้ออื้ออื้อ”นัชชาโดนปิดปากปิดจมูกอย่างแน่นพยายาม ทำทุกวิถีทางที่จะต่อสู้กับคนที่อยู่ด้านหลังแต่การต่อสู้อย่างไม่คิดชีวิตของหล่อนมันทำได้แค่น้ำกระจายออกไปเท่านั้นเอง

ประตูห้องก็ไม่รู้เลยว่าถูกคนปิดตั้งแต่เมื่อไหร่พนักงาน เมื่อกี้ที่บอกว่าจะไปเอาอุปกรณ์ในการนวดไม่กลับมาสักที

นัชชาหัวใจเต้นถี่ตอนนี้เองหล่อนเพิ่งเข้าใจว่าแท้จริงแล้ว ตั้งแต่ที่หล่อนกับเตชิตเข้ามาที่ร้านนี้ก็ถูกจับตามองตั้งแต่แรก

อยู่แล้ว!

ทันใดนั้นเองมีดปลายแหลมเย็นๆด้ามหนึ่งก็จ่อที่คอของ เธอปลายแหลมคมนั่นมันส่องแสงกระทบเข้าตาหากไม่ระวังมัน คงสร้างบาดแผลให้กับผิวของเธอ

นัชชาหยุดการต่อสู้เพราะว่าขาดอากาศหายใจจนหน้า แดงแปร๊ด

“ฉันรู้ว่าด้านนอกมีคนคอยดูอยู่หากเธอไม่อยากตายก็

สงบปากสงบค่าไว้เป็นเสียงต่ำของผู้ชายที่มาจากด้านหลัง

เสียงนี้นัชชาเหมือนเคยได้ยินมาก่อนจากที่ไหนมันช่างคุ้น เคยแต่ว่าบอกไม่ถูกนางคาดเดาว่าน่าจะเป็นผู้ชายคนต่างชาติ คนนั้นที่เจอกันในร้านเธอตกใจจนตาถลึงออกมาหล่อนไม่ มั่นใจเลยทำเสียง”อื้ออื้อ?”

Hawkเอามีดจ่อที่ผิวของหล่อนแรงกว่าเดิมเขามั่นใจว่าจะ ไม่สู้แล้วเลยปล่อยมือจากหล่อน

หล่อนสูดหายใจเข้ายังโพรงจมูกลึกๆและผ่อนออกมาไม่ กล้าแม้ที่จะขยับและไม่กล้าที่จะหันหัวกลับมา คุณคือ….Oden?”

ผู้ชายด้านหลังรีบตอบทันที “Odenตายแล้ว”

ประโยคนี้เองที่ทำให้หัวใจนัชชาอึดอัดคนๆนี้ทำไมมัน ง่ายที่จะพูดคำว่าตายคำๆนี้ออกมาคนที่ไม่คิดเรื่องชีวิตแท้จริง แล้วเขาคือใครกัน?

“เธอมีความกล้ามากกว่าผู้ชายของเธออีก”hawkยกมือ ขึ้นลูบที่หัวไหล่อันเนียนละเอียดของหล่อนเขาเห็นว่าที่หัวไหล่ ของหล่อนกำลังขนลุกขึ้นเขาจับมันไปตรงนั้น เมื่อคืนฉันก็ อยากจะไปหาเธอฉันรอเธอมาครึ่งวัน

เมื่อวาน…

หล่อนตลบสมองคิดไปคิดเรื่องราวเมื่อวานตอนค่ำที่ลาน จอดรถถึงได้เข้าใจคนที่อยากขับรถชนฉันคือแกหรอ!?”

“ไม่ฉันไม่ได้อยากจะขับรถชนก็แค่อยากเตือนท่าน ประธานเตชิตก็เท่านั้น”

แค่สองสามประโยคหล่อนก็เข้าใจได้ถึงจุดประสงค์ของ เขาสัญญาการซื้อขายต่างๆ ทั้งหมดที่ทำมานี่ก็เพื่อเป็นเหตุผลที่ จะเข้ามาใกล้หล่อน

เมื่อหล่อนเข้าใจที่มาของฝ่ายตรงข้ามหล่อนได้แต่บังคับ ตัวเองให้สงบลง แกต้องการทำอะไร”

ขนาดหล่อนอยู่ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานขนาดนี้ ยังไม่กลัวในใจhawkยิ่งตื่นเต้นเขาชอบที่สุดกับการทำลายความนิ่งงียบแบบนี้ทีละเล็กทีละน้อยด้วยมือของเขาเองซึ่งภาย ใต้ความนิ่งแบบนี้มันจะเผยความหวาดกลัวออกมา

การเงยหน้ามองมันทำให้เลือดเขาพลุ่งพล่านเขาชอบที่ คนอื่นกลัวเขาในแบบนี้เขาเลือดเย็นทุกคนเกรงกลัวเขาหมด แต่ผู้หญิงด้านหน้านี้กลับเป็นข้อยกเว้น

ช่างน่าสนใจจริงๆ

เขาใช้มือค่อยเพิ่มแรงกดลงที่ปลายมีดซึ่งมันโดนผิวของ หล่อนไม่ถึงนิ้วด้วยซ้ำแต่ว่าเลือดดำสีแดงที่ไหล่ก็ไหลอออก มานัชชาเปล่งเสียง”โอ๊ะ……

“ไม่มีใครที่จะถามฉันได้”hawkเอื้อมมือออกไปจับหน้า ด้านข้างของหล่อนและบีบหน้าหล่อนให้ยื่นมายังร่างของคนที่ อยู่ด้านหน้าหากคนไม่รู้เรื่องคงนึกว่าสองคนนี้กำลังจูบกัน อยู่ เพราะว่าคดีนี้ลูกน้องฉันอยู่ไม่เป็นสุขแล้วพวกเขาหวาด กลัวเป็นห่วงยิ่งดูสีหน้าพวกเขาที่รีบร้อนไม่มีความสุขเลยเธอ ลองเดาว่าฉันกำลังอยากจะทำอะไร?”

นัชชา ใช้ตามองคนที่หน้าตาหล่อเหลาคนนั้นพลางคิดว่า ช่างน่าเสียดายที่ครั้งแรกที่เจอกันคิดว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษแต่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นพวกโรคจิต!

Hawkพูดต่อไปเอง”ฉันกำลังคิดว่าถ้าเตชิตอยู่ไม่เป็นสุข บ้างล่ะอาการจะเป็นยังไง? เขาจะวางมือกับเรื่องนี้ไหมหรือว่าจะ ยังทําต่อไปดี?”

เห็นได้ชัดเลยว่าเขากำลังโต้ตอบกับเตชิตที่เขามาหาหล่อนเพราะว่าเป็นการเยาะเย้ยถากถางเตชิต

ความคิดนี้อยู่ดีๆก็แวบขึ้นมานัชชาขมวดคิ้วแกจะเอาฉัน เป็นตัวประกันกับเขา

“ไม่ผิดก็เธอเป็นจุดอ่อนที่สุดของเขา

“แกคิดผิดแล้วแหละเขาไม่สามารถถูกควบคุมโดยฉันได้ ไม่มีใครสักคนที่ควบคุมเขาได้สิ่งที่สำคัญที่สุดของเขาคือเรื่อง งาน”นัชชายังคงยืนยันอย่างชัดเจนกับสิ่งเหล่านี้สิ่งที่พูดใน สายตาของนัชชาเองก็ยังหยืดกรานเช่นนี้ซึ่งมันยากมากที่จะ คิดได้ว่าหล่อนกำลังโกหกอยู่

แต่ทว่าHawkไม่ใช่คนปกติเขาไม่หลงไหลไปกับคำพูด เขาเชื่อมั่นกับสิ่งที่เขาเห็น

“จะควบคุมได้หรือไม่ลองแล้วก็รู้เอง”เขาเสียงต่ำลงมีด

ปลายแหลมที่คออันนั้นเคลื่อนย้ายมายังบริเวณหน้าอกของเธอ ขนาดไม่ได้ขยับเลยยังทำให้นัชชาเองยังรู้สึกขนหัวลุก เขาใช้สายตาชื่นชมร่างกายของหล่อนด้วยสายตาที่

รุ่มร่ามปกปิดไม่มิดมันทำให้นัชชาเกิดอาการหนาวเย็น

ภายในห้องเงียบเชียบไม่รู้ว่าหล่อนเข้ามานานแล้วหรือ ด้านนอกหรือรับรู้อะไรมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

“คุณนัชชาคุณไม่เป็นไรใช่ไหม?

นัชชารับรู้ความรู้สึกได้ถึงแรงกดของมีดที่เพิ่มขึ้นหล่อน อดทนต่อความกลัวพยายามทำเสียงตัวเองให้เป็นปกติ ไม่เป็นไร”

เพิ่งจะพูดจบก็มีฝ่ามือตบลงผ่านที่บ้องหูและกระทบกับ ต้นคออย่างแรงนัชชารับรู้ได้ถึงความเจ็บมากระทบข้างหน้ามืด ลงและสลบไป