ยั่วรักทนายคนโหด

ตอน277การล้มเหลวในโลกของเขา



ตอน277การล้มเหลวในโลกของเขา

ตอนที่277การล้มเหลวในโลกของเขา

เตชิตไม่เชื่อนี่ไม่มีทางเป็นไปได้

แต่ว่า

ผู้ชายมองไปที่แม่น้ำทุกอย่างถูกเผาไหม้เป็นสีดำและกลิ่น ที่แรงจนแตะจมูกและลมหายใจเพื่อเตือนเขาว่ามันเกิดขึ้นจริง ไม่ใช่ภาพลวงตา

นักดับเพลิงวิ่งไปรอบๆเพื่อค้นหาและช่วยเหลือเขายืนอยู่ ตรงนั้นราวกับว่าเขาไม่สามารถลุกขึ้นได้จากความเจ็บ ปวด”เป็นไปไม่ได้ไม่มีทางเป็นไปได้

เวลาเดินไปเรื่อยๆท้องฟ้าเริ่มมืดหลังจากที่คุณปรันได้ยิน ข่าวรีบพาทีมแพทย์ของตัวเองไปยังจุดเกิดเหตุก่อนจะลงจะรถ เขาชะงักไปสักครู่

ที่นั่นยังต้องการความช่วยเหลือทุกอย่างกลายเป็นเศษ

ขยะ

เขายืนมองดูมีคนกำลังรื้อถอนราวบันไดหัวใจของผมเต็ม ไปด้วยความขมขื่นเขาไม่กล้าที่จะนึกถึงตัวเองกลัวว่าจะจม น้ำตายในความโศกเศร้า
คุณปรับหลับตาลงเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว ในขณะ เดียวกันเจ้าหน้าที่ดับเพลิงทหารและเตชิตก็เดินเข้ามา

เขาใส่หน้ากากป้องกันแก๊สเสียงพูดไม่ค่อยชัดมากเท่า ไหร่ คุณชิตพวกเราสังเกตเห็นสิ่งนี้

พูดไปเขายกแขนของเตชิตขึ้นแล้ววางลงบนมือแล้วค่อยๆ เปิดออกมามันเป็นเส้นสร้อยคอที่บางมากมันได้ติดมากับการ เผาไหม้ของสิ่งสกปรกแต่สร้อยเส้นนี้สามารถบอกความแตก ต่างเล็กๆน้อยๆ

เขากำลังยกตัวอย่างเมื่อสายตาของเขาสัมผัสกับสร้อยคอ ของเขาเตชิตควบคุมตัวเองไม่ได้แสดงว่านาอาจจะเป็นร่อง รอยสุดท้ายและสร้อยเส้นนี้ก็ใช่

มันเป็นของที่ฉันมอบให้นัชชาเธอยินดีที่จะใส่มันไว้ติดตัว เธอตลอดแต่มันปรากฏอยู่ในมือของนักดับเพลิง

สร้อยคอยังอยู่แต่คนหายไปแล้ว

เขายืนดูอย่างเงียบๆเขามองดูนักดับเพลิงน้ำมันมาใส่ ซองแล้วปิดมองดูเขายื่นให้ตัวเอง

เมื่อปลายนิ้วสัมผัสกับถุงเย็นหัวใจแตกสลายคิดถึงตอนที่ เธอยังอยู่หัวเราะด้วยกันเขารู้สึกเวียนหัวขึ้นมาทันที

คุณปรัณจับเขาไว้มันได้ลิ้มรสของหัวใจความร้อนจาก เบ้าตา เตชิต”

เขายังไม่ทันพูดจบทันใดนั้นก็มีคนมาแย่งมันไปทั้งเนื้อทั้งตัวพยายามออกจากรั้วที่ขาดคุณปรัณคิดว่าเขาเกิดความคิดที่ ไม่สมควรนักดับเพลิงรีบดึงเขากลับมาทันที

“คุณทำอะไรบ้าไปแล้วเหรอ เขาคำรามด้วยความโกรธ มองดูเขาล้มลงไปที่พื้น

“ปรัณ เตชิตมองดูท้องฟ้าที่เริ่มมืดเขาตะโกนด้วยเสียงที่ สะอื้นสายตาที่ลึกซึ้งความหนาวเย็นผ่านมาทางผ้าไหม สร้อย

ของเธออยู่ที่นี่แต่คนหายไปแล้วคุณว่านี่มันคืออะไร

เขามองดูนักดับเพลิงพเนจรพวกเขากำลังหานัชชากำลัง หาผู้หญิงในดวงใจของเขาแล้วทำไมต้องไปหาในแม่น้ำ

ปรัณนั่งยองๆลงข้างๆเขามองดูสภาพจิตวิญญาณที่มี สูญหายไม่รอที่จะพูดคำตอบนั้นออกมา ผลสรุปสุดท้ายยังไม่ ออกมาอย่างแน่ชัดทุกอย่างยังมีความหวัง

“ความหวัง”

ใบหน้าของเตชิตยิ้มอย่างชอบกลแล้วความโศกเศร้า”ใช่ ยังมีความหวังถ้าอย่างนั้นถ้าอย่างนั้นเธอ

พูดถึงที่นี่เขาหยุดอีกครั้งรู้สึกงงงวยหลังจากนั้นก็ยื่นมือ ขึ้นมาจับหน้าตัวเองความเจ็บปวดที่แตกสลาย ไฟไหม้รุนแรง มากรถได้หลอมละลายเธอเป็นคนตัวเล็กและบอบบางเธอจะ ยืนหยัดกับมันได้อย่างไร

ความเป็นจริงที่โหดร้ายและหนาวเย็นร่างกายที่ยังมีชีวิต ได้ตกเข้าไปข้างในคุณจะใช่ไหม”
“ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ เขาพึมพำไม่มีใครตอบ เขาสันนิษฐานว่าทำไมผู้หญิงที่เขาต้องการให้มาอยู่ใน อ้อมแขนถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

ก่อนหน้านั้น 1 ชั่วโมงเธอยังมีชีวิตและยังพูดคุยกับเขาอยู่ เขายังจำรูปร่างตอนเธอกำลังพูดได้อยู่เลยและยังสามารถได้ กลิ่นน้ำหอมที่เธอใช้เพียงแค่แวบเดียวก็หายไปแล้วจมอยู่ใน แม่น้ำที่น่ากลัวเหลือเพียงแค่ความว่างเปล่า

เสียงกองกำลังตำรวจยังคงดังเหมือนมีเสียงบีบแตรที่เกิด เหตุท้องฟ้าเริ่มมืดลมกลางคืนพัดผ่านไปที่สายตาของเขาน้ำตา ค่อยๆหลินไหล

การค้นหายังคงดำเนินการต่อ

คุณปรัณไม่กล้าที่จะออกห่างจากเขาความรู้สึกของเขา ตอนนี้เขาสามารถที่จะทำมันได้ทุกอย่างทุกอย่างที่เขามีต่อนช ชามันชัดเจนทุกอย่างแล้วเธอเปรียบเสมือนลูกกุญแจที่คอย เปิดทุกอย่างเมื่อเตชิตไม่มีลูกกุญแจลูกนี้เหมือนสูญเสียทุก อย่าง

เขาเหมือนคนไม่มีตัวตนไม่มีจิตวิญญาณและไม่มีอุณหภูมิ

ถึงจะกลัวว่าที่เกิดเหตุจะเป็นยังไงเขายังคงหวังให้เทวดา เห็นใจผู้ชายคนนี้ให้โอกาสที่จะให้เขามีชีวิตที่ดีคืนนัชชา ให้กับ เขา

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงยังไม่มีผลอะไร
ผ่านไป 1 ชั่วโมงก็ยังไม่มีข่าว

เวลายิ่งอยู่ยิ่งนานท้องฟ้ายิ่งอยู่ยิ่งมืดสุดท้ายต้องเปิดแสง ไฟเพื่อช่วยในการค้นหา

เวลามนการค้นหาเริ่มผ่านไปทุกคนต่างก็รู้ว่าแม่น้ำสายนี้ จะไม่มีปรากฏการขึ้นเลยแต่ก็ไม่ใครกล้าขึ้นไปบอกให้เตชิต

ก็ลองหาแบบนี้สิค้นหาอีกครั้งและอีกครั้งคนก็เปลี่ยน เหมือนการเกิดคลื่นสุดท้ายก็ไม่มีใครที่จะรอฟังคำตอบของเขา สุดท้ายนี้ต้องรวบรวมทีม

หัวหน้าดับเพลิงนั่งลงที่พื้นสีหน้าดูไม่ค่อยดีแล้วเดินผ่าน ไปต้องรวบรวมพลังทั้งหมดที่มีแล้วค่อยพูดออกมาว่า “เตชิต การค้นได้จบลงแล้วต้องต้องการ”

“คุณพูดว่าไงนะ” เขาพูดขึ้นด้วยเสียงทาแหบแห้งเล็กน้อย

แต่ก็ทำให้เขาตกใจ

“ค้นหาการค้นหาได้จบลงแล้วคุณเตชิตคุณดูพวกเราอยู่ ทางนั้นสามารถซื้อถอนได้ไหม

“จบแล้ว”เตชิตลุกขึ้นมาจากพื้นความเศร้าโศกที่ กระจัดกระจายอยู่ในมุมของร่างกายของเขากลายเป็นความ โกรธที่ไม่อยากจะเชื่อในความเป็นจริงทุกคนก็กลายเป็นคน เลวที่บังคับให้เขายอมรับว่าเขาตายแล้ว ชีวิตคือการเห็นคนที่ ตายไปแล้วเห็นร่างกายไม่มีอะไรที่คุณกล้าที่จะพูดกับผม

ใบหน้าของหน่วยดับเพลิงมีควันไฟอยู่ที่หน้ามันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาตอนเขาดับไฟคอเสื้อของเขาถูกกระชากเขาไม่ ใจไม่ทันเขามีเสียงไอแค๊กแค่ก “คุณเตชิตคุณอย่าเพิ่ง กระตือรือร้น”

จะไม่ให้ฉันกระตือรือร้นได้ยังไงผู้หญิงที่มีผลกระทบต่อ จิตใจของเขาได้หายไปเขามองดูรอบไปที่เธอได้หายตัวไปเขา ควรใจเย็นหรอ

“หาเตชิตตะโกนออกมาคำเดียวลูกตาแทบจะหลุดออก มาแล้ว ถ้ายังหาคนไม่เจอเธอก็ยังมีชีวิตอยู่

“แต่ว่า”

“คุณหุบปากผมบอกให้คุณหาคุณก็ต้องหาไปหามาให้ ฉันเตชิตมาเคยเป็นแบบนี้มาก่อนย้อนไปเมื่อ 3 ปีก่อนเขาไม่ เคยมีความรู้สึกที่ต้องสูญเสียอะไรสักอย่าง

วิ่งที่เขาต้องการค่อยๆสูญเสียไปแต่เขาทำอะไรไม่ได้

ไม่มีใครเข้าใจความเจ็บปวดนี้นัชชาเป็นทั้งชีวิตของเขา ทุกอย่างที่สวยงามล้วนมีผู้หญิงคนนี้อยู่เบื้องหลังเสมอไม่มีเธอ แล้วโลกทั้งใบของเขาได้พังทลายลงมันจะไม่สมบูรณ์แบบ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ