ตอน656อวยพรให้เธอมีความสุข

ตอนที่656อวยพรให้เธอมีความสุข

เขาก็เลยหยิบเสื้อมาแล้วสวมเข้าไปเหมือนที่เขาพูดเสื้อ ตัวใหญ่มากแขนเสื้อก็สามารถปกปิดมือของเธอทั้งหมดได้ชุด นอนของเธอนั้นเป็นแบบบางสวมใส่ไว้ด้านในมองจากด้าน นอกแล้วมองไม่เห็นอะไรเลย

ดราณีดมแล้วผมอีกมีกลิ่นน้ำหอมผสมกับกลิ่นเหล้าเป็นก ลิ่นที่น่าดมมากทำให้คนรู้สึกติดขึ้นมาอยากจะดมต่อเรื่อยๆ

เป็นกลิ่นตัวเขา

ชนัยมองดูเด็กผู้หญิงที่ใส่เสื้อของตัวเองอยู่เมื่อกี้ยังรู้สึก ว่าเธอนั้นดื้อรั้นมากแต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่าเธอใส่เสื้อสีดำก็สวย ดีคนก็ขาวเหมือนพอใส่เสื้อสีดำแล้วเหมือนนมกับช็อกโกแลต เลย

เขาพอใจสักทีและรถก็ไปถึงที่ถนนสีรุ้งพอดียักคิ้วแล้วพูด ว่า “สวมเสื้อกันหนาวซะลงรถ

ดราณีไม่มีวิธีอื่นก็เลยต้องจับเสื้อกันหนาวแน่นๆแล้วเปิด

ประตูลงไป

ผู้จัดการกับคนขับรถไม่ได้ตามไประหว่างทางที่มานี่นั้นสมองของชนัยได้สติมากขึ้นแต่ก็ไม่ได้ดีถึงไหนต้องให้ตราณี พยุงเขา

ดราณีรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเป็นดั่งนกที่อยู่ในกำมือเขาไม่ ว่าจะบีบจับยังไงก็ไม่กล้าพูดอะไรเธอนั้นก็โชคร้ายจริงๆ ที่ได้ เจอกับไอ้ปีศาจนี้!

“พอแล้วอย่าทำหน้าทิ้งถนนคนเดินแถวนี้มีของกินเยอะ แยะเธอชอบของที่ไม่สะอาดแบบนี้ไม่ใช่หรอรับรองว่าคืนนี้เธอ กินอิ่มแน่”ชนัยเดินไปด้วยพูดไปด้วยมองไปทางถนนที่มีคน มากมายเขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

วัยรุ่นที่เดินข้างๆพอได้ยินคำพูดแบบนี้ก็มองมาด้วย สายตาที่แปลกๆเหมือนกำลังจะบอกว่า คนที่แอ๊บขนาดนี้ยังจะ มาที่นี่ทำไม

ดราณีไม่อยากจะขายขี้หน้าก็เลยรีบเดินไปทางถนนคน

เดิน

มองดูร้านค้าทุกร้านที่มีควันลอยขึ้นมาอารมณ์ของตราณี ถึงจะดีขึ้นเธอยอมรับว่าตัวเองชอบกินของข้างถนนสำหรับเธอ แล้วอาหารพวกนี้อร่อยกว่าอาหารในโรงแรมหรูๆเสียอีก

เพิ่งเดินเข้าไปปากซอยเธอก็เห็นมีคนขายไข่นกกระทาที่ เป็นไม้ๆเป็นไข่นกกระทาธรรมดาที่วางบนเครื่องแล้วเอาไม้ เสียบเป็นไม้เดียวด้านบนก็มีซอสมะเขือเทศและซอสพริกราด อยู่

ดราณีไม่ได้กินนานมากแล้วก็เลยอยากซื้อกินสักไม้แต่ก็ไม่อยากให้เวลาล่าช้าและไม่อยากอยู่กับเขานานจึงดูไปครู่ หนึ่งแล้วตัดสินใจว่าไม่เอา

แต่ว่าสายตาของเธอโดนชนัยจับได้พอดีเท้าของเขา เปลี่ยนทิศเดินไปทางร้านแล้วพูดว่า”อันนี้ดูแล้วน่าอร่อยดีเอา หนึ่งไม้ครับ”

“ได้เลยครับ”

เจ้าของร้านรับท่าไม้แล้วยื่นมาแต่ชนัยไม่ได้รับใช้ไหล่ สะกิดดราณีเบาๆ “ยืนบี้ออยู่ทำไมไปเอาสิ

ดราณีไม่เล่นกับเขา “นายเอาเองไม่เป็นหรือไง?

“ฉันดื่มเยอะไปหน่อยไม่มีแรง

“ดราณีก็เลยยื่นมือไปรับมากำลังจะหาเงินใน กระเป๋าแต่เขายื่นธนาบัตรใบหนึ่งไปพอดีเร็วจนไม่รู้ว่าจ่ายไป เท่าไหร่

เจ้าของร้านมองดูหลังของทั้งสองที่จากไปเงิน50บาทที่อยู่ ในมือนั้นดูเด่นชัดมากนี่เขาให้ผิดใบหรือเปล่า?

แล้วผู้ชายคนนั้นที่ให้เงินผิดก็ไม่สนใจอะไรเลยมองดูเด็ก ผู้หญิงก็ดื้อๆที่ถือไม้อยู่แล้วเขาก็ยิ้มที่มุมปากเขาไม่เคยรู้เลย ว่า50บาทก็สามารถซื้ออารมณ์ที่ดีได้ขนาดนี้

แล้วอยู่ดีๆคนบางคนก็บอกว่า “อยู่ดีๆก็ไม่อยากกินแล้ว

เธอกินแทนฉันละกัน”

ดราณีมองไปทางคนข้างๆที่เปลี่ยนความคิดเร็ว นายเพิ่งซื้อเมื่อกี้ไม่ใช่หรอทำไม……..

“อืมอยู่ดีๆก็อยากกินของเผ็ดๆ

ดรามองไปทางไม้ไข่นกกระทาที่อยู่ในมือเธออยากกิน ตั้งนานแล้วไม่กินก็แล้วแต่เธอกินเองก็ได้

เธออ้าปากแล้วไปกัดมาลูกหนึ่งทำให้แก้มของเธอนั้นพอง เธอหลับตาแล้วเคี้ยวอาจจะเป็นเพราะว่าร้อนก็เลยมีควันออก จากปากตลอด

เป็นรสชาติที่คุ้นเคยดราณีพอใจมากแม้กระทั่งมีซอส มะเขือเทศติดที่ปากก็ไม่สนใจแล้วรีบแนะนำให้เขาว่า “นายจะ ชิมดูไหมอร่อยจริงๆนะที่จริงก็ไม่มีอะไรไม่สะอาดนะพวกนาย คนรวยอะใช้ชีวิตแบบหรูๆจนชินก็เลยพลาดอาหารอร่อยๆ พวก นี้ไปอย่างเช่นกัน………..

ในตอนที่เราณีกำลังจะนำเสนออย่างดีตรงหน้าก็มีเงาก้ม ลงมาตอนที่เธอรู้ตัวอีกทีที่ปากของเธอก็มีอะไรนุ่มๆมามาทับ เสียแล้ว

ลิ้นของเขาไปเลียมะเขือเทศที่ติดอยู่ตรงปากเธอจากนั้น ผู้ชายก็ยืนตรงเหมือนกับกำลังนึกรสชาติเมื่ออยู่ก็โอเค”

ดราณีรู้สึกเหมือนตัวเองถูกมัดไว้ที่ก้นจรวจจากนั้นบินขึ้น

ฟ้าแล้วระเบิดตัวออก

หน้าที่ขาวๆของเธอกลับแดงขึ้นมาในเวลานี้นอกจากทำตาโตค้างเธอเหมือนจะลืมทุกอย่างไปหมดแล้ว

นี่เขาจูบเธอหรอ?

เธออนุญาตแล้วหรอเขาถึงมาจูบได้

ความสงสัยทั้งหมดวนอยู่ในหัวเธอแต่เธอก็ไม่รู้จะพูดยัง ไงเธอไม่ได้หน้าด้านไม่ใช่คู่ปรับของคนอย่างชนัยอยู่แล้ว

ชนัยมองไปทางหน้าของเธอที่แดงไปหมดความใสซื่อและ แปลกใหม่เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยมองเห็นในตัวของผู้หญิงอื่น

แค่จูบครั้งเดียวก็เปลี่ยนไปเป็นแบบนี้นี่เธอนั้นบริสุทธิ์และ ดีงามมากขนาดไหน

อดไม่ไหวยกมือไปจับที่ผมของเธอที่จริงเขาอยากทำ ตั้งแต่ที่พบกันแล้ว อย่าเอาแต่อ้าปากก็พูดว่าคนรวยตัวเองไม่ ชอบคนรวยก็จะให้ฉันไม่ชอบเหมือนเธอ?”

ดราณีเพิ่งจะได้สติกลับก็โน้มตัวหลบฝ่ามือที่ลงมาทำไม ทำไมนายมาจูบฉันอีก?!”

“ก็เธอบอกให้ฉันชิม

พอได้ยินแบบนี้ดราณียกไข่นกกระทาที่อยู่ในมือขึ้น ฉัน

ให้นายชิมอันนี้ไม่ใช่ชิม….………

เธอพูดถึงตรงนี้ก็หยุดเพราะไม่กล้าที่จะพูดต่อ แต่ชนัยกลับทำเป็นไม่รู้ตรงไปทางเธอมีเลศนัยอะไร?”
พูดก็คือมาตั้งนานแล้วไม่ได้พูดต่อไม่รู้ว่าโกรธตัวเองหรือ โกรธเขาเธอก็เลยปล่อยวางจากนั้นก็เดินไปข้างหน้า

ชนัยหัวเราะเบาๆอารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นมาทั้งๆที่เสื้อที่ใส่ อยู่นั้นไม่เหมาะกับตัวเท่าไรแต่ในใจของเขานั้นรู้สึกว่ามันดี มากๆเลย

ทั้งสองคนเดินตั้งแต่ปากซอยจนท้ายซอยชนยพาเธอกิน ของไปไม่น้อยทั้งของย่างของทอดเช่นปลาหมึกย่างเป็นต้นแต่ เขานั้นก็กินแค่หอยแถมยังกินแค่ครึ่งเดียว

และท้ายสุดของถนนมีอยู่ไม่กี่ร้านที่กำลังตั้งขายของด ราณีมองเห็นพวงกุญแจเป็ดน้อยปากสีเหลืองกับขนที่นุ่มๆนั้น ทำให้เธอรู้สึกชอบมากอดที่จะนั่งลงไปแล้วจับดูไม่ได้ อันนี้เท่า ไหร่คะ?”

เจ้าของร้านอายุก็ไม่ได้เยอะดูแล้วน่าจะไม่เกิน สามสิบ”18บาทค่ะ”

ดราณีคิดว่า1213บาทเองเธอรู้สึกว่าแพงไปนิดนึงกำลังจะ วางของลงก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้น “นี่ครับไม่ต้องทอน

น้ำเสียงที่มั่นใจขนาดนี้ไม่ต้องทายก็รู้ว่าเป็นใคร

ทีแรกเธอนั้นก็ไม่อยากได้แล้วแต่พอชนัยให้เงินเธอก็รีบ ค้นกระเป๋าเงินตัวเอง ฉันซื้อ ให้เธอ

ของที่กินวันนี้เขาเป็นคนจ่ายตังค์หมดเลยตอนนี้ของที่จะ ต้องใช้เองคงจะให้เขาจ่ายไม่ได้
แต่ไม่คิดว่าเด็กผู้หญิงนั้นมองไปทางชนัยยิ้มแล้วพูด ว่า “คุณคนสวยคะแฟนของคุณจ่ายเงินให้คุณก็ไม่ต้องไป ปฏิเสธหรอกนี่ค่ะ….ให้คุณใหม่อีกอันขอให้พวกคุณทั้งสองมี ความสุขมากๆนะคะ”