ตอน284ลืมอดีตไปให้หมด

ตอนที่284ลืมอดีตไปให้หมด

จากเมืองไปถึงอังกฤษในระหว่งการเดินทางนัชชาล้วน ใช้เวลานอนหลับอย่างสะลึมสะลือ

เดิมทีเธอเจอความหวาดผวามามากมาย ในระหว่างทางที่ วุ่นวายยิ่งบนร่างกายตั้งครรภ์ขึ้นมาอีกสภาพในตอนนี้ อ่อนเพลียเป็นที่สุด

ชนุดมสังเกตเห็นความอ่อนไหวทางอารมณ์ของเธอกำชับ กับแพทย์ผู้ติดตามบนเครื่องให้ฉีดยาแก่เธอเพื่อสงบสติ อารมณ์

เพราะว่าเป็นเครื่องบินส่วนตัวดังนั้นการจอดเครื่องจึงจอด บนที่ราบห่างไกลจากสนามบินสาธารชนค่อนข้างมาก

เครื่องลงจอดบนพื้นดินชนุดมก็ปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมาหยิบ เสื้อนอกตัวหนาคลุมไปบนร่างของเธอนัชชารู้สึกว่าร่างกาย เคล็ดขัดยอกไปหมดที่ต้องหลบซ่อนตัวมาชายหนุ่มขมวดคิ้ว และก็ไม่ว่าเธอจะยอมหรือไม่ยอมหลังจากนั้นก็ขืนใจคลุมเสื้อ ลงบนร่างเธอแล้วแล้วจึงให้เธอเดินออกไปจากห้องผู้โดยสาร ได้

ประตูห้องผู้โดยสารกำลังจะเปิดชั่วขณะนั้นลมเย็นพัดมาปะทะตัวนัชชาเงยหน้าดูท้องฟ้าที่มืดครึ้มภายในใจเพิ่งจะมี รู้สึกถึงสภาพความเป็นจริงเดิมทีนั้นเธอได้จากเมืองนั้นมายังที่ ห่างไกลเหลือเกิน

“ไปเถอะ” ในทันใดนั้นบริเวณริมหูก็ได้ยินเสียงพูดคุ้มหนัก ดังผ่านเข้ามา

ชนุดมเดือนเธออยู่ข้างกายนัชชาทั้งหนังตาเอาไว้มองดู ใต้เท้าที่กำลังวางบันใดทางเดินลงไปอย่างช้า

รถที่จะลำเลียงพาไปทางแม่น้ำมารับพวกเค้าถึงห้องพักผู้ โดยสารไม่มีคนอื่นๆ มีเพียงแต่ผู้ติดตามเดินทางสองสามคน และยังมีพนักงานบริการในห้องเครื่องผู้โดยสารพิเศษอีก

นัชชาเบี่ยงกายมองไม่เข้าใจอยู่สักนิด พวกเราไม่ไปกัน

เหรอ? “

ชนุดม ให้พนักงานยกแก้วกาแฟเข้ามาไม่ยอมหันหน้า กลับมาตอบ รอสักพักยังต้องเปลี่ยนเครื่องอีก

“ไปที่ไหนล่ะ? “

“ลอนดอน”

มันคือเมืองหลวงของอังกฤษที่นั่นเจริญมากๆและก็เป็น เมืองที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานถือว่าเป็นศูนย์กลางของการเงิน และการค้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

“พวกเราต้องไปที่นั่น…..จองที่พักไหม? “
ได้ยินประโยคนี้ชนุดมเพิ่งจะเงยหน้าขึ้นมามองดูเธอ ก่อน หน้าที่เธอจะคลอดลูกต้องอยู่กันที่ลอนดอนก่อนรอหลังจากที่ เธอคลอดแล้วเธอสามารถที่จะเลือกมันเองได้

นัชชาคาดไม่ถึงสักนิดว่าชนุดมจะมีคำพูดที่ดีแบบนี้ กระชับเสื้อด้านหน้าเอ่ยปากด้วยเสียงเบาๆออกมา ขอบคุณ นะ”

ชายหนุ่มไม่ได้ตอบกลับอะไรทำราวกับไม่ได้ยินมัน

อีกเพียงไม่นานนักมีคนแจ้งให้พวกเขาสามารถขึ้นเครื่อง

ได้แล้ว

นัชชาเดินตามหลังชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ก้าวขึ้นไปบน เครื่องสภาพอารมณ์เหมือนกันกับท้องฟ้ามืดครึ้มหนักแบบนี้

เครื่องบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าในระยะเวลาที่เว้นห่างไม่ถึง สามสิบนาทีในการเดินทางเธอเพิ่งจะนอนหลับไปเองเวลานี้ นอนหลับไม่ลงเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่มันว่างเปล่า ภายในใจมันว่างเปล่าสมองก็โล่งไปหมด

ในเวลาอีกไม่นานชนุดมก็เดินเข้ามายื่นเอกสารให้ เธอ“ดูสิ”

นัชชาดูเอกสารที่ติดมือชายหนุ่มมา นี่คืออะไร? ”

“ฐานะใหม่ของเธอ”

เธอไม่คาดคิดอยู่เล็กน้อยยื่นมือรับมันมาเป็นถุงกระดาษ หนังวัวบางเบาภายหลังจากที่เปิดออกข้างในมีแบบฟอร์มทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษข้างใต้มีแบบฉบับภาษาจีนไว้เทียบ ประกอบในนั้นมาด้วยนี่คือชุดประวัติชีวิตอย่างครบถ้วนของ คนที่เธอไม่เคยเห็นมันมาก่อน

“เธอไม่ต้องกังวลรู้สึกว่าฐานะนี้จะธรรมดาประวัติส่วนตัว ของเค้าทั้งหมดล้วนมีชีวิตอยู่จริงก่อนหน้าเธออีก

นัชชาไม่รู้ว่าชนุดมได้ประวัตินี้มาได้อย่างไรแต่เธอ สามารถที่จะจินตนาการได้ว่าเริ่มจากวันนี้ต่อไปเธอต้องบอกลา อดีตของนัชชาทั้งหมดไปกลายมาเป็นอีกบุคคลหนึ่งที่ไม่มี ความเกี่ยวข้องกัน

เธอต้องการที่จะเริ่มชีวิตใหม่ซึ่งมันจำเป็นต้องลืมอดีตไป

ให้หมด

Suran

มองเห็นชื่อแปลกตานี้เธอกลั้นน้ำตาไม่ให้คลอเบ้าไม่ได้ กรอกตาไปมาอยู่ไม่หยุดนัชชาอดทนอย่างเข้มแข็งไม่ให้มัน ไหลออกมา

เธอยกมือลูบท้องน้อยความหวั่นเกรงและวิตกกังวลต่อ อนาคตเหล่านั้นทำให้สภาพจิตใจเครียดและหวาดกลัวแต่ว่า เธอไม่มีทางถอยหลังกลับไปอีกเด็ดขาดเพื่อเด็กคนนี้และก็เพื่อ ตัวเธอเอง

ความรักของคนสองคนราวกับมีทะเลภูเขามาคั่นขวางไว้ ถ้าหากคนทั้งสองคนมีใจรักมั่นต่อกันก็มักจะได้อยู่ครองคู่กันความคิดถึงเกาะกุมเล็กภายในจิตใจให้มันหยุดสัก ประเดี๋ยวเถอะ

เตชิตนั้นไม่สนใจตัวเองแล้ว

อะไรใดใดไปภายในจิตใจแม้แต่น้อยนิดก็ไม่ได้เขาคิดเพียงแต่ เรื่องตามนัชชาพบอย่างเดียว

แรกวันเหตุต่อมาภายหลัง อย่างยิ่งอย่างหวาดกลัวตรงนั้นเดียวและกลัวว่าตัวเองจะถือ กายไม่

เจ็บปวด

ยามในค่ำคืนที่ผู้คนต่างในความเงียบแต่ว่า เขานั้นมักเห็นภาพหลอนปรากฏสามครั้งมองเห็นนัช ภายเคยฝันว่าเลือดเต็มใบของและเธอเค้าจะ ให้เขา

ภาพเหล่านั้นเห็นได้ชัดมันคือเรื่องปลอมมันคือ จินตนาการไว้อย่างหาทางไปได้ทำให้คนหายใจออก

ชายหนุ่มคนที่เดิมทีไม่ค่อยชอบพูดยิ่งกลายเป็นคนเงียบขรึมไม่ค่อยพูดจาเขาไม่ชอบพูดไม่ชอบสนธนากับผู้คนทุกวัน เหมือนกับคนมีชีวิตที่ตายไปแล้ว

เขาคล้ายกับซากศพที่เดินได้แต่มันก็ไม่ใช่เพราะว่าในใจ ของเขาไม่ว่าเวลาไหนล้วนเจ็บปวดทรมานเหมือนถูกฉีกออก เป็นชิ้นๆ ความเจ็บปวดนี้คอยย้ำเตือนเขาอยู่เสมอว่าทั้งหมดนี้ มันยังไม่สิ้นสุดทุกวันความโศกเศร้าล้วนเล่นงานเขา

เขาเคยนึกถึงความตายแต่ก็กลัวว่าสักวันหนึ่งนัชชาจะ ปรากฏตัวออกมากระทันหันแล้วหาเขาไม่เจอกับการที่ต้องมี ชีวิตอยู่นี้เขาคิดว่าตายแล้วก็ไม่ต้องรู้สึกถึงความเจ็บปวดไม่ ต้องรู้สึกอับอายและกระวนกระวายใจแล้วแม้แต่ความตายก็ยัง ไม่คู่ควรกับเขา

ทุกวันเขาไปริมทะเลในตอนค่ำเมื่อถึงเวลาต้องจากกันเขา จะพูดราตรีสวัสดิ์เบาๆไม่ว่ายังไงเธอคงจะไม่ได้ยินมันจริงๆ

เขาเริ่มดื่มเหล้าเริ่มรู้สึกโหยหาความมึนเมาเพียงแค่แอล กอฮอร์ก็สามารถตั้งหัวใจที่ตายด้านของเขาให้ยึดชีวิตที่จะตาย แหล่มิตายแหล่นี้ให้สามารถหยุดพักสักประเดี๋ยวเดียวได้พื้นที่ ในหัวใจดวงนี้จะได้ไม่ต้องรู้สึกเจ็บปวด

วันนี้มันก็คล้ายกับวันอื่นๆ ก่อนหน้าดื่มเหล้าเสร็จเขาก็ให้ คนขับรถแทนขับไปส่งถึงวิลล่าสถานที่ที่เคยเป็นที่อยู่อันอบอุ่น และหวานชื่นเวลานี้ความทรงจำก็หวนย้อนคืนมาเหลือเพียงแค่ ตัวเขาเองที่เศร้ารันทด โดดเดี่ยวเดียวดาย

เขาก้าวเท้าเดินโซเซผ่านประตูเข้าไปคนขับรถแทนล้วนทนดูไม่ไหวชายหนุ่มคนนี้เป็นคนใจกว้างมีชีวิตที่ไม่ธรรมดา อาศัยอยู่ในวิลล่าที่โอ่อ่าหรูหราขนาดนี้อะไรๆเขาก็ล้วนครอบ ครองไว้หมดแล้วแต่ดูเหมือนว่าเขาคนเดียวที่เจ็บปวดกว่าสิ่ง ใดๆทั้งสิ้น

เตชิตทิ้งตัวเดินไปเกือบจะถึงพื้นที่ระหว่างประตูห้อง รับแขกน้ารินก็ถูกจัดให้ไปอยู่ที่อื่นแล้วในบ้านไม่ได้เปิดไฟมืด มิดไปหมดเพียงแค่อาศัยแสงสว่างจากหน้าประตูที่ส่องเข้ามา ในความมืด

เตชิตก้มตัวเล็กน้อยเปลี่ยนใส่ร้องเท้าแตะและในเวลาว่าง ช่วงหนึ่งทันใดนั้นเอวก็ถูกร่างหนึ่งโอบรัดลูบไล้ด้วยความอ่อน โยนและอบอุ่นโดยเฉพาะเป็นแขนบอบบางขาวผ่องของหญิง สาวที่ปรากฏอยู่ด้านหน้า

ร่างกายของชายหนุ่มแข็งที่ออย่างแรงระหว่างความมัว สลัวเขาคิดถึงส่วนเล็กๆน้อยๆของนัชชาก่อนหน้าเวลานั้นบาง ครั้งบางคราเขากลับมาจากงานเลี้ยงดึกดื่นเธอก็จะนั่งบนโซฟา ทำอะไรของเธอเล็กๆน้อยรอเขากลับมาบ้านทุกครั้งที่เปิดประตู เข้ามาเธอก็มักจะวิ่งเข้ามากอดเขาเงยหน้ายิ้มหัวพูดกับ เขา“คุณกลับมาแล้ว

ภาพตรงหน้าชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้ร่างกายเต็ม ไปด้วยแอลกอฮอร์ที่อยู่ในเส้นเลือดหวังมากเกินไปแล้วหวัง มากเกินไปแล้วชั่วครู่ที่เตชิตถึงกับพลิกกายอย่างกับโดนผีอำ ดึงคนนั้นเข้ามาในอ้อมกอด นัชชาในแต่ละวัน ในที่สุดเธอก็ กลับมาแล้วฉันคิดถึงเธอวันเวลาเหล่านี้ฉันมีชีวิตอยู่ก็เหมือนกับตายทั้งเป็นมันไม่ดีสักนิดเลยขอร้องล่ะเธออย่าจากไปอีก

เลย……..

ไดยินแบบนั้นร่างของหญิงสาวในชั่วพรบตาก็ดึงดันแข็ง ขึ้นแต่ว่าเพียงแค่ไม่กี่เสี้ยววินาทีก็กางแขนสองข้างตอบรับ เขา ฉันไม่หนีไปไหนหรอกฉันจะอยู่กับเธอตลอดไป