ตอน755ฉันจะไม่ยอมเลิกกับเขาเด็ดขาด

ตอนที่755ฉันจะไม่ยอมเลิกกับเขาเด็ดขาด

“ท่านกำลังดิฉันอยู่เหรอคะ คำพูดนี้เหมือนกับคำพูดที่ ชนัยฟังจบแล้วพูดมาเลย

ชายชรายิ้มๆ ถ้าใช่แล้วเธอจะทำยังไงล่ะ

“ฉันจะทำอะไรได้ล่ะคะ”เธอยืนไม่รู้ไม่ถอยอยู่ที่เดิม ฉันรู้ ว่าถ้าเทียบกับคนอย่างท่านแล้วฉันมันก็เล็กมากเลยแต่ฉัน ไม่ใช่สำหรับเรื่องนี้ไม่ใช่

เธอพูดอย่างหนักแน่นราวกับภูเขาไท่ซานจะพังลงตรง หน้าเธอก็ไม่หนีตอนแรกชายชราไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายแต่ ตอนนี้ก็อดจะถามไม่ได้ เธอจะใช้อะไรมาสู้ล่ะ

ใช้อะไร?

ดราณีคิดแล้วคิดอีกก็ไม่รู้จะเอาอะไรมาสู้กับเขาจริงๆ

“ถ้าฉันยอมแพ้ฉันก็จะรู้สึกผิดกับความไว้ใจและความ ทุ่มเทที่ชนัยมีต่อฉัน ถึงจะไม่รู้ว่าชนัยทำอะไรเพื่อยอมรับ เงื่อนไขของท่านประธานเพื่อเธอแต่สิ่งที่เขาทำให้เธอตลอดมาก็มากพอแล้ว

ประโยคนี้ทำให้ชายชราอึ้งไปแต่ก่อนแม่ของชนัยก็โดน เขากดดันแบบนี้ถึงแม้หล่อนยืนหยัดต่อสู้แต่การต่อสู้แบบทน ทุกข์ทรมานมันต่างกับการต่อสู้ของดราณีสิ้นเชิง

เด็กผู้หญิงคนนี้มีอะไรไม่ธรรมดาในตัวจริงๆ

ถ้าแยกอย่างอื่นออกไปชายชราชื่นชมเธอมากในด้านนี้

เลยแต่….

“ถ้าจะโทษก็ต้องโทษกำพืดของเธอไม่ว่ายังไงตระกูล สกุลก็ไม่สามารถยอมรับเธอได้ตายใจซะเถอะฉันไม่ได้พูดเล่น กับเธอนะ”

พอได้ยินกำพืดสองตัวนี้แววตาผิดหวังขึ้นทันใดแต่เธอก็ ดึงสติของเธอขึ้นมาอย่างรวดเร็วถึงแม้เหตุการณ์จะมาถึงขั้นนี้ แล้วแต่ก็ไม่ลืมกล่าวลา รบกวนท่านแล้วชนัยรอฉันกลับไปอยู่ ฉันขอตัวก่อนนะคะ

พูดจบเธอก็เดินออกจากห้องไปอย่างเรียบๆเหมือนตอน เดินเข้ามา

ชายชรามองไปทางที่เด็กสาวเดินออกไปอดที่จะหยุดคิด

ไม่ได้

ดราณีออกมาแล้วตรงไปที่บ้านของชนัยทันทีวันนี้เธอไม่ ได้บอกก่อนที่บ้านเลยไม่มีคนสักคน
ช่วงนี้มีเรียนทุกวันเธอเลยไม่ค่อยได้มาที่นี่ปกติถึงที่บ้าน จะไม่มีคนอยู่แต่ก็จะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดบ้านอยู่แล้ว อาหารแค่โทรไปก็จะมีพ่อครัวเข้ามาทำให้ทันที

แต่ตอนนี้……..

โต๊ะในห้องรับแขกก็ว่างเปล่าผ้าม่านยังผูกเก็บไว้ด้านข้าง สองข้างดูเหมือนไม่มีคนไปจับมันมานานผักผลไม้ในตู้เย็นก็ เซ็งแซ่จนไม่สามารถกินได้แล้ว

ถ้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าที่นี่เคยมีคนอยู่และเคยคึกคักมาก ด้วยก็อาจจะคิดได้ว่าเป็นบ้านใหม่ที่เพิ่งตกแต่งเสร็จ

ยืนอยู่ท่ามกลางบ้านที่หรูหราแบบนี้กลับรู้สึกหนาวเย็น ช่วงนี้เขาก็ไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้วนะ

ดราณีพอจะเดาได้เธอถอนหายใจยาวนึกถึงคำพูดที่ท่าน ประธานคุยกับเธอขนาดพูดกับเธอยังขนาดนี้เดาว่าเขาคงทำ ให้ชนัยลำบากใจไม่น้อย

เขาคงจะเหนื่อยสินะทั้งต้องทำงานทั้งต้องดูแลความรู้สึก

ของตัวเอง

ทันใดนั้นความโกรธที่เคยมีกลับกลายเป็นความสงสาร คิดในทางกลับกันเขากำลังทำทุกอย่างเพื่อตัวเธออยู่

ในตอนนี้ก็มีแต่เขาที่ยืนข้างเธอถึงจะโกรธใครก็ไม่มี เหตุผลจะไปโกรธเขาแล้ว
พอคิดได้แบบนี้เธอก็ดึงสติของตัวเองขึ้นมาถอดเสื้อคลุม ออกพับแขนเสื้อขึ้นแล้วหยิบผ้าขนหนูมาชุบน้ำเช็ดตั้งแต่หน้า ประตูเข้ามาเช็ดมาเป็นทางอย่างสะอาดสะอ้าน

ชั้นล่างของบ้านมีพื้นที่กว้างมากเธอทำความสะอาดตั้งแต่ ตอนบ่ายถึงเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็สองทุ่มแล้ว เธอสั่งผักผลไม้สดแบบที่เก็บรักษาได้นานมาจากครัว

กลางของวิลล่า

มองดูฝีมือการทำความสะอาดบ้านของตัวเองค่อยๆเติม ของในตู้เย็นจนเต็มทำให้เธอรู้สึกภูมิใจในตัวเอง

เธอหยิบเครื่องคั้นน้ำผลไม้ขึ้นมาจัดเตรียมผักผลไม้ตาม สูตรโภชนาการแล้วทำน้ำผักผลไม้เก็บไว้ให้เขา

เห็นว่าชนัยยังไม่กลับมาก็หยิบโพสท์อิทในกระเป๋าขึ้นมา

เขียนอะไรไปสองใบแล้วแปะไว้บนตู้เย็น

เวลาเดินเรื่องๆจนถึงสามทุ่มข้อความตามตัวจากเสนานี ส่งเข้ามาพอดี

ดราณีจึงต้องรีบกลับหอเธอรีบวิ่งไปพลางรับโทรศัพท์จาก

เสนานีไปพลาง

เวลาห้าทุ่มครึ่งคนขับรถมาส่งเขาที่บ้านตามตัวเต็มไป

ด้วยกลิ่นเหล้า

วันนี้มีงานเลี้ยงสังสรรค์กับบุคคลที่เกี่ยวข้องกับตระกูล สกุลชนแก้วกันไปมาพอดูเวลาอีกทีก็ดึกดื่นเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว
วันนี้ชนัยดื่มเยอะพอสมควรเมื่อก่อนเขาก็ชอบดื่มแต่ตอน นี้กลับรู้สึกกลัวเหล้า

คนขับรถพยุงเขาเข้าไปในบ้านด้วยความไม่วางใจก็เดิน ไปเปิดไฟให้พอก สวิทซ์ก็สว่างจนเห็นทุกซอกทุกมุมในบ้าน

“คุณชนัยโอเคมั้ยครับจะให้คนซื้อยาแก้เมามาให้มั้ย ครับ คนขับรถเห็นเขาล้มลงไปบนโซฟาด้วยท่าทีที่เหนื่อยล้า

เลยอดที่จะถามไม่ได้

เขาขับรถให้ชนัยมาก็หลายปีตั้งแต่เขาอายุยี่สิบต้นๆ จนถึงตอนนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเจ้านายเขาดูเศร้าขนาดนี้

ชนัยโดดเดี่ยวมั้ย

โดดเดี่ยวแน่นอน

เขาไม่เคยตกอยู่สภาพแบบนี้เลยเมื่อก่อนเขาสามารถ ออกแบบชีวิตตัวเองได้ตลอดเขาไม่เคยทำให้มีอะไรมากระทบ กับชีวิตส่วนตัวเขาได้เลยแต่ตอนนี้กลับไม่เหมือนเดิมชีวิตเขา อยู่เหนือการควบคุมของเขา

ภาพแบบนี้ไม่สามารถเห็นได้ตอนเขาอยู่ข้างนอกได้เลย ชนัยโบกมือให้กลับไปเถอะดึกแล้วรีบกลับไปหาลูกเมีย ที่บ้านเถอะ”

คนขับรถฟังแล้วยิ่งรู้สึกเศร้าใจแต่ก็เข้าใจว่าตนเองไม่มี ความสามารถที่จะอยู่เป็นเพื่อนหรือช่วยพูดอะไรได้คนระดับนั้น ไม่ใช่คำพูดไม่กี่ประโยคจะทำให้เขารู้สึกดีได้หรอก
หลังจากที่คนขับรถกลับไปบ้านหลังใหญ่นั้นก็เหลือไว้แค่ เขาคนเดียวความโดดเดี่ยวที่รุนแรงนั้นปกคลุมไปทั่วตัวของ เขาแอลกอฮอลไหลเวียนไปมาในตัวเขาไม่มีแรงแต่ก็อยากจะ ทําอะไรสักอย่าง

เขาในเดินเข้าไปในห้องอาหารเพื่อไปหาน้ำดื่มแต่กลับ เห็นกระดาษโน้ตแปะอยู่อย่างไม่ได้ตั้งใจ

สีเหลืองสังเกตง่ายบนนั้นมีตัวอักษรที่งดงามอยู่สองสาม บรรทัด

“วันนี้ฉันเข้ามาบ้านเห็นบ้านมันไม่เป็นระเบียบฉันเลย ทำให้แล้วในตู้เย็นมีน้ำผลไม้ที่คั้นไว้ไม่รับประกันว่าอร่อยแต่ รับประกันว่าดีต่อสุขภาพแน่นอน

เขาดึงกระดาษโน้ตออกมามองดูตัวหนังสือพวกนั้นในตา พลุกพล่านขึ้นมาทันใดเขาหยิบกระดาษแนบไว้กลางอกรู้สึก อบอุ่นไปถึงหัวใจ