ตอน290 เด็กที่ชื่อว่าเมนต์

ตอนที่290เด็กที่ชื่อว่ามนต์

แพทย์ดูเหมือนจะเคยชินกับปฏิกิริยาแบบนี้อธิบายแบบ ยิ้มๆ เด็กทารกที่เพิ่งคลอดล้วนเป็นแบบนี้เจริญเติบโตอีกสัก นิดถึงจะสามารถดูรูปร่างหน้าตาออกได้

เห็นเขาแข็งตัวเล็กน้อยคุณหมอก็เตือนเขา คุณสามารถ สัมผัสเค้าเบาๆได้”

ชนุดมอายุสามสิบกว่าปีมานี้นี่เป็นครั้งแรกที่ เห็นbabyกำเนิดมามือทั้งสองข้างที่เคยถือเงินและเคยกุมมืด เพียงแต่ตอนนี้มือนั้นกลับจัดการมันไม่ได้

แตะกับกำปั้นขนาดลูกวอลนัตกลับไปกลับมาอยู่สองสาม ครั้งระมัดระวังปีกน้อยๆนั่นในพริบตาที่เนื้อหนังสัมผัสกันและ กันในก้นบึงหัวใจก็มีเส้นประหลาดๆ ที่รู้สึกขึ้นมา

แม้ว่าไม่ใช่ลูกของเขาแต่เริ่มแรกก็รู้มาโดยตลอดว่านัชชา ตั้งครรภ์นี่ก็ใกล้จะหนึ่งปีแล้ว ในใจลึกๆนั้นมักจะสะเทือนใจ ด้วยอารมณ์ที่ไม่เหมือนกัน

เขาเคยฆ่าคนด้วยมือเดียวมานับไม่ถ้วนแต่นี่เป็นครั้งแรก ที่ดีอกดีใจในชีวิตหนึ่งที่เกิดมาเช่นนี้

ใช่แล้วภายในใจของชนุดมดีอกดีใจ
หลังจากที่แพทย์ให้เขาดูเด็กแล้วอีกพักก็เปลี่ยนมือส่งต่อ ให้พยาบาลเด็กที่เพิ่งจะเกิดมาจำเป็นต้องส่งไปเข้าตู้อบชนุดม จนรอไฟในห้องคลอดดับลงหลังจากนั้นก็มองเห็นนัชชาลูกเย็น เข้าไปในห้องคนไข้เขาจึงสาวเท้าก้าวเข้าไป

ท้องผ่าคลอดไม่เหมือนท้องที่คลอดธรรมชาติหลังจากที่ คลอดเด็กออกมานัชชาสภาพดูไม่ค่อยดีร่างกายอ่อนแอผิด ปรกติหน้าที่ใหญ่เท่าฝ่ามือจมลึกอยู่ในหมอนบนใบหน้าไม่ เลือดฝาดสักนิดแม้แต่ริมฝีปากก็เป็นสีเขียวคล้ำ

ไรผมบนหน้าผากถูกไหลเหงื่อซึมติดกับหน้าผากเพียงแค่ มองไกลๆ ก็สามารถรู้ดีว่าร่างกายทั้งหมดนั้นอ่อนแอ แต่ว่าดีที่ยังอยู่นี่เธอรู้สึกตัวขึ้นมา

ภายหลังจากที่คลอดเด็กเสร็จพยาบาลให้เธอดูหน้าลูก เวลานี้เห็นเขาเดินเข้ามานัชชาเร่งเร้าถามขึ้นมา ลูกล่ะ?

เขาไม่มีท่าทีเล่นหัวเดินไปใกล้ๆเตียงคนป่วยลากเก้าอี้มา นั่งลง ส่งไปเข้าตู้อบทารกแล้ว

ภายหลังจากที่นัชชาได้ฟังเช่นนี้ก็วางใจแล้วความ อ่อนเพลียที่มีถูกปลดปล่อยไปทั้งร่างถึงแม้ว่ายาชาจะยังไม่ หายไปแต่เธอสามารถรู้สึกได้ว่าท้องว่างปล่าแล้วสิบเดือนที่ตั้ง ครรภ์มันเหมือนกับว่าร่างกายของเธอสิ่งเล็กๆที่เป็นสายเลือด ที่เชื่อมกันไว้ในที่สุดก็ลืมตาออกมาดูโลกใบนี้แล้ว

เขาเอ่ยปากพูดคุยกลัวเธอกังวล เด็กคนนั้นน้ำหนัก 2800-2700กรัมคุณหมอพูดว่าสภาพไม่เลวเลยไม่ต้อง กังวลนะ

ได้ยินแบบนี้นัชชาหลับตาลงแผ่วเบารอบๆดวงตาแดงระ เรือขึ้นมาอดทนเข็มแข้งไว้อดทนเข็มแข้งไว้แต่ว่าไม่สามารถทน ไว้ได้น้ำตาไหลผ่านจอนผมตรงปลายนิ้วเปียกชื้นเป็นทางยาว

ผ่านไปสักประเดี๋ยวเดียวเธอก็ลืมตาขึ้นคล้อยสายตามอง ลงไปยังชายหนุ่มที่วางฝ่ามือไว้บนหัวเข่านิ้วมือขยับยุกยิกใช้ ความพยายามอย่างที่สุดก็ยกไม่ขึ้นคิ้วที่พริ้มเพราอดไม่ได้ที่จะ ขมวดขึ้นมา

ดูเหมือนว่าจะสังเกตเห็นความตั้งใจของเธอชายหนุ่มขยับ ตัวนำมือวางลงไปจับฝ่ามือที่เย็นเฉียบของธอ เธอเพิ่งจะคลอด ลูกเสร็จอย่าขยับเลย

นี่เป็นครั้งแรกที่นัชชาไม่ต่อต้านการแตะเนื้อต้องตัวของ เค้าฉีกร้อยยิ้มอ่อนเพลียออกมาด้วยความจริงใจมองไปยัง นัยน์ตาของเค้าสว่างคล้ายแสงดาวส่องแวววาวระยิบระยับสั่น ไหวในตัวเอง ชนุดมขอบคุณเธอนะ

เธอจับฝ่ามือชายหนุ่มตอบกลับเบาๆด้วยเรี่ยวแรงน้อยนิด น้อยจนแทบจะสังเกตไม่เห็นแต่ว่าในระดับความเบาแบบนี้ เหมือนกับจะเกาะกุมหัวใจของเขาไว้ได้

นัชชาไม่ได้มีความคิดไม่ซื่ออันใดความรู้สึกหวั่นไหวนั้น ล้วนคือความรู้สึกของของคนเป็นแม่ในยามแรกเธอรู้ว่าถ้าไม่มี ชนุดมเด็กคนนี้ก็คงไม่ได้เปล่งเสียงร้องออกมาสักแอะเป็นเขาเองที่ให้โอกาสเด็กน้อยมาเกิดบนโลกใบนี้สามารถให้เขาดู ความสวยงามบนสถานที่แห่งนี้ได้

ความรู้สึกของความเป็นแม่ที่ซ่อนอยู่ในร่างกายนั้นทำให้ นัชชาเปลี่ยนเป็นคนที่อ่อนไหวขึ้นมาเธอมองชายหนุ่มตรงหน้า ทุกคำพูดล้วนเอ่ยออกมาช้าๆแผ่วเบา รอเขาโตแล้วฉันจะบอก เค้าว่าเค้ามีคุณลุงคนหนึ่งเพื่อต้อนรับเขาที่เปิดเครื่องบินส่วน ตัวมาอยู่ข้างกายแม่

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะบรรยากาศที่งดงามอย่างยิ่งนี้หรือไม่ชน ดมอดไม่ได้ที่จะถูกยั่วให้หัวเราะใบหน้าที่เยือกเย็นเคร่งขรึม ปรากฏเรื่องราวในอดีตขึ้นในสมองใบหน้าแสดงความซาบซึ้ง ใจเสียงทุ้มพ่นออกมาคำหนึ่ง ดี

ภายหลังจากเด็กออกมานัชชาเป็นบุคคลที่ดูแลร่างกาย ให้ฟื้นฟูได้เร็วมากเพราะว่าอายุยังน้อยนอกจากส่วนหน้าท้องที่ เหลือรอยแผลเป็นไว้จางๆรูปร่างของเธอแทบจะไม่เสียทรงแม้ กระทั่งผิวก็ดีกว่าเมื่อก่อนอีกเป็นคนที่มีเสน่ห์ของหญิงสาวมาก ขึ้น

เกี่ยวกับปัญหาสํามะโนครัวของเด็กชนุดมก็จัดการปัญหา ได้ดีมากชายหนุ่มคนนี้มักจะวิธีการตอบโต้กับปัญหาที่จัดการ ยากมีประสิทธิภาพสูงจนทำให้คนตกใจอิทธิพลลับหลังนี้ก็ยิ่ง ใหญ่จนทำให้คนตกใจเหมือนกัน

นัชชาไม่รู้ว่าเค้าจัดการเรื่องราวทั้งหมดนี้ให้เรียบร้อยได้ อย่างไรเค้าไม่พูดเธอก็ไม่เคยถาม
“ชื่อของเด็กคนนี้คิดออกหรือยัง? “บนสำมะโนครัววันนั้น ชนุดมถามเธออย่างนี้

นัชชาเคยคิดไว้เมื่อไม่นานมานี้ตอนที่มองเห็นเด็กน้อย นอนหลับสบายบนเตียงทารกพูดออกมาเรื่อยๆสองพยางค์ ม

ชนุดมยกคิ้วไม่คาดคิดว่า ในที่สุดเธอจะให้เด็กใช้ นามสกุลเหมือนกันกับเธอภายหลังอยู่ร่วมกันเช้าเย็นเขามักจะ ไม่ชอบมองเด็กน้อยที่ทำให้นึกถึงเตชิต

ชายหนุ่มครุ่นคิดสักนิดก็เปล่งเสียงออกมาเบาๆ “มนต์?

“ขึ้นชมธรรมชาติบนที่สูงทอดสายตามองไปไกลธีมนต์ผู้ โต้ลมที่พัดมา นัชชาทอดสายตามองไปทางเค้าหัวเราะคลาย ความข้องใจออกมา ครึ่งค่อนชีวิตน้อยๆของฉันนี้ใช้ชีวิตด้วย ความคับอกคับใจยิ่งนักลำบากยิ่งนักหวังว่าเค้าจะสามารถ เติบโตได้อย่างเข้มแข็งปล่อยเสียงเต็มที่ร้องเพลงครามออก มายาวๆ

ชนุดมพยักหน้า ดีงั้นเอาตามเธอแล้วกัน”

นัชชามองเค้าแน่วแน่ลักษณะแบบไม่ละสายตานั้นทำให้ ชายหนุ่มชำเลืองมองดู มองอะไร? ”

“ไม่มีอะไรเธอถอนสายตากลับ เพียงแค่รู้สึกว่าเธอ ปฏิบัติกับฉันอย่างนี้ฉันไร้หนทางที่จะตอบแทนจริงๆ

ได้ยินเธอพูดแบบนี้ชายหนุ่มวางแก้วน้ำในมือลงหันร่างไปทางนัชชาเล็กน้อยมือทั้งสองข้างกอดอกไว้ข้างหน้าปรากฏ นาฬิกาข้อมือที่ราคาแพงลิบลิ่วตรงข้อมือรูม่านตาทั้งสองข้างที่ แคบและยาวมองดูสิ่งของเหมือนกันนี้ด้วยจิตใจมุ่งมั่นมีอา รมณ์หนาวๆร้อนๆอยู่ภายในนัยน์ตามีเงาหมอกควันปกคลุม หนาทึบ ไร้หนทางที่จะตอบแทนก็ไม่เท่ากับร่างกายมามอบ ให้? ”

เขาดูเหมือนจะล้อเล่นแต่ก็ไม่ใช่ล้อเล่น

ภายในใจของนัชชาตึงเครียดฉับพลันก็มีจุดยืนที่แสดง ความบริสุทธิ์ใจ เธอก็รู้ว่าฉันไม่สามารถ…

“ทำไมถึงไม่ได้? “ชนุดมตัดบท ในปลายคำพูดของเธอไม่ ชอบฟังเธอพูดแบบนี้สีหน้าสายตาคมกริบขึ้นมาอยู่กับฉันเธอ กับลูกล้วนมีแต่ได้ประโยชน์พวกเธอจะอยู่ในสภาพที่สดใส อย่างแน่นอนไม่ต้องรู้สึกว่าจะได้รับความไม่เป็นธรรมแม้แต่นิด เดียววัตถุฉันก็สามารถทำให้เธอพอใจได้ไม่ดีเหรอ? “ “1

“ไม่ดี” ใช้มือทั้งสองข้างบิดคิ้วหน้าเล็กๆเคร่งขรึมขึ้น มา ฉันขอบคุณมากที่เธอทำทั้งหมดให้ฉันกับลูกแต่ความ ซาบซึ้งใจนี้มันไม่ใช่ความรัก

“งั้นหลังจากนี้เธอจะแข็งใจมองดูลูกที่เพราะว่ามีแต่แม่จึง ต้องประสบกับการถูกเบียดเบียนเหรอ? การที่ถือว่าเป็นหญิง สาวที่ท้องก่อนแต่งคนหนึ่งจุดยืนของเธอก็จะทำให้ลำบากมาก นะ”

“ทั้งหมดนี้ฉันควรจะยอมรับมัน นัชชากัดริมฝีปากพื้นที่เรียงตัวขาวกระทบริมฝีปากเหลือไว้เพียงรอยยาวตาทั้งสอง ข้างมองเค้าอย่างดื้อรั้น อาจจะไม่ยุติธรรมต่อเด็กนักแต่ฉันก็ ต้องรับผิดชอบต่อความรู้สึกตัวเองหวังว่าเธอจะเคารพต่อการ ตัดสินใจของฉันนะ

ความรู้สึกที่ผ่านการเริ่มต้นอย่างพ่ายแพ้มาถึงสองครั้งรัช ชาไม่มีใจคาดหวังกับสองลักษณะความสัมพันธ์นี้แล้วเธอไม่รู้ ว่าตัวเองยังจะรักคนอื่นได้อีกไหมแต่ช่วงระยะเวลาตอนนี้คงไม่ ได้

ชนุดมมองดูหน้าเล็กๆ ที่ห้ามใจไม่แสดงความรู้สึกออกมา ทันใดนั้นในอกก็สั่นไหวหัวเราะเสียงทุ้มออกมา ฉันไม่ใช่คนที่ ชอบถูกปฏิเสธแต่แปลกมากการปฏิเสธของเธอยังดึงดูดใจฉัน มากกว่าการรับปาก

……..ชาอ้าปากค้างไม่มีคำพูดใดใดที่สามารถตอบโต้

เธอสามารถเข้าใจได้ว่าคนคนนี้มีนิสัยแผลงๆ ใช่ไหม?

“นี่เป็นเพียงหนึ่ง ในข้อเสนอของฉันเธอไม่ยอมงั้นฉันก็ไม่ เสนอ พูดเสร็จในทันใดนั้นสายตาของชายหนุ่มลุ่มลึกและ เงียบขึ้นมาสายตาที่แหลมคมปานเหยี่ยวก็ทอดสายตามองไป บนร่างกายเธอ เธอเป็นคนที่มีเกราะคุ้มกันไว้ไม่ช้าก็เร็วฉันจะ จัดการอย่างเรียบร้อยให้เธอเอง