ตอน530ตื่นขึ้นมาพร้อมความจําเสื่อม

ตอนที่530ตื่นขึ้นมาพร้อมความจำเสื่อม

“เธอเข้าใจว่ามันจะต้องเป็นเช่นนี้ ปรัญปลอบโยนเขา กลัวว่าความไม่แน่นอนเล็กน้อยจะส่งผลกระทบกับเตชิต ใน เวลานี้ “อาเตสู้ๆสิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดตอนนี้ก็คือคุณข้าง กายเธอมีแต่คุณเท่านั้นหากคุณท้อคุณจะเผชิญหน้ากับเธอหลัง จากที่เธอฟื้นขึ้นมาได้อย่างไร

“ผมรู้”เขาหายใจลึกๆพยายามสะกัดกั้นน้ำตาที่กำลังจะ เอ่อขึ้นมาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาสิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกเสียใจเสมอ ทำมันครั้งแล้วครั้งเล่าแม้ว่าจะลงทุนลงแรงมากกว่านี้ผมก็ยินดี ผมมักคิดว่าชีวิตนี้มีเพียงแค่ไม่กี่ค่นี้ยึดมั่นในผลลัพธ์เมฆลม นั้นเบาบางแต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมคิดผิดการที่เห็นเธอนอนได้ ชีวิตอยู่บนเตียงทุกนาทีทุกวินาทีผมรู้สึกเสียใจมากจนอยากที่ จะตายจากไป

คราวนี้เขาเสียใจเพราะว่าในเวลานี้ราคาที่ต้องจ่ายกลับ เป็นความปลอดภัยของเธอเขาไม่สามารถจ่ายได้

คำพูดของเขาทุกคำช่างหดหูมากดูเหมือนจะพยายาม โทษตัวเอง ในทุกเรื่องปรัณเสื้อบนบ่าของเขาไว้แน่น อาเต ผมจะพูดอีกครั้งนะเรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่คุณก่อนคุณไม่ผิดนั ชาก็ไม่ผิดคุณทำในสิ่งที่ทุกคนไม่กล้าทำทั้งกล้าหาญและยอดเยี่ยมถ้าหากนัชชาได้ยินคุณพูดเช่นนั้นเธอคงจะผิดหวัง

“แต่เรื่องทั้งหมดนี้สามารถหลีกเลี่ยงได้มันเป็นความเย่อ หญิงของผมความทนงตนของผมที่ทำร้ายเธอเธอพูดเองว่าไม่ อยากให้ผมเสี่ยงเธอไม่รู้ว่าผมจะปกป้องเธอได้มากแค่ไหนผม สามารถถอนตัวได้แต่ในที่สุดผมกลับยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่เป็น อันตรายแต่ว่าเธอกลับ…

เมื่อพูดถึงตรงนี้เขาไม่สามารถพูดต่อไปได้อีกไหล่ที่อยู่ ภายใต้นิ้วทั้งห้าของปรัญสั่นไหวเล็กน้อยเขาไม่ได้ร้องไห้เพียง แต่สะกดตัวเองเอาไว้อย่างสิ้นหวังเพื่อให้ร่างกายมีแรงสั่น สะเทือนที่ไม่สามารถควบคุมได้เล็กน้อย

ขณะนี้เนื่องจากความขัดแย้งของคนทั้งสองเขารู้ธนัทเองก็ รู้เตชิตยืนกรานกับเขาการต่อต้านของนัชชาไม่เป็นผลในใจ ของเธอก็อยากจะบอกให้เขาปกป้องเธอให้ดีก่อนรับคดีพวก เขาล้วนเป็นนักกฎหมายสำหรับกฎหมายแล้วพวกเขามีจรรยา บรรณอยู่ในใจสำหรับอาชญากรพวกเขารายงานความ ยุติธรรมตามที่ควรเป็น

“แม้ว่าจะกลับไปตอนแรกอีกครั้งเธอก็จะยังคงตอบตกลง ถึงแม้ปรัณจะติดต่อกับนัชชาเป็นการส่วนตัวน้อยครั้งแต่ก็พบ หน้ากันมาหลายปีมีความเข้าใจในตัวเธอ เธอเป็นคนดีจะไม่ ปล่อยให้คุณไปได้อย่างไร

ใช่แล้วเขาทําไม่ได้

แต่ทำไมเธอถึงต้องกายเป็นเช่นนี้
สำหรับเรื่องนี้เตชิตไม่รู้ว่าจะตำหนิใครHawkก็ถูกจับกุม แล้วยกที่จะสงบจิตใจ

ปรับเป็นหมอมาหลายปีเห็นคนไข้นับไม่ถ้วนที่เดินไปจน สุดทางเขาไม่เคยมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะต้องการ เปลี่ยนแปลงอะไร

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เขากลับคิดอยากช่วยเหลือให้นัก ชากลับไปเหมือนเช่นดังเดิมแม้ว่าจะต้องบีบบังคับก็อยากจะ บีบบังคับให้ได้มา

“ผมจะเข้าร่วมในการรักษาเชื่อผมสิผมจะคืนภรรยาที่

สุขภาพแข็งแรงให้กับคุณ

การเข้าร่วมทีมของปรัณทำให้ทีมแพทย์มีขวัญและกำลัง ใจอย่างไม่ต้องสงสัยการมาถึงของเขาหมายถึงการมาของผู้ เชี่ยวชาญในทุกสาขาเป็นโอกาสในการเรียนรู้ที่ยอดเยี่ยมและ ยังทำให้ทุกคนมีความมั่นใจอีกด้วย

ในความประทับใจของทุกคนเขาทำให้รู้สึกว่าในโลกนี้ยัง มียาที่สามารถรักษาเขาสามารถเปลี่ยนผู้คนให้รู้สึกปลอดภัย

ได้

ปรัณเป็นคนที่เอาใจใส่มากมาดูผู้ป่วยที่ห้องทุกวันเขา ตรวจสอบบันทึกเสมอสองวันติดต่อกันแม้คนไข้บนเตียงจะไม่มี ท่าทีว่าจะฟื้นขึ้นมาเมื่อผ่านไปแต่วันเตชิตก็ลดความผันผวน ทางอารมณ์ลงได้บางเขารู้สึกร้อนใจ
ทำไมยังไม่ฟันล่ะ

หลังจากเปลี่ยนยาปรัณเดินไปที่เตียงผู้ป่วยเขาถอน หายใจเล็กน้อย พี่ชายผมพยายามสุดความสามารถแล้วแต่ เธอยังไม่พร้อมที่จะฟื้นขึ้นมาอย่าทำให้พี่ชายผมอกตายตายได้ หรือไม่ครับ”

อาจจะเป็นเพราะว่าความจริงใจของเขาวินาทีถัดไปคน ที่นอนอยู่บนเตียงก็ค่อยๆเปิดตาออกช้าๆ

ไม่มีการเตือนล่วงหน้าไม่ให้ได้ตั้งตัวแม้แต่สุวีราที่ยืนอยู่ ด้านข้างก็ยังตกใจ”นี่นี่เธอตื่นขึ้นมาแล้ว

ผู้หญิงคนนี้ก็นะถ้าไม่ตื่นแล้วจะเรียกว่าอะไร

หัวใจของปรัณมีความสุขมาก ดีจริงๆตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยิน คำพูดของพี่ชายผม…

ยังพูดไม่ทันจบทันใดนั้นด้านข้างของร่างกายก็ถูก กระแทกออกไปสุวีราเห็นร่างเขาโซไปเซมาเธอก็เดินไปข้าง หน้าอย่างรวดเร็วและจับเขาไว้”คุณโอเคมั้ย

ปรัณตื่นเต้นจนใบหน้าเป็นสีแดงทั้งร้องไห้และ หัวเราะ เคสผมฟื้นตัวแล้ว

เตชิตยกมือขึ้นลูบใบหน้าเล็กๆนั้นดวงตากลมโตนั้นการ เต้นของหัวใจเพิ่มขึ้นเขาถามออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อนัก ซาคุณฟื้นแล้ว”

นัชชาค่อยๆเลื่อนตามองจ้องไปที่ใบหน้าของทุกคนเธอรู้สึกมึนงง

“คุณรู้สึกไม่สบายตรงไหน

“ปวดหัวรึเปล่าเจ็บหน้าอกรึเปล่าหายใจได้ไหม

ชุดคำถามคล้ายกับการเปิดตัวของปืนกลคนที่ถามเป็น ห่วงปรัณทนฟังไม่ได้จึงยกมือขึ้นหยุดเขาไว้ คุณไม่ต้องพูด อะไรมานัชชาตื่นขึ้นมาแล้วคนที่เพิ่งฟื้นก็ไม่รู้ว่าจะตอบ อย่างไร”

เตชิตมองไปที่ดวงตาของเธอเขาไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ใน ใจแต่ก็ไม่กล้าที่จะกระตุ้นมากเกินไปนัชนัชคุณมองเห็นผม ไหม”

นัชชาต้องการพยักหน้าอย่างไรก็ตามเมื่อออกแรงก็ไม่ สามารถทำได้เธอขยับสายตาของเธอลงเล็กน้อยถึงได้รู้ว่าตัว เองนอนอยู่ในท่าคุกเข่า

“ฉัน…เธอพยายามที่จะเปิดปากเมื่อเห็นนัยน์ตาสีดำจ้อง ไปที่เธอเธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วอย่างเจ็บปวด

เมื่อเตชิตเห็นหัวใจก็ถูกยกให้สูงขึ้นเขาหันไปมองปรักที่ ด้านข้างราวกับต้องการจะกัดกินคน เกิดอะไรขึ้น!

เตชิตรู้เขาปกป้องความรู้สึกของภรรยาเตชิตไม่อยากจะ ต่อความยาวระหว่างการระเบิดได้สูดดมก๊าซที่ทำให้ระคายเคืองเข้าไปแค่พูดก็จะทำให้เจ็บอย่างแน่นอนปรับตัวสักพักก็จะ ดีขึ้น”

เตชิตถึงวางใจลงแต่คิ้วก็ยังยับอยู่เป็นเวลาสองวินาทีเมื่อ คิดว่าเธอจะเจ็บเขาก็ทุกข์ใจ

“คุณพูดให้น้อยหน่อยอยากได้อะไรบอกผมผมจะช่วย หยิบให้คุณ”

นัชชาหลับตาลงครู่หนึ่งเธอมองเห็นเขาแตะไปที่หน้าผาก ของเธอและยังแก้มอีกการกระทำนั้นทำด้วยความระมัดระวัง ราวกับกำลังสัมผัสสมบัติล้ำค่ากลัวว่าเธอจะเจ็บตรงไหน

มีหมอหลายคนยืนอยู่ข้างหลังเขาพวกเขาสวมเสื้อคลุมสี ขาวมองตาเธอด้วยรอยยิ้มดูเหมือนจะพูดว่า “ยินดีต้อนรับกลับ มา”

“นัชนัชคุณได้ยินไหม”เห็นได้ชัดว่าเธอยังไม่ตอบสนอง

ใดๆเตชิตเป็นห่วงว่าการระเบิดจะมีผลกับการได้ยินของเธอ เปล่า

ใครจะรู้ในวินาทีถัดไปคำพูดของนัชชาจะทำลายความสุข

ของเขาทั้งหมด

สายตาของเธอกลอกกลิ้งไปมาเธอมองไปรอบๆและกลับ มาหยุดที่เขาอีกครั้งไม่มีความรู้สึกใดๆ ให้เห็นในแววตาเต็มไป ด้วยความราบเรียบ “คุณ…คือใคร”