ตอน281 ตอนนี้เสียใจภายหลังยังทัน

ตอนที่281 ตอนนี้เสียใจภายหลังยังทัน

ได้ยินคำตอบนี้นัชชาตะลึงไปพักนึงเดิมที่หน้าซีดๆ ตอนนี้ก็ ใกล้จะโปร่งแสงอยู่แล้วเธอคิดในใจไปแล้วครั้งนึงว่า ไอร์แลนด์อังกฤษสําหรับเธอแล้วคือเมืองที่อยู่ห่างไกลมาก

ไกลจากที่นี่อาจจะถึงหมื่นกิโลเมตรได้

ชนุดมสังเกตทุกอารมณ์ความรู้สึกที่แสดงออกบนใบหน้า ของเธออย่างละเอียดกระทั่งรายละเอียดเล็กน้อยก็ล้วนไม่ ปล่อยให้ผ่านไป เสียดายทำไมกัน? ถ้าหากว่าตอนนี้อยาก กลับไปก็ยังทันเครื่องบินยังอยู่ภายในประเทศ

นัชชาไม่พูดอะไรแต่เหม่อมองไปข้างหน้าสายตาล่องลอย ไร้จุดหมายลืมตัวอยู่นิดๆ

พูดว่าจากไปพูดว่าต้องการไปพูดว่าจะทิ้งทุกอย่างทั้งหมด มันล้วนเป็นการหลอกลวงคนอื่นทั้งเพความรู้สึกในหนึ่งปีผ่าน อะไรมาบ้างมีเพียงเธอเองที่รับรู้ได้ความรู้สึกของเธอและเตชิต ได้ถูกจดจำไว้ในส่วนลึกของหัวใจมากมายขนาดนั้นทั้งหมด ล้วนประทับอยู่ในสมองทั้งสิ้นแต่ทว่านัชชานมือวางไปบนหน้า ท้องภายในนี้กำลังก่อเกิดชีวิตใหม่ขึ้นมาอาจจะเป็นหญิงหรือ ชายก็ได้
ภายในห้องผู้โดยสารบนเครื่องบินชั่วขณะหนึ่งก็ ปราศจากเสียงใดใดบรรยากาศกลับไม่รู้สึกถึงความสบายใจ ชีวิตที่ประสบกับเหตุการณ์อันตรายมามากมายไม่ง่ายเลยที่จะ หนีออกมาได้ทั้งหมดล้วนต้องเผชิญหน้ากับความหวาดกลัวที่ ไม่รู้ที่มาที่ไป

เวลานี้ทันใดนั้นประตูห้องผู้โดยสารก็เปิดออกเงาดำทอด ยาวเดินเข้ามานัชชาหันไปดูคนๆนั้นแบบระแวดระวังตัวไม่ได้ รู้จักมักคุ้นคนแปลกหน้านั้นแต่เค้าคือชายหนุ่มที่อยู่บนรถคุ้ม กันนำส่งที่ช่วยเธอหนีออกมา

มองหน้านี้อีกครั้งนัชชาอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจขึ้น มา นายมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? *

หลังจากพูดจบเธอก็หันหน้าไปทางชนุดมกรอกตามอง

สองคนนี้สลับกันไปมาเริ่มเข้าใจขึ้นมาในทันทีว่าชายคนนี้น่า

จะมีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างสนิทชิดเชื้อกับชนุดม

จริงอย่างที่คิดชายหนุ่มเปลี่ยนสีหน้าที่เคร่งขรึมก่อนหน้า นั้นพยักหน้าหันมาทางเธอ สวัสดีคุณหนูนัชชาเจอกันอีกแล้ว นะครับ”

เนื่องจากประสบการณ์ที่ผ่านมาและเคราะห์กรรมที่ประสบ ก่อนหน้าการพบเจอชายคนนี้อีกครั้งภายในใจของนัชชากลับ ไม่ค่อยสบายใจรู้สึกเป็นกังวลมากจนฝ่ามือมีเหงื่อไหลเย็นซึม ออกมาแต่ทว่าเมื่อนึกถึงตรงนี้ตอนตกน้ำเขาก็ปกป้องเธอเอา ไว้จึงถามไปประโยคหนึ่งว่า นาย……ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ”
“คุณหนูนัชชาคิดมากแล้วครับผมสบายดี

นัชชาพยักหน้าไม่รู้จะพูดอะไรมากไปกว่านี้ งั้นก็ดีแล้วล่ะ ขอบคุณนายแล้วกัน

ได้ยินเธอพูดประโยคนี้ชนุดมหัวเราะตัวงอ ช่วยเธอไว้ตั้ง หลายครั้งไม่เคยได้ยินเธอพูดขอบคุณฉันเลย

นัชชาเปิดตามองอย่างเงียบๆทำเป็นไม่ได้ยิน

ชนุดมก็ไม่ได้ยั่วเย้าเธออีกต่อไปเดินไปข้างกายชายหนุ่ม ตบลงไปบนบ่าของเค้าในที่สุดก็แนะนำอย่างเป็นทางการ จิรั ฏฐ์ชาวมาเลเซียเชื้อสายจีนบอดี้การ์ดข้างกายของฉัน

นัชชารู้ชัดเจนดีมิน่าชนุดมถึงวางใจให้เขาช่วยชีวิตเธอไว้ เดิมทีสำหรับเค้าเองก็คือคนที่สามารถฝากชีวิตระหว่างความ เป็นความตายไว้ได้

เธออดไม่ได้ที่จะคิดไปถึงเมื่อตอนอยู่ในรถคุ้มกันนำส่งรั ฏฐ์พูดแทนชนุดมถอนหายใจพร้อมพูดมาประโยคหนึ่ง คุณมี บอร์ดี้การ์ดที่ดีที่สุด”

ชนุดมเมื่อเผชิญกับสิ่งซึ่งควรยอมรับก็ไม่มีความ ลังเล เป็นความเป็นจริง

“คุณชายชนุดมเครื่องบินบินตรงไปไอร์แลนด์ไหมครับ? จิรัฏฐ์มานี่เพราะมีเรื่องต้องการถาม

ชนุดมหันหน้าไปทางนัชชาเขาถือโอกาสหยิบเสื้อขนแกะ แคชเมียร์อันเลอค่าคลุมลงบนร่างกายที่ผ่ายผอมและอ่อนแอของหญิงสาว อยากไปไหมคิดดูดีๆหรือยัง? ”

นัชชาก้มหน้าอยากที่จะจากไปความรู้สึกขมขื่นยิ่งประเด

ประดังกลอกกลิ้งอยู่บนระหว่างจมูกเธอกลั้นน้ำตาที่คลอ เบ้า ฉันไม่เสียใจภายหลังหรอก”

พูดอย่างชัดเจนแล้วเธอไม่มีทางหนีทีไล่ที่จะต้องเสียใจ ภายหลัง ในเมื่อเลือกแล้วที่จะหนีออกมาจากรถคันนั้นเมื่อมาถึง ขนาดนี้แล้วเธอล้วนไม่ยอมหวนกลับไปอีกครั้งแน่

“บินตรงไปไอร์แลนด์

“ครับ”จิรัฏฐ์พยักหน้าเล็กน้อยด้วยความนอบน้อมครั้น แล้วก็ถอยออกไปจากห้องผู้โดยสาร

ชนุดมมองดูร่างเธอที่นอนขดตัวขึ้นมาเลือดฝาดฉีดซ่าน ผลัดกันบนแก้มที่ดูดีนั้นหน้าตากระจิ๋มกระจิ๋มทุกระเบียดนิ้ว ล้วนแสดงออกให้เห็นถึงความโศกเศร้าเสียใจที่ไม่สิ้นสุด ราวกับธรรมชาติของเธอก็คือความอ่อนแอปวกเปียกเช่นนี้แต่ เขารู้ดีว่าหญิงสาวคนนี้เข้มแข็งกว่าที่เขาคิดไว้ภายใต้ร่างนี้แฝง พลังอย่างไม่มีที่สิ้นสุดที่แม้แต่คุณเองก็คาดไม่ถึง

ความเป็นจริงแล้วแม้ชนุดมเองจะไม่เข้าใจเลยว่าทำไม ต้องพยายามใช้ความคิดอย่างเต็มที่ในการวางแผนจัดการ เรื่องราวทั้งหมดไปช่วยหญิงสาวผู้ซึ่งไม่เคยแม้แต่จะช่วยชีวิต ตนเองเลยสักครั้ง

พวกเขาไม่มีแม้แต่จุดเริ่มต้นและอดีตที่แน่นแฟ้นด้วยกันขนาดนั้นแต่ว่าทุกครั้งที่พบเจอเรื่องราวของเธอเขาก็ไม่ สามารถที่จะนิ่งดูดายได้

ดูเหมือนความคิดภายในจิตใจลึกๆ ของเธอมันเข้มแข็ง ร้องออกมาแบบนั้นยิ่งทำให้คนเจ็บปวดหัวใจเหมือนกับหลาย ปีก่อนนั้นที่ไม่ได้ช่วยเหลือไว้เศร้าโศกเสียใจที่ตนเองนั้น ต่ำต้อย

พวกเขาล้วนเหมือนกันดูเหมือนมีพลังโจมตีน้อยนิดแต่ ความจริงแล้วภายในตัวกลับมีอารมณ์แข็งขึ้นดึงดันยากจะ หักใจได้ผ่านเหตุการณ์ที่ต้องเข้มแข็งก็ต้องแข็งแกร่ง

“ฉันไปแบบนี้แล้วเธอจะยุ่งยากลำบากใจไหม? “ทันใด นั้นนัชชาก็เอ่ยปากถามขึ้นมา

ชนุดมไม่ได้คาดคิดเอาไว้ชะงักไปเล็กน้อย ทำไมถึงมี

เวลามาห่วงฉัน? ”

นิ่งไปสักพักเขาก็พูดเตชิตไม่ใช่จะมีเวลาว่างมารอทั้ง ชีวิตในเมื่อฉันกล้าที่จะทำอย่างนี้ฉันก็เตรียมตัวรอบคอบมา อย่างดีแล้วไม่ให้เค้าหาตัวฉันเจออย่างเด็ดขาดเพราะฉะนั้น แล้วเธอไม่ต้องกังวล

ยิ่งกว่านั้นเรื่องราวในสถานที่เกิดเหตุช่างน่าสังเวชใจยิ่ง นักเดิมทีก็ไม่สามารถหาร่องรอยเจอเลยแม้แต่นิดเดียวรถพุ่ง ชนคนบนรถตายแล้วเรื่องราวดูเป็นธรรมชาติ

“ฉันตั้งครรภ์แล้ว” เธอพูดประโยคนี้ออกมาความหมายคืออะไรนั้นภายในจิตใจของคนสองคนต่างเข้าใจมันดีเพียงแต่ ไม่พูดออกมาเท่านั้นเอง

“รอถึงฝั่งอังกฤษฉันจะให้สถานะเธอใหม่เธอไม่ต้องกังวล ถึงชีวิตที่อยู่ที่นั่นฉันสามารถเป็นกำลังหนุนให้เธอได้ ชนุดม แสดงลักษณะที่หนักแน่นมั่นคงปรากฏออกมาให้เห็นเล็กน้อย เขารู้ว่านัชชากังวลในเรื่องอะไรและก็เข้าใจสภาพจิตใจลึกๆ ของเธอในตอนนี้ที่ไร้คนคอยช่วยเหลือและหวาดหวั่น วุ่นวาย วางใจเถอะฉันจะให้เธอกำเนิดเด็กคนนี้อย่างราบรื่น

นัชชามองตรงเข้าไปยังนัยนาลึกคู่นั้นแววตาเปล่ง ประกายระยิบระยับ “จริงๆ ใช่ไหม? “

“อืมยกเว้นว่าเธอไม่ต้องการเด็กคนนี้ ชนุดม ใช้สายตา มองอย่างมีความหมายแฝงลึกซึ้งไปบนท้องของเธอ

ชั่วขณะนั้นนัชชาระมัดระวังตัวขึ้นมาทันทีใช้สองมือ ปกป้องส่วนที่เป็นท้องน้อย จะทำได้อย่างไรกันฉันหนีมาก เพราะเด็กคนนี้”

ชนุดมมองเห็นใบหน้าที่เคร่งเครียดนั้นฉีกริมฝีปากยั่วเย้า นิ้วมือเรียวยาวดูดีนั้นหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าอื่น ให้ ในเมื่อฉันรับปากเธอแล้วก็ต้องทำให้ได้ฉันเป็นคนที่รักษา คำพูดคนนึงมิฉะนั้นแล้วตอนนี้เธอก็คงไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้ หรอก”

พูดมาถึงตรงนี้คำพูดของเขาที่ถ่ายทอดออกไปช่างบาด ลึก แต่ว่าเธอก็รับปากฉันสักเรื่องหนึ่งสิ
นัชชาตะลึงไปพักหนึ่งเชื่อมสัมพันธ์ติดต่อกันมายาวนา นทั้งเจตนาและไม่ได้เจตนากับชนุดมแต่ว่าเมื่อได้ยินเขาพูดว่า มีเรื่องขอร้องอยากให้เธอทำ

อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจอะไร? ”

บนขนตาเธอยังมีหยดน้ำแวววาวเกาะอยู่ซึ่งยังไม่ได้ร่วง ลงมายื่นผ้าเช็ดหน้าออกไปเธอกลับไม่รับมันไว้ชนุดมหลุบตา ลงต่ำถือผ้าเช็ดหน้ายัดเข้าไปในมือของเธอ นับจากวันนี้ เป็นต้นไปลืมเรื่องราวทั้งหมดที่นี่ทั้งคนและเหตุการณ์ต่างๆลืม มันไปให้หมดเธอกับเตชิตไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดใดต่อกันอีก แล้ว”

หัวใจของนัชชาคล้ายกับว่าทันใดนั้นมีหมัดฮุกพุ่งเข้าใส่ เป็นความเจ็บปวดที่กลัดกลุ้มในใจเธอหันหน้าไปถึงที่บังแสง ลงมานี่มันเวลาดึกแล้วเดิมทีก็มองไม่เห็นแสงข้างนอกอยู่แล้ว แสงไฟบนพื้นดินที่สลัวๆส่องสะท้อนเข้าไปภายในตาเธอ

เธอเป็นอย่างนี้ ตายแล้ว ก็ไม่รู้ว่าเตชิตจะมีปฏิกิริยา อย่างไรเขาน่าจะเจ็บปวดมาก

นัชชาไม่กล้าคิดคิดไปแล้วน้ำตาก็จะไหลออกมาเสียให้ได้

ชนุดมมองเห็นแวบหนึ่งว่าหางตาของเธอแดงระเรื่อขึ้นมา ความเป็นจริงแล้วมองไม่เห็นว่าเธอจะมีอาการร้องไห้สะอึก สะอื้น

นัชชาสูดหายใจลึกอาเจียนอย่างหนักออกมาหนทางต่อจากนี้ยังอีกยาวไกลถนนหนทางที่มีอันตรายกีดขวางไว้เธอ จําเป็นต้องขจัดมันออกไปให้ได้ถ้าหากว่าไม่สามารถจะทำได้ก็ จําเป็นต้องทํามันให้ได้

เธอต้องกระตุ้นตัวเองให้กระฉับกระเฉงขึ้นมาและไม่ว่า ต้องกอดความรู้สึก โศกเศร้าเสียใจที่เหลวแหลกเอาไว้ก็ตาม

“ทํามันได้