ตอน654คนที่รักคนแรก

ตอนที่654คนที่รักคนแรก

แต่ว่า……..

ผู้จัดการดูหน้าตาที่มึนเมาของเขาถึงแม้รู้ว่าไม่ควรจะยุ่ง อะไรมากแต่เขาก็พูดด้วยความหวังดีว่า “ประธานชมัยครับ เวลานี้ประตูโรงเรียนกำลังจะปิดแล้วถ้าคุณไปตอนนี้คงไม่ทัน แน่ๆครับ”

“ไม่เป็นไรถ้าฉันอยากไปจะมีใครกล้าขวางทางไว้?”ชนัย พูดไปด้วยผลักผู้จัดการไปด้วยแล้วเดินไปทางรถ “ถ้าไม่ได้ จริงๆก็เรียกผู้บริหารโรงเรียนมาเลยฉันจะรอดูว่าใครจะกล้า ขวางฉันไว้!”

น้ำเสียงนั้นดูมั่นใจมาก

และการกระทำนั้นก็โหดร้ายเหลือเกิน

ไม่ต้องพูดเยอะต้องเป็นเพราะว่าเมาจึงทำให้ความโมโห ที่มีจากคุณดราณีไปลงที่โรงเรียนแน่นอน

ผู้จัดการเห็นเขาเดินไปที่คนขับรถหัวใจของเขาสั่นเล็ก น้อยจึงรีบไปเรียกคนขับรถมาไม่มีวิธีอื่นแล้วก็เลยต้องพยุงเขา เข้าไปนั่งที่หลังรถ

หลังจากที่ขึ้นรถไปชนัยก็เงียบไปสักที่ยื่นมือเท้าไปข้างๆหน้าต่างนิ้วมือไปแตะที่หน้าผากหัวก็ไม่รู้คิดอะไรอยู่

ยากที่จะเงียบแบบนี้ผู้จัดการก็ไม่ไปรบกวนเขาแค่นั่งเป็น เพื่อนข้างๆไม่ไว้ใจที่จะให้เขาไปที่โรงเรียนด้วยสภาพนี้

แต่พอรถขับไปถึงครึ่งทางตาของเขามองไปเห็นเงาที่อยู่ ภายใต้แสงไฟก็อดที่จะสงสารไม่ได้

ที่จริงเขาก็รับรู้ได้ง่ายว่าประธานชมัยนั้นชอบคุณดราณี มากไม่เหมือนกับหลายๆครั้งที่ผ่านมาของเขาก่อนหน้านี้เขา เป็นสายเปย์สิ่งที่จะให้กับแฟนสาวก็คือของมีค่าแม้กระทั่งรถ ส่งให้แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ให้ของเหมือนเมื่อก่อนแต่เขากลับให้ ความจริงใจของตัวเองไปแต่เขาแค่ไม่ยอมรับความจริงนี้เอง

ผู้ชายคนหนึ่งจะคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่งตอนเมาได้ก็ หมายความว่าต้องเป็นคนที่สำคัญมาก

ชีวิตยากลำบากพอแล้วผู้ชายที่อยู่ในที่ตะกูลที่ดีแบบเขาก็ มีความเครียดของตัวเองถึงเขาจะดูเหมือนคนไม่มีกาละเทศะ แต่ความโดดเดี่ยวและความเศร้าในใจนั้นมีแต่เขาเองที่รู้

คนที่เคยนอนด้วยกันมาแล้วไม่มีคนไหนที่จะเดินเข้าไปใน ใจของเขาได้จริงๆไม่ใช่เป็นเพราะเขานั้นเลือดเย็นแต่เป็น เพราะว่าเขาได้เจอกับผู้หญิงหลากหลายแบบนอกจากแก้เหงา ก็ไม่มีคนไหนที่จะเข้าตาเขาได้จริงๆ

เขาคนนี้ดูเหมือนเป็นคนที่มั่วผู้หญิงแต่ว่าจริงๆแล้วเขา กำลังหาคู่ชีวิตของตัวเองอยู่ความคิดและความรู้สึกของเขา ไม่เคยเผยให้กับสังคมที่วุ่นวายซับซ้อนนี้ยิ่งเขาทำงานเกี่ยวกับด้านนี้จะมีใจแลกใจได้อย่างไรวางแผนหลอกล่อกันตลอดเขา ไม่เชื่อใจใครและก็ไม่อยากจะไปพูดกับใคร

ชนัยไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองนั้นน่าสงสารเขาเป็นผู้ชายที่โต แล้วมีจิตใจที่เข้มแข็งสามารถเผชิญกับปัญหาได้แต่คนที่อยู่ รอบข้างมองดูแล้วไม่ใช่แบบนั้น

ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไรรถขับไปถึงที่ประตูมหาลัย หลังจากที่เข้าไปในประตูก็ขับรถไปที่ใต้หอของผู้หญิง

นี่ก็ดึกแล้วไม่มีนักเรียนเดินเล่นด้านนอกแล้ว

ผู้จัดการคิดว่าระหว่างทางเขาคงจะได้สติกลับมาแล้วนิด นึงแต่ไม่คิดว่าเขาเปิดประตูแล้วเดินลงไปแถมยังใช้สายตาที่ ดุร้ายส่งมาทางตัวเอง อย่าตามมา!

ไม่มีวิธีจริงๆผู้จัดการกับคนขับรถก็เลยต้องรออยู่ในรถรอ ดูเจ้านายตัวเองที่บ้าคลั่งอยู่ด้านนอก

ชนัยเอามือเท้าใส่เอวทั้งๆ ที่เป็นแค่ท่าธรรมดาๆแต่อยู่ที่ ตัวเขาแล้วมีความดูดีอีกแบบหนึ่งเขาก้มหัวแล้วถอนหายใจ ผ่านไปสักแป๊บถึงจะเงยหน้าขึ้นมองไปทางตึกที่มีหน้าต่างอยู่ ริมสุด

นั่นคือหอพักของดราณีตอนแรกเธอนั้นไม่ได้อยู่ที่โรงเรียน แต่หลังจากที่ลาออกจากซีไมเนอร์ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหลบเขา หรือเป็นเพราะอะไรเธอออกจากห้องเช่าแล้วมาอยู่ที่หอพักมหา
ชนัยหัวเราะเยาะตัวเองอาจจะเป็นเพราะหลบเขากลัวว่า เขานั้นจะไปหาเรื่องที่บ้านเธอตั้ง

พอคิดได้แบบนี้ในใจของเขาก็เหมือนมีพริกมาราดใส่เธอ คิดว่าแบบนี้จะทิ้งตัวเองได้หรือไง? ฝันไปเถอะอย่าว่าแต่หอพัก มหาลัยเลยถ้าเขาอยากไปแล้วจะมีใครที่จะขัดขวางได้?

ชนัยหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเปิดรายชื่อผู้ติดต่อ คนแรกนั้นคือเบอร์ของเราณีเขาเมฆชื่อได้ง่ายๆ ก็คือ A ตอนที่ หาจะได้ไม่ยุ่งยาก

โทรศัพท์ดังไปสักแป๊บอยู่ดีๆก็โดนตัดสายไม่ต้องคิดก็รู้ แล้วว่าเธอตั้งใจตัดสาย

ไม่รับ?

ชนัย โทรอีกครั้งไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ปฏิเสธสายของ เขาแต่อยู่ที่เธอนั้นกลับเป็นเรื่องธรรมดาถ้าไม่ใช่เป็นเพราะ ดราณีเขาคงไม่รู้ว่าตัวเองควรจะมีจิตใจที่อยากแก้แค้นหนัก ขนาดไหน

ยิ่งไม่รับเขาก็ยิ่งอยากจะโทร

เมื่อก่อนการกระทำแบบนี้ในสายตาของชนัยเหมือนเป็น เรื่องตลก ใครจะหน้าด้านขนาดนั้นถึงจะมาตามตื้อผู้หญิงแบบ

แต่หลังจากที่ผ่านไปช่วงเวลาหนึ่งตั้งแต่ที่เขาบอกว่าจะจีบเธอคำพวกนั้นที่เขาเคยพูดก็เหมือนกลับมาตบที่หน้าเขา

ชนัยโทรไปหลายสายก็โดนตัดทิ้งทันทีจนตอนที่เขาโทร ป็นสายที่6เสียงที่ว่าไม่สะดวกที่จะรับสายก็ดังขึ้น

เธอบล็อกเขา!

พระเจ้าบล็อกเลยหรอ!

ทนไม่ไหวอีกแล้วชนัยเหมือนปืนใหญ่ที่โดนจุดไฟยกมือ ขึ้นแล้วไปเคาะที่กระจกคนขับรถ

ปิ้งๆๆๆ

คนขับรถตกใจรีบลดกระจกลง มีอะไรหรอครับท่าน

ประธานชนัย?”

เห็นหน้าของเขาดูแย่มากเหมือนใครติดหนี้อะไรนี่เขากด

แตรรถ”

“อะไรนะครับ?”

“กดแตรไงฟังไม่รู้เรื่องหรอ!”ชนัยรู้สึกโมโหก็เลยเกาหัว ตัวเอง“เร็วๆ!”

เพราะผู้จัดการได้ยินแบบนี้ก็รีบห้ามว่า “ท่านประธานชมัย ครับคุณใจเย็นๆก่อนครับตอนนี้ดึกขนาดนี้แล้วถ้าคุณทำแบบนี้ จะทำให้คนทั้งตึกได้ยินถึงเวลานั้นจะมีผลกระทบที่ไม่ดีนะครับ

ชนัยมองไปทางตึกที่อยู่ในความมืดมนเธอสามารถวาง สายตัวเองได้ก็หมายความว่ายังตื่นอยู่ตื่นอยู่แต่กลับไม่ยอมที่จะมาคุยเขา

ชนัยรู้สึกโมโหท้อแท้ดื่มเหล้าไปเยอะจนทำให้เขา ขาดสติในการคิดเห็นสองไม่ยอมทำสักทีเขาแตร………

แตรัดๆๆๆๆๆๆ

เสียงแตรที่แสบแก้วขึ้น ในท่ามกลางความมืดมน เหมือนถูกขยายดังกว่าเดิมหลายคน

ผู้จัดการเห็นเขาไม่ท่าทีจะหยุดกำลังคิดว่าจะยัง และตอนนั้น

โทรศัพท์ที่อยู่ในมือส่งต่อไปถึงหัวใจเขาไม่กดแตรอีก

ต่อไปใช้

“ไม่หลบฉันแล้ว

อีกด้านหนึ่งดราณีกำลังซ่อนอยู่ในห้องน้ำเอาโทรศัพท์ ใกล้แล้วพูดว่า

เร็วใน10ถ้าไม่ได้เจอตัวเธอฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะ ทำให้คนทั้งตึกตื่นไหม