ตอน174เซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึง

ตอนที่ 174เซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึง

โดนเขาไปทั้งคืน เช้าวันต่อมานัชชาลุกไม่ไหว ในนิยาย บอกว่าปวดไปทั้งเนื้อทั้งตัว เป็นครั้งแรกที่เธอรับรู้ถึงความรู้สึก แบบนี้

พอติดถึง ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นยังนอนอยู่ข้างๆเธอ

เธอมองดูเวลา เก้าโมงครึ่ง เขาที่ตื่นตรงเวลาตลอดแต่วัน นี้กลับไม่ตื่น แต่มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะรู้สึกเหนื่อยล้าเพราะ เมื่อคืนเขาทำเหมือนกลัวจะไม่ได้ทำอีก

เพียงแต่…………..เธอขนาดนี้ เขากลับนอนหลับ สบายใจ

นัชชาไม่พอใจ เธอมองดูผู้ชายที่หลับสบาย

พอถึงหน้าหนาวเท้าเธอจะเย็นเป็นพิเศษ เธอคิดอะไร สนุกๆออก นัชชายกเท้าไปพาดไว้ที่อกแข็งของเขา

เขาก็ตกใจตื่นเพราะความเย็น สายตางัวเงียของเขามี

เสน่ห์ เขาขมวดคิ้ว “ทำอะไร

ตอนตื่นเขาจะเป็นจะอารมณ์ไม่ค่อยดี ทุกเช้าตื่นมานัชชา จะไม่กล้าคุยกับเขา กลัวจะโดนลูกหลง ต้องรอให้เขาเข้าห้องน้ำทำอะไรให้เรียบร้อยถึงจะคุยกับเขา

แต่ตอนนี้เห็นหน้าไม่พอใจของเขา เธอรู้สึกสะใจ เธอพูด

ขึ้นอย่างมีความสุข “กี่โมงยามแล้ว คุณยังนอนอยู่ เธอได้ตามที่ต้องการแล้ว นัชชากำลังเตรียมจะยกขาออก

จากอกเขา คาดไม่ถึงเพียงแค่เธอเลื่อนออกได้นิดเดียวก็ถูกเขา

จับล็อคเอาไว้

เธอออกแรงดึงกลับ แต่ดึงไม่ออก เลยมองก็เห็นเอาเรื่อง ของเขา เธอใจเต้นแรง กลืนน้ำลายลงคอ “คุณ คุณจะทำ อะไร”

เตชิตมองหน้าเธอ เขาขมวดคิ้ว ยกยิ้ม “เมื่อคืน โดนน้อย ไปใช่มั้ย หึม ตอนนี้เธอยังเหลือแรงมาแกล้งฉันได้

พูดถึงเรื่องเมื่อคืนนัชชาก็แค้นขึ้นมา เมื่อคืน เขาร้องขอให้เขาพอ แต่เขาไม่ยอมปล่อยเธอ ไม่สนใจคำร้อง ขอของเธอ

เตชิตรู้สึกได้ถึงความโกรธ ยกมือไปจับเส้นผมของเธอ “ แค่สลบไปกลางคัน วันหลังจะไม่เกิดขึ้นอีก

สลบไป…..…….

นัชชาหน้าแดง เขาจงใจแกล้งเธอ

เธอเถียงไม่ออก สู้เขาไม่ไหว นัชชายกผ้าห่มขึ้นปิดหน้า ตัวเอง “คุณหยุดพูด
“ฉันก็ยอมรับผิดอยู่นี่ไง” พูดจบ เขาก็ปล่อยขาเธอ แล้ว นวดให้เธอ “เหนื่อยมากเลยหรอ

นัชชาไม่อยากคุยเรื่องนี้กับเขา เห็นว่าเขาทําตัวดีเลยไม่ ได้เอาเรื่องต่อ “ฉันไม่ได้ไปทำงานมาหลายวันแล้ว เป็นเพราะ คุณ เดี๋ยวหัวหน้าจะผิดหวังในตัวฉันอีก

“เธอปิดคดีไปแล้วไม่ใช่หรอ

“แต่ฉันยังไม่ได้เขียนรายงานปิดคดี ความจริงต้องส่ง ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แต่ปล่อยมาจนถึงตอนนี้ ………..

“รายงานปิดคดีไม่ใช่เรื่องใหญ่” เตชิตรู้ว่าเธอเป็นคนจริง จังกับงาน นวียาเองก็คาดหวังกับเธอไว้สูง นัชชาเองก็ไม่อยาก ทําให้เธอผิดหวัง

ทั้งสองหยอกเล่นกันบนเตียง ก็ใกล้เวลาเข้าเที่ยงแล้ว นัช ซากำลังจะลงไปบอกนาริน ให้เตรียมอาหาร แต่ถูกเตชิตห้ามไว้ “ไม่ต้อง กลางวันเราออกปกินข้างนอกกัน

“หึม” นัชชามองเขา “คุณไปไหวหรอ

“สบายมาก” เตชิตยืนตัวนั่ง ผ้าห่มไหลลงมาทำให้เห็น กล้าเนื้อหน้าท้องเขา “เตรียมตัวพร้อมก็ออกเลย

“คุณจองไว้แล้วหรอ

“อืม” เตชิตตลกที่เธอทำหน้าตกใจอึ้ง “เธอแค่เดินตามมา

ก็พอ”
นัชชาหน้าแดงเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว มองดูเสื้อผ้าทั้ง สามที่เขาเป็นคนซื้อให้ นัชชาเลือกมาสองชุด เป็นชุด กระโปรงคอวีแต่ไม่ลึกมาก ข้างนอก ใส่เสื้อยาวสีขาว อุ่นแล้ว ไม่เวอร์เกินไป

เธอใส่แล้วเดินออกมายืนอยู่ตรงหน้าเขา “ฉันใส่ชุดนี้ได้

เตชิตกําลังโกนหนวด เขาใช้มีดโดนธรรมดาเพราะเขาไม่ ชอบใช้เครื่องโกนไฟฟ้า ทุกครั้งที่เห็นท่าเขาก้มโค้งโกนหนวด นัชชาจะใจเต้นแรง

เขาเงยมองตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วเอ่ยชม “สวย”

“จริงหรอ” นัชชาฉีกยิ้มกว้าง ตา น่ารัก ทำให้คนอยาก

ในความเป็นจริงเตชิตก็ทำแบบนั้น เขาจับท้ายทอยนัชชา

ไว้แล้วก้มจูบเธอ

บริเวณปากยังมีฟองขาวๆเหลืออยู่ โดนคางและหน้าของ เธอ นัชชาเอียงหน้าหลบ “คุณยังโกนหนวดไม่เสร็จ

เตชิตเห็นหน้าของเธอ อยากลากเธอเข้ามาจูบเธอหนักๆ แต่ก็ห้ามใจไว้ได้

พวกเขาต้องออกไปข้างนอก ถ้าเกิดเขาพลาด ทั้งหมดที่

วางไว้คงเสียเปล่า
ทั้งสองคนขับรถออกมา นัชชาก้มมองดูโทรศัพท์แล้วเดิน ไปที่ประตูรถ เธอเอื้อมมือไปถึงประตูรถ แต่เปิดไม่ออก เธอ หันหลังถามเขา “ทำไมไม่ปลดล็อค

เตชิต ใส่เสื้อสูทสีเทาแบบไม่มีกระดุม ไม่รัดตัวเกินไป ขา ลอยเห็นตาตุ่มเล็กน้อย ทำให้ขาเขาดูยาวกว่าเดิม เขาชี้ไปที่แอสตันมาร์ตินที่จอดอยู่ข้างๆ “ขึ้นคันนี้ นัชชามองดูรถคันหรู เธอแปลกใจ “จะไปคันนี้หรอ “อืม” เตชิตเดินไปเปิดประตูรถให้เธอ “เชิญครับ คุณนัช

ชา”

นัชชาอึ้ง เธอนั่งมองดูภายในของรถ “ทำไม วันคุณคิดยัง ไงถึงจะขับคันนี้”

เขาไม่ค่อยขับรถสปอร์ต ส่วนใหญ่เขาจะขับคันที่มั่นคง แต่วันนี้เขากลับเลือกรถสปอร์ต มาแปลกมา

เตชิตสตาร์ทรถอย่างในมือ เหล่ตามอง “ไม่ชอบหรอ”

“ชอบๆ” นัชชามองดูภายในรถด้วยความสงสัย ใครจะ ไม่ชอบ ทุกคนชอบอะไรที่เว่อร์วัง

รถถูกขับออกจากโรงจอดรถ เสียงท่อทำให้นัชชารู้สึกตื่น เต้น เธอเรียกร้องให้เตชิตเปิดประทุน ลมข้างนอกพัดเข้ามา ทำให้ผม เธอยุ่งเหยิง ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปจัดให้ เธอ
ครึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ รถถูกจอดที่หน้าร้านอาหารฝรั่งเศส เตชิตจอด ให้เธอลงจากรถไปก่อน เขาขับเข้าไปจอดไว้ที่

โรงจอดรถ

นัชชาขึ้นอยู่กับที่ รอแต่ก็ไม่เห็นเขา นัชชากำลังจะโทร ตามเขา แต่มีพนักงานมาขัดไว้ก่อน “คุณนัช ของขวัญของ คุณ

นัชชาชี้มาที่ตัวเอง “ฉันหรอ

“ครับ”

เธอรับมา เปิดกล่องดู มันเป็นลูกบอลคริสตัลสีขาว ข้าง ในมีลูกศรชี้ไปทางข้างหน้า

นัชชามองตามทาง ใจเธอเต้นกระตุก เธอเริ่มเข้าใจขึ้นมา

แล้ว