ตอน96ผู้หญิงที่น่ารัก

ตอนที่ 96 ผู้หญิงที่น่ารัก

“เดี๋ยวก่อนคุณ เงินทอน

พนักงานรีบวิ่งตามออกมา แต่น่าเสียดายที่ข้างนอกเหลือ เพียงแค่เสียงของรถยนต์เบนท์ลีย์เบนเทย์ก้าวเร่งความเร็วพุ่ง ทะยานออกไปจนลับสายตาของเขาแล้ว

พนักงานมองเงินทอน2หยวนในมือของเขา หัวใจเต้น แรงขึ้นมา ผู้ชายแบบนี้ แต่งตัวดี ขับรถหรู แล้วแถมยังจะ หน้าตาดีอีก แต่ขับรถออกมาซื้อผ้าอนามัยตอนเที่ยงคืน

คิดไม่ออกเลยว่าผู้หญิงแบบไหนกันนะ ถึงทำให้ผู้ชายที่ แสนจะเพอร์เฟคขนาดนี้ยอมทำเรื่องแบบนี้ให้เธอ

นัชชานอนก็ไม่กล้านอน นั่งก็ไม่กล้านั่ง ตอนที่เตชิตกลับ มาเธอยืนอยู่ห้องรับแขก เมื่อมองเห็นถุงพลาสติกสีดำในมือ ของเขาเธอก็รีบคว้าแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที

หลังจากนั้นห้านาที เธอก็เดินออกมาจากห้องน้ำ รู้สึกว่า

โลกสดใสขึ้นมาทันที

แต่ความสดใสนั้นอยู่กับเธอได้ไม่นาน ก็ถูกแทนที่ด้วยความเจ็บปวดจากท้องของเธอ ทุกครั้งที่เธอมีระตูวันแรกจะ ปวดท้องมาก บางครั้งก็มีอาการเวียนหัวและอาเจียนร่วมด้วย

เตชิตเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เดินออกมาจากห้องน้ำ ช่วงหลาย วันมานี้เขาไปต่างประเทศก็ไม่ค่อยได้พักผ่อนเท่าไหร่

วันนี้คิดว่าจะมาหาเธอ นอนกอดให้หลับสบายสักหน่อย

แต่กลับกลายว่ามาเห็นเธอ ในสภาพตัวบิดงอด้วยความทรมาน

เตชิตไม่เข้าใจเรื่องนี้ของผู้หญิงนัก เวลาถามเธอก็ไม่ตอบ เขากังวลถึงขนาด โทรไปขอค่าปรึกษากับปริญ

นัชชาปวดท้องประจําเดือน ปวดมากพอจะมีวิธีทำให้ หายปวดมั้ย”

ปรับที่เพิ่งออกจากห้องผ่าตัด กำลังหิวจนหน้ามืดตาลาย แล้วก็เหมือนถูกเอาอาหารสุนัขยัดปาก จึงตอบเขาไปว่า “ฉัน เป็นหมออายุรกรรมไม่ใช่สูตินรีแพทย์ อีกอย่างผู้หญิงเวลามี ประจําเดือนก็มักจะปวดท้องเป็นเรื่องปกติ ถ้าไม่อาเจียน เวียนหัวก็ไม่มีอะไรต้องห่วง

เตชิตไม่ได้สนใจในสิ่งที่ปรัณพูด “ฉันถามว่าทำยังไงให้ หายปวด”

ปรัณดึงผ้าปิดจมูกออกแล้วโยนทิ้งลงในถังขยะข้างๆ เห็น แก่จรรยาบรรณในวิชาชีพเขาจึงตอบไปว่า “ถ้าจะให้ได้ผลเร็ว ก็กินยาแก้ปวด แต่ยาก็อาจจะมีผลข้างเคียงได้ ไม่งั้นก็ดื่มน้ำ ซึ่งต้มน้ำตาลแดง ช่วยให้อุ่นท้องก็จะค่อยคลายอาการปวดลง
“น้ำตาลแดงต้มกับน้ำขิงเหรอวะ” “ฉันไม่เคยทำ” เตชิต รู้สึกปวดหัวพยายามจะให้ละเอียด

“ต้มพร้อมกัน ปรัณตอบ “ไอ้คุณเตชิต แกก็กระต่ายตื่น ตูมไปได้ ก็แค่ปวดประจำเดือนไม่ได้มีอะไรร้ายแรง

ถึงขนาด โทรมาหาฉันได้ นี่แกจะประคบประหงมเธอมาก ไปรึเปล่า”

“ผู้หญิงของฉัน ฉันอยากจะประคบประหงมยังไงมันก็เรื่อง ของฉัน รีแกมีปัญหา

เตชิตพูดจบไม่รอให้ปรัณพูดอะไรต่อ เขาก็รีบวางสาย

ปรับเก็บโทรศัพท์ใส่ลงกระเป๋า “พูดอะไรก็ไม่ได้

สุวีราที่เพิ่งเดินออกจากห้องผ่าตัด บังเอิญได้ยินเข้าพอดี อยากจะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินก็ไม่ได้ เพราะสายตาปะทะเข้า กับหมอปรัณพอดี “คุณหมอปรัณ เป็นอะไรหรือคะ”

“อ้อ ไม่มีอะไร “พอนึกได้ว่าเป็นสุวีรา จึงเสริมขึ้นมาอีกว่า

“ก็เหมือนคุณนั่นแหละที่ชอบทำให้ผมเหนื่อยใจ สุวีราพูดอะไรไม่ออก ทำไมมาลงที่เธอได้

“ยังมัวยืนทำอะไรอยู่อีกล่ะ รีบไปเก็บข้าวของที่ห้อง ทำงานผม “ปรัณพูดพร้อมกวักมือเรียก

สุวีราหน้าบอกบุญไม่รับ เพิ่งจะออกจากห้องผ่าตัดที่ต้องยืนนานสามชม ยังไม่ได้ทันหายใจหายคอ ก็ต้องมาถูกปรัณ แขวะอีก เพื่อนๆ หลายคนต่างอิจฉาเธอที่ได้ทำงานอยู่กับหมอ ปรัณ แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่าเธอต้องเจอกับอะไรบ้าง

ปรัณเห็นสีหน้าของสุวีรา จึงถามว่าทำไมเหรอ อยากทำ ได้ งั้นผมเปลี่ยนคน…..”

“อย่าค่ะ อย่าค่ะ”สุวีรารีบมาขวางหน้าเขาไว้ “ฉันไปค่ะ ฉันไป” พ่อเจ้าประคุณทูนหัว

คำสุดท้ายเธอสบถ ในใจไม่กล้าแสดงความโกรธออกมา

ปรัณยกมือขึ้นทุบไปที่หัวไหล่ด้านหลังของเธอ อีกมือกัน ให้เธอเดินไปข้างหน้า จับให้แน่น

เตชิตหลังจากวางโทรศัพท์แล้วก็ตรงเข้าครัวไปหยิบ หม้อ ที่ไม่เคยหยิบใช้มาก่อน นั่นจึงออกเป็นชิ้นๆ หยิบน้ำตาลออก จากตู้เย็นใส่ลงในหม้อ เปิดฝาหม้อ 10นาทีปิดไฟแล้วเทใส่ แก้ว

แก้วน้ำขิงต้มน้ำตาลที่มีควันลอยขึ้นมาถูกยกเข้ามาใน ห้องนอน ดวงตาจับจ้องอยู่ที่ก้อนกลมๆบนเตียง “ลุกขึ้นมาดื่ม หน่อยนะ”

หญิงสาวนอนขดตัวด้วยความทรมาน สายตามองไปยัง แก้วที่มีควันลอยขึ้นมาเพราะความร้อน “คืออะไรคะ”

ข้อมือของชายหนุ่มขยับเล็กน้อย “น้ำขังต้มน้ำตาล
หญิงสาวตกใจ ขยับตัวลุกขึ้นมาดูของเหลวสีน้ำตาลที่มี กลิ่นขิง แล้วมองไปที่ชายหนุ่มข้างๆ “คุณทำเองเหรอ

เตชิตเป่าเครื่องดื่มในแก้วแล้วยื่นให้หญิงสาวดื่ม ของ เหลวอุ่นๆไหลลงไปที่กระเพาะ อุ่นไปในใจของเธอเช่นกัน

นัชชาไม่ชอบกลิ่นของซิงเลย แต่เพราะเห็นเตชิตลงมือ ทําให้เธอตัวเอง เธอจึงข่มใจกินเข้าไป ไม่ให้เขาเสียใจ

“ดีขึ้นมั้ย” ชายหนุ่มถามหลังจากที่มองหญิงสาวดื่มจน หมด สีหน้าดูดีขึ้น

นัชชากลั้นหัวเราะไม่อยู่ “เห็นผลเร็วขนาดนั้นเชียว “ปรับบอกว่าได้ผลดี

นัชชาอ้าปากเล็กน้อยตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน “เรื่องแบบนี้คุณ ยังไปถามคุณหมอปรับอีกเหรอ ช่างน่าอายจริงๆ

“ก็ผมเห็นคุณปวดขนาดนั้น” เขาประคองให้หญิงสาว นอนลง จังหวะนั้นเขาก็ยื่นมือเข้าไปในเสื้อของเธอ

นัชชาตกใจมาก “คุณทําอะไรของคุณ”

เตชิตชะงักมือ เขาเข้าใจว่าทำไมเธอต้องตกใจขนาดนั้น “ผมแค่จะนวดท้องให้คุณ ผมจะทำอะไรได้อีก”

นัชชาคิดมากไปเอง จึงเอามือมาคลำจมูกแก้เขิน “ฉัน ขอโทษ สัญชาตญาณมันพาไป

ช่วยไม่ได้ก็ใครให้เขาเป็นพวกไร้ศีลธรรม ทำให้เธอต้องหวาดระแวง

เตชิตเห็นว่าเธอกำลังไม่สบาย ก็เลยไม่อยากหาเรื่อง ยื่น มือเข้าไปนวดบนท้องนุ่มนิ่มของเธอ โดยไม่มีเจตนาอื่น แอบแฝง

ฝ่ามือใหญ่และอุ่นของชายหนุ่ม แห้งเล็กน้อยเหมือนรัง ไหมเวลาที่สัมผัสบนผิวของเธอ รู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นไหลซึม เข้าสู่ผิวไม่หยุด

นัชชามองชายหนุ่มซึ่งกำลังตั้งใจนวดท้องให้เธอ ในใจ ค่อยๆรู้สึกถึง…นึกถึงวันที่เจอเขาครั้งแรก “คุณรู้มั้ยว่าความ ทรงจำครั้งแรกที่เจอคุณคืออะไร

“หน้าเนื้อใจเสือ เดรัจฉานในคราบมนุษย์

“ต๊ะ”

เตชิตนวดแรงขึ้น” นี่คุณจะหาเรื่อง ใช่มั้ย”

“จริงๆนะ มันคือสิ่งที่ฉันคิดตอนเจอคุณครั้งแรก ” เธอรู้ ว่าตอนนี้เขาไม่กล้าทำอะไรแน่นอนจึงฉวยโอกาสนี้ไว้” คุณว่า ไม่จริงเหรอ”

เตชิตมองใบหน้าเล็กแค่คืบของเธอ แล้วย้อนถามคำถาม เดียวกัน คุณล่ะ รู้มั้ยความทรงจำครั้งแรกที่เจอคุณคืออะไร

นัชชาเองอยากรู้เช่นกัน “อะไรคะ”

“ผิวขาว หน้าเล็ก ตาโต เอวคอด ก้นงอน….”
นัชชาไม่รอให้เขาพูดจบ เพราะทนฟังต่อไปไม่ไหวรีบ ตัดบทขึ้นว่า “นี่เจอกันครั้งแรกคุณก็มองแต่แบบนี้แล้วเหรอ”

“ผู้ชายเวลามองผู้หญิงมีแค่สองแบบเท่านั้น ไม่มีอารมณ์

กับ…”

เขาก้มมากระซิบข้างหูของเธอสามคำที่ทำให้เธอต้องรู้สึก เขินอาย ลมหายใจอุ่นปะทะด้านหลังคอของเธอ ทั้งร้อนและ กกะจี้เหมือนมีใครเอามือเล็กๆมาเกา