ตอน72แผนร้ายของสามีเก่า

ตอนที่72 แผนร้ายของสามีเก่า

ได้ผลตามคาด ได้ยินว่าเธอไม่สบาย เตชิตจะโกรธหรือ โมโหแค่ไหนก็ต้องเก็บไว้ เขาพยุงเธอขึ้นอย่างใจเย็น พยัก หน้าลาพวกเพื่อนๆ แล้วพาเธอออกมาจากห้อง

เดินมาถึงทางโค้งชั้นสอง นัชชาหันไปตะโกนบอก “ อย่าลืมโทรมานะ”

ปรัณหันไปมองสุราอย่างงงๆ ไม่คิดว่าสองคนนี้จะสนิก กันเร็วขนาดนี้

สุวีราถูกปรัณจ้อง เธอเสียวสันหลังวาบ ตอบกลับแบบเก รงๆ “โอเค กลับบ้านดีๆ

รอจนเตชิตพานิชชาออกไปไกลแล้ว ปรัณลากเก้าอี้ที่อยู่

ข้างๆสุราแล้วนั่งลง ยื่นมือไปหยิบสตรอเบอร์รี่ป้อนเข้าปาก ตัวเอง ถามเธอแบบกวนๆ “สนิทกันเร็วหนิ

รู้ว่าเขาจงใจถาม เธอทำเป็นไม่สนใจ เปลี่ยนเรื่องคุย “คุณปรัณ เราก็กลับกันเลยมั้ยคะ”

ปรัณรับรู้ได้ว่าเธอกำลังเกรงและกลัว เขาจงใจแกล้งยื่น มือออกไปวางไว้ที่หลังเก้าอี้ของเธอ “รออีกสักพัก
สุวีราเธอได้กลิ่นน้ำหอมที่ปนกับเหล้าอ่อนๆ เธอยกมือทั้ง สองข้างมาวางไว้บนตัก ไม่นานก็มีเหงื่อออกจากฝ่ามือ

ไม่ใช่ว่าเรียกให้เธอมาขับรถให้หรอ แล้วนี่เขาต้องการจำ อะไร…..

รถถูกจอดรอที่หน้าร้านไว้อยู่แล้ว

พอขึ้นรถ อุณหภูมิแอร์ค่อนข้างสูง นัชชารู้สึกร้อนเธอเลย ถอดเสื้อแขนยาวออกพาดไว้ที่หลังบ่อฟังข้างคนขับ เธอใส่เสื้อ สีขาวบางๆมันเลยทำให้เห็นรูปทรงของเธอได้ชัดเจน

เตชิตกลัวว่าเธอจะหนาว และกลัวว่าจะห้ามใจตัวเองไว้ไม่ ได้ เลยยื่นมือไปดึงเสื้อกลับมาคลุมให้เธอเหมือนเดิม สักพัก เธอก็มีเหงื่อออกจากหน้าผาก

“ดื่มหนักไปใช่มั้ย” เตชิตยกมือไปจับหน้าเธอ เขารู้สึกได้

ถึงความร้อน

นัชชากัดปาก สายหัว “ไม่ขนาดนั้น

ไม่หนักเท่าครั้งก่อนที่ดื่มกับจินต์ อย่างน้อยครั้งนี้เธอก็ยัง มีสติ เพียงแค่เวียนหัวเฉยๆ

“ไม่อยู่แป๊บเดียว เธอก็สร้างปัญหาให้ฉันเลยนะ ถ้าเกิด เขากลับมาช้ากว่านี้ เธอคงจะดื่มหมดขวด

นัชชาไม่พอใจ “ฉันแล้ว รู้ฤทธิ์ตัวเองหน่า เขามองเธอด้วยสายตาเอาเรื่อง “รู้ฤทธิ์ตัวเองหรอ
*นัชชาเถียงไม่ออก ก็ได้ นานๆที่เธอจะสบายใจปล่อยวางได้ขนาดนี้

แต่พูดถึงอายุ เขาก็นึกเรื่องที่เธอว่าเขาอายุเยอะได้ เขา จำได้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินจากปากของนัชชา ถ้าเกิดครั้ง เดียวก็อาจจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ถ้าครั้งที่สองครั้งที่สามก็คงจะคิด จริงๆอย่างที่พูด

เตชิตจับหน้าเธอไว้ เธอรู้สึกว่าฉันแก่ขนาดนั้นเลยหรอ

นัชชาไม่กล้าตอบตามความจริง เธอรีบปฏิเสธ “ไม่แก่ ไม่ แก่ ฉันพูดเล่นเฉยๆ

ไม่แก่…ไม่แก่หรอ

ฟังดูก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนว่าเธอไม่จริงใจ

พอเห็นว่ามันไม่ได้ผล เขาเลยเปลี่ยนแผน ถามด้วยน้ำ เสียงน้อยใจ “ฉัน32แล้ว มันก็ไม่แปลกหรอกที่เธอจะรู้สึกแบบ

นัชชากระพริบตา เธอรู้สึกแปลกๆที่เขายอมรับง่ายๆ เพราะปกติเขาต้องเค้นเอาความจริงจากเธอหรือไม่ก็แสดงให้ เห็นว่าเขาไม่ได้แก่ วันนี้เขายอมรับมันทำให้เธอทำตัวไม่ถูก

หรือจะพูดทำร้ายจิตใจเขาเกินไป

คิดได้ดังนี้ นัชชาก็เริ่มรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่พูดไป เขาที่รัก ศักดิ์ศรีตัวเองมากขนาดนี้ โดนเธอว่าแก่ต่อหน้าพวกเพื่อนๆเป็นธรรมดาที่เขาจะรู้สึก

นัชชาติ ค่าปลอบเขา “ความจริง คุณก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้น คุณกำลังอยู่วัยนั้นพอดีเลย

เตชิตเบ้ปาก เอามือออกจากหน้าเธอ “เธอไม่ต้องอธิบาย แล้ว”

ถ้าเธออธิบายต่อไปเขาอาจจะทนไม่ไหว

นัชชาเห็นหน้าข้างของเขา ปากที่มีเสน่ห์ของเขา เธอมอง เห็นได้ชัดว่าเขากำลังน้อยใจ

เขาไม่ใช่คนที่เข้าถึงได้ง่าย แต่ไม่รู้ทำไมความรู้สึกที่มีให้ เขากลับเปลี่ยนไป เหมือนเธอมองเห็นว่าภายใต้หน้าที่เป็นชา ความอบอุ่นซ่อนอยู่

ก็เหมือนกับกลางคืนที่เขารุนแรงทำตามความต้องการ ของตัวเอง พอเช้าวันต่อมาก็ทำโจ๊กร้อนๆ ให้เธอกิน ความอ่อน โยนนี้ที่ต้องสังเกตดีๆถึงจะรู้สึกได้

เธอยกยิ้ม แล้วยื่นหน้าไปแตะริมฝีปากแล้วรีบผละออก อย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เหมือนเป็นเพียงสัมผัสที่เพ้อฝันไป

“หายโกรธฉันนะ”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

ตอนแรกเขามองไปนอกหน้าต่างต้องหันกลับมามองเธอ ดวงตาคู่โตประกายอยู่ใต้แสงไฟ เหมือนเต็มไปด้วยสายน้ำที่บริสุทธิ์ทำให้คนอ่อนไหว

เจอกันครั้งแรกที่สำนักงาน เดินออกมาจากห้องวีไอพีเธอ เข้าใจเขาผิด อาจเป็นเพราะดวงตากลมโตคู่นี้ทำให้เขาหยุด ชะงักไปสักพัก

เตชิตยื่นมือไปจับท้ายทอยเธอไว้ ก้มหน้าลงมาหาเธอ ผิว นุ่มทำให้เขาโลภ สายตาเริ่มมืดมัวเพราะความต้องการ ถึง ฉันจะแก่แต่ก็เติมเต็มความต้องการของเธอได้

เสียงแหบพร่าที่มาพร้อมเสน่ห์ นัชชาหน้าแดง หันไป เหล่มองคนขับรถ จ้องมาทางเขา “เก็บอาการหน่อย นี่มันอยู่

เตชิตกุมมือที่พยายามดันเขาออก “คุณชอบแบบนี้ไม่ใช่

“ใครชอบ”

เขาตอบด้วยน้ำเสียงกวนๆ “เธอ”

นัชชากำลังจะพูดต่อ แต่ถูกเขาประกบจูบลงมา เธอตกใจ เพราะไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้เผลอร้องเสียงหลง เห็นได้ชัดว่า คนขับรถเซไปเล็กน้อย

เตชิตเงยหน้ามอง ยกมือไปกดปุ่มบางอย่าง มีแผ่นเก็บ เสียงมากั้นไว้ระหว่างคนขับข้างหน้ากับคนนั่งข้างหลัง

นัชชาตาโต “คุณไปใส่มันมาตอนไหน
“เมื่อไม่นานมานี้

มีคนนอกอยู่ด้วย ของแบบนี้บางครั้งมันก็จำเป็นต้องมี นัชชา แล้วทําไมคุณไม่ปิดมันตั้งแต่แรก

ใครจะไปรู้เขากลับดึงเธอเข้าไปแล้วตอบกลับหน้าตาย กระซิบข้างหู “เพราะเธอสวยมากตอนอายหน้าแดง

เขาไม่ใช่คนที่จะพูดจาเลี่ยน เพราะฉะนั้นถ้าเขาพูดว่าสวย

ก็คงจะสวยจริง

นัชชาทำตัวพูดอะไรไม่ถูก และไม่มีโอกาสได้พูดอีก หมุด ลงที่ไหล่กว้าง ให้เขาเสพความสวยตามความต้องการของเขา

ในรถค่อนข้างร้อน เหมือนกับว่าหลังจากที่ออกจากร้าน อาหารจนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้เหมือนมันถูกกล้องบันทึกไว้ ทุกอย่าง

เขาดูภาพในกล้อง ร่างทั้งสองใกล้ชิดกันมาก การกระทำ ค่อนข้างเห็นได้ชัดเจน เขายกยิ้มด้วยความพอใจ จอดรถไว้ ข้างทางแล้วยกโทรศัพท์ โทรหาใครบางคน “คุณดวิษ ภาพที่ คุณต้องการฉันได้มันมาแล้ว