ตอน713กลัวเธอจะลําบาก

ตอนที่ 713 กลัวเธอจะลำบาก

คุณพ่อเธอยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ช่วงเวลาที่ตึงเครียด ขนาดนี้ ชนัยไม่สามารถทำอะไรได้จริงๆ แต่อะไรที่รู้ก็รู้ มันได้ เกิดขึ้นกับตนจริงๆ และยังยากลำบากนิดหน่อย

ควบคุมน่ะ……..

เขา โน้มตัวเล็กน้อยแล้วผลักเข้าไป มือที่วางบนไหล่เธอก็ ชักกลับมาล้วงกระเป๋ากางเกง เก็บลุคเล็กน้อย พยายามปิดบัง ท่าทางที่ดูอันธพาลซึ่งทำให้คนเกิดความไม่สบายใจไว้

“ทานข้าวกัน ทานเสร็จฉันไปส่งเธอ” ขณะที่พูด น้ำเสียง แหบพร่า

ดราณีพยักหน้า และไม่กล้ามองเขา ก้มศีรษะแล้วทานแซ นวิชตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อ

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ทั้งสองก็เตรียมจัดของแล้วออกจาก ประตูไป คนขับรถจอดรถอยู่ในสวนแล้ว เขาเชิดหน้าเดินไป ข้างหน้า และไม่ได้ขึ้นรถไปก่อนแบบเมื่อก่อน แต่ยืนอยู่ข้างเธอ แล้วเปิดประตูให้เธอ “เข้าไปสิ”

ดราณีเห็นเขาเปิดประตูรถให้เธอด้วยตัวเอง ถึงจะไม่ใช่ ครั้งแรก แต่ก็เกิดขึ้นได้น้อย โดยเฉพาะความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนี้ ยิ่งทำให้เธอเขินอาย จึงได้แต่รีบก้าวขึ้นไป คิด อยากจะขอบคุณ จู่ๆก็คิดถึงคำพูดเขาก่อนหน้านี้ก็หยุดปากไว้

เขาดูเหมือนว่าจะไม่ชอบให้ตนกล่าวขอบคุณเขา

งั้นก็……ไม่พูดก็ได้

เห็นเธอขึ้นไปแล้ว ชนัยก็ขึ้นรถตามเธอไป คนขับรถคอย ระวังศีรษะเขาอย่างให้ความเคารพ เห็นว่าปลอดภัยแล้วจึง กลับไปที่นั่งคนขับ

“ท่านชนัย ไปบริษัทใช่ไหมครับ?”

“ไม่ไปโรงพยาบาลก่อน

“ครับ”

ไม่นาน รถก็สตาร์ทขึ้นมา ดราณีมองคฤหาสน์ที่อยู่ด้าน หลัง มีคนนอกอยู่ ก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ

“คุณพ่อเธออาการเป็นยังไงบ้าง?” เขาก้มมองดูเอกสาร พลางถามคำถามเธอ

ดราณีนิ่งไปสักพักก่อนตอบ “ยังโอเค การผ่าตัดเป็นไปได้ ด้วยดีมาก ถ้าต่อไปไม่มีโรคแทรกซ้อนอื่นๆ ได้ฟื้นฟูร่างกาย ดีๆก็โอเคแล้ว”

เขาพยักหน้าเบาๆ “มีอะไรเธอก็บอกฉันได้ตลอดเวลานะ ทางฝั่งโรงพยาบาลสะดวกมาก

พูดถึงโรงพยาบาล ดราณีก็คิดถึงเรื่องค่าใช้จ่ายผ่าตัดอีกครั้ง

เธอไม่รู้ว่าควรพูดถึงมันไหม แค่คิดว่าตัวเองพูดถึงมัน ชนัยต้องไม่พอใจแน่ๆ เลยไม่พูดดีกว่า การยอมรับเงินก้อนนั้น อย่างเงียบๆ ทำให้ในใจเธอไม่สามารถผ่านไปได้

คิดอยู่พักหนึ่ง คราณีก็ตัดสินใจทําตามหัวใจตัวเอง เอ่ย ออกมา “เรื่องค่าใช้จ่ายการผ่าตัดแล้วก็ค่ารักษาพยาบาล

เพียงแค่เธอเริ่มพูดก็ถูกขัดจังหวะ “ฉันบอกแล้วว่าเธอไม่ ต้องใส่ใจ”

“ฉันรู้” ดราณีรีบอธิบาย “ฉันไม่ได้มีความหมายอื่น แต่ คิดว่าเงินมันมากเกินไป แถมยังบอกกับที่บ้านไม่ชัดเจนด้วย มาช่วยกันคิดคำนวณให้ดีกันเถอะ”

ชนัยแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจความหมายเธอ “ทางโรง

พยาบาลคำนวณมาให้ฉันชัดเจนแล้ว”

“คุณรู้ว่าฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น

“งั้นเรื่องอะไร?” ดูเหมือนเขาจะวุ่นวายใจกับคำพูดของ เธอ เขาปิดเอกสารในมือ จากนั้นก็มองไปทางเธอ เธอ ต้องการคืนเงิน?”

ดราณีอ้าปาก ดูเหมือนว่า….จะหมายถึงเรื่องนี้จริงๆ

“เธออยากแบ่งให้ชัดเจนหรอ หม?” ชนัยเห็นว่าเธออยาก พูดให้ชัดเจน เลยพูดกับเธอตรงๆ “ดราณีเธอเป็นแฟนของฉันถ้ามันไม่ใช่เรื่องที่รีบร้อนฉันก็ไม่ทำแบบนี้หรอก ฉันไม่รู้ว่าเธอ คิดอะไรอยู่ แต่สำหรับฉัน ที่ฉันทำให้เธอไม่ใช่ว่าจะมีเงินแล้ว ทำอะไรก็ได้ ฉันแค่ไม่อยากให้เธอต้องลำบากเพราะเรื่องไม่ คาดคิดนี้ เข้าใจไหม?”

ระหว่างพวกเขาไม่ได้มีเพียงความแตกต่างแค่ทางราะ แต่ สภาพการเงินที่มีความแตกต่างกันอย่างมาก แต่ชนัยก็ปล่อย เบลอกับเรื่องนี้มาโดยตลอด ไม่อยากให้เธอรู้สึกกดดันกับ เรื่องทางวัตถุ แต่เขาก็คลุมเครือมานาน เป็นเธอที่ตระหนักได้ กว่าใครๆ

เขากลัวว่าเธอจะเข้าใจตนผิดจริงๆ และไม่อยากให้เธอ เข้าใจผิดด้วย โดยเฉพาะเรื่องเงิน ไม่สำคัญเขาก็ไม่ให้คุณค่า หรอก

ดราณีได้ยินเขาพูดแบบนี้ ร่างกายก็เหมือนกับนอนอยู่บน ปุยเมฆนุ่ม คำพูดที่จัดระเบียบมาอย่างดีคราวนี้ไม่รู้จะพูดออก ไปอย่างไร

“ฉันฟังอยู่” เขาดูออกถึงความลังเลในการพูดของเธอ เลยพูดต่อว่า “ฉันเข้าใจว่าเธอไม่อยากติดเงินฉัน แต่สำหรับ ฉันมันไม่ใช่หนี้ เธอจะเสียเงินมากถ้าต้องการคืนจริงๆ

สิ่งที่เขาไม่ขาดเลยก็คือเงิน เงินสำหรับเขาเป็นเพียง ตัวเลขเท่านั้น ค่าใช้จ่ายผ่าตัดและค่าใช้จ่ายหลังการรักษาของ ทยุตินั้น สำหรับเขามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
แต่ในสายตาเขาเรื่องไหนก็ไม่ใหญ่ทั้งนั้น แต่สำหรับเธอ กลับเป็นภาระที่หนักหนาแบบนี้ เขาก็สงสาร แต่ในขณะ เดียวกันก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก กลัวว่าคำพูดของตัวเองจะหม แทงเธอ

อีโก้ของตัวเองนี้ทำให้ชนัยต้องมองเธอใหม่ แต่ยิ่ง มากกว่านั้นคือเสียดาย

ไม่มีแฟนหนุ่มคนไหนยอมให้ผู้หญิงของตัวเองต้องลำบาก แบบนี้หรอก เขาอยากให้เธอเป็นผู้หญิงวัตถุนิยม เขาจะได้ใช้ เงินได้หน่อย

เขาพูดแบบนี้ ดราก็รู้ว่าเขาคิดอย่างไรในใจ และไม่ อยากปฏิเสธคนอื่นที่ดีกับเธอ เลยอธิบายกับเขาด้วยน้ำเสียง นุ่มนวล “ฉันเข้าใจทั้งหมดที่คุณพูด ที่จริงตอนนี้ฉันก็ไม่มีเงิน มาคืนคุณมากขนาดนั้นหรอก ฉันไม่อยากให้ความรักของ เรามันมีอะไรมาผสมปนเปมาเกินไป……..ให้ฉันผ่อนคุณได้ไหม? ฉันค่อยๆคืนเงินคุณทีละนิด คุณไม่กังวล ฉันก็ไม่กังวล แต่อย่า ทำให้เรื่องนี้เหมือนไม่เคยเกิดขึ้นได้หม?”

เธอพูดแบบนี้ ทำให้เกิดการพัฒนาที่มากที่สุดของทั้งคู่

ชนัยไม่อยากตอบ แต่รู้ว่าถ้าตนไม่ตอบ เธอต้องไม่ปล่อย วางเรื่องนี้แน่ เลยได้แต่พูด “งั้นก็ได้ แต่คุณห้ามบังคับตัวเองนะ ทุกเดือน ให้ผมสองร้อยหยวน จากนั้นก็ค่อยๆคืน”

ดราณีเกือบคิดว่าตัวเองฟังผิด
สองร้อย??

“คืนเดือนละสองร้อย?”

“อืม”

“ชาตินี้ฉันก็คืนไม่หมดหรอก”

“ไม่เป็นไร” ชนัยขมวดคิ้วยิ้ม “คืนไม่หมดก็ดีแล้ว แบบนี้ ผมจะได้มัดคุณไว้ตลอดชีวิต

เมื่อวานเพิ่งจะคบกัน วันนี้พูดถึงเรื่องอยู่ด้วยกันตลอด

ชีวิตแล้ว

ในใจตราณีจู่ๆก็เหมือนโดนอะไรโจมตีเข้ามา

มีความสุขด้วย แต่ก็เอาน้ำเย็นเข้าลูบเขาด้วย “พวกเรา เพิ่งคบกัน ตอนนี้พูดเรื่องตลอดชีวิตเร็วเกินไปมั้ง……

“เร็วไปหรอ?” ชนัยแกล้งทำเป็นยกนาฬิกาข้อมือมาดู “โอเค งั้นตอนบ่ายฉันค่อยพูดอีกที ตอนบ่ายจะโอเคแล้วใช่

ไหม?”

ดราณีหมดหนทางกับเขาที่เถียงอย่างเป็นเด็กๆ แต่ถึง แม้ว่าเธอไม่ได้พูดอะไรออกไป แต่ก้นบึงหัวใจกลับมีความสุข เหลือเกิน

ใครจะไม่อยากได้ยินคำหวานๆจากปากของคนที่ตัวเอง ชอบกันล่ะ?

หญิงสาวคงจะปฏิเสธคำสารภาพของคนนรักไม่ลงทั้งวันเลยล่ะมั้ง

นี่เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา ใน ขณะนี้เลยเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน ราวกับจะยัดเข้าไปในใจเธอทั้ง

ดวง

คนขับรถมองผ่านกระจกไปยังทั้งคู่ที่นั่งอยู่เบาะหลัง ใน ก็ได้ยินบทสนทนาที่น่าประทับใจแปลกๆ เลยอดไม่ได้ที่จะมอ งดราณีบ่อยๆ

เขาจดราณีคนนี้ได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าต่อจากนี้จะเจอเธอ ที่ไหน ก็ล้วนรู้สึกน่าเคารพ

ชนัยผู้ที่อารมณ์ร้อน ไม่เคยยอมรับใครด้วยตัวเอง ดราณี เป็นคนแรก อนาคตต้องดีงามแน่