ตอน693รักคุณอีกครั้ง

ตอนที่693 รักคุณอีกครั้ง

เขาพูดอย่างรวดเร็วและร้อนรน น้ำเสียงกระวนกระวาย แต่ทุกถ้อยทุกคำออกมาจากใจจริง มันคือการปลดปล่อย อารมณ์ที่เก็บเอาไว้มานานออกมา ไม่สามารถเก็บกดมันอีกต่อ ไป

เมื่อชีวภาได้ฟังเขาระบายออกมาอย่างร้อนใจ สอง อารมณ์ที่ขัดแย้งกำลังจะระเบิดออกมา ณ ขณะนี้ มันไม่ได้ ทำให้คนรู้สึกว่าหยาบคาย

เธอสัมผัสได้ถึงความจริงใจของชายคนนั้น มันเป็นการ ยากที่จะพูดบางสิ่งบางอย่างที่ขัดกับหัวใจ แต่ว่าการสารภาพ ของเขานั้นกระทันหันเกินไป เธอไม่ได้ตระเตรียมอะไรเลย…

“คุณ คุณรู้รึเปล่าว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่

“ผมชัดเจนว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่” ชนุดมไม่ลังเลที่จะ พูดออกมา “ผมตกหลุมรักคุณ อยากใช้ชีวิตกับคุณอยู่ที่นี่

สองประโยคนั้นดูเหมือนจะเป็นการทิ้งระเบิดลงที่กลางใจ ของเธอ ทำให้ความขัดแย้งเดิมในใจของเธอระเบิดกลายเป็น ผุยผง จังหวะการเต้นของหัวใจนั้นเร็วมาก เธอกระสับกระส่าย และนิ่งไม่ติด พยายามที่จะสะกดอารมณ์เอาไว้แต่ก็ไม่มีผลใดๆ
ที่แท้ความรู้สึกของการถูกบอกรักจากชายคนที่ตนรัก อย่างลึกซึ้งนั้นเป็นเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าวินาทีแรกนั้นเธอยังวิตก กังวลและติดอยู่กับอารมณ์ลบๆ แต่เมื่อเขาพูดประโยคนั้น โลก ของเธอก็กลายเป็นฤดูใบไม่ผลิในทันที ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม อีกต่อไป

เขามีอิทธิพลต่อเธออย่างลึกซึ้ง เธอแคร์เขามากเกินไป แคร์อยู่เสมอมา หลอกลวงคนอื่นได้ แต่หลอกตัวเองนั้นไม่ได้

ชีวภา เธอชอบผู้ชายคนนั้น ชอบจนเข้ากระดูก ถ้าไม่ อย่างนั้นจะเป็นห่วงความสุขของเขาจนไม่คิดถึงชีวิตตนได้ อย่างไรกัน

เมื่อคิดถึงตรงนี้เธอก็รู้สึกผิด อารมณ์ที่แท้จริงของเธอนั้น อยู่เบื้องลึกของหัวใจถูกภาพที่ตัวเองสร้างขึ้นมาบดบังเอาไว้

เธอจ้องไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาแน่นิ่ง ทุกตารางนิ้วอยู่

ในดวงตา “คุณ… ตกหลุมรักฉันตั้งแต่เมื่อไหร่คะ

“ตั้งนานแล้ว บางทีอาจจะตั้งแต่ตอนที่คุณบังกระสุนให้ผม หรืออาจจะก่อนหน้านั้น” ดูเหมือนว่าเธอไม่อยากจะเชื่อ ชนุดม จึงกล่าวต่อไป “ผมสาบานต่อพระเจ้าว่าทุกคำที่ผมพูดนั้นเป็น ความจริง คุณถามผมว่าเมื่อไหร่ผมเองก็ไม่แน่ชัด เพราะตัวผม เองผมก็ไม่อยากจะเชื่อ ว่าจะสามารถมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับผู้ หญิงที่เพิ่งจะรู้จักกันได้”

บางคนเมื่อตกหลุมรักใครอีกคน เขาอาจจะบอกรักเธอ ทันที แต่บางคนรักลึกซึ้งแต่กลับไม่รู้ตัว ต้องรอให้ถึงเวลาที่สูญเสียมันไป

อย่างแรกนั้นเต็มไปด้วยความโปร่งใส อย่างหลังนั้นเต็ม ไปด้วยความเก็บกด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชนุดมนั้นเป็นเช่น อย่างหลัง ประสบการณ์ในวัยเด็กและสภาพแวดล้อมที่เขา เติบโตมาได้สร้างบุคลิคเช่นนี้ให้กับเขา เขาไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงได้ เมื่อมีประสบการณ์เช่นนั้นถึงจะสามารถเข้าใจ ได้

ยังนับว่าดีที่พระเจ้าให้โอกาสเขาทำความเข้าใจ พาผู้ หญิงคนนี้กลับมาจากความเป็นความตาย และมอบให้กับเขา

ชีวภาจ้องไปที่ดวงตาดำลึกคู่นี้ ช่างเต็มไปด้วยความซับ ซ้อน มองไม่ออก แต่ว่า ในขณะนี้ เขาจริงจังและเปิดเผยให้เธอ เห็นความรู้สึก โดยที่ไม่ตั้งใจ

ทันใดนั้นชีวภาก็ไม่ละสายตา เธอสับสนมาก ไม่รู้ว่าจะ เผชิญหน้ากับมันอย่างไร ผู้ชายคนนี้เปลี่ยนมากเกินไปจากหน้า มือเป็นหลังมือ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอรู้สึกผิดจริงๆ

ชนุดมเห็นเธอหน้าแดง เขาอดไม่ได้ที่จะสัมผัสใบหน้าเธอ เบาๆ “ภา ผมรู้ว่าความละเลยของผมทำให้คุณเจ็บมามาก ผม กลับไปชดเชยในอดีตไม่ได้ กลับไปแก้ไขไม่ได้ ผมได้แต่หวังว่า คุณจะให้โอกาสผมอีกครั้ง ให้ผมปกป้องคุณ ให้ผมได้รักคุณ

ให้ผมได้รักคุณ

คำเหล่านี้เป็นเหมือนกริชแหลมคนที่คอยตัดหมอกควันที่ ลอยอยู่เหนือความคิดของเธอและพุ่งตรงเข้าไปถึงเลือดเนื้อของเธอ

เจ็บมาก แต่ก็ทำให้เธอได้มองเห็นท้องฟ้าอันสดใสอยู่ เหนือหมอกควัน

เธอจะสามารถเข้าถึงท้องฟ้าสีครามได้แค่เพียงเอื้อมมือ แต่เธอกลับเขินอาย และรู้สึกกลัว

เธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร มีแต่ความสับสนวุ่นวายอยู่ใน หัว เมื่อนึกถึงคำพูดของนัชชาขึ้นมา เธอก็พยายามสงบลง และ พูดความคิดในใจที่แท้จริงให้เขาฟัง “ฉันไม่รู้ อยู่คุณก็เปลี่ยน เป็นคนละคน ฉันมีความสุขมากแต่ฉันก็กลัวเช่นกัน ฉันไม่รู้ว่า จะเผชิญหน้ากับมันอย่างไร ฉันไม่สามารถยอมรับได้ว่าคุณจะ เปลี่ยนแปลงไปมากมายเช่นนี้ ฉัน…

ภาษาของเธอค่อนข้างสับสน คิดถึงว่าพูดถึงไหนแล้วแต่ คำพูดที่สับสนวุ่นวายเช่นนี้ทำให้หัวใจขอบชนุดมนั้นอึดอัดและ กระเจิดกระเจิง

เธอเป็นคนกล้าหาญมาโดยตลอด ทั้งชีวิตผู้หญิงไม่เคย ก้มหัวให้ใคร ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเธอ ชนุดมก็รู้สึกเหมือนมี พลังอะไรบางอย่างในตัวผู้หญิงคนนี้

แต่ตอนนี้เธอกลับไม่กล้ายอมรับเขา

เขาทำให้เธอเปลี่ยนเป็นเช่นนี้ กรรมตามสนองเขาแล้ว โทษใครไม่ได้ แต่มันเป็นเรื่องที่น่าปวดใจมาก

“ผมรู้ ผมรู้ดี ว่าคุณกังวล ทั้งความเป็นห่วงและความกังวลของคุณ” เขาลูบเธอด้วยความระมัดระวัง กลัวว่าถ้าออกแรง แล้วจะทำให้เธอรู้สึกอึดอัด “คุณเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา ยังมีข้อสงสัย มากมาย ภา ผมให้เวลาคุณค่อยๆปรับตัว

ดวงตาสีฟ้าของเขาเป็นเหมือนท้องฟ้ายามค่ำคืน ในทะเล ทราย ทำให้คนมีความสงบในใจได้ และเหมือนวังวนที่ดึงดูด เธอเข้ามา

‘เธอควรให้โอกาสตัวเอง และให้โอกาสเขาเช่นกัน

‘เวลาไม่ได้ทำบาดแผลจางหายไป สิ่งที่ต้องเผชิญหน้ายัง ไงก็ต้องเผชิญหน้า

‘ลองดู อาจจะดีก็ได้

ที่ข้างหูเธอก็เหมือนได้ยินนัชชาพูดอะไรบางอย่าง ให้ห้อง นั้นเงียบไม่มีเสียงอะไร มีแต่เสียงความคิดอของเธอเท่านั้นดัง อยู่ในใจ

เธอไม่แน่ใจว่าชนุดมจะสามารถเดินไปกับเธอจนสุดทาง หรือไม่ ระหว่างพวกเขาเหมือนกับมีเหวลึกที่ไม่สามารถเชื่อม ต่อกันได้ แต่โชคชะตากลับล้อเล่น ทำให้พวกเขาได้พบกัน และ รักกัน

ความกล้าทั้งหมดของเธอได้หายไปกับอาการโคม่าหลัง จากถูกลักพาตัว การกระทำปุ่มป่ามเช่นนี้ เป็นไฟชนิดสุดท้ายที่ เธอเก็บไว้ในใจ

ถ้าหากว่าครั้งนี้ยังไม่ได้ผล บางทีเธออาจจะไม่รักใครอีกต่อไปแล้ว

วิธีที่ปลอดภัยที่สุดก็คือการอยู่กับที่ ยอมแพ้ ไม่ใช่ไม่ อยากคืนดี แต่ทันทีที่คิดถึงมัน ประสาททุกเส้นในกายเธอก็ รู้สึกเจ็บปวด และหายไปอย่างล้ำลึก

นัชชาบอกว่าเธอใช้เวลาห้าปีในการลืมเตชิต แต่เมื่อพบ

เขาทุกอย่างก็พังทลาย

เธอไม่ต้องการเสียเวลาห้าปีไปเปล่าๆ ไม่อยากล้อเล่นกับ

เวลา

ถ้าหากว่าเธอเดินตามทางนี้จริงๆ แม้ว่าจะเป็นแมงเม่าบิน เข้ากองไฟ เธอก็ไม่ต้องเสียดายและนอนไม่หลับทุกคืนหลังจาก ที่ต้องยอมแพ้

ถ้าคิดว่าเพื่อตัวเอง ก็ควรจะลองดู ใช่ไหม

ชีวภาถามก้นบึ้งหัวใจของตนเอง แต่ในใจก็ได้รับคำตอบ

นั้นแล้ว

เธอเงยหน้าขึ้นมองคนที่อยู่ตรงหน้า คราวนี้เธอไม่ได้หลบ ไม่ได้หลีกเลี่ยง แต่มองตรงๆเข้าไปในดวงตาของเขา

“ชนุดม ฉันไม่อยากเสียใจ ไม่อยากสงสัยไปจนตาย ถ้า หากว่าที่คุณพูดมาทั้งหมดออกมาจากหัวใจ ฉันก็อยากจะลอง ดูอีกครั้ง”

เสียงของหญิงสาวเหมือนความเย็นสบาย ในฤดูใบไม้ผลิ ท่ามกลางฤดูร้อน ดวงตาของชนุดมเบิกกว้าง “คุณ… คุณพูดจริง”

สิ่งที่อยากจะพูด อยากจะทำ จู่ๆก็ทำไม่ออกพูดไม่ได้ หัวใจเริ่มผ่อนคลาย ชนุดมยิ้มขึ้นมา “อื้อ ถ้าหากว่าผมยังมี ความกล้าอยู่อีกนิดหน่อย แทนที่จะรักคนอื่น ผมน่าจะเอามัน กลับมารักคุณอีกครั้งหนึ่ง