ตอน648อยู่กับฉันไหม

ตอนที่648อยู่กับฉันไหม

ไม่มีทาง!

ชนัยเก็บมือของตัวเองแล้วไปจับที่หัว”ฉันจะไปชอบเด็กผู้ หญิงคนนั้นเพราะไม่เคยเห็นผู้หญิงมาก่อนหรือเป็นเพราะอะไร หรือฉันบ้าไปแล้ว?!”

ในห้องอาบน้ำที่กว้างใหญ่ชนัยเดี๋ยวก็นั่งเดี๋ยวก็ยืนเดี่ยว นั่งข้างๆอ่างเดี่ยวตัวตรงเดี่ยวตัวงอถ้ามีคนมาเห็นต้องคิดว่า ผู้ชายคนนี้เป็นบ้าแล้วแน่ๆเลย

คนที่ชื่อคราณีเพิ่งเข้ามาในชีวิตของเขาเพียงเวลาสั้นๆแต่

กลับทำให้เขารู้สึกปวดหัวถึงขั้นนี้เลยหรอ?

ชนัยถามตัวเองไม่หยุดจนสุดท้ายก็หาคำตอบไม่ได้ สุดท้ายเขาสรุป2กรณีที่ตัวเองไม่อยากจะยอมรับมากๆ ข้อที่เขามีสิ่งที่พิเศษสำหรับดราณีจริงๆไม่ว่าจะเป็นอะไร เขาก็แบ่งออกมาจากความเป็นจริง

ข้อที่ 2 ในตอนที่เผชิญกับดราณีอารมณ์ร้อนแรงของเขาจะ มาไวกว่าความโมโหเขามีวิธีที่จะทรมานเธอแต่กลับใช้วิธีที่ ทำให้เธออยู่ข้างๆตัวเองเขาจำเป็นต้องยอมรับ

พอเข้าใจประเด็นนี้ชนัยก็หายใจเข้าลึกๆและหายใจออกเริ่มไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญกับความรู้สึกของตัวเองยังไง

อย่าว่าแต่เขาเลยพนักงานทั้งหมดของซีไมเนอร์รู้ว่าเขา คิดยังไงกับตราณีแม้กระทั่งเขาเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมีอะไร พิเศษกับเธอแต่พอตอนนี้ปรัณพูดตรงขนาดนั้นเขา ……..กลัวมากเลย!

ต้องโทษปรักคนเดียวรู้แล้วยังจะพูดออกมาอีก

ปรัณที่กำลังเตรียมตัวจะนอนหลังจากวางสายก็ได้จา

มดังๆ

กว่าชนัยจะสงบอารมณ์ของตัวเองแล้วออกจากห้องอาบ น้ำได้ก็ผ่านไป1ชั่วโมงแล้ว

เขาเพิ่งเดินออกจากห้องอาบน้ำก็เห็นเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่

ข้างเตียงที่ตอนนี้แต่งตัวเรียบร้อยแล้วยังมีผ้าห่มห่มไว้นั่งอยู่

ตรงนั้นอย่างเป็นระเบียบดูใกล้ๆเหมือนตุ๊กตาของรัสเซียที่นั่ง

นิ่งๆ

เชีย

เขากลับมีความรู้สึกต่อตุ๊กตาที่น่ารักหรอไม่ได้เขาต้อง หยุดและลบล้างความรู้สึกนั้นก่อนที่มันจะล่วงเลยไปกว่านี้

ชนัยเดินเข้าไปแล้วตั้งใจทำหน้านิ่งๆสายตาเต็มไปด้วย ความอดทน จะนั่งอยู่ทำไมบอกว่าให้เธอไปห้องนอนสำหรับ แขกไม่ใช่หรอ?”

ดราณีมองไปทางผู้ชายที่ไปแล้วกลับมาใหม่หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ 1ชั่วโมงจะโมโหง่ายกว่าเดิมอีกเธออธิบายเสียง เบาๆว่า “ฉันอยากจะรอนายออกมาบอกกับนายแล้วค่อยไป กลัวว่านายจะคิดมาก.………

ถึงเวลานั้นเขาอาจจะคิดว่าเธอจะหนีอีกแล้วจะเกิดหายนะ ครั้งใหญ่ขึ้น

ไม่คาดคิดว่าคำพูดนี้เข้าไปในหูของชนัยก็เปลี่ยนเป็นอีก ความหมายถึงเขาเหมือนแมวที่โดนเหยียบหางกระโดดขึ้น ทันทีตอนนี้เหลือแค่เขาไม่ได้กระโดจริง”ฉันคิดมาก ฉันมีอะไร ที่ต้องคิดมากเธออยากจะไปที่ไหนก็ไปใครจะสนใจเธอ!”

คำพูดที่พูดออกมากะทันหันแบบนี้ทำให้เรารู้สึกงง

เมื่อกี้เขายังไม่ให้ตัวเองไปไหนเลยแต่ทำไมตอนนี้กลับ บอกว่าอยากไปไหนก็ไปได้ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าเขาเกิด ความบ้าคลั่งขึ้นมาในยามดึกเธอคงไม่โดนทรมานหลายครั้ง หรอก…….

ชนัยเห็นเธอทําหน้าเหมือนมีคำพูดอะไรไว้ในใจก็รู้สึก โมโหแล้วขึ้นไปบนเตียงเขารู้สึกโมโหมากออกไปออกไป

ดราณีอยากจะไปจากที่นี่จะบ้าตายอยู่แล้วรีบลุกจากเตียง ไปใส่รองเท้ากำลังจะออกจากประตูเหมือนคิดอะไรได้แล้วกลับ มาอีกครั้ง

เธอยืนอยู่ที่หัวเตียงดูผู้ชายที่กำลังนอนหงายอยู่เธอยืนไป สักแป๊บนึงสุดท้ายก็พูดออกมาว่า “ขอบคุณสำหรับเรื่องที่ไป ช่วยฉันออกมาจากห้องนั้น
ชนัยคิดว่าเธอจะหนีไปแล้วไม่หันกลับมาอีกแต่ไม่คิดว่า เธอจะกลับมาพูดคำพวกนี้ทำให้เขาอึ้งไปครู่หนึ่ง

มือของตราณีประสานอยู่ตรงหน้าเธอรู้สึกว่าไม่ว่ายังไงตัว เองก็ควรจะขอบคุณเขา”ถึงแม้คืนนี้จะเกิดเรื่องที่ไม่ค่อยดีนัก แต่เรื่องที่นายช่วยฉันฉันขอบคุณมากนะ”

เสียงของเด็กผู้หญิงนุ่มนวลมากชนัยหันมาดูเด็กน้อยที่อยู่

ข้างๆตัวเองนัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดระแวงถ้า เป็นคนอื่นเมื่อเห็นสาวสวยที่เป็นสภาพแบบนี้ก็คงจะหมด อารมณ์ไปทันที

แต่ชนัยยิ่งดูก็ยิ่งไม่ได้หมดอารมณ์แถมยังรู้สึกสบายตา มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?

เธอไม่รู้หรอว่าตอนกลางคืนทำท่าเหมือนกระต่ายน้อย

ที่มาขอบคุณกับคนที่เพิ่งรังแกตัวเองไปมันอันตรายมาก

ชนัยขึ้นจากเตียงกะทันหันจนเสื้อของเธอเปิดกว้างทำให้ เห็นหน้าอกของเธอที่เป็นสีแทนได้อย่างชัดเจน

ดราณีทำตัวไม่ถูกก็เลยมองไปทางอื่น”ฉันพูดจบแล้วนั้น ฉันกลับห้องก่อน…….

“ดราณี”เธอยังพูดไม่จบชนัยก็พูดแทรกขึ้นแล้วไปยืนอยู่ ตรงหน้าของเธอเหมือนกำแพงที่กั้นไว้ทำให้เธอดูเล็กลงทันที

ดราณีกลืนน้ำลายมือที่ประสานอยู่ตรงหน้าก็เริ่มประสาน แน่นกว่าเดิมเธอเริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมา “มีมีอะไรหรอ?”
“เคยมีแฟนไหม?”

ทีแรกเราคิดว่าเขาจะถามอะไรสักอย่างแต่ไม่คิดว่าเขา จะถามคำถามแบบนี้

เธออึ้งไปทันทีและตอบไปตามสัญชาตญาณว่า “ไม่เคย

อย่าว่าแต่มีแฟนเลยสมัยเรียนรู้จักแค่ตั้งใจเรียนหนังสือ แม้กระทั่งผู้ชายที่แอบชอบก็ไม่มีมีอยู่ครั้งหนึ่งคนในห้องบอก ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งชอบเธอเคยสารภาพตั้งหลายครั้งแต่ก็ไม่ได้ รับการตอบรับนึกว่าโดนเธอปฏิเสธแล้วแต่ที่จริงแล้วนั่นก็ เพราะเธอไม่รับรู้อะไรใดๆทั้งสิ้นเลย

เธอคือคนที่รู้เรื่องใหญ่ๆอย่างชัดเจนแต่กับสิ่งเล็กๆน้อยๆ กลับมีความรู้สึกที่ช้านิดนึงอาจจะเป็นเพราะชีวิตที่เร่งรีบทำให้ เธอไม่ค่อยสังเกตจุดเล็กๆน้อยๆของชีวิต

“ไม่มี”ชนัยพยักหน้าแล้วยิ้มที่มุมปาก ดีมากฉันยังไม่เคย มีแฟนที่เป็นแบบนี้เราอยู่ด้วยกันเถอะ”

What!?

เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ?

ดราณีทำตาโตค้างแล้วมองไปทางเขาเธอรู้สึกไม่ดีขึ้นมา

ทันที

ถ้าคำพูดของเขาที่เธอไม่ได้เข้าใจผิดก็คือหมายความว่า เขานั้นจะคบหากับเธอใช่ไหม?

แต่ก่อนหน้านี้เขาทรมานเธอตลอดเลยนะแถมคืนนี้ก็ยังรังแกเธออีกทําไม..

ดราณีไม่เข้าใจไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อยเธอไม่มีความเป็น อายหรือความดีใจที่ถูกสารภาพรักเลยแต่กลับรู้สึกกลัว”นาย นายชอบฉันหรอ?”

หลังจากที่ชนัยได้ยินคำพวกนี้เหมือนมีผึ้งมาต่อยที่หูของ เขาเขาเหมือนอยากจะปิดบังอะไรสักอย่างก็เลยรีบตอบโต้ไป ว่า “ก็แค่คบหากันถ้าไม่ชอบก็ไม่เป็นไร

โลกของคนวัยกลางก็คือถ้ามองหน้าติดกันก็อยู่ด้วยกัน มองไม่ติดก็แยกกันไม่มีใครที่ออกห่างจากใครได้และไม่มีค่ ว่าชอบและไม่ชอบเดินตามหัวใจก็พอแล้ว

แต่ว่ามุมมองในการมองความรักแบบนี้อย่าว่าแต่คราณี เลยผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งก็รับไม่ได้

สิ่งที่เด็กผู้หญิงต้องการคือคำมั่นสัญญาแบบที่เธอ สามารถดีกับฉันและสามารถให้ฉันมองเห็นอนาคตของเราได้ ว่าเรานั้นมีความสุขมากแค่ไหน

ดราณีก็เลยปฏิเสธทันที “ฉันอยู่กับนายไม่ได้

ไม่ใช่เป็นเพราะไม่อยากรู้ว่าเพราะอะไรแต่เป็นเพราะไม่

คำตอบแบบนี้ทำให้ชนัยรู้สึกปวดหัวมาก เพราะอะไร?” แล้ววินาทีต่อไปคราณีก็ให้คำตอบที่ทำให้เขารับไม่ได้

“เพราะฉันไม่ชอบนาย”