ตอน642เธอสะอาดบริสุทธิ์

ตอนที่642เธอสะอาดบริสุทธิ์

ชนัยพอใจกับผลที่ออกมาพยักหน้าแล้วพูดว่า”OK”

“ส่วนทางคุณดราณีผมจะไปปลอบใจให้ครับท่านประธาน ชนัยมีอะไรที่จะสั่งอีกไหมครับ”ผู้จัดการรายงานและถามเขา อย่างละเอียด

แต่พอชนัยได้ยินคำว่าปลอบใจมือของเขาก็หยุดนิ่งไปเขา นิ่งไปสักแป๊บเอาขวดเบียร์วางแล้วหยิบโทรศัพท์มาไว้ข้าง หู”ใครให้นายปลอบใจให้เธอกลัวแบบนี้แหละถ้าไม่ใช่เพราะ ความกล้าเกินไปของเธอวันนี้เธอจะกล้าไปที่ห้องนั้นหรือไง?”

ผู้จัดการคิดว่าเขาเป็นห่วงเกินไปก็เลยเป็นแบบนี้ ที่จริงก็ โทษคุณดราณีหมดเลยก็ไม่ได้นะครับหลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น ผมจะคุยกับเธอเองแล้วเธอจะเข้าใจครับ

“เหอะ” ชนัยไม่รู้จะพูดยังไงต่อบางทีเขาก็รังเกียจความคิด ที่ซื่อๆของลูกน้องเหลือเกิน บอกว่าไม่ต้องพูดก็ไม่ต้องพูดจะ ถามเยอะทําไม!”

ผู้จัดการไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรผิดแต่ก็ไหวพริบ ทัน”ขอโทษครับผมคิดมากเกินไปเองครับ”

“ไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ!” นัยกัดฟันแล้วพูด “ถ้านายปลอบใจเธอได้แล้วฉันจะให้เธอฟังฉันได้ยังไง?”

กว่าจะมีโอกาสแบบนี้ทั้งที่เขาไม่อยากเสียโอกาสที่ดีแบบ นี้ไปหรอก

ผู้จัดการถึงจะเข้าใจว่าเจ้านายตอนนั้นคิดอะไรอยู่รู้สึกสง สารคราณีขึ้นมาเล็กน้อย

น่าสงสารจริงๆ ที่ตกอยู่ในกำมือของเจ้านายแบบนี้ หลังจากที่วางสายชนัยเอาเบียร์ขึ้นมาจากนั้นเปิดฝาและ เทเข้าไปในแก้วของตัวเอง

สมัยวัยรุ่นชอบดื่มเบียร์ในขวดแก้วพออายุเพิ่มขึ้นหน่อยก็ เริ่มสนใจทางแก้วที่จะใส่แล้ว

เวลาค่อยๆผ่านไปชนัยนั่งอยู่ที่โต๊ะเหล้าในบ้านตัวเองเขา

ใช้ชีวิตคนเดียวจนชินช่วงกลางคืนที่ไม่มีโอทีก็จะดื่มคนเดียว

เป็นประจำเพราะว่าอยู่ที่บ้านยังไงก็สบายกว่าอยู่ที่อื่น

ดราณีอาบน้ำไปแค่ครึ่งชั่วโมงแต่หลังจากที่เธอเปลี่ยน เสื้อผ้าเสร็จแล้วกำลังจะออกจากประตูระหว่างนี้เธอใช้เวลา ลังเลไปเกือบ20นาที

ออกไปหรือไม่ออกไปกลายเป็นเรื่องที่เธอต้องคิดมาก ที่สุดในตอนนี้ถ้าไม่ออกไปเขาจะพังประตูเข้ามาไหมถ้าออกไป แล้วตัวเองจะมีอันตรายไหม

เธอลังเลแบบนี้ไป15นาทีกว่าๆ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจออกไป
ถ้าโชคดีก็โชคดีไปแต่ถ้าซวยก็หลบไม่ทันหรอกยังไงก็อยู่ ใต้หลังคาเดียวกันถ้าคิดที่จะหลบจะให้เธอไปหลบที่ไหนเล่า

เวลาผ่านไปเกือบ1ชั่วโมงตราณีเปิดประตูแล้วออกจาก ห้องสักที

เดินเสียงเบาๆลงบันไดพอก้มหัวก็เห็นผู้ชายที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ เขาเปลี่ยนเป็นเสื้อธรรมดาอยู่บ้านเสื้อเชิ้ตสีเขียวเข้มกับ กางเกงขายาวสีดำ

จากเดิมผมที่จัดไว้เป็นทรงตอนนี้ก็อยู่ที่หน้าผากของเขา ความยาวของผมไปปิดที่คิ้วพอดีแสงสีที่อบอุ่นส่องไปยังตัวเขา ท่านั่งของเขาดูสบายเหลือเกินมือข้างหนึ่งจับแก้วไว้อีกข้าง หนึ่งวางอยู่บนโต๊ะทั้งตัวเขานั้นถอดความหรูหราในตัวออกด ราณีไม่เคยเห็นเขาที่เป็นแบบนี้เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เลย

เธอหายใจเข้าลึกๆแล้วก้าวเท้าเดินลงไปพอได้ยินเสียง ชนัยก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางผู้หญิงที่กำลังเดินลงมาจากบันได

ปกติราณีไม่ชอบแต่งหน้าอยู่แล้ว คือเพราะว่าขี้เกียจ คือ เธอคิดว่าของพวกนั้นทำร้ายผิวหนังหลายปีมานี้มีเรื่องสำคัญ เธอถึงจะแต่งหน้า

เพราะสาเหตุนี้ทำให้ผิวพรรณของเธอดีมากไม่มีรูขุมขนที่ กว้างไม่มีแม้กระทั่งสิวหรือรอยต่างๆ โดยเฉพาะหลังจากอาบ น้ำเสร็จหน้าของเธอขาวใสสะอาดและหน้าของเธอก็ดูเด็กมาก ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่าเด็ก
ระยะห่างจากเขา3เมตรดราณีหยุดเดินแล้วมองไปทางเขา เหมือนกำลังหาอะไรมาพูดคุยกัน “บ้านนายสวยจริงๆ ไม่เหมือน กับที่ฉันคิดไว้เลย”

“เธอเคยคิดภาพบ้านฉันด้วยหรอ?”ชนัยหัวเราะตั้งใจจะ

แกล้งเธอ

ดราณีรีบอธิบาย”ฉันแค่คิดว่าจะเหมือนสไตล์แนวซี ไมเนอร์”

“ฉันบ้าไปแล้วหรอ?ปกติดูที่นั่นไม่พอถึงกับต้องขนกลับ มาที่บ้านอีกหรอ?”

ดราณีพูดพล่ำๆคนเดียว”ฉันคิดว่านายจะชอบสไตล์ที่เว่อ ร์ๆแบบนั้น”

ชนัยฟังไม่ชัดจึงถามขึ้นว่า “อะไรนะ?”

“…….ไม่มีอะไร”

ชนัยยกแก้วดื่มไปคำนึง”มานี่สิ

“ท่าทําอะไร”

นับแค่ส่ายหัวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ปฏิเสธไม่ได้ ให้เธอ

มานี่”

ดราณีไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธตอนนี้เธอชินกับคำสั่งของชนัย แล้วเธอจึงทำตามที่เขาพูดแต่โดยดี

เธอเดินไปตรงหน้าทีละก้าวมองไปทางขวดเบียร์ที่ดื่มไปหมดแล้วคราณีหัวใจเต้นแรงเป็นอะไรหรือเปล่า?

ชนัยมองไปทางหน้าตาของเธอที่ระมัดระวังเขาขยับไป ใกล้ๆยื่นมือไปจับที่คางของเธอดูไปสักแป๊บนึง “หน้าเหมือนรัก แรก”

“ห้ะ?” ดราณีคิดตามเขาไม่ทัน “หน้าเหมือนคนรักแรกฉัน

หรอ?”

“อืม”ชนัยมองไปทางเธอแล้วดื่มแอลกอฮอล์ตัวเขาก็เริ่ม ชิวไม่มีความรู้สึกที่ห่างเหินกับใครเหมือนเป็นผู้ฟังที่ดีเธอขาด เงินมากหรอ?”

ดราณีพยักหน้ากลับใช่ไม่มีใครไม่ขาดเงินหรอก” ทุกคนที่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานทุกวันสุดท้ายก็เพื่อเงินอยู่ดี

แต่ใครจะรู้พอชนัยได้ยินแบบนี้ก็แบมือสองข้างและพูด

อย่างมีเหตุมีผลว่า “ฉันไงที่ไม่ขาดเงิน

“ก็นายเป็นคนมีเงินนิฉันหมายถึงคนธรรมดาอย่างพวก

ฉัน”

ชนัยยิ้มออกมาไม่อยากจะพูดเรื่องนี้กับเธอต่อเขาไม่ได้ พูดคำพูดล้อเล่นแบบนี้มานานแล้วถึงเขาจะพูดเธอเองก็ไม่ เข้าใจอาจจะคิดว่าเขากำลังอวดรวยก็ได้

“แล้วเธออยากใช้ชีวิตแบบฉันไหม”

พอโดนเขาถามแบบนี้ดราณีอึ้งไปสักแป๊บแล้วพูดว่า “ไม่อยาก”
“ทําไมหล่ะ?”

ชนัยคิดว่าเธอนั้นจะพูดคำพูดอะไรที่ไม่เหมือนคนอื่นแต่ ไม่คิดว่าเธอกลับพูดความจริงที่จริงที่สุด “ฉันทำการค้าแบบ นายไม่ได้ตั้งใจทำงานดีกว่า”

“ฮ่าๆๆๆๆ”

เสียงหัวเราะของผู้ชายดังขึ้นมาจากกล่องเสียงของเขา ทำให้หูของดราณีรู้สึกคันๆตาของเขายิ้มจนเหมือนเสี้ยว พระจันทร์นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเขาหัวเราะอย่างมีความสุขขนาด นี้

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะรู้ว่าเขามีบ้านหลังที่อันตรายขนาดนั้น ต้องคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นผู้ชายที่ร่าเริงแน่นอน

ชนัยยกมือไปเช็ดน้ำตาที่อยู่หางตาเธอนี่หัวโบราณ

จริงๆ”

ยากที่ชนัยจะอารมณ์ดีก็เลยยื่นขวดเบียร์ไปตรงหน้า เธอดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยไหม?”

“ฉันดื่มไม่เป็น”

“ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยดื่ม?”

“อ่า”ชนัยเงยหน้าขึ้นไปมองเพดานรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำความชั่วอยู่
ผู้หญิงคนนี้ใสซื่อสะอาดยิ่งกว่ากระดาษขาวสะอาดตั้งแต่ เกิดยันตอนนี้นอกจากช่วงเวลาเรียนอนุบาลที่ได้เจอกับผู้หญิง แบบนี้เขาก็ไม่เคยพบเจออีกเลย

ในสังคมที่วุ่นวายซับซ้อน ในตอนนี้คนที่จะมีจิตใจสะอาด แบบนี้หายากมากๆแล้ว